A Moi Honorabel
Margaret Thatcher
(decada de 1990)
|
| Biografia
|
|---|
| Nacemento
| (en)
Margaret Hilda Roberts
13 de outubro de 1925
Grantham, Reino Unido
(pt)
 |
|---|
| Morte
| 8 de abril de 2013
(87 anos)
Hotel Ritz
(pt)
|
|---|
| Causa da morte
| Ictus
|
|---|
| Lugar de sepultura
| Royal Hospital Chelsea
(en)
|
|---|
|
|
| Chancellor of the College of William & Mary
(en)
|
|---|
|
|
|
|
1993 ? 2000
←
Warren E. Burger
(pt)
?
Henry Alfred Kissinger
→
|
| Membro da Camara dos Lords
|
|---|
Coa funcion de:
par vitalicio
(pt)
26 de xuno de 1992 ? 8 de abril de 2013
(
finado no cargo
)
|
| Membro do 50º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
11 de xuno de 1987 ? 16 de marzo de 1992
(
disolucion do parlamento
)
|
 Presidencia do Conselho Europeu
(pt)
|
|---|
xullo de 1986 ? decembro de 1986
←
Ruud Lubbers
?
Wilfried Martens
→
|
| Membro do 49º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
|
|
9 de xuno de 1983 ? 18 de maio de 1987
(
disolucion do parlamento
)
|
| Presidencia do Conselho Europeu
(pt)
|
|---|
xullo de 1981 ? decembro de 1981
←
Dries van Agt
?
Wilfried Martens
→
|
| First Lord of the Treasury
(en)
|
|---|
|
|
| 4 de maio de 1979 ? 28 de novembro de 1990
|
 71ª
Primeiro ministro do Reino Unido
|
|---|
4 de maio de 1979 ? 28 de novembro de 1990
←
James Callaghan
?
John Major
→
|
| Minister for the Civil Service
(en)
|
|---|
|
|
|
|
| 4 de maio de 1979 ? 28 de novembro de 1990
|
| Membro do 48º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
3 de maio de 1979 ? 13 de maio de 1983
(
disolucion do parlamento
)
|
| Lider da oposicion do Reino Unido
|
|---|
|
|
11 de febreiro de 1975 ? 4 de maio de 1979
←
Edward Heath
?
James Callaghan
→
|
| Lider do Partido Conservador
|
|---|
11 de febreiro de 1975 ? 28 de novembro de 1990
←
Edward Heath
?
John Major
→
|
| Membro do 47º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
|
|
10 de outubro de 1974 ? 7 de abril de 1979
(
disolucion do parlamento
)
|
| Shadow Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs
(en)
|
|---|
5 de marzo de 1974 ? 11 de febreiro de 1975
←
Anthony Crosland
(pt)
?
Timothy Raison
(pt)
→
|
| Membro do 46º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
28 de febreiro de 1974 ? 20 de setembro de 1974
(
disolucion do parlamento
)
|
| Secretario de Estado para Educacao
(pt)
|
|---|
20 de xuno de 1970 ? 4 de marzo de 1974
←
Edward Short, Baron Glenamara
?
Reg Prentice
(pt)
→
|
| Membro do Consello Privado do Reino Unido
|
|---|
|
|
|
|
| 20 de xuno de 1970 ? 2013
|
| Membro do 45º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
18 de xuno de 1970 ? 8 de febreiro de 1974
(
disolucion do parlamento
)
|
| Shadow Secretary of State for Education
(en)
|
|---|
|
|
| 10 de xaneiro de 1967 ? 20 de xuno de 1970 ?
Edward Short, Baron Glenamara
→
|
| Membro do 44º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
31 de marzo de 1966 ? 29 de maio de 1970
(
disolucion do parlamento
)
|
| Membro do 43º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
|
|
15 de outubro de 1964 ? 10 de marzo de 1966
(
disolucion do parlamento
)
|
| Parliamentary Secretary to the Minister for Pensions
(en)
|
|---|
9 de outubro de 1961 ? 16 de outubro de 1964
←
Patricia Hornsby-Smith
?
Norman Pentland
(pt)
→
|
| Membro do 42º Parlamento do Reino Unido
|
|---|
|
|
8 de outubro de 1959 ? 25 de setembro de 1964
(
disolucion do parlamento
)
|
| President of the Oxford University Conservative Association
(en)
|
|---|
| 1946 ? 1947
|
|
|
|
|
| Datos persoais
|
|---|
| Pais de nacionalidade
| Reino Unido de Gran Bretana e Irlanda
(1925?1927)
Reino Unido
|
|---|
| Grupo etnico
| Britanico branco
(pt)
|
|---|
| Relixion
| Metodismo
e
Igrexa Anglicana
|
|---|
| Educacion
| Somerville College
-
quimica
(1943?1947)
Kesteven and Grantham Girls' School
(en)
City Law School
(en)
|
|---|
| Altura
| 165 cm
|
|---|
| Actividade
|
|---|
| Campo de traballo
| Politica
e
quimica
|
|---|
| Lugar de traballo
| Londres
|
|---|
| Ocupacion
| quimica
(1947?valor desconecido)
,
politica
,
Barrister
,
autobiografa
,
estadista
|
|---|
| Partido politico
| Partido Conservador
|
|---|
| Membro de
| |
|---|
| Lingua
| Lingua inglesa
|
|---|
| Patrimonio estimado
| 4.694.605 ￡
(30 de novembro de 2013)
|
|---|
| Carreira militar
|
|---|
| Conflito
| Guerra das Malvinas
|
|---|
| Obra
|
|---|
| Arquivos en
| |
|---|
Outro
 |
|---|
| Titulo
| Baron
|
|---|
| Conxuxe
| Denis Thatcher
(1951?2003)
,
morte do conxuxe
|
|---|
| Fillos
| Mark Thatcher
(pt)
,
Carol Thatcher
(pt)
|
|---|
| Pais
| Alfred Roberts
(pt)
e
Beatrice Ethel Stephenson
(pt)
|
|---|
| Cronoloxia
|
|---|
|
| 8 de abril de 2013
| morte
|
| 12 de outubro de 1984
| assassination attempt
(en)
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Paxina web
| margaretthatcher.org
|
|---|
     |
Margaret Thatcher, Baronesa Thatcher
(de solteira
Margaret Hilda Roberts
), nada en
Grantham
o
13 de outubro
de
1925
e finada o
8 de abril
de
2013
[
1
]
, foi unha
politica
britanica
que chegou a ser
Primeira Ministra do Reino Unido
entre
1979
e
1990
.
Thatcher foi a Primeira Ministra britanica cun mandato mais longo desde
William Gladstone
, e ten o periodo continuo mais longo no ministerio desde
Lord Liverpool
a principios do seculo XIX. Tamen e a unica muller, xunto con
Theresa May
, que serviu como Primeira Ministra, unha das duas unicas en liderar un partido politico importante no Reino Unido ou ter unha das catro
Great Offices of State
(postos principais dun goberno). Margaret Thatcher foi unha das politicas britanicas mais significativas na historia politica recente do Reino Unido e globalmente. Tamen foi unha das politicas que mais divisions creou, sendo eloxiada e detestada entre as diferentes partes do espectro politico.
Margaret Hilda Roberts
naceu na localidade de
Grantham
, en
Lincolnshire
,
Inglaterra
. O seu pai era
Alfred Roberts
, quen posuia unha tenda de consumibles na vila, estaba en activo na politica local (servindo como
concelleiro
), e foi un
metodista
laico
. Roberts vina dunha familia liberal pero permaneceu ?como era costume no goberno local? como independente. Perdeu o seu posto de concelleiro en
1952
, despois de que o
partido Laborista
ganase a sua primeira maioria municipal en Grantham en
1950
. A sua nai foi Beatrice Roberts (nada Stephenson) e tivo unha irma, Muriel (
1921
-
2004
). Thatcher creceu como unha devota metodista e permaneceu
cristia
durante toda a sua vida
[
2
]
.
Thatcher formouse academicamente na escola feminina Kesteven e, subsecuentemente, foi a institucion educativa de
Somerville College
, na
Universidade de Oxford
en
1944
para estudar
quimica
. Converteuse en presidenta da Asociacion Conservadora da Universidade de Oxford en
1946
, a terceira muller en acceder ao posto. Acadou un grao de segunda clase e traballou como investigadora quimica para
British Xylonite
e despois para
J. Lyons and Co.
, onde axudou a desenvolver metodos para a conservacion de
xeados
. Tamen foi membro da Asociacion de Traballadores Cientificos.
Carreira politica entre 1950 e 1970
[
editar
|
editar a fonte
]
Nas eleccions xerais do Reino Unido de
1950
e
1951
, Margaret Roberts loitou con Dartford por unha praza laborista, e foi nese momento a muller conservadora mais nova candidata ao ministerio. Mentres militaba no partido conservador en
Kent
, coneceu a
Denis Thatcher
, un alto executivo da industria petrolifera, co que casou en
1951
. Denis pagou os estudos da sua muller como
barrister
(avogada en dereito tributario). Margaret licenciouse como avogada en
1953
, o mesmo ano en que naceron os seus fillos xemelgos
Carol
e
Mark Thatcher
.
Enton Thatcher empezou a buscar un escano conservador seguro, (o seu marido xa era membro) e foi rexeitada por pouco como candidata por
Orpington
en
1954
. Houbo alguns rexeitamentos mais antes de ser seleccionada por
Finchley
en abril do
1958
. Ganou facilmente o escano nas eleccions do
1959
e tomou posesion do seu escano na
Camara dos Comuns
. Inusualmente, no seu primeiro discurso tivo o apoio dos membros privados nun proxecto de lei para forzar que os concellos locais mantivesen
meetings
en publico, o cal prosperou. En
1961
foi en contra da lina de voto do seu partido para a restauracion do azoutamento.
Axina, Margaret foi promovida a parte visible dos escanos como secretaria parlamentaria no Ministerio do Estado para Asuntos Sociais en setembro do
1961
, retendo o posto ata que os conservadores perderon poder nas eleccions do
1964
. Cando Sir
Alec Douglas-Home
dimitiu, Thatcher votou nas eleccions polo liderado do Partido Conservador a
Edward Heath
en lugar de Reginald Maudling e foi premiada co cargo de portavoz conservador. Sagazmente adoptou a politica de vender casas municipais aos seus inquilinos que foi desenvolvida polo seu colega James Allason.
[
3
]
.
Thatcher foi un dos poucos membros do parlamento en apoiar a proposicion de Lei de
Leo Abse
para descriminalizar a
homosexualidade
, e votou a favor da proposicion de Lei de
David Stell
para legalizar o
aborto
. Mostrouse en contra da
pena capital
e votou en contra de facer os
divorcios
mais faciles e alcanzables. Labrou a sua carreira como interlocutora en conferencias en
1966
, cun ataque duro as politicas de elevados impostos do goberno laborista, facendo avances ≪non so contra o
socialismo
, senon en contra do
comunismo
≫. Ganou a promocion no
gabinete na sombra
como interlocutora de combustibles en
1967
, despois foi promovida a transportes e finalmente a educacion antes das eleccions do ano
1970
.
Cando o partido conservador, baixo o mandato de
Edward Heath
, ganou as eleccions xerais de
1970
, Thatcher converteuse na Secretaria do Estado para Educacion e Ciencia. No seu primeiro mes no ministerio, forzou a Administracion a cortar o orzamento de educacion. Suprimiu o leite gratuito ao alumnado de entre sete e once anos (os laboristas xa aboliran o leite na escola secundaria), o que produciu unha onda de protestas. Isto conduciu a un dos seus pouco favorecedores alcumes: ≪
Maggie Thatcher, Milk Snatcher
(Maggie Thatcher a rouba-leite)≫. Os documentos do gabinete mostran que ela falaba en contra do movemento dentro de gabinete, pero foi forzada a responsabilizarse dos conceptos do colectivo para apoiar as posturas dos seus ministros
[
4
]
.
O seu mandato destacou polo aumento das propostas das autoridades educativas locais para pechar as
grammar schools
e adoptar un sistema integral de
educacion secundaria
, ata cando isto era visto como unha politica de esquerdas. Thatcher salvou a Universidade Aberta da sua abolicion. O chanceler
Anthony Barber
queria abolila como unha medida de recorte de orzamento, o que foi visto por
Harold Wilson
como un truco publicitario. Thatcher cria que era unha forma barata de estender a educacion maior e insistia en que a universidade deberia experimentar admitindo estudantes que saian das escolas de adultos. Nas suas memorias, Thatcher escribiu que ela non era parte do circulo proximo de Heath, e que non tina influencia nas claves das decisions gobernamentais de fora do seu departamento.
Logo da derrota dos conservadores nas eleccions do
1974
, foi trasladada de novo a secretaria de medio ambiente na oposicion. Nesta posicion, prometeu abolir o sistema existente de recollida de impostos, que servian para pagar os servizos do goberno local, o que resultou unha politica popular dentro do partido conservador. Thatcher estaba de acordo con Sir
Keith Joseph
e o Centro de Estudos para a Politica en que o goberno de Heath perdera o control da
politica monetaria
?e tina un rumbo incorrecto?, o que seguiu co seu cambio de politica en
1972
. Despois de que o seu partido perdese as segundas eleccions de
1974
, Joseph decidiu arrebatar o liderado a Heath, ainda que mais tarde se retirou. Enton Thatcher decidiu que deberia entrar na carreira para liderar o partido conservador en
1975
en nome da faccion de Joseph e o Centro de Estudos para a Politica. Inesperadamente na primeira votacion ganou a Heath, forzandoo a dimitir do liderado. Nunha segunda votacion, derrotou ao sucesor preferido de Heath,
William Whitelaw
, por 146 votos a 79, e converteuse na lider do partido conservador o
11 de febreiro
de
1975
. Thatcher nomeou a Whitelaw como o segundo de a bordo. Heath permaneceu resentido con Thatcher ata o final da sua vida polo que percibiu como unha deslealdade cara a el.
O
19 de xaneiro
de
1976
, Thatcher, nun discurso no concello de
Kensington
, fixo un feroz ataque a
Union Sovietica
. A parte mais famosa do seu discurso di:
Os rusos estan inclinados cara a dominacion do mundo, e estan adquirindo rapidamente os medios para converterse na nacion imperial mais poderosa que o mundo vexa. Os homes do
Politburo
sovietico non tenen que preocuparse dos altibaixos da opinion publica. Eles ponen as armas antes que a manteiga, mentres que nos pomos calquera cousa antes que as pistolas.
En resposta, o diario do ministro de defensa sovietico
Krasnaya Zvezda
("Estrela vermella") deulle o alcume de
dama de ferro
, o cal foi rapidamente publicitado por Radio Moscow. Thatcher deleitouse co sobrenome e pronto se converteu nunha asociacion coa sua imaxe de caracter inquebrantable e firme.
Thatcher nomeou moitos dos seguidores de Heath ao gabinete da oposicion, durante todas as suas administracions buscou ter un gabinete que reflectise o amplo rango de opinions que habia no partido conservador. Isto foi verdadeiramente certo no periodo entre
1976
e
1979
no que ela ganou o liderado como unha candidata segundoxenita e tina pouco poder de base por ela mesma dentro do partido. Thatcher tina que actuar con cautela para converter o partido conservador as suas crenzas
monetaristas
. Reservouse o soporte de Heath para a devolucion do goberno para
Escocia
. Nunha entrevista en Selecta Television no programa
World in Action
en xaneiro do 1978, ela dixo ≪a xente esta realmente preocupada por se este pais pode ser alagado por xente cunha cultura diferente≫, xurdindo unha controversia particular naquel tempo
[
5
]
. Recibiu 10 000 cartas de agradecemento por sacar o tema e os conservadores ganaron aos laboristas nas enquisas de opinion: para ambos os partidos o 43% antes do discurso, un 48% para os conservadores e un 39% para os laboristas inmediatamente despois
[
6
]
.
Durante as eleccions xerais do ano 1979, a maioria das enquisas de opinion mostraban que os votantes preferian a
James Callaghan
como Primeiro Ministro ata cando o partido conservador se mantina como lider nas enquisas. O goberno laborista tina dificultades coas disputas industriais, as folgas, o alto desemprego e o colapso dos servizos publicos durante o inverno do 1978-1979, alcumado como ≪o inverno do malestar≫. Os conservadores usaron posters durante a campana con slogans como ≪o laborismo non esta funcionando≫
[
7
]
para atacar o record do goberno en materia de desemprego e a sua regulacion do mercado laboral.
O goberno laborista de
James Callaghan
perdeu unha
mocion de confianza
en marzo de
1979
e nas eleccions xerais de 1979 os conservadores ganaron a maioria de 44 escanos na
Camara dos Comuns
e Margaret Thatcher converteuse na primeira muller do Reino Unido en ser Primeira Ministra. Ao chegar ao 10 de Downing Street, dixo unha cita de
San Francisco de Asis
:
Onde hai discordia, podemos traer harmonia. Onde hai un erro, podemos traer verdade. Onde hai dubida, podemos traer fe. E onde hai desesperacion, podemos traer esperanza.
Thatcher converteuse na primeira muller en ser Primeira Ministra o
4 de maio
de
1979
, cun mandato para inverter o declive economico do Reino Unido e reducir o papel do Estado na economia. Thatcher estaba indignada polo punto de vista contemporaneo dos funcionarios, xa que o seu traballo foi para manexar o declive economico do Reino Unido desde os dias do
Imperio Britanico
, e queria que o pais se afirmase nun nivel mais alto de influencia e liderado en
relacions internacionais
. Compartia
filosofia
con
Ronald Reagan
, elixido en 1980 nos
Estados Unidos
, e en menor grao con
Brian Mulroney
, quen foi elixido en 1984 en
Canada
. Parecia durante bastante tempo que o conservadorismo poderia ser a filosofia dominante na maioria dos paises de fala inglesa nese momento.
Ronald Reagan e Margaret Thatcher na Casa Branca o 16 de novembro de 1988.
En
maio
de
1980
, un dia antes de se reunir co
Taoiseach
irlandes
,
Charles Haughey
, para discutir sobre
Irlanda do Norte
, anunciou na Camara dos Comuns que ≪o futuro dos asuntos constitucionais de Irlanda do Norte e cousa da xente de Irlanda do Norte, o seu goberno, o seu parlamento, e
de ninguen mais
≫.
En
1981
, un numero de prisioneiros do
IRA Provisional
ou
IRA
e a Armada de Liberacion Nacional irlandesa na prision Maze de
Irlanda do Norte
, conecida en
Irlanda
como 'Long Kesh' (o seu nome anterior), empezaron unha folga de fame para recobrar o status de
presos politicos
, o cal lles fora revogado cinco anos antes baixo o goberno laborista precedente.
Bobby Sands
, o primeiro dos folguistas, foi elixido membro do Parlamento para a constitucion de Fermanagh e Sud Tyrone poucas semanas antes morrer. Thatcher ao principio rexeitou con contundencia devolver o status politico aos prisioneiros republicanos, declarando como ben se recorda que ≪un crime e un crime; non e politica≫. Con todo, despois de que nove homes mais morresen de fame e a folga finalizase, e fronte ao crecente enfado en ambas as partes da fronteira e un malestar civil xeneralizado, foronlles restablecidos aos prisioneiros paramilitares alguns dereitos relacionados co status politico.
Thatcher tamen continuou a politica de ≪Ulsterlizacion≫ do anterior goberno laborista e o seu secretario de estado para Irlanda do Norte,
Roy Mason
, crendo que o unionismo de Irlanda do Norte deberia estar na vangarda para combater o republicanismo irlandes.
Como monetarista, Thatcher puxo en marcha unha politica economica incrementando a taxa de interese para frear a crecida de provisions de dineiro e, deste xeito, baixar a inflacion. Tina preferencia polos impostos indirectos sobre as taxas sobre a renda, e o
IVE
aumentou bruscamente ata o 15%, cun resultado de incremento a curto prazo da inflacion. Estas accions danaron os negocios ?especialmente o sector manufactureiro? e o desemprego rapidamente pasou a cifra de dous millons, dobrando o numero de desempregados do anterior goberno laborista.
Comentaristas politicos recordaron o goberno de Health e especularon con que Thatcher acabaria igual, pero Thatcher repudiou esa formulacion na conferencia do partido conservador de 1980 cun discurso.
[
8
]
O que ela dixo confirmouse nos orzamentos de 1981 onde, a pesar das preocupacions expresadas en cartas publicas por 364 economistas conecidos, os impostos foron incrementados no medio dunha recesion. En xaneiro de 1982, a inflacion baixou a un unico dixito e o tanto por cento de interese xa podia diminuir. O desemprego continuaba crecendo, alcanzando un valor de 3,6 millons. Con todo,
Norman Tebbit
suxerira que, debido ao gran numero de persoas que pedian un subsidio por desemprego mentres traballaban, o emprego nunca pasou dos tres millons.
Por
1983
, as exportacions industriais baixaran un 30% desde 1978.
Ronald Reagan
e Margaret Thatcher en
Camp David
.
Na
Arxentina
dos anos 1980 unha xunta militar tina o poder e estaban entusiasmados con dar a volta a sua impopularidade, provocada pola pobreza que estaba experimentando o pais. O
2 de abril
de
1982
, reocuparon as
Illas Malvinas
, a unica invasion de territorio britanico desde a
Segunda Guerra Mundial
. Arxentina
reclamaba as illas
desde unha disputa en 1830 no seu asentamento. En poucos dias, Thatcher enviou unha forza naval para recuperar as illas. A pesar da gran dificultade loxistica, a forza naval tivo exito, resultando unha onda de entusiasmo
patriotico
e de apoio para ela, nun tempo en que a sua popularidade baixara desde que servia como Primeira Ministra.
O 'factor Falklands', xunto cos sinais de recuperacion economica a principios de 1983, axudou enormemente a causa do goberno. O partido laborista estaba dividido, e habia unha nova pelexa polo centro politico, a Alianza liberal SDP, formada por un pacto electoral entre o Partido Social Democratico e o Partido Liberal. Con todo, este agrupamento de cohesion incerta fallou no intento de avanzar, ainda que brevemente liderou as enquisas de opinion. Nas eleccions xerais do Reino Unido de 1983, os conservadores ganaron o 42,4% dos votos, o partido laborista o 27,6% e a Alianza un 25,4% dos votos. Ainda que a proporcion dos votos conservadores caeu lixeiramente (1,5%) desde 1979, o voto laborista caera un 9,3% e a gran distancia co segundo partido foi traducida polo sistema britanico de
escrutinio uninominal maioritario
dentro da maioria esmagadora conservadora. Baixo o mandato de Margaret Thatcher, os conservadores ganaran cunha maioria de 144 por encima doutros partidos, a maioria mais folgada lograda por un candidato desde
1935
.
Thatcher estaba comprometida a reducir o poder dos sindicatos, pero a diferenza do goberno de Heath, adoptou unha estratexia de cambios graduais en lugar dun so xesto. Alguns sindicatos chamaron a
folga
en defensa dos seus dereitos a representar aos traballadores
[
Compre referencia
]
, pero todas esas accions non tiveron ningun exito efectivo para facer cambiar a politica. Gradualmente, as reformas de Thatcher reducian o poder e a influencia das unions de traballadores, os sucesivos cambios na lexislacion restrinxian os mandatos permitidos dos representantes dos sindicatos. Os cambios foron principalmente enfocados a previr a recorrencia das accions industriais de grande escala do pasado, pero tamen intentaban asegurar que as consecuencias para os participantes fosen severas se se tomaba unha accion nun futuro. Tatcher reivindicaba que as reformas tamen ian dirixidas a democratizar os sindicatos e devolver o poder aos seus membros. As medidas mais significantes foron para evitar que os piquetes pechasen tendas ou intentasen facer unha baixada na producion facendoo ilegal. Ademais, outras leis prohibian as votacions no lugar de traballo e obrigaba a votar por correo.
As folgas levadas a cabo en
1984
e
1985
pola Union Nacional de mineiros en oposicion a proposicion do peche dun gran numero de minas, foron decisivas. Thatcher fixera preparacions para facer fronte a folga da Union Nacional de mineiros coa acumulacion de existencia de
carbon
para evitar cortes na subministracion de
electricidade
, ainda que dada a experiencia durante as disputas industriais de 1972, non seria requirido protexer a subministracion. As tacticas policiais durante as folgas preocuparon moito aos defensores das liberdades civis, pero as imaxes da multitude de mineiros intentando evitar que outros mineiros traballasen produciron un grande impacto ata a alguns mineiros que apoiaban a folga. A crecente desesperacion e
pobreza
das familias folguistas ?que non tinan ningun ingreso durante a folga? facia que comezase a haber division entre os mineiros. Un grupo de traballadores desistiu das accions de folga logo de meses, desafiou as normas do sindicato e empezaron a aparecer divisions entre os traballadores avisando ao resto que volver ao traballo era a unica opcion que quedaba: a batalla fora perdida.
A folga dos mineiros durou un ano enteiro antes de que os lideres da Union Nacional de mineiros chegasen a un acordo. O goberno conservador procedeu a pechar todas as minas menos 15 minas de carbon, as cales foron privatizadas en
1994
.
Despois do arresto do grupo Coventry Four pola violacion do embargo das
Nacions Unidas
en contra de
Surafrica na era do apartheid
en marzo de 1984 e do seu repatriacion a Surafrica baixo fianza, Thatcher invitou ao presidente do apartheid de Surafrica,
P.W. Botha
, e o ministro de exteriores,
Pik Botha
, a
Chequers
en xuno de 1984 nun esforzo para evitar a presion crecente pola imposicion das sancions economicas en contra de Surafrica onde o Reino Unido investira fortemente. Thatcher animou ao presidente Botha a finalizar o apartheid, a liberar
Nelson Mandela
, a parar o acoso aos disidentes negros, a parar o bombardeo as bases do
Congreso Nacional Africano
e cumprir coas resolucions do consello de seguridade da ONU e retirarse de
Namibia
. Botha ignorou estas demandas.
Nunha entrevista con
Hugo Young
en
The Guardian
en xullo de
1986
, Thatcher expresou a sua crenza de que as sancions economicas en contra de Surafrica serian inmorais porque deixarian a miles de traballadores negros desempregados. Pik Botha rexeitou o acceso ao grupo Coventry Four a volver a Inglaterra, no seu intento no outono de 1984, a fianza de 200 000 ￡ tiveron que ser devoltos a Corte Suprema de xustiza
[
9
]
.
A primeira hora da mana do
12 de outubro
de
1984
, o dia antes do seu 59º aniversario, Thatcher librouse sen danos da bomba no hotel Brighton, onde ela estaba por unha conferencia do partido conservador, posta polo IRA. Cinco persoas morreron no ataque, incluindo a Roberta Wakeham, muller do gobernador de
Chief Whip
, John Wakeham, e o membro do partido conservador Sir Anthony Berry. Un membro destacado do Consello de Ministros,
Norman Tebbit
, foi ferido, xunto a sua muller Margaret, quen quedou paralitica. Thatcher seria danada se non fose polo feito de que se retardou ao ir ao lavabo, o cal sufriu moitos mais danos que a habitacion na que estaba no momento que o IRA detonou a bomba.
[
10
]
Thatcher insistiu en facer o discurso do seguinte dia a hora planeada en desafio aos terroristas, un xesto que lle fixo ganar o visto e prace xeneralizado de todo o sector politico.
O
15 de novembro
de
1985
, Thatcher asinou un acordo anglo-irlandes de Hillsborough co Primeiro Ministro irlandes
Garret FitzGerald
, a primeira vez que un goberno britanico lle concedeu a Republica de Irlanda un papel como conselleiro no goberno de Irlanda do Norte. O acordo foi mal visto polos unionistas de Irlanda do Norte.
A filosofia politica e economica de Thatcher facia enfase no
libre mercado
e o
entrepreneur
. Desde que acadou o poder, experimentou vendendo unha pequena empresa nacionalizada a National Freight Company as suas traballadoras, cunha sorprendente resposta positiva. Logo das eleccions de 1983, o goberno fixose mais atrevido e comezou a facer o mesmo con
British Telecom
, vendendo a maior parte dela, que estivera baixo posesion publica desde finais de 1940. A politica de
privatizacion
converteuse en sinonimo de thatcherismo.
Durante a
Guerra fria
, Thatcher apoiou as politicas de disuasion de
Ronald Reagan
en contra dos sovieticos. Thatcher permitiu que as forzas dos
EUA
estacionasen misiles nucleares en bases britanicas, xurdindo protestas masivas pola Campana polo Desarmamento Nuclear. Con todo, Thatcher foi a primeira lider occidental en reaccionar afectuosamente ao ascenso do lider reformista sovietico
Mikhail Gorbachov
, declarando que lle gustaba e describiao como ≪un home co cal podemos facer negocios≫ logo dun encontro en 1984. Tres meses despois, Gorvachov chegou ao poder. Thatcher sobreviviu a guerra fria, que finalizou en
1989
, e voces que compartian os seus puntos de vista acreditana como parte da vitoria do oeste.
Tamen en
1985
, como rexeitamento deliberado, a
Universidade de Oxford
votou para rexeitar o seu doutoramento honoris causa en protesta aos seus recortes en fondos para a educacion.
[
11
]
Esta concesion sempre se dera aos Primeiros Ministros que foran educados en Oxford.
Thatcher apoiou o ataque con bombas dos EE.UU. sobre Libia desde bases no Reino Unido en 1986 desafiando a outros aliados da
Organizacion do Tratado do Atlantico Norte
(OTAN). O seu vinculo defensivo cos Estados Unidos demostrouse co asunto Westland, no que preferiron que a empresa americana
Sikorsky Aircraft Corporation
manufacturase os helicopteros Westland en lugar da empresa italiana
Agusta
. Isto provocou a dimision do Ministro de Defensa
Michael Heseltine
en protesta ao estilo de liderado de Thatcher, e permaneceu como un influente critico e un candidato potencial para o liderado do partido. Contribuiu a sua caida do poder en
1990
.
En
1986
, de forma controvertida aboliu o gran consello municipal de Londres, enton encabezado polo radical de esquerdas
Ken Livingstone
, e seis condados metropolitanos. O goberno reivindicou o feito como unha medida de eficiencia. Con todo, os opositores de Thatcher mantiveron que este xesto era politicamente motivado, xa que todos os consellos municipais abolidos eran controlados por laboristas, converteranse en centros poderosos de oposicion ao goberno e ian a favor do gasto publico polo goberno local.
Thatcher tivo dous exitos en politica exterior no seu segundo mandato:
- En 1984, visitou China e asinou unha declaracion con
Deng Xiaoping
o
19 de decembro
, o cal comprometia a
Republica Popular da China
a conceder a
Hong Kong
un ≪status de Rexion Administrativa Especial≫. Baixo os termos do acordo chamado
Un pais, dous sistemas
China estaba obrigada a manter o status economico de Hong Kong sen cambios logo da transferencia o
1 de xullo
de
1997
por un periodo de 50 anos ata
2047
.
- No consello europeo de
Dublin
en novembro de 1979, Thatcher alegou que o Reino Unido pagaba moito mais a
Comunidade Economica Europea
do que recibia para gastos. Declarou no cume "non estamos pedindo a comunidade ou a alguen dineiro. Simplemente estamos preguntando para recuperar o noso dineiro≫. Os seus argumentos tiveron exito e no cume de xuno de 1984 en Fontainbleau, a CEE conveu unha devolucion anual para o Reino Unido, cun monto do 66% da diferenza entre a contribucion europea britanica e o recibido. O acordo conecido popularmente como o
Cheque britanico
ainda ten efecto, ainda que
Tony Blair
despois conveu unha reducion significante no numero da devolucion. Este feito causa controversia entre os membros da
Union Europea
.
Ganou de novo as eleccions xerais de 1987, en pleno auxe economico e en contra da oposicion laborista, quen eran partidarios do desarmamento nuclear unilateral, cunha maioria de 102, unha marxe mais reducida que nas anteriores eleccions e converteuse na Primeira Ministra que mais tempo serviu desde Robert Banks Jenkinson, Lord Liverpool (desde 1812 ata 1827), e a primeira en ganar tres eleccions sucesivas desde Henry Amorne, 3º vizconde de Palmerston nas eleccions xerais de 1865. Foi a primeira muller europea en desempenar o cargo de primeiro ministro. Moitos diarios do Reino Unido apoiarona, a expedicion do
The Daily Mirror
,
The Guardian
e
The Independent
. Nos
tabloides
era conecida como ≪Maggie≫, o cal inspirou o conecido slogan de protesta ≪
Maggie Out
!≫ (Fora Maggie), cantado durante este periodo por alguns dos seus oponentes. A sua impopularidade entre a esquerda e evidente polas letras dalgunhas cancions populares contemporaneas: ≪Caseta Down Margaret≫ (
The Beat
), ≪Tramp The Dirt Down≫ (
Elvis Costello
), ≪Dear Margaret≫ (
The Kinks
), ≪Margaret On The Guillotine≫ (
Morrissey
), algunhas cancions de
Pink Floyd
en ≪The Final Cut≫, e ≪Mother Knows Best≫ (
Richard Thompson
).
Por raro que pareza, ainda que nos seus inicios era partidaria da descriminalizacion da homosexualidade masculina, Thatcher, na conferencia do partido conservador de 1987 declarou que ≪os nenos que necesitan aprender a respectar os valores da moral tradicional estan sendo ensinados a que tenen o dereito irrenunciable de ser gais≫. Os conservadores do parlamento situados en escanos da parte de atras, reaccionaron violentamente en contra da 'promocion' da homosexualidade e, en decembro de 1987, a controvertida 'seccion 28' foi engadida a unha emenda que dicia que non se podia promocionar a homosexualidade. Esta lexislacion foi abolida pola administracion laborista de Tony Blair.
As reformas do benestar no seu terceiro mandato creou un sistema de educacion para adultos desempregados que incluia traballo a horario completo feito para o subsidio de paro aumentandoo como moito en 10 ￡, modelo importado de EUA.
A finais dos 1980, Thatcher, antiga quimica, empezouse a preocupar polos temas ambientais, cousa que antes descartara: ≪Cando pasaches a metade da tua vida politica acordando temas rutineiros como os ambientais, e apaixonante ter unha crise real nas tuas mans≫, isto dixoo en relacion co conflito das Malvinas.
En
1988
, fixo un discurso importante,
[
12
]
aceptando os problemas do
quecemento global
, o
buraco de ozono
e a
choiva aceda
. En
1990
, abriu o centro Hadley para a predicion e investigacion do clima.
[
13
]
No seu libro
Statecraft
(2002), describiu os seus queixumes finais en soporte do arrequecemento global inducido polas persoas, perfilando os efectos negativos que ela percibiu que tina sobre a politica de proceso de fabricacion. ≪Todas as accions internacionais que se acorden cos problemas ambientais, debemos permitir as nosas economias crecer e desenvolverse, porque sen crecemento non se pode xerar a riqueza necesaria para pagar pola proteccion do medio ambiente.≫
En
Bruxas
,
Belxica
, en
1988
, Thatcher fixo un discurso no cal perfilou a sua oposicion as propostas da
Comunidade Europea
para unha estrutura federal e un incremento na centralizacion das decisions. Thatcher cria que o papel da CE deberia limitarse a asegurar o libre comercio e unha competitividade efectiva, e temia que as novas regulacions da CE puidesen reverter os cambios que ela estaba facendo no Reino Unido. ≪Non retrocedemos con exito as nosas fronteiras do estado de Britania, so para velos re-impor a nivel europeo, cun superestado europeo exercendo unha nova dominacion desde Bruxelas.≫ Estaba especificamente en contra da union economica e monetaria na que unha unica moeda substituiria as moedas nacionais. Este discurso causou as protestas doutros lideres europeos, e expuxeron por primeira vez a profunda division que estaba emerxendo sobre a politica europea dentro do partido conservador.
A popularidade de Thatcher volvia baixar en
1989
, cando a economia sufriu polo grande interese da cotizacion de impostos para parar un insostible boom. Thatcher culpou ao seu chanceler,
Nigel Lawson
, quen estivera seguindo unha politica economica que era unha preparacion para unha union monetaria. Nunha entrevista para o
Financial Times
, en novembro de
1987
, Thatcher reivindicou non ser informada disto e que non o aprobaria.
[
14
]
Nun encontro antes do cume da Comunidade Europea en
Madrid
en xuno de 1989, Lawson e o Ministro de Exteriores
Geoffrey Howe
forzaron a Thatcher a acordar as circunstancias baixo as cales ela unir ao mecanismo de intercambio de proporcions, unha preparacion para a union monetaria. No encontro, os dous informaron que dimitirian se as suas demandas non eran convidas por Thatcher.
[
15
]
Thatcher vingouse de ambos degradando a Howe e escoitando mais ao seu conselleiro Sir
Alan Walters
nos asuntos economicos. Lawson dimitiu ese mesmo outubro, sentindo que lla xogou.
En novembro, Thatcher pelexou polo liderado do partido conservador con Sir
Anthony Meyer
. Como Meyer era virtualmente un membro do parlamento dos escanos traseiros desconecido, era visto como un candidato cabeza de turco por outros membros do partido. Thatcher facilmente derrotou a Meyer, pero houbo sesenta papeletas para Meyer ou con abstencion, un sorprendente gran numero para un Primeiro Ministro en exercicio. Con todo, os partidarios de Thatcher no partido viron o resultado como unha vitoria, aclamando que logo de dez anos como Primeiro Ministro e con aproximadamente 370 votos dos membros do parlamento, a oposicion foi sorprendentemente pequena.
[
16
]
O novo sistema de Thatcher para substituir os impostos do goberno local resumiuse nun manifesto conservador para as eleccions de 1987, foi introducido en
Escocia
en 1989 e en
Inglaterra
e
Gales
en 1990. As proporcions foron substituidas por unha mesma cantidade para todos os individuos residentes, con descontos para os individuos con pouca renda. Esta foi a politica mais universalmente impopular do seu mandato como Primeira Ministra.
Outros problemas adicionais xurdiron cando moitas das cantidades de impostos establecidas por concellos locais, finalmente foron moito mais grandes que o anteriormente predito. Isto ocasionou que os oponentes do novo sistema se agrupasen para resistir
bailios
e alterar as audiencias da corte dos devotos ao cargo comun. O membro do parlamento laborista,
Terry Fields
, foi encarcerado 60 dias por rexeitar nun principio o pago do seu cargo de comunidade. Como Thatcher continuaba co seu rexeitamento a solucionar o problema do imposto, ata 18 millons de persoas negaronse a pagar. As medidas de aplicacion foron cada vez mais
draconianas
, houbo un gran numero de disturbios e culminou co amotinamento mais serio, o que pasou en
Trafalgar Square
, no que asistiron mais de 200 000 manifestantes. A grande impopularidade do imposto, foi o maior factor da caida de Thatcher.
Un dos ultimos actos de Thatcher no ministerio foi presionar o presidente dos Estados Unidos
George H. W. Bush
para despregar as tropas en
Oriente Medio
para expulsar ao exercito de
Saddam Hussein
de
Kuwait
. Bush estaba un pouco inquedo polo plan, e foi cando Thatcher lle dixo que ≪non hai tempo para estar inseguro!≫.
O venres anterior a conferencia do partido conservador en outubro de 1990, Thatcher ordenou ao seu novo Ministro de Facenda,
John Major
reducir o tanto por cento de interese nun 1%. Major persuadiuna de que a unica forma de manter a estabilidade monetaria era unindose ao mecanismo de intercambio de porcentaxes no mesmo momento, a pesar de estar de acordo coas 'condicions de Madrid'. A conferencia do partido conservador dese ano mostrou un gran grao de unidade; poucos imaxinaban que Thatcher permaneceria poucas semanas no ministerio.
O ≪asasinato≫ politico de Margaret Thatcher, de acordo con testemunas como Alan Clark, foi un dos episodios mais dramaticos na historia politica britanica. As ideas dun Primeiro Ministro cun servizo longo ?invicto nas votacions? foron rexeitadas por unha votacion interna do partido. Con todo, por 1990, en oposicion as politicas de Thatcher nos impostos dos gobernos locais, a percepcion de goberno do mal manexo da economia e a division aberta dentro do partido conservador acerca da integracion europea, fixeron parecer a ela e ao seu partido cada vez mais vulnerables politicamente.
O
1 de novembro
de
1990
, Sir
Geoffrey Howe
, un dos mais antigos e leais partidarios de Thatcher, dimitiu da sua posicion como deputado do primeiro ministro en protesta a politica europea de Thatcher. No seu discurso de dimision na Camara dos Comuns duas semanas mais tarde, suxeriu que chegaran os tempos para que ≪outros considerasen a sua propia responsabilidade ao traxico conflito de lealdade≫ co cal el expresou co que estivera loitando demasiado tempo. O seu antigo colega do consello de ministros Michael Heseltine subsecuentemente pelexou con ela polo liderado do partido, e atraeu o suficiente apoio na primeira rolda de votacions para prolongar a contenda a unha segunda votacion. Ainda que inicialmente ela expresou que se presentaria a segunda votacion, decidiu ?logo de consultar cos seus colegas do Consello de Ministros? retirarse da contenda. O
22 de novembro
, xusto logo das 9.30 a.m., anunciou ao consello de ministros que non seria candidata na segunda votacion. Pouco despois, o seu persoal fixo publico a sua declaracion de dimision:
Logo de consultar abertamente cos meus colegas, concluimos que a unidade do partido e as previsions de vitoria nas eleccions xerais seran servidos mellor se eu non sigo e posibilitar aos companeiros do consello de ministros entrar nas votacions polo liderado. Gustariame agradecer a todos os que no consello de ministros e fora del me deron todo o apoio.
Neil Kinnock
, lider da oposicion, propuxo unha mocion de censura ao goberno e Margaret Thatcher colleu a oportunidade que se presentou no dia da sua dimision para facer unha das suas representacions mais memorables:
≪
...unha moeda unica e unha das politicas de Europa, de forma encuberta e unha Europa federal. Por iso, considerarei a proposta do Honorable Membro para Bolsover (Dennis Skinner). Onde estamos agora? estou gozando disto
.≫
Thatcher apoiou
John Major
como o seu sucesor e como era esperado, ganou a contenda polo liderado. Logo da sua dimision unha enquisa desvelou que o 52% estaba de acordo en que ≪En balance fora boa para o pais≫, e o 48% cria que fora ≪mala≫.
[
17
]
. En
1991
, deuselle unha ovacion sen precedentes na conferencia anual do partido, ainda que educadamente rexeitou as chamadas dos delegados a facer un discurso. En cambio, fixo ocasionalmente algun discurso na Camara dos Comuns logo de ser Primeira Ministra. Retirouse da Camara nas eleccions xerais de
1992
.
En
1992
, Margaret Thatcher foi elevada pola
Camara dos Lores
outorgandolle o titulo nobiliario de
Baronesa
Thatcher, de
Kesteven
no condado de Lincolnshire. Non obtivo un titulo hereditario, tal e como ela recomendou por
Harold Macmillan
, despois conde de Stockton, no seu noventa aniversario en 1984. Thatcher explicou que cre que non fixo suficiente para obter un titulo hereditario. Por virtude da baronia viva, entrou na
Camara dos Lores
. Fixo series de discursos no criticismo do Lores no
tratado de Maastricht
, describindoo como ≪un tratado afastado≫ e en xuno do
1993
dixo aos lores: ≪Eu nunca poderia asinar este tratado≫. Tamen avogou por un referendo no tratado, citando a
A. V. Dicey
, desde os tres partidos principais estaban a favor do tratado e polo tanto o que a xente deberia dicir.
En agosto de 1992, chamou a
OTAN
a parar o asalto serbio en
Gorazde
e
Saraxevo
para finalizar a
limpeza etnica
e preservar o estado de
Bosnia
. Thatcher reivindicaba que o que estaba pasando en Bosnia eran ≪reminiscencias do peor dos excesos dos
nazis
≫. En decembro do mesmo ano avisou que se poderia producir un
holocausto
en Bosnia e logo da
primeira masacre
en abril do
1993
, Thatcher pensou que foi ≪un campo de batalla o cal pensaba que nunca ia volver de novo a ver en Europa≫. Segundo se di, Thatcher dixo a Douglas Hurd, o ministro de Exterior: "Douglas, Douglas, poderias facer que
Neville Chamberlain
parecese un belicista".
Thatcher fora xa condecorada pola
raina
en
1990
, pouco logo da sua dimision como Primeira Ministra, cando foi nomeada para a Orde do Merito, unha das maiores distincions do Reino Unido. Ademais, ao seu marido Denis Thatcher foille dado un titulo nobiliario en
1991
(asegurandose que o seu fillo Mark herdara un titulo). Esta foi a primeira vez que se creou unha dignidade de
baronet
desde
1965
. En
1995
, a Thatcher elevarona ata
Orde da Xarreteira
, a orde maior do Reino Unido de
Cabaleria
.
En
xullo
de
1992
, foi contratada pola xigante tabaqueira
Philip Morris
, agora Grupo Altria, como unha ≪asesora xeopolitica≫ por 250 000 US$ ao ano e unha contribucion anual de 250 000 US$ para a sua fundacion.
Desde 1993 ata
2000
, serviu como reitora da Universidade de William and Mary (
Virxinia
). Tamen foi reitora da Universidade de Buckingham, a unica universidade privada do Reino Unido. Retirouse do posto en
1998
.
Escribiu as suas
memorias
en dous volumes,
The Path to Power
e
The Downing Street Years
. En
1993
The Downing Street Years
foi televisado pola
BBC
, onde describiu a rebelion do consello de ministros, que a levou a dimitir, como ≪traizon cun sorriso nas suas caras≫.
Ainda que ela mostraba o seu apoio en publico, en privado mostraba o seu desagrado con moitos dos plans politicos de
John Major
, e os seus puntos de vista foron transmitidos a prensa e con reportaxes amplas. Foi critica co aumento en gasto publico baixo o mandato de Major, o incremento dos impostos e a sua actitude mais favorable a integracion europea. Logo da eleccion de
Tony Blair
como lider do partido laborista en
1994
, Thatcher deu unha entrevista en
maio
de
1995
na cal encomiou a Blair como ≪probablemente o mais formidable lider laborista desde
Hugh Gaitskell
. Vin moito
socialismo
detras dos seus escanos frontais, pero non en Mr Blair. Xenuinamente, penso que el cambiou≫.
Nas eleccions de
1997
para o liderado do partido conservador nas consecuencias da derrota irresistible dos conservadores nas eleccions xerais do 1997 nas mans dos novos laboristas, Thatcher expresou o seu apoio a
William Hague
despois de que
Kenneth Clarke
entrou nunha alianza con
John Redwood
. Enton ?segundo se di? Thatcher paseabase pola sala de te da Camara dos Comuns alentando os membros parlamentarios conservadores a votar por Hague.
En
1998
, Thatcher fixo unha visita moi publicitada ao exditador
chileno
Augusto Pinochet
, mentres estaba baixo arresto domiciliario en Surrey, para expresar o seu apoio a unha amizade. Pinochet fora un aliado clave na
Guerra das Malvinas
. Thatcher e Pinochet son membros de
Rotary International
. Durante o mesmo ano, ela fixo unha doazon de 2 000 000 ￡ a
Universidade de Cambridge
para a dotacion da catedra de Margaret Thatcher Chair en estudos empresariais. Tamen doou o arquivo dos seus papeis persoais a institucion universitaria Churchill, Cambridge onde a coleccion continua para ser expandida.
Margaret Thatcher apoiou activamente a campana dos conservadores nas eleccions xerais de
2001
. Nas eleccions polo liderado do partido conservador do 2001 de pouco despois, Lady Thatcher deixou de apoiar a
Iain Duncan Smith
porque cria que el ≪faria infinitamente mellor de lider≫ que Kenneth Clarke debido a ≪puntos de vistas anticuados do papel do estado e o seu ilimitado entusiasmo pola integracion europea≫.
En
2002
, publicou
Statecraft: Strategies for a Changing World
detallando os seus pensamentos de
relacions internacionais
desde a sua dimision en 1990. Os capitulos sobre a Union Europea eran particularmente controvertidos; chamaba a unha renegociacion fundamental da relacion do Reino Unido co resto de membros para preservar a soberania do Reino Unido e, se isto falla, para que Britania marche e unirse a
NAFTA
. Estes capitulos foron serializados en
The Times
o luns
18 de marzo
e causou furor politico para o resto da semana ata o venres, o
22 de marzo
ao se anunciar que os doutores lle recomendaran non facer mais discursos publicos debido aos seus problemas recentes de saude, xa que sufrira alguns
derramos cerebrais
pequenos.
Permaneceu activa en varios grupos, incluido o grupo
Conservative Way Forward
, o grupo
Bruges
(euro-escepticos) e a Fundacion Europea. Enviuvou de Dennis Thatcher o dia
26 de xuno
de
2003
.
O
11 de xuno
de
2004
, Thatcher asistiu ao funeral, e entregou un tributo via video-casete ao antigo presidente dos Estados Unidos
Ronald Reagan
no seu funeral de estado na Catedral Nacional en
Washington, DC
.
En
decembro
de
2004
informouse que Thatcher tivera un encontro privado con membros do parlamento conservadores no que ela estaba en contra do plan do goberno britanico para introducir cartons de identidade. Dicia que os cartons de identificacion eran un ≪concepto xermanico e completamente alleo a este pais≫.
O
13 de outubro
de
2005
, Thatcher deu para o seu 80º aniversario unha festa no hotel Mandarin Oriental en
Hyde Park
onde entre os invitados se incluian
A sua Maxestade a raina de Inglaterra
e o
Principe Filipe, Duque de Edimburgo
. Ali, Geoffrey Howe, agora Lord Howe of Aberavon, comentou acerca da sua carreira politica ≪O seu triunfo real foi transformar non so un partido, senon dous, por iso cando eventualmente os laboristas volveron, a maioria do thatcherismo foi aceptado como irreversible≫.
En setembro de 2006, Thatcher asistiu a misa oficial en
Washington, DC
polo quinto aniversario dos ataques terroristas do
11-S
. Asistiu como invitada do vicepresidente dos EUA,
Dick Cheney
, e reuniuse coa ministra de estado dos EUA
Condoleezza Rice
durante a sua visita. Foi a sua primeira visita aos Estados Unidos desde o funeral do exministro de defensa dos EUA
Caspar Weinberger
en abril de 2006.
Margaret Thatcher xunto a
Helmut Kohl
,
Xoan Paulo II
, e o seu grande aliado durante toda a decada dos
anos 1980
,
Ronald Reagan
, foi unha das figuras historicas mais importantes en axudar ao derrubamento do
pano de aceiro
e dos reximes comunistas de Europa do Leste.
Moitos cidadans britanicos recordan onde estaban e que estaban facendo cando escoitaron que Margaret Thatcher dimitia e cales foron as suas reaccions. Dado o clima ideoloxico politico daquel tempo, Margaret Thatcher provocou reaccions positivas e negativas desde as diferentes caras do espectro politico.
Margaret Thatcher foi acreditada polas suas reformas macroeconomicas coas que rescatou a economia britanica do estancamento dos anos 1970 e admirada polo seu compromiso radical cos temas economicos. As esquerdas acusarona de desmantelar o
estado do benestar
e da destrucion de moita da base manufactureira do Reino Unido, levando moitos traballadores manufactureiros a un desemprego longo. Poren, os partidarios da privatizacion e do mercado libre citan a recuperacion da economia durante os mediados da decada de 1980 e o exito da economia britanica actual cunha relativa taxa de desemprego baixa.
Nos anos 1970, o Reino Unido era visto como o pais con mais dificultades economicas de
Europa
. Con todo, o Reino Unido emerxeu como unha das economias mais exitosas da Europa moderna. Mentres que a taxa de desemprego eventualmente descendeu produciuse logo de perdas de postos de traballo e un labor radical das reformas do mercado. Isto inclue leis que debilitaban unions empresariais e a desregulacion dos mercados financeiros, os cales certamente tiveron parte no retorno de Londres a unha posicion de liderado como un centro financeiro europeo. Margaret Thatcher tamen puxou polo incremento da competitividade en telecomunicacions e outras utilidades publicas.
Margaret Thatcher
Criticos deste punto de vista cren que os problemas economicos dos anos 1970 foron esaxerados e foron causados maiormente por factores externos ao control do goberno do Reino Unido, como o alto prezo do
petroleo
por mor da crise petroleira, causante da grande
inflacion
que danou as economias de case todos os principais paises industriais. Por conseguinte, os criticos tamen discuten que a deterioracion economica non era o resultado dunha regulacion incrementada e o poder dos
sindicatos
, como as demandas dos partidarios do
thatcherismo
. Os criticos tamen argumentan que o periodo no goberno de Thatcher coincidiu cunha mellora xeral na economia mundial, ainda que o Reino Unido adiantase outros paises da
OCDE
na clasificacion GDP durante este tempo. Os criticos tamen discuten que a economia se beneficiou da tendencia a alza das taxas dos ingresos do petroleo do
mar do Norte
(ainda que isto as veces e unha arma de dobre fio; mirar
Mal holandes
), e que isto foi a causa real da mellora da contorna economica dos anos 1980 en lugar das politicas de Margaret Thatcher.
Para o publico britanico as impresions sobre Margaret Thatcher son moi variadas. Unha clara mostra da division de opinion sobre o liderado de Thatcher podense atopar en recentes enquisas televisivas: Thatcher aparece no numero 16 no ano
2002
na lista dos ≪100 mellores ingleses≫, o cal e o posto mais alto ocupado por unha persoa viva. En cambio, tamen aparece na lista de 2003 dos ≪100 peores ingleses≫ ocupando o posto numero 3, o cal e o peor posto ocupado por unha persoa viva, con pouca diferenza co
primeiro ministro
laborista
Tony Blair
. Poren, ao cabo poucos poden discutir que non houbo ningunha muller que xogue un papel mais importante no escenario mundial no seculo XX. Na forma de afago, o primeiro ministro laborista, Tony Blair, o mesmo que foi elixido tres veces como Primeiro Ministro, reconeceu implicita e explicitamente a sua importancia por continuar moitas das suas politicas economicas. A propia Thatcher reconeceu indirectamente a Blair durante a competicion polo liderado dos conservadores cando dixo
Eles...(os do partido conservador)... non necesitan a ninguen que poida bater ao senor Blair, eles necesitan a alguen como o senor Blair
.
Titulos que
Lady Thatcher
ostentou desde o seu nacemento en orde cronoloxica:
- Miss Margaret Roberts (
13 de outubro
,
1925
?
13 de decembro
,
1951
)
- Mrs Denis Thatcher (
13 de decembro
,
1951
?
22 de xuno
1970
)
- A Excelentisima Margaret Thatcher, Membro do Parlamento (
22 de xuno
,
1970
?
30 de xuno
,
1983
)
- A Excelentisima Margaret Thatcher, Socia da
Royal Society
, Membro do Parlamento (
30 de xuno
,
1983
?
7 de decembro
,
1990
)
- A Excelentisima Margaret Thatcher, Orde do Merito, Socia da Royal Society, Membro do Parlamento (
7 de decembro
,
1990
?
7 de decembro
,
1990
) ?
9 de abril
,
1992
)
- Dama da Moi Nobre Orde da Xarreteira
- Orde do Merito
- Membro da Moi Honorable Conselleria Privada da sua Maxestade
- Socia da
Royal Society
- Membro honoraria do Club de Cabaleiros do Carlton Club, e a unica muller con dereito a gozar de todos os dereitos que pode ter un membro.
A posicion dereitista de Margaret Thatcher, "Maggie" como a chaman os seus contraditores, foi obxecto de criticas por parte de varios artistas, entre eles o cantautor frances
Renaud
, que lle dedicou
Miss Maggie
, e a banda britanica
Pink Floyd
, que a sinala culpable da
Guerra das Malvinas
nos temas
The Post war Dream
e
The Fletcher Memorial Home
do album
The Final Cut
.
- O seu apoio ao ditador chileno
Augusto Pinochet
, ao que visitou en numerosas ocasions, tamen a fixo recibir duras criticas.
- Medalla Presidencial da Liberdade
- Medalla Senatorial Republicana da Liberdade
- Patroa da Fundacion Heritage.
- ↑
"Muere Margaret Thatcher a los 87 anos"
, artigo en
La Vanguardia
, 8 de abril de 2013
(en
castelan
)
.
- ↑
Artigo
[
Ligazon morta
]
en www.wathcesa.com
(en
ingles
)
.
- ↑
The Hot Seat
, James Allason, Blackthorn, London 2006
- ↑
artigo
en BBC.co.uk
(en
ingles
)
.
- ↑
Arquivo
en www.margaretthatcher.org
(en
ingles
)
.
- ↑
John Campbell,
Margaret Thatcher: The Grocer's Daughter
(Jonathan Cape, 2000), p. 400.
- ↑
"Arquivo en www.bbc.co.uk"
. Arquivado dende
o orixinal
o 27 de agosto de 2007
. Consultado o 18 de xuno de 2007
.
- ↑
"Margaret Thatcher, Party Conference Speech"
. Outubro de 1980.
- ↑
"Fifth man" professor identified in South African weapons ring
;
The Guardian
, 17 de decembro de 1988
(en
ingles
)
.
- ↑
"Northern Ireland: The Brighton Bomb [memoirs extract]"
.
margaretthatcher.org
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
"1985: Thatcher snubbed by Oxford dons"
.
bbc.co.uk
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
"Speech to the Royal Society"
(en ingles)
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
"Speech opening Hadley Centre for Climate Prediction and Research"
(en ingles)
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
"Interview for Financial Times"
(en ingles)
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
Thatcher, Margaret (1993).
The Downing Street Years
. HarperCollins. p.
712
.
ISBN
9780062029102
.
- ↑
"1989: Thatcher beats off leadership rival"
(en ingles)
. Consultado o 22 de febreiro de 2018
.
- ↑
Kavangah, Dennis (1997).
The Reordering of British Politics: Politics after Thatcher
. Oxford University Press. p. 134.
ISBN
9780198782018
.