La
Internacia Valuta Fonduso (IMF)
[1]
a?
Internacia Mona Fonduso (IMF)
-
angle
International Monetary Fund
,
france
Fonds monetaire international
,
ruse
Междунардный Валютный Фонд
,
pole
Mi?dzynarodowy Fundusz Walutowy
- estas
internacia organiza?o
, establita en
1946
por instigi internacian valutan kunlaboradon, borsan stabilecon kaj regulajn inter?an?ajn aran?ojn, por instigi ekonomian kreskadon kaj altajn nivelojn de dungado kaj por provizi provizoran financan helpon al landoj por faciligi re?ustigon de pago-bilancado. Teorie, la ?efa celo estas malpliigi la
malri?econ
tra la tuta mondo, kvankam periode dependante de la
Monda Banko
por siaj rimedoj.
[2]
Formita en 1944 en la Konferenco de
Bretton Woods
?efe el la ideoj de
Harry Dexter White
kaj de
John Maynard Keynes
,
[3]
?i venis al formala ekzistado en 1945 kun 29 membroj landoj kaj la celo rekonstrui la
internacian pagosistemon
. ?i nuntempe ludas centran rolon en la administrado de la
pagopesilaj
malfacila?oj kaj de internaciaj financaj krizoj.
[4]
Landoj kontribuas per financoj al fonduso pere de kvota sistemo por landoj kiuj suferas problemojn en la pagopesilo kaj ?uldas monon.
Pere de tiu financado kaj de aliaj aktivecoj kiel kolekto de
statistiko
kaj
analizoj
, superrigardo al la ekonomioj de la membroj, kaj la peto de partikularaj politikoj,
[5]
la IMF laboras por plibonigi la ekonomiojn de siaj membrolandoj.
[6]
La celoj de la organiza?o deklaritaj en la Artikoloj de la Interkonsento estas la jenaj:
[7]
helpi la internacian valutan kunlaboradon, la
internacian komercon
, altan dungonivelon, la stabilecon de la valutaj ?an?indicoj, elteneblan ekonomian kreskon, kaj fari la rimedojn disponeblaj al la membrolandoj, kiuj havas financajn malfacila?ojn.
[8]
La fondusoj de la IMF venas el du ?efaj fontoj: nome kvotoj kaj ?uldoj. Kvotoj, kiuj estas arigitaj fondusoj de membrolandoj, generas plej el la financoj de la IMF. La grando de la kvotoj de la membroj dependas el ties ekonomia kaj financa gravo en la mondo. Landoj kun pli granda ekonomia gravo havas pli grandajn kvotojn. La kvotoj estas pliigitaj periode kiel rimedo por helpi la rimedojn de la IMF en la formo de
specialaj rajtoj de enspezo
.
[9]
La IMF estis kreita en julio
1944
dum la konferenco por interkonsentoj de
Bretton Woods
cele al garantiigo de la stabileco de la Internacia Monsistemo post la
Dua Mondmilito
. ?i ekekzistis oficiale la 27an de decembro 1945, kiam la unuaj 29 landoj ratifis la koncernan interkonsenton.
[10]
Inter ?iaj dekomencaj celoj estis malhelpi ke la grandaj ekonomiaj potencoj falu denove en la situacio de la 1930-aj jaroj, dum periodo en kiu la devalutoj de la
monunuoj
kaj la decidoj pri ekonomiaj politikoj estis kreintaj enormajn internaciajn mal?tre?igojn.
La nova ekonomia ordo proponita de la usona reprezentanto, la? postaj onidiroj komunisto (tre malver?ajne) kaj transdonanto de informo al Sovetunio (pli ver?ajne kadre de la alianceco dummilita),
[11]
Harry Dexter White
, estis bazita sur tri reguloj:
- ?iu ?tato devas difini sian monunuon rilate al
oro
kaj kun la
usona dolaro
.
- La valoro de la monunuo devas fluktui nur la? mar?eno de 1 % kun rilato al ties oficiala parigo.
- ?iu ?tato devas zorgi por la defendo de tiu parigo celante al ekvilibro de la pagopesilo.
Tiel, la celo de la Internacia Monsistemo estas helpi la valutan stabilecon, por ke ?i plutenu kuntekston favoran al la disvolvigo de la tutmonda komerco, post havigi monpruntojn al kelkaj landoj kiuj suferas malfacila?ojn en la kunteksto de la rekonstruado post la
Dua Mondmilito
. La? ?iaj statutoj, ?iaj celoj estas ≪helpi la internacian valutan kunlaboradon; faciligi la etendon kaj la ekvilibritan kreskon de la internacia komerco; helpi la mon?an?an stabilecon; kontribui al establado de multflanka pagosistemo por la normalaj transakcioj inter la landoj membroj kaj elimini la mon?an?ajn limigojn kiuj malfacilas la etendon de la tutmonda komerco; instigi memfidon de la landoj membroj havigante je ties provizora dispono kaj kun garantioj kongruaj kun la rimedoj de la Fonduso, havigante al ili tiel oportunon korekti la malekvilibrojn de iliaj pagekvilibroj sen turni sin al decidoj dama?aj por la tutlanda prospero ?u tutlanda a? internacia, por mallongigi la da?ron kaj malgrandigi la malekvilibrojn de iliaj pagekvilibroj≫.
[12]
El FMI estas pli malpli, komplementa de aliaj grandaj ekonomiaj institucioj de la epoko kiel la
Monda Banko
, la
IBRD
(Internacia Banko por la Rekonstruo kaj Disvolvigo), kreita samtempe, kaj la ?enerala Interkonsento pri Tarifoj kaj Komerco
GATT
subskribita tuj poste.
Dum la negocado de
Bretton Woods
, la brita reprezentanto, nome la ekonomikisto
John Maynard Keynes
, sugestis la kreadon de institucio pli grava, nome vera Monda Centra Banko kiu elsendu internacian monunuon, nome la “Bancor”. Tiu propono estis malakceptita ?ar tio estus kreinta por
Usono
gravan perdon de ?ia tutmonda influo per la dolaro.
La fonduso havas 188 membro?tatojn, kies vo?donrajto kaj reprezenti?o en ?ia estraro dependas de la ekonomia nivelo de ?iu ?tato, konkrete de la kvanto de kapitalo investita en la fonduson. La ?tatoj kun plej fortaj vo?donaj kvotoj estas
Usono
16,75 %,
Japanio
6,23 %,
Germanio
5,81 %,
Francio
4,29 %,
Britio
4,29 % kaj
?inio
3,81 %.
[13]
Por unueca decido necesas 85%, tiel Usono sole a? la ?tatoj de la
E?ropa Unio
kune povas bloki decidojn.
[13]
Tiel, la plej ri?aj landoj povas trudi sekvendajn politikojn al la plej malri?aj landoj (83 landoj posedas nur 0,1 % de la vo?oj). La direktoro de la Internacia Valuta Fonduso ?is nun ?iam estis e?ropano.
La IMF plenumas la taskon de lastinstanca pruntedonanto, por refluigi la ekonomiojn trovi?antajn en malfacila situacio, kaj por "rekonfidigi" la privatan sektoron. Sed la pruntoj okazas nur sub certaj kondi?oj difinitaj de la programoj de struktura al?ustigo (PSA) kiu fakte estas politikoj de liberaligo kaj de fleksivigo de la ekonomioj. La pruntoj kiujn ?i donas ne estas definitivaj. Ili estas repagotaj sub respekto de la PSA, alie la financadoj estas forigataj. Forte kritikita pro ?ia liberala politiko, la IMF promesis meti la reduktadon de la malri?eco en la centron de sia agado kaj esti pli travidebla.
Historie, la administra direktoro de la IMF ?iam estis
e?ropa
kaj la prezidanto de la
Monda Banko
?iam estis
usonano
. Tamen, tiu tradicio estas iom post iom pridemandita, kaj la konkurenco por tiuj du postenoj povas esti malfermita por inkludi aliajn kvalifikitajn kandidatojn de ajna mondoparto. La plenumaj konsilistoj, kiuj nomumas la administran direktoron, estas elektitaj de la ministroj pri
financoj
de la reprezentataj landoj. La unua administra vicdirektoro de la IMF, nome la dua en la estreco, tradicie estis (kaj estas nuntempe)
usonano
.
Ekde la
1-a de oktobro
2019
la nuna mastrumisto estas
Kristalina Georgieva
.
[14]
La tuto de direktoraro estas la jena:
Numero
|
Datoj
|
Nomo
|
Devenlando
|
Postenoj
|
1
|
6a de majo 1946 ? 5a de majo 1951
|
Dro.
Camille Gutt
|
Belgio
|
Politikisto, ekonomikisto, advokato, priekonomia ministro, financministro
|
2
|
3a de a?gusto 1951 ? 3a de oktobro 1956
|
Ivar Rooth
|
Svedio
|
Ekonomikisto, advokato, centrabankisto
|
3
|
21a de novembro 1956 ? 5a de majo 1963
|
Per Jacobsson
|
Svedio
|
Ekonomikisto, advokato, akademiano,
Ligo de Nacioj
,
BIK
|
4
|
1a de septembro 1963 ? 31a de a?gusto 1973
|
Pierre-Paul Schweitzer
|
Francio
|
Advokato, negocisto, funkciulo, centrabankisto
|
5
|
1a de septembro 1973 ? 18a de junio 1978
|
Dro.
Johan Witteveen
|
Nederlando
|
Politikisto, ekonomikisto, akademiano, financministro, vic?efministro, Centra Planservo
|
6
|
18a de junio 1978 ? 15a de januaro 1987
|
Jacques de Larosiere
|
Francio
|
Negocisto, funkciulo, centrabankisto
|
7
|
16a de januaro 1987 ? 14a de februaro 2000
|
Dro.
Michel Camdessus
|
Francio
|
Ekonomikisto, funkciulo, centrabankisto
|
8
|
1a de majo 2000 ? 4a de marto 2004
|
Horst Kohler
|
Germanio
|
Politikisto, ekonomikisto, funkciulo,
EBRE
, Prezidanto
|
9
|
7a de junio 2004 ? 31a de oktobro 2007
|
Rodrigo Rato
|
Hispanio
|
Politikisto, negocisto, priekonomia ministro, financministro, vic?efministro
|
10
|
1a de novembro 2007 ? 18a de majo 2011
|
Dro.
Dominique Strauss-Kahn
|
Francio
|
Politikisto, ekonomikisto, advokato, negocisto, priekonomia ministro, financministro
|
11
|
5a de julio 2011 ? 12a de septembro 2019
|
Christine Lagarde
|
Francio
|
Politikisto, advokato, financministro
|
12
|
1a de oktobro 2019 ? nune
|
Dro.
Kristalina Georgieva
|
Bulgario
|
Politikisto, ekonomikisto
|
?iu lando havas determinitan vo?donpovon ene de la organismo, depende de la grando de sia ekonomio (MEP), monhavo, internaciaj rezervoj kaj ekonomiaj variabloj. La decidoj estas faritaj per majoritato kvalifikita de 70 %, kvankam kelkaj decidoj pli gravaj (16 el 40) estas adoptataj per majoritato kvalifikita de 85 %. ?ar Usono posedas 16,74 %, tiu sistemo havigas al ?i
de facto
vetoan povon sur la decidoj faritaj de la financa organismo, ?ar ?ia vo?dono ?u kontra?a ?u sindetena malebligas la adopton de gravaj decidoj kiuj postulas la 85 % de majoritato.
Totale, estas 24 plenumdirektoroj elektitaj inter la landoj membroj de la Fonduso. Nur Usono, Japanio, Germanio, Francio kaj Unui?inta Re?lando povas elekti direktoron sen helpo de alia lando. ?inio, Sauda Arabio kaj Rusio elektas
de facto
po unu direktoron. La ceteraj 16 direktoroj estas elektitaj de landoblokoj. ?iu direktoro havas vo?donrajton kiu povas gami el 16,74 % (Usono) ?is 1,34 % (de 24 landoj el Afriko kunaj).
[15]
Pruntoj de IMF plej ofte estas riceveblaj nur kaze de sindevigo de ricevonto plenumi ?paran programon, kreitan de IMF. Tiaj programoj ?iam celas redukton de socialaj elspezoj, kio ofte ka?zas protestojn surloke.
En
oktobro 2019
en
Ekvadoro
ekflamis
amasaj protestoj
kontra? ?parprogramo, trudita de IMF lige al ?ia prunto je 4,2 miliardoj da dolaroj. Tiu programo interalie ordonis nuligon de fuelaj subvencioj, kio ka?zis abruptan alti?on de fuelprezoj.
La? la IMF mem, ?i laboras por helpi la tutmondan kreskon kaj la ekonomian stabilecon havigante politikan konsilaron kaj financadon al la membroj laborante kun
evolulandoj
por helpi ilin atingi makroekonomian stabilecon kaj malpliigi la malri?on.
[16]
La argumentaro por tio estas ke la privataj internaciaj kapitalmerkatoj funkcias malperfekte kaj multaj landoj havas limigitajn alirojn al la financaj merkatoj. Tiaj merkataj malperfekta?oj, kun la financado de la pagekvilibro, havigas la pravigon por oficiala financado, sen kiu multaj landoj ne povus ?uste trairi politikojn por plenumi eksterajn ?uldopagojn sen fali en suferigaj ekonomiaj konsekvencoj.
[17]
La IMF havigas alternativajn fontojn de financado.
Ekde la fondo de la IMF, ties tri unuarangaj funkcioj estis la jenaj: superrigardi la aran?ojn faritajn inter landoj pri la sistemo de inter?an?aj proporcioj nome kurzoj,
[18]
tiel helpante la landajn registarojn administri siajn
kurzojn
kaj ebligante ke la registaroj prioritatigu la ekonomian kreskon,
[19]
kaj havigi rapidajn
kapitalojn
por helpi la
pagopesilojn
.
[18]
Tiu helpo celas eviti la etendon de internaciaj
ekonomiaj krizoj
. La IMF intencas anka? helpi ripari la pecojn de la internacia ekonomio post la
Granda Depresio
kaj la konsekvencoj de la
Dua Mondmilito
[19]
same kiel havigi kapitalajn
investojn
por la ekonomia kresko kaj por projektoj kiel
infrastrukturoj
.
La rolo de la IMF estis fundamente tu?ita de la flosantaj (flekseblaj) inter?an?aj proporcioj post-1971. ?i ?an?is al ekzamenado de la ekonomiaj politikoj de landoj kun interkonsentoj pri ?uldoj kun la IMF por determini ?u fortran?o de
kapitalo
rilatis al
ekonomiaj fluktuoj
a? al ekonomia politiko. La IMF anka? esploras kiajn tipojn de registarpolitiko sekurigus ekonomian rekuperadon.
[18]
Partikulara afero de la IMF estis eviti ke financaj krizoj kiel tiuj de
Meksiko
en 1982, de
Brazilo
en 1987, de
Orienta Azio
en 1997?98, kaj
Rusio
en 1998, etendu sin kaj minacu la tutan tutmondan financan kaj valutkurzan sistemon. La defio estis helpi kaj plenumi (plibonigi) politikojn kiuj malpliigu la oftecon de krizoj inter la aperantaj merkatlandoj, speciale la mezri?aj landoj kiuj estas vundeblaj fare de amasa kapitalaj forfluoj.
[20]
Anstata? reteni pozicion de superrigardo nur al inter?an?aj proporcioj, ties funkcio i?is superrigardo al la ?enerala makroekonomia plenumado de la membroj landoj. Ties rolo i?is iome pli aktiva ?ar la IMF nuntempe administras ekonomiajn politikojn pli ol ?uste la inter?an?ajn proporciojn.
La esplorado fare de la "Overseas Development Institute" (ODI) en 1980 inkludis kritikojn de la IMF kiuj subtenas la analizon ke ?i estas piliero de tio kion la aktivulo Titus Alexander nomas "global apartheid" (tutmonda apartismo).
[21]
- Plej evoluigitaj landoj estis vidataj kiel ?efa dominanta rolo kaj kontrolo super
malplej evoluigitaj landoj
(MEL-oj).
- La Fonduso laboras por la mal?usta kompreno ke ?iu malekvilibro de pagoj estas okazigita enlande. La Grupo de 24 (G-24), je konto de la membroj MEL-oj, kaj la
Konferenco de la Unui?intaj Nacioj pri Komerco kaj Disvolvado
, internacie angle "United Nations Conference on Trade and Development" (UNCTAD), plendis, ke la MEL-oj ne distingis sufi?e inter malekvilibro kun ?efe eksteraj anstata? internaj ka?zoj. Tiu kritiko estis disvastigita sekve de la
Naftokrizo de 1973
. Poste la landoj MEL-oj trovis sin kun pagodeficitoj pro kontra?aj ?an?oj en siaj komercokondi?oj, dum la Fonduso preskribis stabiligajn programojn similajn al tiuj sugestitaj por deficitoj okazigitaj pro tro-spezoj fare de registaroj. Fronte al la longda?raj, ekstere generataj malekvilibroj, la G-24 argumentis, ke dum pli da tempo la MEL-oj devas ?ustigi siajn ekonomiojn.
- Kelkaj politikoj de la IMF povas esti kontra?-disvolvigaj; la informo diras, ke la
deflaciaj
efikoj de la programoj de IMF rapide kondukis al perdoj de produktado kaj dungado en ekonomioj en kiuj enspezo estis malalta kaj la dungado estis alta. Krome, la pezo de la deflacio estas disproporcie subtenita de la malri?ularo.
- La dekomencaj politikoj de la IMF estis bazitaj sur teorioj kaj influitaj de kontra?aj opinioj kaj departamentaj rivalecoj. Kritikistoj sugestas, ke ties klopodoj por plibonigi kaj plenumi tiujn politikojn en landoj kun amplekse variaj ekonomiaj cirkonstancoj estis misinformitaj kaj ne havis ekonomiajn raciajn fundamentojn.
La konkludoj de ODI estis ke la naturo de la IMF tendenca al la helpo kaj promocio de la merkat-orientitaj alproksimigoj altiris neeviteblan kritikaron. Alflanke, la IMF povus servi kiel propeka kapro dum permesas al la registaroj kulpigi internaciajn bankistojn. La ODI akceptokonfesis, ke la IMF estis nesensivaj al politikaj aspiroj de la MEL-oj dum ties politikaj kondi?oj estis neflekseblaj.
[22]
Argentino
, kiu estis konsiderita de la IMF kiel modela lando pro sia plenumo de la politikaj proponoj fare de la institucioj de la sistemo de
Bretton Woods
, suferis katastrofan ekonomian krizon en 2001,
[23]
kiu estis komprenita kiel okazigita de la bu?etaj limigoj instigitaj fare de la IMF ? kiuj subtran?is la kapablojn de registaro por subteni la landajn infrastrukturojn e? en ?losilaj areoj kiel tiuj de la
sansistemo
,
edukado
, kaj sekureco ? kaj de la
privatigo
de strategie kernaj naciaj
rimedoj
.
[24]
Aliaj kritikoj atribuas la krizon al la misdesegnita imposta federaciismo de Argentino, kio okazigis, ke la subnacia troa elspezigo plii?is rapide.
[25]
Tiu krizo helpis disvastigi haton kontra? tiu institucio en Argentino kaj en aliaj sudamerikaj landoj, kaj kritikoj direktis sin al la kulpigo al la IMF pro la ekonomiaj problemoj de la mondoregiono. Komence de 2006 la tendenco al moderaj maldekstraj registaroj en la regiono kaj kreskanta priokupado pro la disvolvigo de regiona ekonomia politiko amplekse sendependa de la premo fare de la grandaj negocoj estis atribuitaj al tiu krizo.
En 2006, veterana politikanalizisto de
ActionAid
nome Akanksha Marphatia asertis, ke la politikoj de la IMF en Afriko
subfosas
ajnan eblon atingi la celojn de la "Millennium Development Goals" (Disvolvigo de la Jarmilo) pro la truditaj limigoj kiuj malhelpas la spezon en gravaj sektoroj, kiel edukado kaj sansistemo.
[26]
En intervjuo (2008-05-19), la iama ?efministro de
Rumanio
nome
C?lin Popescu-T?riceanu
plendis, ke "Ekde 2005, la IMF estas konstante farante erarojn kiam ?i pritaksas la ekonomiajn plenumojn de la lando".
[27]
Iama prezidento de
Tanzanio
nome
Julius Nyerere
, kiu plendis, ke la afrikaj ?tatoj super?utitaj pro
?uldoj
estas devigita cedi suverenecon al la IMF kaj al la Monda Banko, fame demandis, "Kiu elektis la IMF kiel ministerio de financo de ?iu lando de la mondo?"
[28]
[29]
Iama ?efa ekonomikisto de la IMF kaj iama guberniestro de la
Rezerva Banko de Barato
nome
Raghuram Rajan
kiu anta?vidis la aperon de la
Financa krizo de 2007?08
kritikis la IMF ?ar restis tiesflanka ludanto por la disvolvigita mondo. Li kritikis la IMF kiel sekvanto de la monpolitikoj de Usono, kiu la? li estis semante kaoson en la novaj aperantaj merkatoj.
[30]
Li estis kritikanto de la perdegigaj monpolitikoj de la okcidentaj landoj kaj de la IMF.
[31]
[32]
Landoj kiel
Zambio
ne estis ricevintaj ta?gan kaj akuratan helpon kun sekvaj longda?raj efikoj, kiuj altiris la atenton de ekonomikistoj. Ekde 2005, Zambia (same kiel aliaj 29 aliaj afrikaj landoj) ricevis fermopermeson por siaj ?uldoj, kio helpis al la rekupero de ta?gaj niveloj en la medicinaj kaj edukadaj financadoj. Tamen, Zambio revenis al sia ?uldo de ?irka? la duono de sia MEP en malpli ol unu jardeko. La usona ekonomikisto
William Easterly
, skeptika pri la metodoj de la IMF, jam dekomence avertis, ke "?uldopardono simple kura?igus pli da misfaroj financaj kaj ?uldigaj fare de koruptaj registaroj se tio ne estis akompanata de reformoj kiuj plirapidigu la ekonomian kreskon kaj plibonigu la regecon," la?
The Economist
.
[33]
- ↑
Monato
-konvencioj (
esperante
). Alirita 2013-08-04.
- ↑
"About the IMF".
IMF.org. Alirita la 23an de oktobro 2020.
- ↑
Broughton, James (Marto 2002).
"Why White, Not Keynes? Inventint the Postwar International Monetary System" (PDF).
IMF.org.
- ↑
Lipscy 2015.
- ↑
Schlefer, Jonathan (10a de aprilo 2012).
"There is No Invisible Hand".
Harvard Business Review. Harvard Business Publishing ? via hbr.org.
- ↑
Escobar, Arturo (1980). "Power and Visibility: Development and the Invention and Management of the Third World". Cultural Anthropology. 3 (4): 428?443. doi:10.1525/can.1988.3.4.02a00060.
- ↑
"Articles of Agreement, International Monetary Fund" (PDF).
IMF.org. 2011.
- ↑
"Articles of Agreement of the International Monetary Fund".
IMF.org. 2016.
- ↑
"IMF Quotas".
IMF.org. Alirita la 23an de oktobro 2020.
- ↑
Somanath, V. S. (1a de februaro 2011).
International Financial Management ("internacia financadministrado"). p. 79.
ISBN 9789381141076
.
- ↑
Francisco Cabrillo - Harry Dexter White: un comunista en el FMI
[
rompita ligilo
]
Konsultita la 26an de marto 2020, Libre Mercado kaj libertad digital
- ↑
Konstitucia konveno de la IMF.
- ↑
13,0
13,1
IMF Members’ Quotas and Voting Power, and IMF Board of Governors
("membra kvoto kaj vo?dona forto, kaj estraro de la IMF")
angle
. stato: 24-a de februaro 2012.
- ↑
[1]
- ↑
Appendix IV: Executive Directors and voting power
("Apendico 4a: Plenumdirektoroj kaj vo?donpovo") 30a de aprilo 2010, Alirita la 26an de marto 2020. FMI
- ↑
About the IMF
. International Monetary Fund. Alirita 12a de marto 2012.
- ↑
Isard, Peter. (2005)
Globalization and the International Financial System: What's Wrong and What Can be Done
. Nov-Jorko: Cambridge University Press.
- ↑
18,0
18,1
18,2
(April 2004) “Crisis, Conditions, and Capital: The Effect of the IMF on Direct Foreign Investment”,
Journal of Conflict Resolution
48
(2),
p. 194?210
.
doi
:
10.1177/0022002703262860
.
- ↑
19,0
19,1
(2009) “The crisis of neoliberalism and the future of international institutions: a comparison of the IMF and the WTO”,
Theory and Society
38
(5),
p. 459?484
.
doi
:
10.1007/s11186-009-9093-5
.
- ↑
(Marto 2003) “
Financial Crises and Reform of the International Financial System
”,
Review of World Economics. Springer Publications
139
,
p. 1?37
.
doi
:
10.1007/BF02659606
.
- ↑
Alexander, Titus. (1996)
Unravelling Global Apartheid: an overview of world politics
. Polity press,
p. 133
.
- ↑
The IMF and the Third World
.
ODI briefing paper
. Overseas Development Institute. Arkivita el
la originalo
je 7a de januaro 2012. Alirita 6a de julio 2011.
Arkivigite je
2012-01-07 per la retarkivo
Wayback Machine
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2012-01-07. Alirita 2020-10-23.
- ↑
Memoria del Saqueo
, Fernando Ezequiel Solanas, dokumenta filmo, 2003 (Lingvo: hispana; Subtekstoj: angla)
YouTube.com
- ↑
Economic debacle in Argentina: The IMF strikes again
. Twnside.org.sg. Arkivita el
la originalo
je 3a de marto 2010. Alirita 30a de majo 2010.
Arkivigite je
2010-03-03 per la retarkivo
Wayback Machine
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2010-03-03. Alirita 2020-10-23.
- ↑
Stephen Webb, "Argentina: Hardening the Provincial Budget Constraint", in Rodden, Eskeland, and Litvack (eld.),
Fiscal Decentralization and the Challenge of Hard Budget Constraints
(Cambridge, Massachusetts: MIT Press, 2003).
- ↑
Ultimate Profit Solution Review by Toshko Raychev
. SCI Trading. Arkivita el
la originalo
je 24a de novembro 2016.
Arkivigite je
2016-11-24 per la retarkivo
Wayback Machine
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2016-11-24. Alirita 2020-10-23.
- ↑
T?riceanu: FMI a f?cut constant gre?eli de apreciere a economiei romane?ti ? Mediafax
. Mediafax.ro. Alirita 30an de majo 2010.
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2008-12-28. Alirita 2020-10-23.
- ↑
Godfrey Mwakikagile. (2006)
Africa is in a Mess: What Went Wrong and what Should be Done
. New Africa Press,
p. 27?
.
ISBN 978-0-9802534-7-4
.
- ↑
Reflections on Leadership in Africa ? Forty Years After Independence
. Arkivita el
la originalo
je 2014-05-15. Alirita 14a de majo 2014.
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2014-05-15. Alirita 2020-10-23.
- ↑
RBI Guv Raghuram Rajan blasts IMF for being soft on easy money policies of West
(19a de oktobro 2015). Arkivita el
la originalo
je
22-a de oktobro
2015
.
- ↑
RBI chief Rajan urges IMF to act against 'extreme' policies
. Arkivita el
la originalo
je 2015-10-22. Alirita 2020-10-23.
Arkivita kopio
. Arkivita el
la originalo
je 2015-10-22. Alirita 2020-10-23.
- ↑
RBI's Raghuram Rajan urges IMF to act against 'extreme' policies
.
- ↑
"
Zambia's looming debt crisis is a warning for the rest of Africa
",
The Economist
. Kontrolita 19a de septembro 2018. (
angle
)
- Lipscy, Phillip (2015).
"Explaining Institutional Change: Policy Areas, Outside Options, and the Bretton Woods Institutions" (PDF).
[
rompita ligilo
]
American Journal of Political Science. 59 (2): 341?356. CiteSeerX 10.1.1.595.6890. doi:10.1111/ajps.12130.
- Blomberg, Brock; Broz, J. Lawrence (17a de novembro 2006).
The Political Economy of IMF Voting Power (PDF).
2006 International Political Economy Society Meeting (IPES). Niehaus Center for Globalization & Governance, Woodrow Wilson School of Public and International Affairs.
- Boughton, James M. (2001).
Silent Revolution: The International Monetary Fund 1979?1989.
Washington, DC: International Monetary Fund.
ISBN 978-1-55775-971-9
.
- ??? (2012).
Tearing Down Walls: The International Monetary Fund, 1990?1999.
Washington, DC: IMF.
ISBN 978-1-61635-084-0
.
- Breen, Michael (2013). The Politics of IMF Lending. International Political Economy Series. Basingstoke and New York: Palgrave Macmillan.
ISBN 978-1-137-26380-3
.
- Broz, J. Lawrence; Hawes Brewster, Michael (2006).
"US domestic politics and International Monetary Fund policy" (PDF).
En Darren G. Hawkins et al. (eld.), Delegation and Agency in International Organizations, pp. 77?106. Political Economy of Institutions and Decisions. Cambridge and New York: Cambridge University Press.
ISBN 978-0-521-86209-7
.
- Oatley, Thomas; Yackee, Jason (2004).
"American Interests and IMF Lending" (PDF).
International Politics. 41 (3): 415?429. doi:10.1057/palgrave.ip.8800085. S2CID 6934460.
- Henke, Holger (2000). Between Self-determination and Dependency: Jamaica's Foreign Relations 1972-1989. Kingston, Jamaica: The United States of the West Indies Press.
- Woods, Ngaire (2003). "The United States and the International Financial Institutions: Power and Influence Within the World Bank and the IMF". En Rosemary Foot, S. Neil MacFarlane, and Michael Mastanduno, eds.,US Hegemony and International Organizations, pp. 92?114. Oxford and New York: Oxford University Press.
ISBN 978-0-19-926142-0
.