Naguib Mahfuz

Nome orixinal	(ar) ???? ?????
Biografia
Nacemento	(ar) ???? ????? ??? ?????? ??????? ???? ?????? 11 de decembro de 1911 O Cairo (Exipto)
Morte	30 de agosto de 2006 (94 anos) Governacion de Guiza, Exipto
Causa da morte	insuficiencia renal cronica pneumonia bacteriana
Lugar de sepultura	O Cairo
Datos persoais
Pais de nacionalidade	Exipto (1971?2006) Republica Arabe Unida (1958?1971) Republica de Exipto (1953?1958) Reino de Exipto (1922?1953) Sultanato de Exipto (1914?1922) Quedivato do Egito (pt) (1911?1914)
Relixion	Islam
Educacion	Universidade do Cairo - filosofia
Actividade
Campo de traballo	Escrita , escritura de guions , traducion , xornalismo e playwriting (en)
Ocupacion	novelista , Intelectual , xornalista , escritor de contos , escritor , tradutor , dramaturgo , guionista , autobiografo
Periodo de actividade	1932 - 2004
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Estadounidense das Artes e as Letras
Xenero artistico	Novela e conto
Influencias	Taha Hussein , Salama Moussa , James Joyce e Marcel Proust
Lingua	Arabe
Obra
Obras destacables Respected Sir ../... 24+
Familia
Conxuxe	Atiyatullah Ibrahim (1954?2006)
Premios (2004)   premio Cavafy (26 de xaneiro de 1995)   Comendador das Artes e as Letras (26 de outubro de 1989)   doutor honoris causa pola Universidade do Cairo (1988)   Premio Nobel de Literatura (1988)   Gran Colar da Orde do Nilo   Orde ao Merito Docente e Cultural Gabriela Mistral   Grande Oficial da Orde ao Merito da Republica Italiana

Naguib Mahfuz ^{[ 1 ]} (en arabe : ???? ????? ), nado no Cairo o 11 de decembro de 1911 e finado na mesma cidade o 30 de agosto de 2006 , foi un escritor exipcio galardoado en 1988 co premio Nobel de Literatura .

Xunto co seu coterraneo Taha Hussein , considerase a Naguib como un dos exponentes mais importantes do existencialismo arabe, ^{[ 2 ]} e un dos primeiros escritores contemporaneos da literatura arabe. Conecido pola sua narrativa, foi ganador do Premio Nobel de Literatura en 1988, sendo asi o primeiro escritor en lingua arabe en recibir devandito galardon, ^{[ 3 ] [ 4 ]} e o mais reconecido desta lingua.

Publicou 35 novelas, mais de 350 contos, 26 guions, centos de columnas de opinion para xornais exipcios e sete obras de teatro ao longo de 70 anos de carreira, desde os anos 30 ata 2004. Moitas das suas obras (non especificamente os seus guions) converteronse en peliculas exipcias e estranxeiras. Ainda que a literatura de Mahfouz clasificase como literatura realista , nela aparecen temas existencialistas . ^{[ 5 ]}

Traxectoria [ editar | editar a fonte ]

Vida tempera e educacion [ editar | editar a fonte ]

Mahfouz naceu en 1911 no seo dunha familia exipcia musulma de clase media baixa do Vello Cairo . A primeira parte do seu nome composto foi elixida en agradecemento ao conecido obstetra Naguib Pasha Mahfouz , que supervisou o seu dificil parto. ^{[ 6 ]} Mahfouz era o setimo e o menor dos fillos, con catro irmans e duas irmas, todos eles moito maiores que el. (Experiencialmente, creceu como "fillo unico".) A familia vivio en dous barrios populares da cidade, inicialmente en el-Gamaleyya, desde onde se trasladaron en 1924 a el-Abbaseyya, enton un suburbio do Novo Cairo ao norte do casco antigo, lugares que serian o pano de fondo de moitos dos escritos posteriores de Mahfouz. O seu pai, Abdel-Aziz Ibrahim, a quen Mahfouz describe como "chapado a antiga", era funcionario, e Mahfouz acabou seguindo os seus pasos en 1934. A nai de Mahfouz, Fatimah, era filla de Mustafa Qasheesha, un xeque da Mesquita de al-Azhar , e ainda que ela mesma era analfabeta, levou ao neno Mahfouz en numerosas excursions a lugares culturais como o Museo Exipcio e as Piramides . ^{[ 7 ]}

A familia Mahfouz era musulma devota e Mahfouz tivo unha educacion islamica estrita. Nunha entrevista, explicou o severo clima relixioso da sua infancia. Nunca se pensou que desa familia xurdiria un artista." ^{[ 7 ]}

A revolucion exipcia de 1919 tivo un forte efecto en Mahfouz, ainda que enton so tina sete anos. Desde a xanela viu como os soldados britanicos disparaban aos manifestantes para dispersalos. ^{[ 8 ]} Segundo Mahfouz, declarou mais tarde, "poderia dicirse... que o que mais sacudiu a seguridade da mina infancia foi a revolucion de 1919". ^{[ Compre referencia ]}

Nos seus primeiros anos, Mahfouz leu moito e recibiu influencias de Hafiz Najib, Taha Hussein e Salama Moussa , o intelectual da Sociedade Fabiana . ^{[ 9 ]}

Tras completar a educacion secundaria, Mahfouz ingresou en 1930 na Universidade Exipcia (actual Universidade do Cairo ), onde estudou filosofia e se graduo en 1934. Interesado en linguas estranxeiras, sobre todo no ingles, Naguib traduciu obras literarias anglosaxoas ao arabe, da que a mais conecida foi a d'O Antigo Exipto, de James Baikie (1932). En 1936, tras cursar durante un ano un master en filosofia, decidiu interromper os seus estudos e dedicarse profesionalmente a escritura. Publicou a sua primeira obra en Al Majalla Al Jadida , revista fundada por Salama Musa en 1929. ^{[ 10 ]} Mahfouz traballou despois como xornalista para Arrissalah ' , e colaborou con relatos curtos en Al-Hilal e Al-Ahram . ^{[ Compre referencia ]}

Servizo civil [ editar | editar a fonte ]

Tras licenciarse en Filosofia pola Universidade do Cairo en 1934, Mahfouz ingresou na administracion publica exipcia, onde continuou traballando en diversos cargos e ministerios ata a sua xubilacion en 1971. Primeiro traballou como administrativo na Universidade do Cairo e, en 1938, no Ministerio de Dotacions Islamicas (Awqaf) como secretario parlamentario do Ministro de Dotacions Islamicas. En 1945, solicitou o traslado a biblioteca do Mausoleo de al-Ghuri , onde entrevistou os vecinos do barrio da sua infancia no marco do "Proxecto dos bos prestamos"." ^{[ 11 ]} Na decada de 1950, traballou como Director de Censura na Oficina das Artes, como Director da Fundacion de Apoio ao Cine e, por ultimo, como asesor do Ministerio de Cultura. ^{[ 12 ]}

O mozo Naguib botouse a escribir obras de ficcion e xa publicara mais de 80 relatos ao rematar os seus estudos medios. Seguindo a tradicion funcionarial do pai, incorporouse ao Ministerio de Asuntos Relixiosos, onde traballou entre 1939 e 1954 . Desde ali a producion literaria de Naguib acadou o seu esplendor. Daquel tempo quedaron inconclusas obras como A maldicion de Ra ( 1939 ), Radophis a cortesa ( 1943 ) ou A batalla de Tebas ( 1944 ).

Carreira de escritor [ editar | editar a fonte ]

Mahfouz publicou 34 novelas, mais de 350 relatos curtos, ducias de guions e cinco obras de teatro ao longo de 70 anos de carreira. Posiblemente a sua obra mais famosa, A triloxia do Cairo (?????? ???????), describe a vida de tres xeracions de diferentes familias do Cairo desde a primeira guerra mundial ata despois da golpe militar de 1952 que derrocou a rey Faruk . Foi membro do consello de administracion da editorial Dar el-Ma'aref . Moitas das suas novelas publicaronse por entregas en lo-Ahram , e os seus escritos tamen apareceron na sua columna semanal, "Punto de vista". Antes de recibir o Nobel, so unhas poucas das suas novelas apareceran en Occidente. ^{[ 13 ]}

Estilo de escritura e temas [ editar | editar a fonte ]

A maioria das primeiras obras de Mahfouz estan ambientadas no Cairo . Abath Al-Aqdar (A burla do destino) (1939), Rhadopis (1943) e Kifah Tibah (A loita de Tebas) (1944) son novelas historicas escritas como parte dun proxecto mais amplo de 30 novelas que non chegou a realizarse. Inspirandose en sir Walter Scott (1771-1832), Mahfouz planeou abarcar toda a historia de Exipto nunha serie de libros. Con todo, a partir do terceiro volume, o seu interese centrouse en escenarios e temas actuais, asi como no impacto psicoloxico do cambio social na xente corrente. ^{[ 14 ]}

A prosa de Mahfouz caracterizase pola expresion descarnada das suas ideas. As suas obras abarcan unha ampla gama de temas, incluidos os controvertidos e tabus como o socialismo , a homosexualidade e Deus . Escribir sobre alguns destes temas estaba prohibido en Exipto. ^{[ 14 ]}

As obras de Mahfouz tratan a miudo do desenvolvemento de Exipto durante o seculo XX , e combinan influencias intelectuais e culturais tanto de Oriente como de Occidente. A sua propia exposicion a literatura estranxeira comezou na sua mocidade co consumo entusiasta de relatos policiacos occidentais , de clasicos rusos , e escritores modernistas como Marcel Proust , Franz Kafka e James Joyce . As historias de Mahfouz desenvolvense case sempre nos populosos barrios urbanos do Cairo, onde os seus personaxes, polo xeral xente corrente, tentan facer fronte a modernizacion da sociedade e as tentacions dos valores occidentais . ^{[ 14 ]}

A obra central de Mahfouz na decada de 1950 foi a Triloxia do Cairo , que completou antes da Revolucion de xullo . As novelas titulabanse cos nomes das ruas Paseo do Palacio , Palacio do Desexo , e Rua do Azucre . Mahfouz ambientou a historia nas zonas do Cairo onde creceu. As novelas describen a vida do patriarca el-Sayyed Ahmed Abdel Gawad e a sua familia ao longo de tres xeracions, desde a primeira guerra mundial ata a decada de 1950, cando o rei Faruk I foi derrocado. Mahfouz deixou de escribir durante alguns anos despois de terminar a triloxia.

Decepcionado polo rexime de Nasser , que derrocara a monarquia en 1952, volveu publicar en 1959, prodigandose en novelas, relatos, xornalismo, memorias, ensaios e guions. ^{[ 14 ]} Nunha entrevista de 1998 declarou que "durante moito tempo pensei que Nasser era un dos maiores lideres politicos da historia moderna. So empecei a apreciarlle plenamente despois de que nacionalizase o Canal de Suez ". ^{[ 15 ]} A sua obra de non ficcion, que inclue o seu xornalismo e ensaios e os seus escritos sobre literatura e filosofia, publicouse en catro volumes a partir de 2016. ^{[ 16 ]}

A sua novela de 1966 Tharthara Fawq Al-N?l ( A deriva no Nilo ) e unha das suas obras mais populares. Mais tarde foi levada ao cinema co titulo Thartharah Fawqa al-N?l (arabe: ????? ??? ?????, galego: Cotilleo sobre o Nilo ) durante o rexime de Anwar el-Sadat . A historia critica a decadencia da sociedade exipcia durante a era Nasser. Foi prohibido por Sadat para non provocar aos exipcios que ainda amaban ao ex presidente Nasser. Antes de finais da decada de 1990 era dificil atopar exemplares do libro prohibido .

Os Filos de Gebelawi ' (arabe: ????? ??????, romanizado: ?awl?d ??ratn?) (1959, tamen conecida como Os nenos do canellon ) unha das obras mais conecidas de Mahfouz, retrata ao patriarca Gebelaawi e aos seus fillos, exipcios medios que viven as vidas de Cain e Abel , Moises , Xesus e Mahoma . Gebelawi construe unha mansion nun oasis no medio dun deserto esteril; a sua leira convertese no escenario dunha disputa familiar que se prolonga durante xeracions. "Cada vez que alguen esta deprimido, sofre ou sentese humillado, sinala a mansion no alto do canellon que se abre ao deserto e di con tristeza: 'Esa e a casa do noso antepasado, todos somos os seus fillos e temos dereito a sua propiedade. Por que morremos de fame? Que fixemos?" O libro estivo prohibido en todo o mundo arabe excepto no Libano ata 2006, cando se publicou por primeira vez en Exipto. A obra foi prohibida pola sua suposta blasfemia que fai a traves da alegorica representacion de Deus nas relixions monoteistas abrahamicas : xudaismo , cristianismo e islam . A sua obra Fillos do noso barrio segue nesta altura prohibida no seu pais.

Na decada de 1960, Mahfouz desenvolveu ainda mais nas suas novelas existencialistas o tema de que a humanidade se esta afastando mais de Deus. En O ladron e os cans (arabe: ???? ???????; romanizado: al-li? wal-kil?b) (1961) describiu o destino dun ladron marxista que foi liberado do carcere e planea vingarse. ^{[ 14 ]}

Nas decadas de 1960 e 1970, Mahfouz empezou a construir as suas novelas con maior liberdade e a miudo utilizou monologos interiores . En Miramar (???????) (1967) empregou unha forma multiple de narracion en primeira persoa . Catro narradores, entre eles un socialista e un oportunista nasserita , representan diferentes puntos de vista politicos. No centro da historia hai unha atractiva serventa. En Dias e noites arabes (????? ??? ????) (1979) e en A viaxe de Ibn Fatouma (???? ??? ?????) (1983) recorreu a narracions arabes tradicionais como subtexto . En Akenaton: morador da verdade (?????? ?? ???????) (1985) aborda o conflito entre as antigas e as novas verdades relixiosas.

Moitas das suas novelas publicaronse por primeira vez en forma de folletin, entre elas Os nenos de Gebelawi e O canellon de Midaq , que tamen foi adaptada nunha pelicula mexicana protagonizada por Salma Hayek . El callejon de los milagros .

Influencia politica [ editar | editar a fonte ]

A maioria dos escritos de Mahfouz tratan principalmente de politica, feito que el mesmo reconeceu: "En todos os meus escritos atopara politica. Podes atopar unha historia que ignore o amor ou calquera outro tema, pero non a politica; e o eixo mesmo do noso pensamento". ^{[ 17 ]}

Abrazou o nacionalismo exipcio en moitas das suas obras e expresou simpatias polo Partido Wafd da posguerra . ^{[ 9 ]} Desde moi novo sentiu atraido polos ideais socialistas e democraticos. A influencia dos ideais socialistas reflictese con forza nas suas duas primeiras novelas, Al-Khalili e O novo Cairo , asi como en moitas das suas obras posteriores. Paralelamente a sua simpatia polo socialismo e a democracia, sentia antipatia polo extremismo islamico. ^{[ 14 ]}

Na sua mocidade, Mahfouz conecera persoalmente a Sayyid Qutb , cando Qutb mostraba maior interese pola critica literaria que polo fundamentalismo islamico ; Qutb converteuse mais tarde nunha importante influencia para os irmans musulmans . A mediados da decada de 1940, Qutb foi un dos primeiros criticos en reconecer o talento de Mahfouz, e na decada de 1960, preto do final da vida de Qutb, Mahfouz chegou a visitalo no hospital. Pero mais tarde, na novela semiautobiografica Espellos (???????), Mahfouz trazou un retrato negativo de Qutb. Estaba desilusionado coa revolucion de 1952 e pola derrota de Exipto na guerra dos Seis Dias de 1967. Apoiara os principios da revolucion, pero desilusionouse ao considerar que as practicas non estaban a altura dos ideais orixinais.

Os escritos de Mahfouz influiron nunha nova xeracion de xuristas exipcios, entre eles Nabil Mounir e Reda Aslan. ^{[ 17 ]}

Recepcion [ editar | editar a fonte ]

As obras traducidas de Mahfouz recibiron eloxios da critica estadounidense:

"As ruas, as casas, os pazos e mesquitas e as persoas que viven entre eles son evocados con tanta intensidade na obra de Mahfouz como as ruas de Londres foron conxuradas por Dickens ". ? Newsweek ^{[ 14 ]}

"Ao longo de toda a obra de Naguib Mahfuz percibese un omnipresente sentido da metafora, dun artista literario que utiliza a sua ficcion para falar directa e inequivocamente da situacion do seu pais. A sua obra esta impregnada de amor por Exipto e o seu pobo, pero tamen e totalmente honesta e nada sentimental.? The Washington Post ^{[ 14 ]}

"A obra de Mahfouz e fresca, matizada e inquietantemente lirica. O Premio Nobel reconece a importancia universal da [a sua] ficcion".? Los Angeles Times ^{[ 14 ]}

"O Sr. Mahfouz encarnaba a esencia do que fai posible o formigueiro humano, estridente e caotico do Cairo".? The Economist ^{[ 14 ]}

Tan intenso labor teria as suas consecuencias e premios. Entre 1956 e 1957 a sua obra Triloxia do Cairo acadou grande exito nun contorno de grandes mudanzas sociais e politicas que se deron en Exipto despois do derrocamento da monarquia en 1952 . En 1967 o rexime exipcio publicou por entregas Fillos do noso barrio nun xornal semioficial. Ese mesmo ano foi publicado como libro en Beirut . Para enton xa pasara polo departamento de Censura e Belas Artes, fora director da Fundacion de Apoio ao Cinema e asesor do ministerio de Cultura.

Premio Nobel de Literatura [ editar | editar a fonte ]

Mahfouz foi galardoado co Premio Nobel de Literatura de 1988, e ata o de agora e o unico escritor arabe que ganou devandito premio. Pouco despois de ganar o premio Mahfouz foi citado dicindo:

O Premio Nobel deume, por primeira vez na mina vida, a sensacion de que a mina literatura podia ser apreciada a nivel internacional. O mundo arabe tamen ganou o Nobel comigo. Creo que se abriron as portas internacionais, e que a partir de agora, os alfabetizados consideraran tamen a literatura arabe. Merecemos ese reconecemento. ^{[ 18 ]}

A carta sueca a Mahfouz eloxiaba a sua "obra rica e complexa":

[Nos] convida a reconsiderar as cousas fundamentais da vida. Temas como a natureza do tempo e o amor, a sociedade e as normas, o conecemento e a fe repitense en diversas situacions e presentanse de forma suxestiva, evocadora e claramente atrevida. E a calidade poetica da sua prosa pode sentirse mais alo da barreira do idioma. Na mencion do premio atribueselle a formacion dunha arte narrativa arabe que se aplica a toda a humanidade. ^{[ 19 ]}

Como a sua idade a Mahfouz resultaballe dificil viaxar a Suecia, non asistiu a cerimonia de entrega do premio.

Implicacion politica [ editar | editar a fonte ]

Mahfouz non evitou a polemica fora da sua obra. Como consecuencia do seu apoio ao tratado de paz de Camp David de Sadat con Israel en 1978, os seus libros foron prohibidos en moitos paises arabes ata despois de que ganase o Premio Nobel. Como moitos escritores e intelectuais exipcios, Mahfouz estaba na "lista da morte" dos fundamentalistas islamicos.

Defendeu ao escritor britanico-indio Salman Rushdie despois de que o aiatola Ruhollah Khomeini condenase a morte a Rushdie nunha fatua de 1989, pero tamen criticou a novela de Rushdie The Satanic Verses ( Os versos satanicos ) por considerala "insultante" para o islam. Mahfouz cria na liberdade de expresion e, ainda que persoalmente non estaba de acordo coa obra de Rushdie, manifestouse en contra da fatua que o condenaba a morte por ela.

En 1989, tras a "fatua" do aiatola Khomeini, que pedia a morte de Rushdie e os seus editores, Mahfouz cualificou a Khomeini de terrorista. ^{[ 20 ]} Pouco despois, Mahfouz uniuse a outros 80 intelectuais para declarar que "ningunha blasfemia dana tanto ao islam e aos musulmans como o chamamento para asasinar a un escritor"." ^{[ 21 ]}

Persecucion [ editar | editar a fonte ]

A publicacion de The Satanic Verses ( Os versos satanicos ) reavivou a polemica ao redor da novela de Mahfouz Children of Gebelawi ( Os fillos de Gebelawi ). Mahfouz recibiu ameazas de morte, incluida unha do " xeque cego", o exipcio Omar Abdul-Rahman .

En 1989 , logo da fatua lanzada contra Salman Rushdie , o teologo exipcio Omar Abdul-Rahman dixo que Mahfuz deberia recibir castigo por escribir Os fillos de Gebelawi . Ainda que, aclarou que aquel posicionamento non se trataba dunha fatua. Poren, en 1994 , cando Mahfuz xa recibira o Premio Nobel e tina 82 anos, un grupo de persoas tentou asasinalo dunha coitelada no pescozo. Sobreviviu o atentado, pero dende enton tivo que ter todo o tempo a proteccion dun gardacostas e a sua saude nunca se recuperou totalmente. Finalmente, a comezos de 2006 , a novela publicouse en Exipto cun prologo de Ahmad Kamal Abu Almajd .

Vida persoal [ editar | editar a fonte ]

Mahfouz permaneceu solteiro ate os 43 anos porque cria que, coas suas numerosas restricions e limitacions, o matrimonio obstaculizaria o seu futuro literario. ^{[ 9 ]} "Tina medo do matrimonio... sobre todo cando vin o ocupados que estaban os meus irmans e irmas cos acontecementos sociais pola sua causa. Este ia visitar a xente, aquel convidaba a xente. Tina a impresion de que a vida matrimonial ocuparia todo o meu tempo. Viame afogada en visitas e festas. Sen liberdade". ^{[ 22 ]}

Con todo, en 1954 casou discretamente cunha muller ortodoxa copta de Alexandria , Atiyyatallah Ibrahim, ^{[ 23 ]} coa que tivo duas fillas, Fatima e Umm Kalthum. A parella viviu inicialmente nunha casa flotante no barrio de Agouza do Cairo, na beira oeste do Nilo , e logo trasladouse a un apartamento xunto ao rio na mesma zona. Mahfouz evitaba a exposicion publica, especialmente as indagacions sobre a sua vida privada, que poderian convertirse, como el dicia, en "un tema parvo en revistas e programas de radio". ^{[ 14 ]}

A Mahfouz non lle gustaba viaxar. Belgrado era unha das poucas cidades as que ia con gusto e expresaba un gran respecto por Serbia . ^{[ 24 ]}

Pasou os seus ultimos anos practicamente cego e xordo. En xullo de 2006 sufriu unha caida e foi hospitalizado por consecuencia das feridas na cabeza. Poren, a sua saude deteriorouse rapidamente e faleceu o 30 de agosto .

Traxectoria literaria [ editar | editar a fonte ]

Durante os primeiros anos, Mahfuz dedicouse fundamentalmente a novela historica, ambientada no Exipto dos faraons , asi como artigos filosoficos e literarios. Poren, tras o remate da segunda guerra mundial e a publicacion de Jan al-Jalili en 1945 , Mahfuz abandonou a novela historica e centrouse na realidade contemporanea. Abondan nesta epoca as novelas con nomes de ruas e barrios do Cairo , que describen os habitantes da cidade, desde as clases mais populares ata a pequena burguesia. A obra mais destacada desta epoca e A ruela dos milagres (1947). Estas novelas consagraron ao autor como o mellor novelista arabe.

Un fito na sua carreira foi a conecida como " Triloxia do Cairo ", composta por O camino de Entre-os-pazos , O pazo do desexo e A rua do Azucre publicadas entre 1956 e 1957 . Fillos do noso barrio (1959) anunciou unha mudanza na producion de Mahfuz. Malia manterse a ambientacion cairota, o realismo vai perdendo peso ante unha vision moito mais espiritual e relixiosa. Os heroes pasan a ser antiheroes solitarios e incomprendidos e extraviase a posibilidade dun cambio social. Novelas coma O ladron e os cans apostan pola desesperanza.

A finais dos anos 60, como consecuencia da gran derrota arabe fronte a Israel de 1967 , as suas novelas transformaronse en dialogos surrealistas e oniricos. Os personaxes expresan un ambiente de pesimismo xeral, como en A taberna do gato negro . A partir de mediados dos 70 Mahfuz regresou a novela realista, cunha mestura de tematicas e xeneros de toda a sua traxectoria literaria.

Obras [ editar | editar a fonte ]

Os titulos de obras literarias, musicais, filmes, videoxogos etc. contidos neste artigo deberian aparecer na sua forma orixinal , a non ser que exista version en galego (consulte a base de datos de libros editados en Espana ou a lista de filmes con version en galego ). Colabore connosco neste artigo e noutros en condicions semellantes para que a Galipedia mellore e medre.

• Antigo Exipto ( 1932 ) ??? ???????
• Rumor de tolemia ( 1938 )??? ??????
• A maldicion de Ra ( 1939 ) ??? ???????
• Radofis a cortesa ( 1943 ) ???????
• O combate de Tebas ( 1944 ) ???? ????
• O Cairo moderno ( 1945 ) ??????? ???????
• Ghan al-Ghalili 1945 ??? ???????
• A ruela dos Milagres ( 1947 ) ???? ?????
• Quimeras ( 1948 ) ??????
• Que chegue a noite ( 1949 )
• Principio e fin ( 1950 ) ????? ??????
• A Triloxia do Cairo
  • O camino de Entre-os-Pazos ( 1956 ) ??? ???????
  • O pazo do desexo ( 1957 ) ??? ?????
  • A rua do Azucre ( 1957 ) ???????
• O neno de Guebelaui ( 1959 ) ????? ??????
• O ladron e os cans ( 1961 ) ???? ???????
• O paspallas e o outono ( 1962 ) ?????? ???????
• O mundo de Deus ( 1962 ) ???? ????
• Zaabalawi ( 1963 )
• A busca ( 1964 ) ??????
• O mendino ( 1965 ) ??????
• Unha casa de mal nome , relatos, ( 1965 )
• Parolas sobre o Nilo ( 1966 ) ????? ??? ?????
• Miramar ( 1967 ) ???????
• A taberna do gato negro , relatos, ( 1969 )
• Ao abeiro , relatos, ( 1969 )
• O conto de nunca acabar , relatos, ( 1971 )
• A lua de mel , relatos, ( 1971 )
• Espellos ( 1972 ) ???????
• Amor baixo a choiva , relatos, ( 1973 )
• O crime , relatos, ( 1973 )
• Karnak , relatos, ( 1974 ) ??????
• Excelentisimo ( 1975 ) ???? ???????
• Do noso barrio , ( 1975 )
• No medio da noite , relatos, ( 1975 )
• Os Harafix ( 1977 ) ????? ????????
• Amor ao pe das pramides , relatos, ( 1979 )
• Satan reza ( 1979 )
• Amor e veol ( 1980 )
• Noites e dias arabes ( 1981 ) ????? ??? ????
• Cancion de voda ( 1981 )
• As mil e unha noites , relatos, ( 1982 )
• Vin ao sonar , relatos, ( 1982 )
• Hora un , relatos, ( 1982 )
• Ante o trono ( 1983 )
• A viaxe de Ibn Fattouma ( 1983 ) ???? ??? ?????
• A organizacion secreta , relatos, ( 1984 )
• Aquenaton, o habitante da verdade ( 1985 ) ?????? ?? ???????
• O dia en que mataron o lider ( 1985 )
• Declaracions da noite e do dia ( 1987 ))
• Mana de rosas ( 1987 )),
• Quchtumar ( 1988 )),
• Fonte e tumba ( 1988 )
• O mencer tramposo ( 1987 ))
• Retrincos dunha autobiografia ( 1996 ))

Traducions [ editar | editar a fonte ]

Non hai ningunha obra de Mahfuz traducida ao galego.

Premios [ editar | editar a fonte ]

Ademais do Premio Nobel de Literatura en 1988 , Mahfuz recibiu en 1972 o Premio Nacional das Letras Exipcias e canda el a maxima honra do seu pais: o Colar da Republica.

Cine [ editar | editar a fonte ]

En 1995 o director mexicano Jorge Fons , levou ao cine a sua novela A ruela dos milagres , que trasladou do Cairo a Cidade de Mexico . Uns anos antes ( 1993 ), o produtor deste filme, o tamen mexicano Arturo Ripstein dirixira Principio e fin , tamen sobre unha novela de Mahfuz.

Notas [ editar | editar a fonte ]

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Wikimedia Commons ten mais contidos multimedia na categoria:   Naguib Mahfuz

Bibliografia [ editar | editar a fonte ]

• Somekh, Sasson (1973). The Changing Rhythm: A Study of Najib Mahfuz's Novels . Leiden: Brill.  

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]

• Artigo de Mahfuz na web dos Nobel (en ingles )
• Perfil na Cornell University
• Reportaxe da sua morte na cadena BBC, o 30 de agosto de 2006