Europa, vista per
Galileo
Europa
es un
satellit naturau
de
Jupiter
. D'un
diametre
mejan de 4 820 km, fa partida dei satellits naturaus pus gros dau
Sistema Solar
e es lo segond satellit galileian pus proche de
Jupiter
apres
Io
. Per aquela rason, a una estructura diferenciada e una activitat tectonica importanta. La mager part de sa superifica es ansin recent e cubert de
glac
brilhants.
Retrach de
Galileu
, descobreire de Ganimedes en 1610.
Europa foguet descubert lo 7 de genier de 1610 per lo sabent
italian
Galileu
(1564-1642) qu'utilizet una
luneta astronomica
de sa fabricacion per observar
Jupiter
. I descurbiguet de ponchs que se desplacavan entre doas nuechs e, tre lo 15, concluguet a l'existencia de quatre objectes en
orbita
a l'entorn de la
planeta
. L'astronom
alemand
Simon Marius
(1573-1624) assaiet sensa succes de contestar l'anterioritat de la descuberta de Galileu en 1614
[1]
[2]
. En revenge, gracias a un conseu de
Johannes Kepler
(1571-1630), foguet a l'origina dau nom actuau dei satellits galileians.
Fins a l'
Era Espaciala
, leis informacions sus Europa fogueron limitadas en causa dei limits de l'observacion directa a partir de la
Terra
. La premiera sonda espaciala que passet a proximitat dau satellit foguet la mission de la
NASA
Pioneer 10
en 1973, rapidament seguida en 1974 per
Pioneer 11
. Lei doas sondas permeteron de melhorar la determinacion dei caracteristicas fisicas dau satellit e de fotografiar sa superificia amb una resolucion de 400 km. Lei premierei fotografias claras fogueron presas per lo programa
Voyager
en 1979. Capitet de prendre de miliers de
fotografias
que permeteron de sospichar una activitat
tectonica
en cors.
La font principala d'informacions sus Europa es la mission seguenta mandada per la
NASA
dins lo sistema jovian entre 1995 e 2000, la mission
Galileo
. D'efiech, aquela sonda realizet mai que d'un passatge a proximitat de la luna. L'ensemble de la mission foguet un succes important amb un estudi detalhat de la composicion quimica de la superficia.
Europa es un
satellit
rocassos
qu'a una forma quasi
esferica
amb un rai mejan de 1569 km e que fa partida dei gros satellits dau Sistema Solar. Sa
massa
representa 0,8% de la
massa terrestra
e son diametre 24,5%. Coma la mager part dei satellits importants dau
Sistema Solar
, sa
densitat
es situada entre aquela dei planetas gigantas e lei planetas rocassosas amb una valor egala a 3,01. Aqueu satellit a tanben pas d'atmosfera espessa.
Model d'estructura interna per Europa amb un nucleu metallic, un manteu de silicats e una crosta d'aiga.
Europa es un cors diferenciat amb un nucleu, un manteu e una crosta. Lo nucleu es probable compausat de
ferre
e lo manteu de
silicats
[3]
[4]
. La crosta seria facha d'
aiga
. Se supausa la presencia d'un ocean d'aiga salada liquida sota la superficia dau satellit
[3]
. Un model frequent imagina que lo jac d'aiga se podria devesir entre un jac d'aiga gelada d'una autor compresa entre 10 e 30 km e un jac d'aiga liquida d'un centenau de quilometres d'espessor
[5]
.
Europa a una atmosfera forca teuna facha principalament de
dioxigen
[6]
[7]
. La pression es egala a environ
0,1 μPa
[8]
. Aqueu dioxigen es produch per lo dissociacion dei glac de la superficia bombardats per lo vent solar e per lei particulas venent de Jupiter
[9]
. Europa a tanben una ionosfera teuna
[10]
.
La superficia d'Europa seria plana car la planeta seria tectonicament activa. Lo temps de la superficia seria donc feble, situat entre 20 e 180 milions d'ans
[5]
. Lei
craters d'impacte
son donc rars sus Europa e lei formacions principalas que son visiblas son lei
lineae
e lei
lenticulae
.
Lei
lineae
son un ret de rais sorns situats sus tota la superficia dau satellit. Semblan lei falhas e fracturas de la banquisa terrestra. La largor maximala dei
lineae
es egala a 20 quilometres. L'origina dei
lineae
seria un
criovolcanisme
o lo gisclament de
gueisers
d'aiga freja que rompria lei glac de la superficia mostrant de glac pus cauds
[11]
. Lo fenomen podria donc esser similar ai
dorsalas
oceanicas terrestras.
Lei
lenticulae
son d'estructuras circularas amb de formas variadas coma de domas, de depressions o de tacas sornas. Serian associadas amb una chamineia volcanica. Dins aquo, l'existencia dei
lenticulae
podrian tanben esser la consequencia d'una interpretacion d'imatges amb una resolucion febla de la sonda
Galileo
.
De mesuras de la sonda
Galileo
mostreron l'existencia d'un pichon camp magnetic causat per una interaccion ambe la magnetosfera de
Jupiter
. Pasmens, a l'ora d'ara, aqueu camp es mau conegut.
Animacion mostran Io, Europa e Ganimedes
Europa
orbita
a l'entorn de
Jupiter
en tres jorns e mieg a una distancia mejana de
670 900 km
en 3
d
13 h 14,6 min amb una excentricitat egala a 0,0101. Lo plan de sa trajectoria es clinat de 0,47° a respect dau plan equatoriau de la planeta. Coma per la mager part dei satellits dau Sistema Solar, la rotacion d'Europa es
sincrona
. Es a dire que lei periodes de rotacion dau satellit a l'entorn de son axe e a l'entorn de
Jupiter
son identics. Enfin, l'orbita d'Europa mostra doas resonancias amb
Io
(2:1) e
Ganimedes
(1:2).
Fotografia amatora de
Jupiter
e de sei quatre satellits principaus.
Europa es teoricament visible a uelh nus amb una
magnitud aparenta
de + 5,29. Pasmens, son lume es escondut dins l'esclat de
Jupiter
. Pasmens, son observacion es relativament aisada amb un instrument amator. Es tanben possible de seguir son desplacament entre doas nuechs d'observacion.
- ↑
Segon eu, avia observat lei quatre satellits galileians tre 1609. Pasmens, citet unicament d'exemples datant de 1613 e sei notas personalas parlan pas d'observacions de
Jupiter
anterioras a 1610.
- ↑
Segon de recercas menadas dins d'archius astronomics
chines
, l'astronom
Gan De
(segle IV avC) auria observat de satellits galileians en 365 avC gracias a de condicions d'observacion forca favorables. Aquo es teoricament possible dins certanei configuracions espacialas. Pasmens, l'informacion foguet rapidament oblidada per sei contemporaneus.
- ↑
3,0
et
3,1
NASA Profile
,
[1]
, 10 d'octobre de 2010.
- ↑
Jeffrey S. Kargel, Jonathan Z. Kaye, James W. Head, III, et al. (2000). "Europa’s Crust and Ocean: Origin, Composition, and the Prospects for Life". Icarus 148: 226 ?265.
- ↑
5,0
et
5,1
Schenk, Paul M.; Chapman, Clark R.; Zahnle, Kevin; and Moore, Jeffrey M.; Chapter 18: Ages and Interiors: the Cratering Record of the Galilean Satellites, in Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere, Cambridge University Press, 2004
- ↑
Hall, Doyle T.; et al.; Detection of an oxygen atmosphere on Jupiter's moon Europa, Nature, Vol. 373 (23 February 1995), pp. 677?679.
- ↑
Savage, Donald; Jones, Tammy; and Villard, Ray (1995-02-23). "Hubble Finds Oxygen Atmosphere on Europa". Project Galileo. NASA, Jet Propulsion Laboratory.
- ↑
McGrath (2009). "Atmosphere of Europa". In Pappalardo, Robert T.; McKinnon, William B.; and Khurana, Krishan K.. Europa. University of Arizona Press.
- ↑
Johnson, Robert E.; Lanzerotti, Louis J.; and Brown, Walter L. (1982). "Planetary applications of ion induced erosion of condensed-gas frosts".
- ↑
Kliore, Arvydas J.; Hinson, D. P.; Flasar, F. Michael; Nagy, Andrew F.; Cravens, Thomas E. (July 1997). "The Ionosphere of Europa from Galileo Radio Occultations". Science 277 (5324): 355?358.
- ↑
Figueredo, Patricio H.; and Greeley, Ronald (2003).