Gustave Flaubert
[flo'b?:r] (*
12. Dezember
1821
in
Rouen
, Haute-Normandie; †
8. Mai
1880
in
Canteleu
, Haute-Normandie) weer en
franzoosch
Schriever, de vor allen as
Romancier
bekannt is.
Flaubert is in
Rouen
(
Normandie
) as junger Sohn vun den Chefdokter vun dat stadtisch Krankenhuus upwussen un beleev, wiel de Deenstvilla vun sien Vader, as dat dormals begang weer, an dat Krankenhuus grenzen dee, dat Lieden un Starven dor ut nachst Nahe mit.
He gull as begabter Scholer, aber mit wenig Disziplin, de dat vortruck, sien Tiet mit Lesen un Schrieven as mit Lernen to verbringen. To sien Fruenden ut de Joogd horrn Louis Bouilhet, de suck later en gewissen Naam as Lyriker maaken dee, as ok de Broer Laure Le Poittevin, de latere Moder vun
Guy de Maupassant
. In de Sommerferien 1836 hett suck Flaubert in den
normannschen
Badeoort
Trouville-sur-Mer
in en wat ollere Fru, Elisa Schlesinger, verleevt, de hum johrenlang as groo, nich to recken Leev beschaftigen un sien Schrieven inspireeren dee.
Nah dat Baccalaureat fung he Drangen vun sien Vader en Jurastudium an, dat he aber upgeven dee, nahdem he 1843 en epileptischen Anfall kreegen harr. Dennoch hett he in disse Johren grottere Reisen maakt, deren vorlopig letzte hum 1850/51 up de Sporen vun
Chateaubriand
,
Lamartine
oder
Nerval
in den Vorderen Orient, sunners nah
Agypten
, fuhren dee. Sien Begleiter weer en wenig jungere Fruend, de Literat
Maxime Du Camp
, de all an den Anfang vun sien Spood stunn.
Nah de Truggkehr hett he suck bi sien Moder, de nu Wittfru weer, inricht, un fuhr mit hor un sien Arv en toruchtrucken Leven as schrieven Rentier in hor Huus in Croisset dicht bi Rouen. Dat Huus hett he blits noch for gelegentlich Uphollen in Paris, um dor eenig sellschopplihe Kuntakte, to'n Bispeel mit Schrieverkollegen, to pleegen, oder suck mit sien langjohrig Leevste (af 1846) to drapen, de teihn Johr ollere Schrieverin
Louise Colet
. Mit de hett he ok in vol Breef over literarisch Fraagen diskuteert.
Flaubert schreev all siet sien Joogd ahn mood to wurrn, tonachst in' Stil vun de
Romantik
. He stell aber so hooch Ansprook an suck sulvst, dat he lang Johren all sien Manuskripte nich herutgeven leet. Sien eerst druckt Wark wurr de 1851 anfungen Roman
Madame Bovary
, de 1856 in' Feuilleton vun de
Revue de Paris
rutkeem. De Roman droog hum glieks en Perzess wegen Verstooten tegen de good Sitten in, doch wurrn Flaubert un de Tietschrift dank dat kloog Pladoyer vun hor Afkaat an' 7. Februar 1857
[1]
freegespraaken. De Perzess hett suck letztlich sogor positiv utwirkt, denn de verhulp de Bookversion, as se 1857 rutkeem. To good Verkoopstallen. De Handlung foot up en Zeitungsbericht ut dat
Journal de Rouen
van 1848 over den Suizid vun de Doktersfru Delphine Delamare ut Ry bi Rouen. Se stellt de Geschichte vun en Pachtersdochter dor, de nah de Heirat mit en Dorpdokter gau untofra is mit ho woll leev, aber biederen mann is, un zwor nich toletzt deshalb, wiel se suck nah dat Vorbild vun Romans un Magazinen for Fruen en Leven in Liedenschap und Luxus droomt un vorstellt. Se schafft dat woll, middels vun zwee Leevschaften un en gewissen Luxuskonsum eenig Trae up de Realiseeren vun en suckser Leven to doon, wurrd aber immer weer inhaalt vun de Trivialitat un Engt vun hor reale Verhaltnisse, bit se toletzt vun Schulden erdruckt suck um't Leven maakt. Thema is also dat Scheitern vun en romantisch Idealistin (mit de Flaubert suck bannig identifizeert) an en Welt, in de de Opportunisten un de Materialisten winnen, de in den Roman vor allen vun den Aftheker Homais un den Hannelsmann Lheureux verkorpert wurrn.
Weniger spoodriek, aber mit noch mehr Infloot up de Entwicklung vun den europaischen Roman weer Flaubert mit
L'Education sentimentale
(1869). Dat is de Geschichte vun den jungen Provinzlers Frederic Moreau, de nah Paris geiht, wo he suck en groot Tokunft in Politik, Literatur un Leev erhoopt, aber de suck hum woll anbeeden realen Chancen togunsten vun irreal, ideal Teelen verpasst, un zwar vor allen en lang schwarmerisch-unerfullt Leev to en verheiraadt Fru, de hum absorbeert un paralyseert. Nahdem ok sien kort Begeisterung for de politischen Ideale un Teelen vun de
48er Revolutschoon
verpufft is, versinkt he in't intellektuell Middelmaat un wurrd blots dor en grotter Arvdeel vor en ok materiellen Neddergang bewohrt. Frederic is en Symbolfigur vun den weniger tragischen as truerigen Weg vun de ?Quarante-huitards“, d. h. De dor de Februarrevolutschoon in Upbreekstimmung versett, denn aber dor de wiedere Entwicklung politisch enttauschten 48er Generatschoon, to de suck ok Flaubert togehorig fohl. De Titel vun den Roman,
L'Education sentimentale
, is ovrigens (wat kien een vun de duutsch Titels ahnen lett) ironisch to verstahn; denn, anners as to'n Bispeel de jung Helden Julien in
Stendhal
sien
Le Rouge et le Noir
oder Rastignac in
Balzac
sien
Le Pere Goriot
, erfohrt Frederic vun de geleevt, riep, verheiraadt Fru kien ?Erziehung“ vun sien junglinghaft schwarmerischen Gefohlen to de vun en sexuell erfohren Mann, sonnern blots deren Frustratschoon.
De
Bovary
un de
Education
gellen as epochemaakend for de Entwicklung vun den europaischen Roman, wegen de Idee vun Flaubert, sien Protagonisten nich mehr (as to'n Bispeel Balzac dat dee) as Utnahmeperson to dortostellen, sonnern as ganzlich unheroische Dorsnittscharaktere.
De anner Warken vun Flaubert wurrd huud meest weniger beacht. Dat sund insbesunnere de in dat antike Karthago speelen historsch Roman
Salammbo
(1862), to de sien Vorbereitung he 1858 eegens nah
Tunesien
reist is; de lang Vertellsels
La Tentation de Saint Antoine
(1874); de to sien Tiet spoodriek Vertellselsband
Trois Contes
(1877) mit unner annern de anruhrend Vertellsels
Un cœur simple
oder de unvoullendete, as
Satire
up dat Dorsnittsborgerdom docht Roman
Bouvard et Pecuchet
(postum 1881).
Flaubert gellt as en vun de best Stilisten vun de franzoosch Literatur un as en Klassiker vun den Romans. Tosommen mit
Stendhal
un
Balzac
is he dat Dreegestirn vun de groot realistisch Vertellers in Frankriek. Ganz as de beid annern wurr aber ok he vun de
Academie francaise
nich for wurdig befunnen, upnommen to wurrn.
- Madame Bovary
- Bibliomanie
- Agonies
- La Femme du monde
- Memoires d'un fou
(Erinnerungen eines Verruckten)
- Smarh
- Novembre
- La Tentation de saint Antoine
(
Die Versuchung des heiligen Antonius
)
- La Spirale
- Le Candidat
- Un cœur simple
- L'Education sentimentale
(
Die Erziehung des Herzens
) (
ok
: Lehrjahre des Gefuhls, Die Schule der Empfindsamkeit)
- Trois Contes
Tallriek Oversetten in't Duutsche; Tweespraakig Utgaav, mit Nahwoort vun
Walter Boehlich
, 1961
- Bouvard et Pecuchet
(Bouvard und Pecuchet)
- Dictionnaire des idees recues
(Worterbuch der Gemeinplatze)
- Salammbo
- Vie et travaux du R. P. Cruchard
, Rouen 2005; duutsch Utgaav:
Leben und Werke des Paters Cruchard und andere unveroffentlichte Texte
. Oversett un kommenteert vun Elisabeth Edl. Berlin: Friedenauer Presse 2008.
- Pierre Auregan:
Flaubert. Grandes oeuvres, commentaires critiques, documents complementaires.
Reihe Balises. Serie Les ecrivains, 1. Klett, Stuttgart 1992,
ISBN 3-12-592543-6
. (Nathan, Paris 1992,
Vorlaag:Falsche ISBN
) (franzoosch)
- Annette Clamor:
Flauberts Schreiblabor. Lesekultur und poetische Imagination in einem verkannten Jugendwerk.
Reihe Bonner romanistische Arbeiten, 79. Peter Lang, Frankfurt 2002
ISBN 3-631-38852-7
- Jorg Dunne:
Asketisches Schreiben. Rousseau und Flaubert als Paradigmen literarischer Selbstpraxis in der Moderne
Reihe Romanica Monacensia, 65. Narr, Tubingen 2003
ISBN 3-8233-5615-1
- Julia Encke:
Kopierwerke. Burgerliche Zitierkultur in den spaten Romanen Fontanes und Flauberts.
Reihe Munchener Studien zur literarischen Kultur in Deutschland, 29. Peter Lang, Frankfurt 1998
ISBN 3-631-33320-X
- Jean-Benoit Guinot:
Dictionnaire Gustave Flaubert.
CNRS
, Paris 2010,
ISBN 978-2-271-06928-3
- Wolfram Kromer:
Flaubert.
Reihe: Ertrage der Forschung, 141.
WBG
Darmstadt 1980
ISBN 3-534-08295-8
- Frank Leinen:
Flaubert und der Gemeinplatz. Erscheinungsformen der Stereotypie im Werk Gustave Flauberts.
Reihe: Trierer Studien zur Literatur, 18. Lang, Frankfurt 1990
ISBN 3-631-43218-6
- Herbert Lottman:
Flaubert. Eine Biographie
Insel, Frankfurt 1992
ISBN 3-458-16259-3
- Heinrich Mann
:
Gustave Flaubert und
George Sand
.
In:
Geist und Tat. Franzosen von 1780 bis 1930.
Essays, Berlin 1931.
Flaubert und die Herkunft des modernen Romans:
online lesen
- Wolfgang Matz:
1857: Flaubert, Baudelaire, Stifter.
S. Fischer, Frankfurt 2007
- Ralf Nestmeyer:
Franzosische Dichter und ihre Hauser.
Frankfurt 2005
ISBN 3-458-34793-3
- (Jean) Pommier
:
Flaubert und das literarische Genie.
in Zs.
Lancelot. Der Bote aus Frankreich. Monatsschrift.
Heft 8, Koblenz 1948, S. 43 - 47
- Jean-Paul Sartre
:
L'idiot de la famille
Gallimard, Paris 1971 ff
- Ulrich Schulz-Buschhaus:
Flaubert. Die Rhetorik des Schweigens und die Poetik des Zitats.
Reihe: Ars Rhetorica, 6. Lit, Munster 1995
ISBN 3-8258-2504-3
- Jean de La Varende:
Gustave Flaubert. Mit Selbstzeugnissen und Bilddokumenten.
Reihe: Rowohlts Monographien, 20. 6. Aufl. Rowohlt, Reinbek 1996
ISBN 3-499-50020-5
- Barbara Vinken
:
Flaubert. Durchkreuzte Moderne
Fischer, Frankfurt 2009,
ISBN 978-3-10-086006-4
- Rainer Warning:
Die Phantasie der Realisten
Fink, Munchen 1999
ISBN 3-7705-3386-0
- Dietrich Scholler
Umzug nach Encyclopaedia. Zur narrativen Inszenierung des Wissens in Flauberts ?Bouvard et Pecuchet“.
Berlin: Weidler. 2002. (= Romanice; 19)
ISBN 3-89693-719-7
- Christian von Tschilschke
Epen des Trivialen. N. V. Gogols ?Die toten Seelen“ und G. Flauberts ?Bouvard und Pecuchet“. Ein struktureller und thematischer Vergleich.
Heidelbarg: Winter. 1996. (= Neues Forum fur allgemeine und vergleichende Literaturwissenschaft; 1)
ISBN 3-8253-0389-6
- Winfried Wehle
: Flaubert: 'Un cœur simple'. Eine Parabel auf die Asthetik des L'Art pour L'Art, in:
Die franzosische Novelle
(Hg. Wolfram Kromer), Dusseldorf 1976, S. 150-162/360-362.
PDF
- Bourdieu, Pierre (2001). Die Regeln der Kunst. Frankfurt am Main: Suhrkamp
- Pabst, Walter (Hg)
Der moderne franzosische Roman. Interpretationen
Berlin: E.Schmidt, 1968
- 1857
Charles Baudelaire
:
Madame Bovary
- 1947 Francis Steegmuller:
Flaubert and Madame Bovary. A Double Portrait
- 1975
Mario Vargas Llosa
:
Die ewige Orgie. Flaubert und Madame Bovary
(duutsch vun Maralde Meyer-Minnemann, Rowohlt 1980;
ISBN 3-499-25138-8
)
- 1978 Henning Mehnert: Melancholie und Inspiration. Begriffs- und wissenschaftsgeschichtliche Untersuchungen zur poetischen "Psychologie" Baudelaires, Flauberts und Mallarmes. Heidelbarg 1978
- 1978
Jean Amery
:
Charles Bovary, Landarzt. Portrat eines einfachen Mannes
(Klett-Cotta;
ISBN 3-12-900131-X
)
- 1980
Vladimir Nabokov
:
Gustave Flaubert. Madame Bovary
, in:
Die Kunst des Lesens
(dt. von Karl A. Klewer und Robert A. Russell, Fischer 1982;
ISBN 3-596-10495-5
)
- 1984
Michel Butor
: Improvisations sur Flaubert
- 1993
Dacia Maraini
:
Nachforschungen uber Emma B.
(duutsch vun Sigrid Vagt, Piper 1996;
ISBN 3-492-03872-7
)
- 1995
Elisabeth Bronfen
: Nachwort zu
Madame Bovary
(mit utfuhrlich Bibliographie), Goldmann 1995;
ISBN 3-442-07601-3
- Alexej Baskakov:
Vom Realismus zur Moderne. Die Darstellung des antiken Orients in ?Salammbo“ von Gustave Flaubert und ?Joseph und seine Bruder“ von Thomas Mann.
Wurzburg: Konigshausen u. Neumann. 1999. (= Epistemata; Reihe Literaturwissenschaft; 280)
ISBN 3-8260-1678-5
- Flauberts Salammbo in Musik, Malerei, Literatur und Film. Aufsatze und Texte
, hrsg. von Klaus Ley. Tubingen: Narr. 1998.
ISBN 3-8233-5185-0
- Ursula Harter:
Die Versuchung des Heiligen Antonius. Zwischen Religion und Wissenschaft. Flaubert, Moreau, Redon.
Berlin: Reimer. 1998.
ISBN 3-496-01183-1
- ↑
Aufsatze zur Literatur und Kunst 1857 - 1860
in: Charles Baudelaire:
Samtliche Werke und Briefe
, Band V, Siet 297. ISBN 978-3-446-13334-1
, afroopen an' 6. Februar 2011