Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het
Sint-Pietersplein
(
Italiaans
:
Piazza San Pietro
) is een
plein
in
Vaticaanstad
. De
Sint-Pietersbasiliek
bevindt zich aan het plein. Het is ontworpen in opdracht van
Paus Alexander VII
door
Gian Lorenzo Bernini
, die daarbij gebruikgemaakt heeft van een
klassieke
stijl als een platform gecombineerd met
barokke
stijlelementen. Het Sint-Pietersplein is gebouwd tussen
1656
en
1667
. Het plein is 240 meter breed en de lengte is 340 meter.
Het plein wordt omringd door 284
Dorische zuilen
en 88
pilaren
die opgesteld zijn in vier rijen. Op de
colonnade
(ook wel 'de moederlijke armen der kerk' genoemd) staan 140
beelden
van
heiligen
.
[1]
De zuilenrijen vormen een
ellips
(met een binnendiameter van circa 198 meter) die iets wijder uitloopt richting de kerk, zodat deze nog imposanter oprijst. Op het plein kan men zowel links als rechts van de obelisk (richting fonteinen) een ronde steen ingewerkt in de grond zien. Deze stenen zijn de brandpunten van de ellips. Als men hierop staat kan men slechts een zuil zien van de vier rijen van zuilen die achter elkaar staan. Alle zuilen van de colonnade liggen van hieruit op een lijn. Bernini schreef in een van zijn brieven dat de colonnades de armen van Christus die de wereld omhelzen voorstellen.
Midden op het plein staat een Egyptische
obelisk
die 40 meter hoog is en 340
ton
weegt. Deze zogeheten
Vaticaanse Obelisk
is in
37
n.Chr. uit
Egypte
naar Rome gebracht door keizer
Caligula
. De obelisk stond oorspronkelijk in het
circus van Nero
, waar de oude Sint-Pieterskerk in de 4e eeuw gedeeltelijk overheen werd gebouwd. In
1586
is de obelisk in opdracht van
paus Sixtus V
en naar een plan van de architect
Domenico Fontana
300 meter verplaatst naar het Sint-Pietersplein dat er toen nog anders uitzag. Acht a negenhonderd werklieden hebben toen, met hulp van 75 of 160 paarden en vele
katrollen
en koorden, de obelisk in vier maanden tijd midden op het plein gezet op een voet van vier enorme bronzen leeuwen. Op 14 september was het karwei geklaard.
[2]
Paus Sixtus liet een
kruis
op de top van de obelisk aanbrengen, zodat die nu 41 meter hoog is. Aan twee zijden zijn inscripties in het Latijn aangebracht: Christus overwint, Christus heerst, Christus beheerst de hele wereld. Christus beschermt zijn volk tegen alle kwaad, en Zie het kruis van de Heer: vlucht, ongelovigen want de leeuw uit de stam van Juda overwint.
Marmeren
stenen in de vloer rond de obelisk geven de
windrichtingen
aan.
Aan weerszijden van de obelisk staan twee identieke
fonteinen
. De eerste werd ontworpen door
Maderno
en werd geplaatst in
1612
. De tweede, (
1675
) is een kopie van de eerste, en werd door Bernini gebouwd om de
symmetrie
op het plein terug te brengen. Deze fonteinen spuiten 38000 liter/minuut water tot een hoogte van 14 meter de lucht in. Het water komt van het
Braccianomeer
.
Achter de colonnade aan de rechterkant rijst het
pontificaal
of
Apostolisch paleis
op. Wanneer de paus in Rome is bidt hij op zondag om 12.00 uur met de aanwezigen op het plein het
angelus
en geeft hij de zegen vanuit het raam van zijn werkkamer. (tweede raam rechts van de bovenste verdieping). Tijdens
conclaven
en audienties van de Paus staat het plein vrijwel altijd vol met mensen. Tijdens een
conclaaf
is de rook die twee keer per dag uit de schoorsteen van de
Sixtijnse Kapel
opstijgt vanaf het plein te zien, zodat de mensen kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen. Rond
kerstmis
staat er midden op het plein een grote
kerstboom
en
kerststal
.
Aan de oostzijde grenst het Sint-Pietersplein aan het
Piazza Pio XII
. De pleinen worden door een laag hek van elkaar gescheiden. Deze scheiding vormt ter plaatse de
grens tussen Italie en Vaticaanstad
. Aan de overzijde van het Piazza Pio XII begint de
Via della Conciliazione
, de belangrijkste toegang tot het Vaticaan.
Het Sint-Pietersplein met de omringende colonnade
Bronnen, noten en/of referenties
|