Henri Matisse

Biografia
Nacemento	31 de decembro de 1869 Le Cateau-Cambresis (Segundo Imperio Frances)
Morte	3 de novembro de 1954 (84 anos) Niza (Francia)
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	Cimetiere de Cimiez (en)
Datos persoais
Residencia	Q122222531 (1943?1949) Niza Issy-les-Moulineaux Paris Bohain-en-Vermandois
Pais de nacionalidade	Francia
Relixion	Ateismo
Educacion	Escola Nacional Superior de Belas Artes Academia Julian (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Paris Issy-les-Moulineaux Marrocos Niza Nova York Collioure Londres Saint-Tropez Saint-Quentin Vence
Ocupacion	pintor , litografo , debuxante , gravador , escultor , ceramista
Membro de	Academia Nacional de Bellas Artes de Argentina
Xenero artistico	Decoupage (en) , Arte de paisaxes , pintura de figuras , Natureza morta e Retrato pictorico
Movemento	Impresionismo , divisionismo (pt) , Fauvismo , Neoimpresionismo e Postimpresionismo
Profesores	Gustave Moreau
Alumnos	Marcel Gromaire (pt) , Patrick Henry Bruce (pt) , Ludvig Karsten (pt) , Axel Revold (pt) , Jane Gumpert (pt) , Arvid Fougstedt (pt) , Carl Palme (pt) , Sigfrid Ullman (pt) , Filip Wahlstrom (pt) , Ingegerd Beskow (pt) , Milly Sloor (pt) , Nina Simonovich-Efimova (en) , Hadar Jonzen (en) , Brita Lagerstrom-Hald (pt) , Sigrun Steenhoff-Hjerten (en) e Maj Bring (pt)
Lingua	Lingua francesa
Participou en
28 de xuno de 1964	Documenta III (en)
11 de xullo de 1959	Documenta II (en)
16 de xullo de 1955	documenta (en)
Obra
Obras destacables (1907) Blue Nude (en) (1949) Chapelle du Rosaire de Vence (en) (1952) Blue Nude II (en)
Arquivos en	Departmental archives of Yvelines (en) , documento → carta [ 166J, Ms 13243-13244]
Familia
Conxuxe	Amelie Paraliser (1898?1954)
Fillos	Marguerite Duthuit Faure (en) , Jean Gerard Matisse (pt) , Pierre Matisse (pt)
Premios   Cabaleiro da Lexion de Honra
Sinatura

Henri Matisse ou Henri-Emile-Benoit Matisse (en frances ???i emil b?nw? matis ) nado en Le Cateau-Cambresis o 31 de decembro de 1869 e finado en Niza o 3 de novembro de 1954 , foi un pintor , escultor e desenador frances que destacou por un uso caracteristico da cor e por un debuxo fluido, brillante e orixinal. Como debuxante, gravador e escultor, pero principalmente como pintor ^{[ 1 ]} , Matisse e comunmente considerado, xunto con Picasso e Marcel Duchamp , como un dos tres artistas que axudaron a definir os acontecementos revolucionarios nas artes plasticas nas primeiras decadas do seculo XX, responsables de importantes avances na pintura e na escultura. ^{[ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ]} Ainda que e considerado como o maximo representante do fauvismo , estilo que cultivou nos seus primeiros anos, tamen foi aclamado como un dos representantes da tradicion clasica na pintura francesa. ^{[ 6 ]}

Primeiro traballou nun estilo academico e posteriormente cultivou o impresionismo , o puntillismo , e o fauvismo , do que foi mestre de escola; continuou sempre, dentro dunha heterodoxia, fiel ao fauvismo. En 1917 iniciou unha etapa naturista, de cores claras e luminosas abandonando as investigacions. Mais adiante volveu a novas investigacions de simplificacion, buscando acordos cromaticos novos e mais forza na lina e na cor. Posteriormente acentuou a audacia das cores fortes, por contraste de tons ou establecendo unha unidade de cor. Cara ao final da sua vida, practicou tecnicas como a dos papiers colles (en frances : papeis pregados). Tamen practicou o debuxo ao lapis e a pluma. Como gravador, ten mais de cincocentas obras catalogadas en diferentes tecnicas, e ilustrou importantes obras literarias francesas. ^{[ 7 ]}

Traxectoria [ editar | editar a fonte ]

Primeiros anos e formacion [ editar | editar a fonte ]

O seu nome de nacemento foi Henri-Emile-Benoit Matisse, e naceu en Le Cateau-Cambresis , na rexion de Norte-Paso de Calais , Francia . Fillo primoxenito dunha familia de comerciantes de sementes, ^{[ 8 ]} criouse en Bohai-en-Vermandois , no nordeste de Francia, onde os seus pais tinan o negocio; este feito pode explicar o seu interese posterior de representar varias plantas nos motivos textiles. En 1887 foise a Paris para estudar dereito, traballando como pasante nun tribunal no seu pobo natal, Le Cateau-Cambresis, tras ganar a praza nun concurso. O 1889 empezou a pintar, todo empezou durante un periodo de convalecencia, logo de sufrir un ataque de apendicite que lle obrigou a gardar repouso durante semanas, para que se distraese a sua nai levoulle utensilios de pintura . Como el vai describir mais tarde, descubriu "unha especie de paraiso", ^{[ 9 ]} . Tras recuperarse da enfermidade, mentres retoma os estudos de dereito, vai matricularse na escola de debuxo de Quentin de La Tour para desenadores da industria textil.

O 1890 , abandonou os estudos de dereito para dedicarse a pintura e a escultura; decidira converterse nun artista, ainda que esta decision decepciono profundamente ao seu pai. ^{[ 10 ] [ 11 ]} Ao ano seguinte, en 1891, trasladouse a Paris, onde foi admitido na Academie Julian . Mais tarde, en 1895, asistiu ao taller de Gustave Moreau . Inicialmente pintaba naturezas mortas e paisaxes, no mais tradicional estilo flamengo , e era un admirador de Chardin , un dos seus pintores preferidos, como estudante chegou a facer catro copias de obras de Chardin que se exponian no museo do Louvre . ^{[ 12 ]} No taller de Gustave Moreau coneceu Georges Rouault e Albert Marquet , e naquela epoca visitou exposicions de artistas destacados como Corot e Cezanne .

En 1896, Matisse expuxo por primeira vez no Salon des Cent e no Salon da Societe Nationale des Beaux-Arts . Foron cinco cadros e o estado comproulle duas das suas pinturas. ^{[ 13 ]} A proposta de Pierre Puvis de Chavannes, converteuse nun membro asociado da Societe Nationale des Beaux-Arts , esta situacion permitiulle poder exponer sen ter que superar a aprobacion por parte dun xurado.

Descubrimento do impresionismo [ editar | editar a fonte ]

En 1897 e 1898, visitou o pintor australiano John Peter Russell en Belle-Ile-en-Mer , na costa da Bretana . Russell mostroulle o que era o impresionismo e o traballo de Vincent van Gogh , que fora un bo amigo de Russell, e que era completamente desconecido nese momento. Influido por Russell e a sua mestria, o estilo de Matisse cambiou completamente; posteriormente comentou: "Russell foi o meu mestre, e el ensenoume a teoria da cor." A traves del coneceu a Rodin e Pissarro e puido gozar da pintura impresionista existente no Museo de Luxemburgo.

Nesta etapa formativa, Matisse recibiu a influencia da obra de Poussin , Watteau , Chardin , Manet , e dos post-impresionistas Cezanne , Gauguin , van Gogh e Signac ; tamen de Rodin e da arte xaponesa . Matisse mergullouse nos traballos dos demais e comprou obras de moitos dos pintores que admiraba. Asi, na sua casa tina un busto de xeso de Rodin, unha pintura de Gauguin, un debuxo de van Gogh e, a mais importante, as Tres banistas de Cezanne. En Cezanne atopou a sua principal fonte de inspiracion en canto ao sentido pictorico da estrutura e da cor . ^{[ 14 ]} Moitas das suas pinturas de 1899 a 1905 fan uso da tecnica puntillista de Signac. En 1898, seguindo o consello de Pissarro, pasou unha semana en Londres para estudar as pinturas de JMW Turner e logo realizou unha viaxe a Corsega . ^{[ 14 ]}

Mentres residio en Ajaccio , e mais tarde en Tolosa , experimentou co metodo de Turner. A partir de 1900, Matisse traballou na Academia da Grande Chaumiere baixo a direccion de Antoine Bourdelle e tamen frecuentou o estudo de Eugene Carriere .

Nas suas primeiras obras escultoricas realizadas en 1900 advirtese a influencia de Rodin en O escravo adopta as mesmas texturas e actitudes que Rodin, como tamen se continua apreciando nos cinco bustos de Jeannette (1910-1913 ), que son respostas estruturais ao estilo cubista . Existen catro versions da escultura en relevo Espido de costas , que se comparan a temas pintados por Gustave Courbet e Cezanne , a primeira destas esculturas foi exposta en Londres en 1912 , as outras foron desconecidas ata a sua exposicion en 1949 e 1950 en Lucerna e Paris . Ten catalogadas sesenta e oito esculturas. ^{[ 15 ]}

A nivel familiar, cabo destacar que en 1894 naceu a sua filla Marguerite, filla que foi o froito da relacion con Caroline Joblau, unha dos seus modelos. En 1898 casou con Amelie Parayre con quen tivo dous fillos: Jean (1899), e Pierre (1900).

O fauvismo [ editar | editar a fonte ]

A sua primeira exposicion foi na galeria Vollard en 1904, ^{[ 14 ]} pero non tivo moito exito. A sua afeccion pola cor brillante e a expresividade fixose mais pronunciada. En 1905 trasladouse ao sur para traballar con Andre Derain e pasou tempo na Costa Azul ; Derain presentarialle a Maurice de Vlaminck . As pinturas deste periodo caracterizanse por formas planas e linas mais controladas, e priorizaba a expresion por encima do detalle.

En 1905, Matisse e un grupo de artistas mais adiante conecidos como " fauvistas ≫, fixeron unha exposicion conxunta nunha sala do Salon de Outono (en frances , Salon d'Automne ) na sala VII do Grand Palais de Paris; estes foron Albert Marquet, Vlaminck , Derain e Kees van Dongen . As pinturas expresaban con emocion salvaxe, a miudo con cores disonantes, que non respectaban as cores naturais; feitos que causaron un verdadeiro escandalo pola profusion de cores puras e violentas. Matisse presentou Fiestra aberta e Muller con chapeu . O critico Louis Vauxcelles describiu a exposicion coa frase ≪Donatello au milieu decembro fauves≫ (Donatello entre as fieras), referindose a unha escultura renacentista que tamen habia na mesma sala con eles. ^{[ 16 ]} O seu comentario publicouse o 17 de outubro de 1905 en Gil Blas , un diario, e de ai a xeneralizacion popular do termo fauvismo; ^{[ 16 ] [ 17 ]} o termo ≪besta≫ aprobouse inmediatamente e foi reclamado polos mesmos pintores. As pinturas recibiron unha critica desfavorable, con comentarios do tipo ≪un bote de pintura lanzouse a cara do publico≫ da critica Camille Mauclair, pero tamen recibiu o apoio doutros. O cadro que foi obxecto de ataques foi Muller con chapeu de Matisse, que foi comprado por Gertrude e Leo Stein ; este feito tivo un efecto moi positivo en Matisse, que se desmoralizaba cando a sua obra era mal recibida. Este periodo marcou o reconecemento do seu traballo, grazas ao cal puido vivir dentro dunha relativa tranquilidade economica.

Matisse foi reconecido como o lider do grupo, xunto con Andre Derain; ambos os dous foron ≪amigables rivais≫, cada un cos seus propio grupo de seguidores. Outros membros foron Georges Braque , Raoul Dufy e Maurice de Vlaminck . Gustave Moreau, un pintor simbolista profesor da Escola Nacional Superior de Belas Artes de Paris (en frances Ecole nationale superieure des beaux-arts ou ENSBA ), foi o mestre inspirador do movemento; fixo moito e estimulou aos seus estudantes para que pensasen fora das linas da formalidade e de seguir os seus impulsos , as suas visions.

No mesmo ano, 1905, coneceu Edmond-Marie Poullain. A partir dese momento realizou moitas viaxes en busca de fontes de inspiracion e asi visita Alemana, Alxeria, Italia, Marrocos, Rusia, Estados Unidos e Tahiti.

O declive do fauvismo a partir de 1906, non afectou a carreira de Matisse, e moitas das suas mellores obras foron creadas entre 1906 e 1917, cando foi unha parte activa do gran grupo de artistas de talento de Montparnasse , pese a sua aparencia de burgues conservador e que os seus estritos habitos de traballo non encaixaban co xeito de facer do grupo. En 1907 , Apollinaire , nun artigo publicado en La Falange , opinou sobre Matisse e dixo: ≪Nos non estamos aqui en presenza dun extravaxante ou un extremista empresario: a arte de Matisse e eminentemente razoable.≫ ^{[ 18 ]} Entre 1908 e 1912, as suas obras foron expostas en Moscova , Berlin , Munic e Londres .

Matisse mantivo unha longa asociacion co coleccionista de arte ruso Serguei Shchukin . Creou para el unha das suas grandes obras, A Danza (1909), como parte dun encargo de duas pinturas, o outro cadro foi A musica (1910). Unha version anterior de A danza (1909) atopase na coleccion do Museo de Arte Moderna de Nova York. ^{[ 19 ]}

A obra de Matisse tamen sufriu unha critica vehemente, e iso xerou dificultades a el e a sua familia. ^{[ 11 ]} En 1913, Matisse expon na Armory Show de Chicago xunto con obras de Marcel Duchamp e Francis Picabia, como representantes da arte moderna do momento. A sua controvertida pintura Nu bleu (1907), foi queimada de xeito simbolico no Armory Show en Chicago. ^{[ 20 ]}

Picasso e o mercado norteamericano [ editar | editar a fonte ]

Cara a 1904 coneceu a Pablo Picasso , que era 12 anos mais novo que el, ^{[ 11 ]} e a partir dese momento converterianse en amigos para toda a vida; tamen foron rivais e a miudo eran comparados. Unha diferenza clave entre os dous artistas e que Matisse pintaba a partir da observacion da natureza, mentres que Picasso estaba moito mais inclinado a partir da sua imaxinacion. Os temas preferidos tanto dun como o outro eran a muller e natureza morta ; Matisse preferia situar as figuras en interiores..

Matisse e Picasso atoparonse por primeira vez no salon de Paris de Gertrude Stein e a sua companeira Alice B. Toklas . Durante a primeira decada do seculo XX, os estadounidenses Gertrude Stein, os irmans Leo e Michael Stein, e Sarah, a esposa de Michael, eran importantes coleccionistas de Paris e seguidores da pintura de Matisse. Ademais, duas amigas de Gertrude Stein que vivian en Baltimore , Clarabel e Etta Cone, converteronse nas principais clientes de Matisse e Picasso, coleccionando centos das suas obras. A coleccion Cone hoxe en dia exponse no Museo de Arte de Baltimore. ^{[ 21 ]}

Os seus amigos van crear e financiar a Academia Matisse, situada en Paris, primeiro no Convento de Oiseaux, e logo no Hotel Biron. Era unha escola privada e non comercial na que Matisse formaba aos artistas novos especialmente estranxeiros, e o centro estivo funcionando desde 1907 ata 1911. Hans Purrmann e Sarah Stein atopabanse entre alguns dos seus alumnos mais fieis. ^{[ 22 ]} Nas suas leccions de pintura facia a recomendacion aos seus alumnos que:

Non se han de establecer relacions de cor entre o modelo e o cadro, unicamente consideraran a equivalencia que exista entre as relacions da cor dos seus cadros e as relacions da cor do modelo.

Asi conseguiase unha sintese das sensacions, que poden observarse nas suas pinturas dos anos 1905 como A raia verde onde se capta claramente a relacion entre as diferentes cores complementarias. ^{[ 23 ]}

Periodo de entreguerras [ editar | editar a fonte ]

Co estoupido da primeira guerra mundial , vai deixar Collioure , localidade onde vivira regularmente desde 1905 . Logo de pasar parte do inverno, a principios de 1917 , en Cimiez , un suburbio da cidade de Niza na Costa Azul , Matisse decide permanecer ainda mais tempo. El consideraba a zona un paraiso, e ali investiga como trasladar a marabillosa contorna as suas pinturas. A obra dos anos posteriores reflicten tranquilidade e un estilo mais ≪suave≫. Este ≪retorno a orde≫ e unha caracteristica de gran parte da arte posterior a primeira guerra mundial, e podese comparar co neoclasicismo de Picasso e Stravinskii , e o retorno o tradicionalismo de Derain . A sua pintura orientalista sobre odaliscas son caracteristicos da epoca, e conseguen popularidade, ainda que alguns criticos contemporaneos consideran que e un tipo de traballo superficial e mais ben decorativo. ^{[ 24 ]} Nunha actitude similar a das odaliscas, aparece a escultura en bronce do Espido sentado ( 1922 - 1925 ) conservada no Museo de Arte de Baltimore . ^{[ 25 ]}

O 1919 recibiu un encargo de Stravinskii e Sergei Diaguilev , para realizar o deseno dos traxes e conxuntos para o ballet Le Chant du Rossignol , ballet estreado en Londres. En 1925, foi nomeado cabaleiro da Lexion de Honra . Mais adiante, en 1927 , organizou unha retrospectiva en Nova York.

A partir de 1930 , un novo vigor e unha audaz simplificacion aparecen na sua obra. O coleccionista de arte estadounidense Albert C. Barnes convenceuno para producir un gran mural para a sua fundacion, a Fundacion Barnes; foi The Dance II , obra que completou en 1932 . Esta fundacion era propietaria dunhas cantas decenas de pinturas de Matisse. En 1933 , logo dunha estancia nos Estados Unidos, regresou a Paris para a posta en escena de A danza II . Tamen traballou na ilustracion da novela de James Joyce Ulises e no deseno dos traxes para Rouge et Noir , unha obra dos Ballets Rusos que se estreaba en Montecarlo (1934-1938). ^{[ 19 ]}

Derradeiros anos [ editar | editar a fonte ]

En 1939 separouse da sua muller, con quen facia 41 anos que estaba casado. En 1941 , se lle diagnosticou un cancro e foi hospitalizado na clinica Parque de Lion onde se someteu a unha colostomia . Os seus medicos deronlle seis meses de vida, e comezou a utilizar unha cadeira de rodas. Ata a sua morte, seria atendido por unha moza rusa, Lydia Delektorskaya, que anteriormente fora unha dos seus modelos.

Con axuda dos demais, dedicouse a creacion de colaxes con papel cortado, a miudo a grande escala, chamados gouaches decoupes . A sua serie caracteristica chamada Nu Bleu (Espido azul) e un exemplo desta tecnica que el chamou ≪pintura con tesoiras≫; nela demostrou a sua capacidade para tratar a cor e a xeometria dun novo medio de absoluta simplicidade, pero con poder encantador e xugueton.

En 1947 , publicou Jazz , un libro de edicion limitada que contina copias con recortes de papel de cores dos colaxes, acompanados dos seus pensamentos. Na decada de 1940 tamen traballou como artista grafico e realizou ilustracions en branco e negro para varios libros, e mais dun centenar de litografias orixinais para os Mourlot Studios de Paris. Desde o ano 1947 xunto coa sua filla Margherite e o seu marido, o critico de arte e escritor Georges Duthuit, propuxeronse publicar unha serie de libros dedicados ao tema das festas rituais de diversas civilizacions. Matisse fixo trinta e unha litografias de retratos e mascaras dos inuits , sacadas moitas delas da coleccion de mascaras de Duthuit. O libro foi publicado en 1963 nunha edicion de cento trinta exemplares para o editor Teriade co nome Une Fete en Cimmerie . ^{[ 26 ]}

Foi un shock para o apolitico Matisse saber que a sua filla Marguerite estivera activa na Resistencia e que foi encarcerada e torturada case ata a morte na prision de Rennes. A deportaron ao campo de Ravensbruck e, durante o traslado en tren, puido zafarse e esconderse no bosque ata que foi rescatada por companeiros resistentes.

En 1950 obten o Gran Premio da Bienal de Venecia e o seguinte ano realiza unha grande exposicion polo Xapon , en Toquio , en Quioto e Osaca . ^{[ 27 ]}

En 1951 terminou un proxecto de catro anos de desenar o interior, o vidro das fiestras e a decoracion da Capela do Rosario do convento dominicano de Vence . Este proxecto foi o resultado da estreita amizade entre Matisse e a irma Jacques-Marie, unha monxa que en 1941 el contratara cando era a sua enfermeira para que lle fixese de modelo, posteriormente converteuse nunha monxa dominicana. Reencontraronse de novo en Vence e iniciaron a colaboracion. A historia esta narrada no seu libro Henri Matisse: A Chapelle de Vence (1992), e no documental de 2003 A Model for Matisse (Unha modelo para Matisse). ^{[ 28 ]} Completou a decoracion do interior desta capela cun crucifixo para o altar, practicamente a ultima das suas esculturas e a primeira que realizaba desde 1932 . ^{[ 29 ]}

Matisse morreu en 1954 dun ataque ao corazon , a idade de 84 anos. Esta enterrado no cemiterio do monasterio de Notre Dame de Cimiez, preto de Niza. Un museo dedicado ao seu traballo abriuse en 1952, xusto antes da sua morte, e agora e a terceira coleccion mais grande de obras de Matisse existente en Francia.

Legado e valor das obras [ editar | editar a fonte ]

A primeira pintura de Matisse que foi adquirida por unha coleccion publica foi Nature morte au Geranium (Natureza morta con xeranios) de 1910, que hoxe en dia se expon na Pinakothek der Moderne. ^{[ 30 ]} Hoxe en dia, unha pintura de Matisse pode chegar a valer uns 17 millons de dolares. En 2002, unha escultura de Matisse, Espido reclinado I (Amencer) , vendeuse por 9,2 millons de dolares, a mellor marca para unha escultura do artista .

A flor do ciruelo , de 1948, e unha pintura de Matisse que foi comprada por Henry Kravis e o novo presidente do Museo de Arte Moderna, Marie-Josee Drouinel, o 8 de setembro de 2005. O prezo estimado foi de 25 millons de dolares. Era unha obra que non fora exposta ao publico desde 1970. ^{[ 31 ]}

Marguerite, filla de Matisse, a miudo axudou aos especialistas achegando conecementos sobre os metodos de traballo do seu pai e con datos sobre as suas obras . Morreu en 1982 mentres colaboraba na compilacion dun catalogo de obras do seu pai. ^{[ 32 ]}

O fillo de Matisse, Pierre (1900-1989), durante a decada de 1930, abriu unha importante galeria de arte moderna no Fuller Building de Nova York . A galeria de Pierre Matisse estivo activa desde 1931 ata 1989, e ali fixeronse exposicions de moitos artistas europeos, e alguns americanos e canadenses; a miudo foron primeiras exposicions. Ali presentaronse as obras de artistas como Joan Miro , Marc Chagall , Alberto Giacometti , Jean Dubuffet , Andre Derain , Yves Tanguy , Le Corbusier , Paul Delvaux , Wifredo Lam , Jean-Paul Riopelle , Balthus , Leonora Carrington , Zao Wou Ki , Sam Francis , incluidos os traballos de Henri Matisse; tamen dalguns escultores como Theodore Roszak , Raymond Mason e R. Butler . ^{[ 33 ] [ 34 ]} O neto de Henri Matisse, Paul Matisse, e un artista e inventor que vive en Massachusetts. Sophie Matisse, neta de Matisse, e unha artista que en 2009 ainda esta en activo. Os herdeiros de Matisse son a sociedade que vela polos dereitos do artista e da sua familia. ^{[ 35 ]}

Obra [ editar | editar a fonte ]

Esta e unha lista incompleta dalgunhas das principais obras de Matisse, con alguns datos como son o ano de creacion e a institucion a que pertencen hoxe en dia.

• Nature morte au Pichet , cara a 1896-1897, Museo Malraux , Le Havre .
• Le Mur rose (Hospital de Ajaccio ) , 1897-1898, Centro Pompidou MNR , Paris. ^{[ 36 ] [ 37 ]}
• Notre-Dame, une fin d'apres-midi , 1902 .
• Luxe, calme et volupte (Luxo, calma e voluptuosidade), 1904, Museo de Orsay , Paris .
• La Femme au chapeau , 1905, Museum of Modern Art, San Francisco .
• Le Bonheur de vivre (A alegria de vivir), 1905-1906, Barnes Fondation, Filadelfia .
• Portrait de Madame Matisse , nomeado La Raie verte ( O raio verde ), 1905.
• Madras Rouge , 1907, Barnes Fondation, Merion.
• La Desserte rouge , 1908 ^{[ 38 ]} Ermitage San Petersburgo , Rusia
• La joie de vivre , 1908.
• La Danse e La Musique , 1909-1910, Ermitage , San Petersburgo .
• Nature morte au geranium , 1910 Pinakothek der Moderne , Munic .
• L'Atelier Rouge , 1911, oli en tela, 162 x 130 cm., Museum of Modern Art , Nova York.
• L'Interieur aux aubergines , 1911, Museo de Grenoble .
• La porte de la casbah , 1912, Museo de Belles Arts Pouchkine , Moscova , 116x90 cm.
• Le Rifain assis , 1912-13, 200 x 160 cm., Barnes Fondation, Merion.
• Porte-fenetre a Collioure , 1914, Museo National d'Art Moderne , Paris.
• Le rideau jaune , 1915, Museum of Modern Art, Nova York.
• Le Fenetre , 1916, Institute of Arts, Detroit .
• Les demoiselles a la riviere , 1916-1917, Art Institute, Chicago .
• Portrait d'Auguste Pellerin , 1917, Museu National d'Art Moderne, Paris.
• Paysage o Rue dans le Midi , 1919, Museu des Beaux-Arts Andre Malraux, Le Havre.
• Femme assise, le dos tourne vers la fenetre ouverte vers 1922, oli sobre tela, Museu des Beaux-Arts de Montreal, Montreal.
• Figure decorative sur fond ornemental , 1925, Musee National d'Art Moderne, Paris.
• Tahiti II , 1935-1936, Musee Matisse - Le Cateau-Cambresis .
• Grand nu couche 1935, oleo sobre tea, 66x93cm. Museum of Art, Baltimore.
• Robe violette et Anemones ( 1937 ).
• Le Reve de 1940 ( 1940 ).
• Deux jeunes filles, robe jaune, robe ecossaise , 1941, Museu Matisse - Le Cateau-Cambresis.
• L'Asie , 1946, Kimbell Art Museum , Fort Worth .
• Deux fillettes, fond jaune et rouge , 1947 , Barnes Fondation, Merion.
• Jazz ( 1947 ).
• Nu Bleu I , 1952, Fondation Beyeler, Bale .
• L'Escargot , 1953 .
• Vigne , 1953, Musee Matisse de Le Cateau-Cambresis.
• Odalisque gris et jaune vendido por 14,7 millons de dolares en 2007.
• Danseuse dans le fauteuil, sol en damier , poxado en xuno de 2007.
• Chapelle du Saint-Marie du Rosaire , 1948 , terminado o ano 1951 . ^{[ 39 ]}
• A obra comprende igualmente importantes series de esculturas realizadas en bronce:

• Bustos de Jeannette , 1910-1913.
• Catros Espidos de costas e baixorrelevos, 1909-1930.

• Preto de 500 gravados: augafortes, tallas e litografias .
• Ilustracions de libros:

• Poesies de Mallarme , 1932.
• Lettres de la religieuse portugaise , 1946.
• Florilege des Amours de Ronsard , 1948.

Notas [ editar | editar a fonte ]

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Wikimedia Commons ten mais contidos multimedia na categoria:   Henri Matisse

Bibliografia [ editar | editar a fonte ]

• Barbera, Kudielka i Szymusiak (2004). Barcelona,Fundacio ≪la Caixa≫, ed. Matisse els llibres il·lustrats . ISBN   84-7664-846-4 .  
• DDAA (2004). Barcelona, Espasa-Calpe, ed. Historia del Arte Espasa . ISBN   84-670-1323-0 .  
• DDAA (1984). Madrid, SARPE, ed. Historia Universal del Arte: Volum XI . ISBN   84-7291-588-3 .  
• Heard Hamilton, George (1989). Madrid, Ediciones Catedra, ed. Pintura y Escultura en Europa: 1880-1940 . ISBN   84-376-0230-0 .  
• Rebull Trudel, Melania (1994). Barcelona, Ediciones Poligrafa, ed. Matisse 1869-1954 . ISBN   84-88424-95-7 .  
• F. Celdran, R.R., Vidal y Plana. Triangle: Henri Matisse - Georgette Agutte - Marcel Sembat . Paris: Yvelinedition, 2007. ISBN 978-2-84668-131-5 .
• Raymond Escholier. Matisse. A Portrait of the Artist and the Man . Londres: Faber & Faber, 1960.
• Lawrence Gowing. Matisse. Nova York: Oxford University Press, 1979. ISBN 0-19-520157-4 .
• David Lewis. ≪Matisse and Byzantium, or, Mechanization Takes Command≫, a Modernism/modernity 16:1 ( Gener de 2009) , pag. 51-59.
• Pierre Schneider. Matisse. Nova York: Rizzoli, 1984. ISBN 0-8478-0546-8 .
• Hilary Spurling. The Unknown Matisse: A Life of Henri Matisse, Vol. 1, 1869-1908 . Londres: Hamish Hamilton Ltd, 1998. ISBN 0-679-43428-3 .

• Matisse the Master: A Life of Henri Matisse, Vol. 2, The Conquest of Colour 1909 - 1954 . Londres: Hamish Hamilton Ltd, 2005. ISBN 0-241-13339-4 .

• John Russell. Matisse, Father & Son, publicat per Harry N. Abrams, NYC. Copyright John Russell 1999. ISBN 0 81094378 6
• Alastair Wright. Matisse and the Subject of Modernism Princeton: Princeton University Press, 2006. ISBN 0-691-11830-2 .

Outros artigos [ editar | editar a fonte ]

• Impresionismo
• Puntillismo
• Fauvismo

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]

• Museu Matisse a Nica
• Current exhibitions and connection to galeries at Artfacts.Net
• "Henri Matisse Gallery" a MuseumSyndicate
• "Matisse" a Artchive .
• "Henri Matisse" a Olga's Gallery (158 pintures).
• Matisse-Picasso
• Henri Matisse: A Virtual Art Gallery Arquivado 29 de xaneiro de 2007 en Wayback Machine .
• Henri Matisse: Life and Work , 500 imatges d'alta resolucio.
• Hillary Spurling. Matisse's pajamas (article online)