O
Tratado de Paz entre Israel e Exipto
(en
hebreo
:
???? ????? ??? ????? ??????
,
Heskem HaShalom Bein Yisrael LeMitzrayim
; en arabe: ?????? ?????? ??????? ???????????, Mu `?hadat as-Salam al-al-Masr?yah'Isr?'?l?yah) asinado en
Washington D.
C. o
26 de marzo
de
1979
, marcou o termo de trinta anos de hostilidades e cinco guerras. Este tratado foi asinado tras intensas negociacions, dezaseis meses despois da visita do presidente exipcio
Anwar el-Sadat
a
Xerusalen
en 1977, convidado polo enton Primeiro Ministro israeli,
Menajem Beguin
, e da firma dos
Acordos de paz de Camp David
en
1978
, baixo o auspicio do expresidente estadounidense
Jimmy Carter
en caracter de testemuna.
A paz entre Israel e
Exipto
constaba de varios elementos principais, a saber: a culminacion do estado de guerra existente desde a Guerra arabe-
israeli
de 1948, asi como o fin dos actos ou ameazas de belixerancia, hostilidade ou violencia; o establecemento de relacions diplomaticas, economicas e culturais; a eliminacion dos obstaculos para o comercio e a liberdade de movemento; e a retirada israeli das forzas militares e asentamentos civis da peninsula do
Sinai
, capturada durante a
Guerra do Seis Dias
no ano
1967
, a cal foi concluida en
1982
. O acordo tamen preve o libre paso de barcos israelis a traves da
Canle de Suez
e o reconecemento do Estreito de Tiran, o
Golfo de Aqaba
como vias fluviais internacionais.
Os participantes pouco despois da firma do tratado.
A traves deste
tratado
, Exipto foi o primeiro pais arabe en selar unha paz duradeira con Israel, o que foi interpretado dentro de circulos radicais como unha ≪traizon≫. Asi, tras a firma do tratado, Exipto foi boicoteado por outros estados arabes e a sede central da
liga Arabe
foi transferida do Cairo a
Tunisia
. En
1989
foi reinstalada no Cairo e os paises arabes normalizaron as relacions con Exipto.
Actualmente ambos os paises tenen normalizadas as suas relacions
diplomaticas
, estableceronse embaixadas e consulados e regularmente tenen lugar encontros entre altos funcionarios israelis e exipcios.
Tras a
creacion do Estado de Israel
en
1948
, prevalecia entre Israel e Exipto un estado de guerra. Israel e Exipto enfrontaronse na
Guerra de Independencia de Israel
, a
Guerra do Sinai
, a
Guerra do Seis Dias
, a
Guerra de Desgaste
e a
Guerra de Yom Kippur.
O
11 de novembro
de
1973
un acordo de
cesamento do fogo
foi asinado. O
21 de decembro
de 1973 foron iniciadas as tentativas de paz na
Conferencia de paz de Xenebra
e seguidas polo
Acordo de Separacion de Forzas entre Israel e Exipto
, asinado o
18 de xaneiro
de
1974
.
En setembro de
1975
, durante o primeiro goberno de
Isaac Rabin
, foi asinado o Acordo provisional entre Israel e Exipto, onde ambos os estados comprometeronse a non realizar ningunha ameaza de apelar ao uso da forza, declarando que o conflito entre eles non se resolvera pola forza, senon por medios pacificos. Israel comprometeuse a evacuar os campos petroliferos de Abu Rodas. Na votacion da
Knesset
, 70 membros do apoiaron este acordo e 43 opuxeronse.
O
9 de novembro
de
1977
Anwar el-Sadat
pronunciou un longo discurso fronte aos membros do Consello do Pobo de Exipto, anunciando a vontade do presidente exipcio de chegar a
Knesset
, en
Xerusalen
, para discutir a paz con
Israel
. A declaracion do mandatario exipcio provocou iradas reaccions no mundo arabe - especialmente nos paises mais radicais como
Siria
,
Libia
,
Iraq
e
Alxeria
, comandando unha fronte do rexeitamento - asi como expresions de resistencia dentro do seu propio gabinete, ao renunciar o seu ministro de asuntos exteriores. Dous dias despois o Primeiro Ministro
Menajem Beguin
convidou formalmente a el-Sadat para visitar Xerusalen.
As conversacions secretas con Exipto foron levadas a cabo polo Primeiro Ministro Menajem Beguin, o
Mossad
e o Ministro de Relacions Exteriores,
Moshe Dayan
; Shlomo Gazit (que foi o responsable de avaliar as intencions de el-Sadat e diagnosticar o significado das suas accions); o Xefe do Estado Maior, Motta Gur, e o Ministro de Defensa,
Ezer Weizman
.
Durante o tempo que levou a visita, Israel levou a cabo a operacion denominada "
Portal de seguridade
", onde decenas de miles de policias e militares velaron pola seguridade do mandatario.
O
19 de novembro
de
1977
, ao nove da tarde, el-Sadat arribou a Israel, convertendose no primeiro lider arabe en visitar o
Estado de Israel.
Sadat foi recibido nunha cerimonia oficial, ainda que ambos os paises continuaban formalmente en guerra.
O
20 de novembro
de
1977
, o presidente el-Sadat dirixiuse ao plenario da Kneset.
Durante a sua estadia de tres dias, Anwar el-Sadat visitou
Yad Vashem
, asistiu as reunions dos partidos politicos na Kneset, rezou na mesquita de Al-Aqsa e reuniuse varias veces con Menajem Beguin.
Despois da visita d el-Sadat a Israel comezaron as conversacions directas de paz entre o Estado de Israel e Exipto. As conversacions de paz tiveron exito e asinaronse os acordos o
17 de setembro
de
1978
en Camp David, o Marco para a Paz en Oriente Medio e o Marco para un tratado de paz entre Exipto e Israel. A Kneset aprobou os
Acordos de Camp David
o
27 de setembro
de
1978
, cun resultado de 84 votos a favor, 13 en contra e 17 abstencions.
Division da
peninsula do Sinai
en zonas segundo o tratado de paz.
O acordo enmarcase na finalizacion das hostilidades entre Israel e Exipto, e determinou a fronteira permanente entre os dous paises, estipulou a desmilitarizacion da zona fronteiriza e a reducion das forzas militares no
Sinai
, e o establecemento de relacions normais de dereito internacional consuetudinario. O acordo tamen ordenou o establecemento dunha forza militar multinacional para supervisar a aplicacion do acordo no Sinai.
A Knesset aprobou o acordo o
22 de marzo
de
1979
cun resultado de 95 votos a favor e 18 en contra.
A cerimonia da firma do tratado de paz entre Israel e Exipto tivo lugar o
26 de marzo
de
1979
no cespede norte da
Casa Branca
, a que asistiron mil cincocentos invitados e os dignatarios
Jimmy Carter
,
presidente dos Estados Unidos
, o presidente exipcio Anwar el-Sadat e
Menajem Beguin
, primeiro ministro de Israel. A cerimonia comezou cos
himnos
do tres paises e tivo unha duracion dun corenta e cinco minutos.
O
18 de maio
de
1981
o presidente do
Consello de Seguridade das Nacions Unidas
informou que as Nacions Unidas non estarian en condicions de proporcionar unha forza de observacion debido a ameaza de veto da mocion por parte da
URSS.
Como resultado, o Consello de Seguridade das Nacions Unidas atopouse nun canellon sen saida. Por mor da situacion, Exipto, Israel e os Estados Unidos abriron negociacions para crear unha organizacion para a manutencion da paz, independentemente da ONU. O
3 de agosto
de
1981
, foi asinado o Protocolo para o Tratado de Paz, establecendo a Multinational Force & Observers (MFO), para monitorear as partes en canto ao cumprimento dos termos do tratado.
[
1
]
En agosto de 2012, no medio dun momento de incerteza sobre o futuro do tratado de paz, o exercito exipcio entrou con tanques na zona desmilitarizada sen a aprobacion israeli, en clara violacion dos termos do tratado de paz.
[
2
]
[
3
]
Exipto tamen despregou misiles antiaereos na fronteira israeli, unha medida que claramente apunta a Israel, xa que as bandas de [ beduinos] no Sinai non tenen avions. Na decada de 1970 este foi o primeiro paso que Exipto realizou no periodo previo a agresion militar da
Guerra de Yom Kipur.
[
4
]
O ministro de Defensa exipcio, afirmou nunha conversacion telefonica co seu homologo israeli, Ehud Barak, o compromiso de Exipto de manter o Tratado de Paz de Camp David con Israel, segundo a axencia arabe de noticias Al-Hayat.
[
5
]
Este tratado foi recibido con gran controversia, provocando que varios paises arabes rompesen as suas relacions diplomaticas con Exipto. As
nacions arabes
e especialmente os palestinos, condenarono e considerouno como unha punalada por detras. o lider da
OLP
,
Yasser Arafat
dixo: "Que asinen o que lles plazca. A falsa paz non durara."
[
6
]
Doutra banda, o tratado levou tanto ao presidente exipcio Anwar el-Sadat como ao primeiro ministro israeli Menachem Begin, para compartir o
Premio Nobel da Paz
en
1978
, por lograr a paz entre as duas nacions. Con todo, Anwar el-Sadat fixose impopular tanto en circulos arabes como no seu propio pais.
O
6 de outubro
de
1981
, Anwar el-Sadat foi
asasinado
durante un desfile militar por membros da
Xihad Islamica
exipcia e militares radicais, contrarios, entre outras cousas, ao establecemento da paz con Israel.