Muerti

Dendi Guiquipeya
Kuoleman puutarha, Hugo Simberg (1906)
El craneu umanu , ampliamenti utilizau comu simbolu de muerti y descomposicion

La muerti (otrus sinonimus son decesu , dehuncion , fallecimientu , obitu , expiracion , perecimientu , fenecimientu , cesacion ) es un efeutu terminal que resulta de la extincion del procesu homeostaticu nun sel vivu; y con ellu el fin la via . [1] Puei prouci-si por causas naturalis ( vejez , malotia , consecuencia la caena trofica , desastri natural ) o inducias ( suicidiu , omicidiu , eutanasia , acidenti , desastri meyuambiental ).

El procesu de fallecimientu, si bien esta totalmenti definiu en angunas de las sus fassis dendi un puntu de vista neurofisiologicu, bioquimicu y meicu, aun no es del to comprendiu nel su conjuntu dendi'l puntu de vista termodinamicu y neurologicu , y dessistin discrepancias centificas al respeutu.

Prantilla:Cita

Guipesi tamien [ Edital | Edita'l codigu ]

Huentis [ Edital | Edita'l codigu ]

Referencias [ Edital | Edita'l codigu ]

Bibliografia [ Edital | Edita'l codigu ]

  • Aries, P. "La muerti en Ocidenti". (1982). Barcelona: Argo Vergara
  • Arregui, Jorge V. "El horror d'espenal: el valor la muerti en la via umana". (1992). Tibidabo Edicions. ISBN 978-84-86421-89-2
  • Cobo Medina, C. "Los topicus la muerti. La gran negacion". (2000). Madrid: Ediciones Libertarias
  • Garcia-Sabell, D. "Paseu al reor la muerti". (1999). Madrid: Alianza Editorial}}

Atijus [ Edital | Edita'l codigu ]