Never Say Never Again
is in
Amerikaansk
-
Britske
spionaazje
skriller
ut
1983
under
rezjy
fan
Irvin Kershner
, mei yn 'e
haadrollen
Sean Connery
as
geheim agint
James Bond
,
Kim Basinger
as
Bond girl
Domino Petachi en
Klaus Maria Brandauer
as de
antagonist
Maximillian Largo. It wie de leste kear dat Connery yn 'e hud fan Bond kroep. De
titel
betsjut letterlik "Sis Nea Wer Nea" en is in ferwizing nei de
utspraak
fan Connery ut
1971
, nei syn optreden yn
Diamonds Are Forever
, dat er Bond nea wer spylje soe.
De
film
is basearre op 'e
roman
Thunderball
, fan
Ian Fleming
, ut
1961
. Dermei is
Never Say Never Again
teffens in
remake
fan 'e eardere
James Bond
-film
Thunderball
, ut
1965
, ek mei Connery yn 'e
haadrol
. Dat wie mooglik om't de
filmrjochten
op dy iene
Bond
-roman
net yn 'e hannen fan
filmstudio
Eon Productions
wiene.
Never Say Never Again
heart sadwaande net ta de
kanonnike
James Bond
-filmsearje
. De
plot
fan 'e film folget in aldere Bond dy't wer fan stal helle wurdt as de ynternasjonale
terroristyske
organisaasje
SPECTRE twa
atoombommen
fan 'e
NATO
wit te stellen.
Never Say Never Again
krige fan 'e
filmkritisy
doedestiden oer it algemien positive
resinsjes
, en ek letter bleaune de kritisy oer it algemien ridlik posityf oer de film. Yn 'e
bioskopen
wie
Never Say Never Again
in beskieden
kommersjeel
sukses. Yn
1983
kaam ek de 'offisjele'
Bond
-film
Octopussy
fan Eon Productions ut, mei
Roger Moore
yn 'e haadrol. Dy
brocht mear op
as
Never Say Never Again
, mar de
reputaasje
fan dy film keldere letter, sadat
Octopussy
no oer it algemien beskoge wurdt as ien fan 'e minste
Bond
-films.
Nei't
James Bond
,
geheim agint
007 fan 'e
Britske
ynljochtingetsjinst
MI6
, net troch in rutinemjittige oefening hinne komt, stjoert
M
him nei Shrublands, in
sunensklinyk
fuort buten
Londen
, om der troch it folgjen fan in strang
dieet
en deistige trainings wer yn foarm te kommen. Bond sels wyt syn falen oan it feit dat der by in oefening net folle op it spul stiet en dat it derom in echte misje net belykje kin. Hy beklaget him oer it feit dat er al tiden net mear op misje stjoerd is, mar dizze M, dy't oansteld is om by MI6
besunigings
troch te fieren, hat net folle op mei de
feralderjende
dubel-0-aginten, dy't nei syn miening djoer en net fleksibel genoch binne.
Wylst Bond yn Shrublands ferkeart, en der daliks syn
tsjeppe
fysioterapeute
Patricia Fearing
ferliedt
, wurdt er gewaar hoe't in oare
pasjint
mei in heal ferbune
holle
yn in foaroerlizzende
keamer
in
wan bruien
kriget fan in mysterieuze
sadistyske
ferpleechster
dy't Fatima Blush hjit. Bond, waans
nijsgjirrigens
wekke is, giet op undersyk ut. Troch it
rut
sjocht er hoe't de pasjint syn ferbune
each
untbleatet om it te scannen mei in apart
apparaat
. As de man him yn 'e gaten kriget, wykt Bond tebek, mar Blush brukt in
ynfrareadbril
en wit sa yn it
tsjuster
syn
identiteit
fest te stellen. De oare deis besiket Lippe, in trewant fan harres, Bond yn 'e
sportskoalle
fan 'e klinyk te
fermoardzjen
, mar it slagget Bond, mei muoite, om syn tsjinstanner ut te skeakeljen.
Blush en har pasjint, in
heroineferslaafde
piloat
en
kaptein
by de
Amerikaanske Loftmacht
dy't Jack Petachi hjit, binne aginten foar de ynternasjonale
terroristyske
organisaasje
SPECTRE, dy't under lieding stiet fan Ernst Stavro Blofeld. Petachi hat in
operaasje
oan syn
rjochtereach
undergien, dat dertroch no persiis itselde
irispatroan
hat as it rjochtereach fan 'e
presidint fan 'e Feriene Steaten
. Sadwaande slagget it him om 'e
iriswerkenningsbefeiliging
te omsilen en foar in oefening op 'e
loftmachtbasis
Swadley de sabeare ladings fan twa
AGM-86
-
krusraketten
te ferfangen troch echte,
nukleere ladings
. As de raketten yn it ramt fan 'e oefening ofsketten wurde, nimt SPECTRE de
radiokontrole
oer en
stelt
de atoombommen. Neitiid fermoardet Blush Petachi troch in
auto-ungemak
te feroarsaaken. Blofeld nimt kontakt op 'e de NATO en besiket it bunsgenoatskip foar miljarden
dollars
of te parsjen
.
Tink derom: Yn de tekst hjirunder wurdt de ofrin fan de film beskreaun.
As jo de film sels sjen wolle, is it mooglik better dat jo it no folgjende diel fan 'e plotbeskriuwing (earst noch) net leze.
|
De Britske
minister
fan Butenlanske Saken
lord
Ambrose oarderet in tsjinnige M om 'e dubel-0-aginten te reaktivearjen. Bond kriget de opdracht de atoombommen op te spoaren. Hy folget it spoar nei de
Bahama's
, der't eksintrike
miljoner
Maximillian Largo ferbliuwt, de SPECTRE-agint dy't de algehiele lieding oer de dieverij fan 'e atoombommen hie. Bond kriget der 'help' fan Nigel Small-Fawcett, in knoffelige Britske
amtner
. Fatima Blush beavensearret in 'tafallige' moeting mei Bond, werby't se him utnuget om mei har ut te
djipseeduken
te gean. Om't se der yn bedutsen termen op doelt dat se
ynformaasje
oer Largo hat, giet Bond mei. Nei't se him earst ferlaat hat ta it hawwen fan
seksuele omgong
op har
boat
, besiket Flush him dernei under it duken te fermoardzjen troch by him in fan in
magneetsje
foarsjoen stjoerderke op 'e
soerstofflesse
te befestigjen, dat in unwjersteanbere oantrekkingskreft op
haaien
utoefenet.
Bond wit mar nauwerneed oan in stikmannich
tigerhaaien
te untkommen, wernei't er letterlik opfiske wurdt troch in Amerikaanske
toeriste
dy't op 'e Bahama's op
see
ut te
angelfiskjen
is. Bond giet mei har werom nei syn
hotel
. Underwilens hat Blush untdutsen dat har plantsje mislearre is. Derop kringt se Bond syn
hotelkeamer
binnen en befestiget in
tiidbom
oan 'e underkant fan syn
bed
. Bond giet mei de angelfiskster
op bed
, mar as de bom ofgiet, docht bliken dat se nei har hotelkeamer gien binne, sadat Bond op 'e nij mei de skrik frijkomt. As Small-Fawcett him letter trochdocht dat de
Flying Saucer
, it
jacht
fan Largo, underweis is nei
Frankryk
, nimt Bond it fleantuch nei
Nice
. Der betrekt er mei Nicole, in Franske aginte foar MI6, en
Felix Leiter
, in
befreone
spesjaal agint
foar de
Amerikaanske
ynljochtingetsjinst
CIA
, in
filla
mei utsjoch op 'e
Middellanske See
, der't er it jacht fan Largo wei yn 'e rekken halde kin.
Leiter fertelt Bond dat de
minneresse
fan Largo in Domino Petachi is. Hja is de
suster
fan 'e Amerikaanske loftmachtofsier Jack Petachi, dy't op sa'n fertochte wize omkommen is nei't de atoombommen stellen wiene. Bond fynt dat nijsgjirrich, dat hy bejout him nei in
wellness-sintrum
der't Domino hinne giet foar behannelings, en docht him der foar as har
masseur
om in idee fan har
persoanlikheid
te krijen. It wurdt him al hiel gau dudlik dat de wat
naive
Domino gjin idee hat oer wat har
frijer
by de ein hat. Ek komt Bond fan har oan 'e weet dat Largo dy
juns
in
evenemint
foar
goeddiedichheid
organisearret yn in pleatslik
kasino
.
Bond giet
der sunder utnuging hinne
en siket it selskip fan Domino op, oan wa't er him
untskuldiget
foar syn eardere skelmdwaan as masseur. Domino fynt him in
sjarmante
man
en se reitsje
oan 'e praat
. As Largo der troch Blush op wiisd wurdt, daget er Bond ut ta it spyljen fan in
fideospultsje
dat er sels betocht hat, werby't de spilers fia de
joysticks
swierdere of lichtere
elektryske skokken
tatsjinne krije al neigeraden hoe't se der yn it spul foar steane. Bond wit Largo te ferslaan, mar ynstee fan 'e
$
236.000 dy't er dermei wun hat, freget er om in
duns
mei Domino. Wylst se de
tango
dunsje, flusteret Bond har yn dat har
broer
troch Largo-en-dy fermoarde is. Largo jout Blush opdracht om no foar iens en foar altyd mei Bond of te weven.
As Bond thuskomt yn 'e filla dy't er hiert, treft er der Nicole dea oan, dy't fermoarde is troch Blush. Dyselde soarget derfoar dat Bond krekt noch in glim fan har opfangt foar't se utnaait yn har
auto
, sadat er op in
motor
de efterfolging ynset. Yn in
tunnel
rint er yn in muklaach fan Blush har trewanten, mar hy wit te untsnappen en folget Blush nei in ald
pakhus
yn 'e
haven
fan Nice. Der wurdt se him oermansk en haldt se him under skot. Bond wit tiid te rekken troch har op 'e mouwe te spjeldzjen dat er yn syn
autobiografy
skriuwe wollen hie dat syn aventoerke mei har de beste seks fan syn libben wie, mar dat soks oergean moat as se him fermoardet. Derop smyt se him in stik
papier
ta en hjit him om op te skriuwen dat Fatima Blush syn "numer 1-sekspartner" wie. Bond hellet in
folpin
foar it ljocht dy't er fan
Q
, de
kertiermaster
fan MI6 krigen hat, en sjit dermei in miniatuerraket op har of, dy't har yn stikken skuort.
Neitiid
swimme
Bond en Leiter under wetter nei de
Flying Saucer
ta, it jacht fan Largo, om sjen oft se in spoar fine kinne fan 'e stellen atoombommen. Bond wurdt
finzen
nommen, mar Largo lit him oan board fan syn jacht frij omrinne. Bond sjocht der sadwaande Domino werom. As se yn har dunsstudio foar in
spegel
steane werfan't Bond fermoedet dat it in
twasidige spegel
is, der't Largo fan 'e oare kant of trochhinne sjen kin, besiket er Largo
jaloersk
te meitsjen troch Domino op yntime wize te
tongtutsjen
. Largo, dy't it yndie sjocht, wurdt
breinroer
en begjint de dunsstudio of te brekken, der't Bond en Domino dan al lang utpykt binne. Dat stelt Bond by steat om Largo syn
kontrolekeamer
binnen te kringen en temuk in berjocht te ferstjoeren oer de bestimming fan it jacht: Palmyra, de basis fan Largo yn
Noard-Afrika
.
Yn in alde
festing
dersanne wurdt Bond mei
keatlings
oan 'e
muorre
festset yn in boppegrunske
tsjerker
, wylst Largo Domino
straft
foar har
ferrie
troch har
by opbod
ferkeapje te litten
oan
Arabyske
bedoeinen
. Mei it
laserwapen
yn it
horloazje
dat Bond fan Q krigen hat, baarnt er syn
boeiens
troch, wernei't er Domino redt. Tegearre op in
hynder
springe se fan 'e festingmuorre of yn
see
, der't se oppikt wurde troch in
dukboat
fan 'e
Amerikaanske Marine
mei Felix Leiter oan board.
Trochdat Largo it net litte koe om op
selsfoldiene
wize mei syn plannen te pronkjen foar Bond oer, fan wa't er miende dat dy foar de
dea
opskreaun wie, kin de earste atoombom maklik weromfun wurde op it plak der't er klear leit om of te gean yn 'e Amerikaanske haadsted
Washington, D.C.
De twadde bom wol SPECTRE ynsette om 'e
ierdoaljefoarrieden
yn it
Midden-Easten
te
sabotearjen
troch in
geologyske
keatlingreaksje te feroarsaakjen dy't de oalje fuortlekke litte sil nei unberikbere djipte.
Bond en Leiter spoare Largo en syn trewanten op oan 'e
kust
fan 'e
Reade See
yn
Etioopje
(no
Eritrea
), der't se de twadde bom fia in undergrunske
timpel
under in
oaze
yn in undergrunske
rivier
ynbringe. Wylst Leiter en de Amerikanen mei de trewanten fan Largo ofweve, folget Bond Largo sels yn 'e rivier, der't de beide mannen under wetter mei-inoar yn
gefjocht
reitsje. Bond wit Largo klem te setten mei de underwetterslide der't de bom mei ferfierd wurdt. Wylst er dwaande is de bom te untmanteljen, slagget it Largo om in
harpoengewear
yn 'e hannen te krijen. Op it momint dat er Bond deasjitte sil, dy't him der alhiel unbewust fan is, wurdt Largo lykwols sels mei in harpoengewear deasketten troch Domino, dy't mei Leiter en guon oaren efter Bond en Largo oan kommen is. Sa nimt hja
wraak
foar de moard op har broer. Derop wurdt de bom untwapene, sadat de wrald reden is.
Sean Connery
.
Klaus Maria Brandauer
.
Kim Basinger
.
Neitiid swaait Bond of ut aktive tsjinst by MI6 en set him op 'e Bahama's nei wenjen mei Domino. As Small-Fawcett der by him oan 'e doar komt om ut namme fan M syn help te freegjen foar in nije misje, seit Bond dat er nea wer geheim agint weze sil.
- haadrollen
- byrollen
Never Say Never Again
is basearre op 'e
roman
Thunderball
, fan
Ian Fleming
, dy't yn
1961
publisearre waard. Koart nei't it
boek
utkommen wie, waard Fleming oanklage foar
plagiaat
troch syn eardere meiwurkers
Kevin McClory
en
Jack Whittingham
. Dyselden beskuldigen him derfan de roman basearre te hawwen op in earder
senario
foar in mislearre
Bond
-ferfilming, dat se mei harren trijen skreaun hiene. Nei ferskate jierren waard de rjochtsaak foareart oplost mei in
skikking
, werby't McClory it
auteursrjocht
behold op it senario en Fleming it auteursrjocht op 'e roman.
Tsjin 'e tiid dat de skikking dertroch kaam, wie de
James Bond
-rige
in grut
bioskoopsukses
, en
produsinten
Harry Saltzman
en
Albert R. Broccoli
fan
Eon Productions
woene tsjin eltse priis foarkomme dat der in film troch in rivalisearjende
filmstudio
produsearre wurde soe. Derom sleaten se in kompromis mei McClory foar de ferfilming fan
Thunderball
(
1965
), werby't McClory, alteast op papier, de iennichste produsint fan 'e film waard, wylst sy sels
utfierende produsinten
waarden. De roman fan Fleming waard omwurke ta in ferfilmber senario troch
Richard Maibaum
en
John Hopkins
, mar yn 'e
begjintitels
fan 'e film waard fermeld dat harren skript basearre wie op in "oarspronklik senario" fan Whittingham, dat wer basearre wie op in "oarspronklik ferhaal" fan McClory, Whittingham en Fleming.
Tsjin 'e midden fan 'e
1970-er jierren
begun McClory wer te wurkjen oan in ferfilming fan it ferhaal fan
Thunderball
, dy't er folslein op eigen manneboet foarmjaan koe. Om't de nije film dudlik net wer
Thunderball
hjitte koe, krige it projekt de
wurktitel
Warhead
("Raketlading"). Eon Productions besocht in
remake
fan
Thunderball
tsjin te halden troch in
rjochtsaak
oan te spannen, mar dy einige mei de
rjochterlike utspraak
dat McClory net inkeld it folste rjocht hie om in remake te meitsjen, mar dat er ek it allinnerjocht hie op 'e nammen SPECTRE en Ernst Stavro Blofeld, sadat Eon twongen wie om dy ut it
senario
foar de oankommende
Bond
-film
The Spy Who Loved Me
(
1977
) te skrassen.
In skript foar
Warhead
dat skreaun wie troch
Len Deighton
befette eleminten dy't fier fan 'e plot fan
Thunderball
ofdwaalden, lykas it delsjitten troch SPECTRE fan
fleantugen
boppe de
Bermudatrijehoek
en it besetten troch deselde organisaasje fan
Liberty Island
en
Ellis Island
yn 'e
haven
fan
New York
om derwei fia it
rioel
in ynvaazje fan
Wall Street
ut te fieren. Dat senario waard yn
1978
oankocht troch
Paramount Pictures
, mar de produksje rekke yn swierwaar doe't
Danjaq
, de
memme-undernimming
fan Eon Productions, en syn partner
United Artists
beswier oantekenen om't it skript oan alle
copyrightbeheinings
foarby gie. De produksje fan
Warhead
waard dernei foar jierren op 'e lange baan skood.
Pas begjin
1980-er jierren
kaam der einlings beweging yn 'e produksje fan
Warhead
. Tsjin dy tiid wie
akteur
Sean Connery
by it projekt belutsen rekke, dy't yn seis eardere
Bond
-films
fan
Eon Productions
(werunder
Thunderball
) de rol fan
James Bond
fertolke hie. Doe't dudlik waard dat der noch altyd nei in gaadlike
titel
foar de
remake
socht waard, stelde Connery syn
frou
Micheline
Never Say Never Again
("Sis Nea Wer Nea") foar, in ferwizing nei Connery syn
utspraak
ut
1971
, nei't er
Diamonds Are Forever
makke hie, dat er nea wer de rol fan Bond spylje soe. Har idee waard oernommen troch de
produsinten
, en hja krige der in fermelding yn 'e
oftiteling
foar.
Never Say Never Again
waard
regissearre
troch
Irvin Kershner
nei in
senario
fan
Lorenzo Semple jr.
op basis fan in ferhaal fan
Kevin McClory
,
Jack Whittingham
en
Ian Fleming
. Yn it skript wiene de nammen fan guon
personaazjes
ut
Thunderball
om
auteursrjochtlike
redens feroare. Sa wie Fiona Volpe omneamd ta Fatima Blush; Emilio Largo wie Maximillian Largo wurden; en fan Domino Vitali (yn 'e roman) of Domino Derval (yn 'e
earste ferfilming
) wie Domino Petachi makke. As
produsinten
wiene
Jack Schwartzman
en Kevin McClory by it projekt belutsen foar de
filmstudio
Taliafilm
.
Never Say Never Again
wie in
Amerikaansk
-
Britske
ko-produksje
. Foar de film wie in
budget
beskikber fan
$
36 miljoen.
De
kamerarezjy
wie yn 'e hannen fan
Douglas Slocombe
. De
filmmuzyk
waard fersoarge troch
Michel Legrand
, nei't de feste
Bond
-filmkomponist
John Barry
ut loyaliteit oan Eon wegere hie. De
titelsong
Never Say Never Again
waard
songen
troch
Lani Hall
, nei't
Bonnie Tyler
, dy't it liet net lije mocht, mei tsjinnichheid ofsein hie.
De weromkear fan
Sean Connery
yn 'e rol fan
James Bond
yn in
film
fan in
konkurrearjende
filmstudio
soarge foar
panyk
by
Eon Productions
. Der hie men fan doel west om
Roger Moore
nei syn fyfde optreden as Bond yn
For Your Eyes Only
(
1981
) of te tankjen, mar ut
noed
dat in unbekende nije Bond-fertolker it net tsjin Connery halde kinne soe, waard Moore dochs op 'e nij frege foar de film
Octopussy
, dy't itselde jiers utkaam as
Never Say Never Again
. It
casten
fan Connery yn
Never Say Never Again
waard formeel yn
maart
1983
bekendmakke. Hy wie doe 52 jier, wat eins wat te ald wie, mar dochs noch trije jier jonger as Roger Moore. Connery gie yn tarieding foar syn rol yn training mei
Steven Seagal
.
It wie Connery dy't oan 'e produsinten suggerearre om foar de rol fan 'e wichtichste
antagonist
yn 'e film de
Eastenrykske
akteur
Klaus Maria Brandauer
oan te luken, dy't de
haadrol
spile hie yn 'e
Hongaarske
film
Mephisto
fan
Istvan Szabo
, de winner fan 'e
Oscar foar Beste Butenlanske Film
fan
1982
. Ek de
Sweedske
akteur
Max von Sydow
, dy't de rol fan Ernst Stavro Blofeld spile, kaam ut 'e koker fan Connery.
Regisseur
Irvin Kershner
frege
Barbara Carrera
, in
Playboy
-
centerfold
en earder
model
, om 'e rol fan 'e
femme fatale
Fatima Blush op har te nimmen. Hja sei letter yn in
fraachpetear
dat se har rol fierhinne basearre hie op 'e
hindoeistyske
goadinne
Kali
, "mei in lyts bytsje
swarte widdo
en in lyts bytsje
bidsprinkhoanne
" deropta.
De rol fan Domino Petachi waard earst oanbean oan
Dalila di Lazzaro
, mar dy betanke foar de ear.
Kim Basinger
, dy't yn 'e iere
1980-er jierren
noch oan it begjin fan har
karriere
stie, waard oan Connery en fia him oan 'e produsinten oanrikkemandearre troch syn frou Micheline, dy't Basinger met hie yn it
Grosvenor House Hotel
yn
Londen
. Yn 'e rol fan
CIA
-man
Felix Leiter
, dy't it
filmpublyk
neffens Connery altyd daliks wer fergeat, waard op syn foarspraak troch de produsinten
Bernie Casey
cast
, dy't (sa wie de hoop) as
negroide
akteur de rol opfallender meitsje soe. In relatyf jonge
Edward Fox
waard oannommen foar de rol fan
M
, de sjef fan
MI6
, by wize fan kontrast mei de aldere
Bernard Lee
, dy't deselde rol spile yn 'e films fan
Eon Productions
.
Komyk
Rowan Atkinson
waard yn 'e rol fan 'e knoffelige
amtner
Nigel Small-Fawcett oan 'e cast fan 'e film tafoege by wize fan
komyske noat
.
De
opnamen
foar
Never Say Never Again
setten op
27 septimber
1982
utein en duorren oant yn 'e
maityd
fan
1983
, mei deropta
reshoots
dy't yn 'e
simmer
fan dat jier plakfunen. De binnendoarsenes, dy yn 'e
timpelruine
yn
Etioopje
ynbegrepen, waarden filme yn 'e
Elstree Studios
yn
Hertfordshire
. Fierders waard der op lokaasje filme yn
Ingelan
, oan 'e
Franske Riviera
en yn 'e
Bahama's
. De senes yn it wellness-sintrum funen plak yn
Luton Hoo
, yn it
Ingelske greefskip
Bedfordshire
. De
Flying Saucer
, it
jacht
fan Largo, wie eins de
Nabila
(no de
Kingdom 5KR
), fan 'e
Saudyske
miljarder
Adnan Chasjokdzji
. De underwettersenes waarden filme troch
Ricou Browning
, dy't hast tweintich jier earder ek belutsen west hie by de underwetteropnamen foar
Thunderball
.
De
Kingdom 5KR
gie yn
Never Say Never Again
troch foar Largo syn
jacht
, de
Flying Saucer
.
De produksje fan
Never Say Never Again
wie problematysk.
Regisseur
Irvin Kershner
hie
krityk
op
filmprodusint
Jack Schwartzman
, dy't neffens him te min
underfining
yn 'e
filmyndustry
hie. Doe't it jild foar de film oprekke,
finansierde
Schwartzman de rest fan 'e produksje ut eigen buse. Letter joech er ta dat er de kosten fan in filmproduksje slim underskat hie.
Haadrolspiler
Sean Connery
, dy't in bettere organisaasje wend wie, hie net folle geduld mei wat er "in ferrekte
Mickey Mouse-operaasje
" neamde. Hy wie ek twongen om in protte taken oer te nimmen fan assistint-regisseur David Tomblin. Ien en oar late ta spannings op 'e
filmset
.
De
distribusje
fan
Never Say Never Again
waard yn 'e
Feriene Steaten
fersoarge troch
Warner Bros.
en yn it
Feriene Keninkryk
troch
Columbia
-
EMI
-
Warner
. De film gie op
7 oktober
1983
yn 'e Amerikaanske
bioskopen
yn
premiere
. Yn it
Feriene Keninkryk
iepene
Never Say Never Again
op
14 desimber
fan dat jier yn 'e bioskopen. De film waard yn
1984
al utbrocht as
keapfideo
op sawol
VHS
as
Betamax
, en ferskynde yn
2001
foar it earst op
dvd
en yn
2009
foar it earst op
blu-ray
.
Yn
1997
ferkocht
Kevin McClory
de
auteursrjochten
op
Never Say Never Again
en op it ferhaal fan
Thunderball
foar in net bekend makke bedrach oan
Sony Pictures
. Doe't de distribusjerjochten dertroch noch datselde jiers by
Metro-Goldwyn-Mayer
(MGM) bedarren, kamen de rjochten op alle
James Bond
-films foar it earst yn ien han, mei't MGM yn
1981
United Artists
oernommen hie, dat de rjochten op 'e kanonnike
Bond
-films dielde mei
Danjaq
, de memme-undernimming fan
Eon Productions
.
Fan 'e
filmkritisy
krige
Never Say Never Again
oer it algemien positive
resinsjes
. Ferskate
Britske
resinsinten, under wa
Ian Christie
fan 'e
Daily Express
en
David Robinson
fan
The Times
, wiene fral
bliid
mei de weromkear fan
Sean Connery
yn 'e rol fan
James Bond
. Robinson hie ek lof foar it
aktearjen
fan
Klaus Maria Brandauer
as de
antagonist
Maximillian Largo. Yn it
Amerikaanske
tydskrift
Time
priizge ek
Richard Schickel
de
cast
. Yn 't bysunder hied er lof foar Brandauer en foar
Barbara Carrera
, dy't neffens him "behindich alle
femme fatales
parodiearret
dy't troch Bond syn
karriere
heupwidze binne."
Yn
The Guardian
makke
Derek Malcolm
himsels bekend as in
fan
fan 'e James Bond fan Connery, mar dochs fun er
Never Say Never Again
net in bettere film as it inkele
moannen
earder utbrochte
Octopussy
mei
Roger Moore
. Likemin fun er "dat ien fan dy beide films ek mar yn 'e fierste fierte
Dr. No
of
From Russia with Love
belykje [koe]."
Philip French
, dy't foar
The Observer
skreau, murk op dat "dizze nuveraardich bestille film uteinlik sels gjin bydrage leveret en ynstee [foar himsels] skansearjende ferlikings opropt mei de orizjinele […]
Thunderball
."
Janet Maslin
fan
The New York Times
wie posityf oer
Never Say Never Again
, mei't se fun dat de film "merkber mear
humor
en karakter hat as ornaris it gefal is mei
Bond
-films". Yn 'e
Chicago Sun-Times
parte
Roger Ebert
de film 3
1
/
2
fan 4
stjerren
ta. Hy skreau dat, hoewol't
Never Say Never Again
"in basale
Bond
-
plot
" hie, de film dochs ferskilde fan oare
Bond
-films: "Sa hat de film bygelyks in grutter
minsklik
elemint, en dat komt fan Klaus Maria Brandauer, as Largo." Ek
Gene Siskel
fan 'e
Chicago Tribune
joech
Never Say Never Again
3
1
/
2
fan 4 stjerren. Hy kwalifisearre de film as "ien fan 'e beste 007-aventoeren dy't ea makke is."
Retrospektive resinsjes ut lettere jierren befestigen de positive untfangst fan
Never Say Never Again
. Sa skreau
Danny Peary
yn
1986
yn syn
Guide for the Film Fanatic
dat it "geweldich wie om Sean Connery nei in tolvetal jierren werom te sjen as James Bond." De fertolking fan Largo troch Klaus Maria Brandauer wie neffens him "
neuroatysk
, kwetsber […] ien fan 'e meast kompleksen fan Bond syn fijannen", en Barbara Carrera en Kim Basinger "makken beklibjende yndrukken" as Fatima Blush, resp. Domino Petachi. Fierders wie de
setting
"eksoatysk", it
aktearjen
"goed" en de
rezjy
"stylfol". Hy konkludearre dat it ien fan 'e beste
Bond
-fims weze soe "as de
klimaks
net sa
teloarstellend
west hie. Wannear sille filmmakkers no ris begripe dat underwettergefjochten net wurkje om't it publyk yn 'e regel de held en de smjunt net utinoar halde kin […]?"
De foaroansteande Amerikaanske kritikus
James Berardinelli
moast lykwols neat fan
Never Say Never Again
hawwe. By syn resinsje fan 'e film, yn
1996
, oppenearre er dat it werskriuwen fan it
Thunderball
-ferhaal de film gjin goed dien hie: "[it] is mooglik it minst skreaune
Bond
-skript fan allegearre." Berardinelli fun it in grutte teloarstelling dat de filmmakkers, doe't se ienris Connery ferlokke hiene om noch in kear Bond te spyljen, him neat betters te bieden hiene as "dit langtrieddige, ofseage ferhaal".
Op 'e
webside
Rotten Tomatoes
, dy't resinsjes sammelet, hat
Never Say Never Again
in goedkarringspersintaazje fan 69%, basearre op 51 underskate resinsjes. De konsensuskrityk fan 'e webside, gearstald ut al dy resinsjes, stelt: "Hoewol't it op 'e nij oereide ferhaal frijwat
unynspirearre
en unnedich oandocht, meitsje de weromkear fan sawol Sean Connery as in subtilere Bond [de film] ta in underhaldende werhelling." Op
Metacritic
, de wichtichste
konkurrint
fan Rotten Tomatoes, behellet
Never Say Never Again
in goedkarringspersintaazje fan 68%, basearre op 15 resinsjes.
Never Say Never Again
brocht yn 'e
bioskopen
yn 'e
Feriene Steaten
en
Kanada
$
55,4 miljoen op, en yn alle oare
lannen en territoaria
$104,6 miljoen. Wraldwiid kaam de
opbringst
dermei ut op $160,0 miljoen. Ofset tsjin it
budget
fan $36 miljoen betsjut dat in
winst
fan $124 miljoen, hoewol't der de
marketingkosten
noch wol of moatte. Dermei wie de opbringst fan
Never Say Never Again
leger as fan 'e
kanonnike
James Bond
-film
Octopussy
fan
Eon Productions
, dy't ek yn
1983
utkaam en $187,5 miljoen opbrocht. De
reputaasje
fan dy film keldere letter lykwols, sadat
Octopussy
no oer it algemien beskoge wurdt as ien fan 'e minste
Bond
-films.
Barbara Carrera
waard foar har rol as Fatima Blush yn
Never Say Never Again
nominearre foar
Golden Globe
foar beste
byrol
fan in
aktrise
. Dy
priis
gie lykwols nei
Cher
foar har rol yn
Silkwood
.