Paul I Petrovitsj
(
Russisch
: Павел I Петрович,
[P
a
vel I Petr
o
vitsj]
) (
Sint-Petersburg
,
1 oktober
1754
? aldaar,
23 maart
1801
) was van
1796
tot
1801
tsaar
van
Rusland
.
Paul werd geboren op 1 oktober 1754 in het paleis van tsarina
Elisabeth I
in Sint-Petersburg als zoon van grootvorst Peter, de latere tsaar
Peter III
en de latere tsarina
Catharina II
. In haar memoires schreef Catharina dat haar man tsaar Peter III niet de vader van Paul was, maar haar minnaar
Sergej Saltykov
. Later kwam ze daar op terug.
In 1771 leed Paul aan een aanval van
tyfus
.
Nikita Ivanovitsj Panin
was zijn
gouverneur
. Diens neef,
Nikita Petrovitsj Panin
, zou later betrokken zijn bij de moord op Paul.
Op 5 januari 1761 (25 december,
juliaanse kalender
) stierf tsarina Elisabeth en zijn vader,
Peter III
, werd tsaar van Rusland. Dit duurde zes maanden; op 9 juli 1762 (28 juni, j.k.) werd Peter III afgezet en werd Catharina II tot tsarina gekroond. Acht dagen later, op 17 juli (6 juli, j.k.), werd Peter III vermoord door
Aleksej Grigorovitsj Orlov
, de jongere broer van Catharina's minnaar
Grigori Orlov
. Datzelfde jaar beviel Catharina van Aleksejs zoon
Aleksej Bobrinski
.
Peter III was een groot bewonderaar van koning
Frederik de Grote
van
Pruisen
geweest. Toen Peter III tsaar werd stopte hij de strijd, die Rusland met Oostenrijk tegen Pruisen had gevoerd en werd hij bondgenoot van Frederik in de
Zevenjarige Oorlog (1756-1763)
. Peter III voerde daarnaast ook veel hervormingen in, waaronder de nationalisatie van kerkelijk grondbezit. Dit zette kwaad bloed bij priesters en mogelijk beraamden zij een plan om de tsaar ten val te brengen.
Catharina deed veel moeite om voor Paul een geschikte vrouw te vinden. Paul trouwde in 1773 met
Wilhelmina Louisa van Hessen-Darmstadt
, een van de dochters van
Lodewijk IX
, landgraaf van Hessen-Darmstadt; Wilhelmina kreeg als nieuwe naam Natalja Aleksejevna. Catharina accepteerde Paul in de keizerlijke raad; zij dacht dat hij hiermee ervaring zou opdoen voor zijn toekomstige positie als keizer. Zijn leraar Porosjin beklaagde zich, dat Paul 'altijd druk bezig was'.
Nadat Pauls eerste vrouw drie jaar na hun huwelijk op 15 april 1776 was gestorven in het kraambed, arrangeerde Catharina in minder dan zes maanden een nieuw huwelijk, op
7 oktober
1776
, met de beeldschone
Sophia Dorothea Augusta Louisa van Wurttemberg
, die als nieuwe naam Maria Fjodorovna kreeg. Het was in deze periode dat Paul in intriges verwikkeld raakte. Hij geloofde dat hij het doelwit was van een aanslag. Hij verdacht ook zijn moeder ervan hem te willen vermoorden; hij zou haar zelfs een keer publiekelijk hebben beschuldigd. Hierom verwijderde zijn moeder hem uit de keizerlijke raad en hield zij hem buiten regeringszaken. De maatregelen die Catharina trof waren niet vriendelijk.
Bij de geboorte van zijn eerste kind,
Alexander
, op 28 december 1777, gaf de keizerin hem een landgoed,
Pavlovsk
. Paul en zijn vrouw wonnen het vertrouwen van Catharina en gingen op reis door Europa van 1781-1782. In 1783 gaf de keizerin hem een nieuw landgoed in
Gatsjina
, waar Paul een korps soldaten mocht handhaven die naar
Pruisisch
model getraind werden.
Na de dood van zijn moeder, in 1796, werd de 42-jarige Paul I tsaar van Rusland. Zijn regeringstijd staat bekend als de strijd tegen de gevolgen van de
Franse Revolutie
in Rusland en Europa. Sinds deze tijd wordt Rusland de "politieagent van Europa" genoemd.
Binnen een maand na zijn troonsbestijging riep Paul de expeditie naar Perzie, een plan van zijn overleden moeder, terug. Hij liet de resten van zijn vader, die zonder eerbewijzen was begraven, opgraven en overplaatsen, eerst naar de kerk van het
winterpaleis
en later naar de
Petrus-en-Pauluskathedraal
in Sint-Petersburg, de begraafplaats van het
Huis Romanov
. Hij zou de zestigjarige graaf
Aleksej Orlov
, die een rol had gespeeld in de val en mogelijk ook de dood van Peter III, voorop voor Peters kist hebben laten lopen.
Paul beschouwde in zijn binnenlandse politiek de Russische adel als decadent en corrupt, en wilde hen omvormen in een gedisciplineerde, trouwe klasse met principes naar het voorbeeld van een middeleeuwse ridderorde. Koetoezov, Araktsjejev en Rostoptsjin gingen hierin mee, maar zeven maarschalken en 333 generaals verloren hun plaats aan het hof.
Hij draaide Catharina's besluit terug om lijfstraffen aan de vrije klassen toe te staan en voerde hervormingen door voor meer rechten voor de boeren en een betere behandeling van de
horigen
. De adel raakte geirriteerd en zijn vijanden beraamden een plan om hem ten val te brengen.
Paul liet de resten van
Grigori Potjomkin
, de befaamde militaire bevelhebber en een van zijn moeders minnaars, uit zijn graf opgraven en verspreiden.
In zijn buitenlandse politiek was Paul tegen expansieve oorlogen, zoals zijn moeder die had gevoerd. Hij was tegen (Franse) revolutie en voor de autocratie en de oude orde en instandhouding van de monarchieen. Hij besloot, mede om Malta, de basis van de Orde van Sint-Jan, oorlog te voeren met de Franse Republiek van
Napoleon Bonaparte
. Paul stuurde troepen, onder generaal
Aleksandr Soevorov
om de Oostenrijkers te steunen en de Fransen uit Italie te werken. In 1799 wilde het leger van Soevorov zich aansluiten bij dat van
Aleksandr Korsakov
in Zwitserland. Ze leden grote verliezen en de alliantie met Oostenrijk brak in oktober 1799.
Paul werkte ook samen met de Britten tegen Frankrijk, zoals in de
Brits-Russische expeditie naar Noord-Holland
. De
Slag bij Callantsoog
(27 augustus 1799) was een Britse overwinning. De Russen kwamen in september. De Fransen en Nederlanders werkten hen tegen en in oktober 1799 werd een wapenstilstand getekend. De Russen hadden zware verliezen geleden. De Britten verkozen uiteindelijk Oostenrijk als bondgenoot boven Rusland.
De Britse admiraal
Horatio Nelson
weigerde Malta terug te geven aan de Orde van Sint-Jan (en hun grootmeester Paul), toen hij het eiland in september 1800 veroverde. Paul begon de Britten tegen te werken, onder meer met zijn
Gewapende Neutraliteits coalitie
met Zweden, Denemarken en Pruisen. Nelson was al op weg naar Sint-Petersburg, toen Paul vermoord werd. De nieuwe tsaar begon daarna vredesbesprekingen met Engeland.
Paul veranderde zijn houding ten opzichte van Frankrijk toen Napoleon
Eerste consul
werd en van Frankrijk een meer conservatieve staat maakte.
In 1796 benaderde de
Orde van Sint-Jan
tsaar Paul, omdat haar
priorij
in Polen, na de 'opdeling' nu op Russisch grondgebied lag en ze zich zorgen maakte over inkomsten. In januari 1797 verplaatste Paul de priorij van Polen naar Sint-Petersburg en uit dank werd hij tot beschermheer van de orde gemaakt.
In 1798 sloot Paul zich aan bij de coalitie van Europese landen tegen
Napoleon Bonaparte
. Aanleiding was
Napoleons inname
van
Malta
. De
Orde van Maltezer Ridders
werd er verjaagd. De Orde van Malta was de naam van de Orde van Sint-Jan, sinds hun hoofdkwartier vanaf 1530 op Malta was gevestigd. Paul schonk het merendeel van de verjaagde ridders onderdak in Sint-Petersburg. Paul werd uit dank in oktober 1798 aangeboden de nieuwe
Grootmeester van de orde
te worden, wat hij aanvaardde. De vorige Grootmeester,
Ferdinand von Hompesch zu Bolheim
, zou Malta aan Napoleon hebben uitgeleverd, was van verraad beschuldigd en nam 6 juli 1799 ontslag. Hij stuurde Maarschalk
Suvorov
met een vloot naar de Middellandse Zee, die overwinningen boekte.
[1]
Paul I deed meer voor zijn katholieke onderdanen: Op 7 maart 1801 stond
paus Pius VII
toe, dat de
Societeit
(Orde van Jezus, de jezuieten) zich in
Wit-Rusland
vestigde, onder
generaal
Francis Karew.
Tsaar Paul I had daar op 11 augustus 1800 op aangedrongen.
[2]
De orde was door
paus Clemens XIV
na druk van de katholieke landen Portugal, Spanje en Frankrijk, in 1773 verboden, maar dat verbod legden Frederik de Grote van Pruisen en Catharina II van het Russische keizerrijk naast zich neer, wat een toestroom van jezuieten tot gevolg had, die overal elders tot een verboden organisatie behoorden. Pauls zoon
Alexander I
zou de jezuieten in 1820 uit heel zijn rijk verbannen.
Hij beeindigde de
Perzische expeditie van 1796
- onder leiding van de door hem verachte
Valerian Zoebov
- ten bate van zijn geheime
Mars naar Brits-Indie
. Paul stuurde een
kozakkenleger
om Brits-Indie te veroveren. De Britten tekenden verdragen met Perzie in 1801, 1809 en 1812, om te verhinderen dat India via Centraal Azie kon worden aangevallen. Paul wilde de Britten raken waar ze het meest kwetsbaar waren: in hun handel en kolonies.
De stopzetting van de Perzische expeditie in 1796, weliswaar slecht georganiseerd door Zoebov, had kwaad bloed gezet bij de Russische
bojaren
. Al maanden van tevoren bestond er een plan om Paul af te zetten bij de graven
Peter Ludwig von der Pahlen
en Nikita Petrovich Panin, admiraal
Jose de Ribas
en waarschijnlijk de Britse ambassadeur in Sint-Petersburg,
Charles Whitworth
. Door de dood van Ribas liep het plan vertraging op. Paul I werd bij een
coup
in de nacht van 23 maart 1801 in het nieuwe
Michailovski-kasteel
door een groep Russische officieren vermoord. Onder hen waren graaf en stadscommandant Peter Ludwig von der Pahlen (Grootkanselier van de Maltezer Orde), generaal en graaf
Levin Bennigsen
uit
Hannover
(het brein achter de samenzwering)
[3]
, generaal
Jasjvil
uit
Georgie
en generaal
Nikolaj Aleksandrovitsj Zoebov
. Ze kwamen Pauls slaapkamer binnen, trokken hem uit de hoek waarin hij zich achter gordijnen had verborgen en dwongen hem een document van abdicatie te tekenen. Toen Paul weerstand bood, sloeg Zoebov toe met zijn zwaard, waarna de moordenaars hem met een zijden sjaal wurgden en doodtrapten. Vermoed wordt dat wel de coup, doch niet de moord werd gesteund door zijn zoon
Alexander I
(de favoriete kleinzoon van Catharina), waarna de Indische Mars werd afgebroken. Alexander strafte de moordenaars niet en de hofarts, James Wylie, verklaarde dat de tsaar aan
apoplexie
was gestorven.
Paul I trad in 1773 in het huwelijk met
Wilhelmina Louisa van Hessen-Darmstadt
, dochter van
Lodewijk IX
, die echter reeds in 1776 stierf. In september van dat jaar hertrouwde hij met
Sophia Dorothea Augusta Louisa van Wurttemberg
(Maria Fjodorovna, 25 oktober 1759 - 5 november 1828). Zij kregen tien kinderen:
Afbeelding
|
Naam
|
Geboren
|
Overleden
|
Bijzonderheden
|
|
Tsaar Alexander I
|
23 december
1777
|
1 december
1825
|
Huwde
Louise van Baden
, een jongere zuster van koningin
Caroline van Beieren
en van koningin
Frederika van Zweden
.
Werd na de moord op Paul I, tsaar van Rusland.
Hij kreeg de bijnaam de gezegende.
Hij is vooral bekend vanwege zijn rol tijdens de
napoleontische oorlogen
.
|
|
Grootvorst Constantijn
|
8 mei
1779
|
27 juni
1831
|
Huwde prinses
Juliana van Saksen-Coburg-Saalfeld
, een tante van koningin
Victoria
.
Constantijn was eigenlijk de troonopvolger van Alexander, maar hij deed afstand van zijn rechten op de troon.
Hij was onderkoning van
Congres-Polen
.
|
|
Grootvorstin Alexandra
|
9 augustus
1783
|
16 maart
1801
|
Het was eigenlijk de bedoeling dat Alexandra zou trouwen met de latere koning
Gustaaf IV Adolf van Zweden
, maar zij huwde aartshertog
Jozef van Oostenrijk
.
Zij stierf op 17-jarige leeftijd in het kraambed.
|
|
Grootvorstin Helena
|
13 december
1784
|
24 september
1803
|
Huwde
Frederik Lodewijk van Mecklenburg-Schwerin
en werd moeder van groothertog
Paul Frederik
en van
Marie Louise
.
Helena overleed zeer plotseling te
Ludwigslust
.
|
|
Grootvorstin Maria
|
4 februari
1786
|
23 juni
1859
|
Huwde groothertog
Karel Frederik van Saksen-Weimar-Eisenach
, ze werd moeder van
Augusta, Duits keizerin
, vrouw van
Wilhelm I
en van groothertog
Karel Alexander
, die weer huwde met prinses
Sophie van Oranje-Nassau
. Ook hadden ze nog dochter
Marie
, zij huwde prins
Karel van Pruisen
, broer van keizer Wilhelm I, de echtgenoot van Augusta.
|
|
Grootvorstin Catharina
|
21 mei
1788
|
19 januari
1819
|
Was eerst gehuwd met
George van Oldenburg
, een zoon van hertog
Peter
.
Werd door haar tweede huwelijk met
Willem
de
koningin
van
Wurttemberg
Uit dat huwelijk werden twee meisjes geboren Maria en
Sophia
, die huwde met koning
Willem III der Nederlanden
.
|
|
Grootvorstin Olga
|
11 juli
1792
|
15 januari
1795
|
Stierf op jonge leeftijd.
|
|
Grootvorstin Anna
|
18 januari
1795
|
1 maart
1865
|
Huwde
Willem II der Nederlanden
en werd daardoor koningin der
Nederlanden
Ze werd moeder van koning
Willem III
en van
Sophie
, de latere groothertogin van Saksen-Weimar-Eisenach. Zoon
Alexander
was enige tijd in beeld als toekomstig echtgenoot van koningin Victoria en koningin
Isabella II van Spanje
.
|
|
Tsaar Nicolaas
|
6 juli
1796
|
2 maart
1855
|
Volgde in 1825 zijn broer Alexander op als tsaar van Rusland.
Hij trouwde met
Charlotte van Pruisen
, een dochter van koning
Frederik Willem III van Pruisen
Nicolaas was tot 1855 de tsaar van Rusland, hij werd opgevolgd door zijn zoon
Alexander II
.
Zijn dochter
Olga
was
koningin
van
Wurttemberg
.
|
|
Grootvorst Michael
|
8 februari
1798
|
9 september
1849
|
Huwde
Helena Charlotte van Wurttemberg
, een dochter van
Paul van Wurttemberg
, zoon van koning
Frederik I van Wurttemberg
.
Hun dochter
Elisabeth
was de eerste vrouw van groothertog
Adolf van Luxemburg
.
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
A. Palmer (1974),
Alexander I
, Orion House, London, p.37,38
- ↑
Nicolini, G.B.,
History of the Jesuits
, p.442
- ↑
A.Palmer,
Alexander I
, p. 43
|