- Оваа стати?а е за независната држава во
Африка
. За африканскиот регион со исто име видете ?
Централна Африка
“.
Централноафриканската Република
(
француски
:
Republique centrafricaine
,
санго
: Kodorosese' 'ti Beafrika), позната и само како
Централна Африка
или под скратеницата
ЦАР
, е независна
држава
во
Централна Африка
. Државата се граничи со
Чад
на
север
, со
Судан
на
североисток
, со
?ужен Судан
на
исток
, со
ДР Конго
и
Република Конго
на
?уг
и со
Камерун
на
запад
. Централноафриканската Република има вкупна површина од 240,000 км
2
и со население од околу 4.4 милиони жители, според проценките за
2008
година.
Главен град
на државата е
Банги
, службени ?азици се
францускиот
и
санго
и на?голема религи?а во зем?ата е
христи?анството
.
Пове?ето од територи?ата на ЦАР е покриена со суданско-гвине?ско
савани
. Во северниот дел на зем?ата има
сахелско
-
суданска
зона, а во ?ужниот дел на зем?ата има
екваторски
прашуми
. Две третини од зем?ата е дел од
басенот
на
реката
Убанги
, ко?а тече кон ?уг кон реката
Конго
. Остатокот од зем?ата е дел од басенот на реката
Шари
, ко?а тече северно кон
езерото
Чад
.
Биде??и главните
географски
одлики во зем?ата се реките Убанги и Шари, за време на колони?алниот период
Франци?а
?а именувала колони?ата како
Убанги-Шари
(
Oubangui-Chari
). Убанги-Шари станала полуавтономна територи?а во
1958
година, а се стекнала со целосна независност на
13 август
1960
година. Три децении по независноста, државата била управувана од претседатели и еден император кои или не биле демократски избрани или ?а зазеле власта насилно. Локалното незадоволство било поддржано од ме?ународната ?авност по завршува?ето на
Студената во?на
.
Името на државата потекнува од местоположбата на државата. Републиката се нао?а во
Централна Африка
и по то? регион е именувана државата. Централноафриканската Република понекогаш се именува и само како ?Централна Африка“ или со скратеницата ?ЦАР“. Пред независноста, државата била позната како колони?а
Убанги-Шари
- двете на?големи реки во државата.
Ме?у 1000 г.п.н.е. и 1000 година, убангиски народи започнале да се населуваат источно од
Камерун
кон
Судан
и се населиле на територи?ата на ЦАР. За време на ово? период, многу помал бро? бантуански народи се населиле во
?угозападниот
дел на државата, како и некои судански народи по реката Убанги. На?големиот дел од населението на ЦАР зборуваат на
убангиски ?азици
, но и на
банту-?азиците
. Мал дел зборуваат
централносудански ?азици
. Во скоро време се доселиле
Mуслимани
, воглавно
Арапи
и
Хаузи
.
Сe до 19 век, централноафриканските народи живееле надвор од
суданската зона
на
Африка
, односно не биле во контакт со муслиманскиот свет. Така, народите биле во слаб контакт со абрахамските религии и северните економии. За време на првите декади на 19 век, муслимански трговци започнале да навлегуваат на територи?ата на ЦАР и одржувале специ?ални односи со месното население сe со цел да се одржи добра тргови?а во регионот.
Првичниот продор на муслиманите во регионот бил релативно мирен и зависел од помошта од месното население. По
1850
година на територи?ата на државата навлегле трговци со робови со добро опремена во?ска. Ме?у
1860
и
1910
година, голем бро? од населението од источниот дел на државата било продадени како робови.
Европскиот
продор во ЦАР започнал во доцниот
19 век
, за време на т.н. период
Трка за Африка
(Колонизаци?а на Африка). Грофот
Савор?ан де Браза
бил главна личност при основа?ето на
Француско Конго
, чие седиште бил новооснованиот
град
Бразавил
. Набрзо Браза испратил експедиции во регионот на реката Убанги сe со цел да се прошири француската колони?ална власт во Централна Африка. Паралелно со
Франци?а
во трка за основа?е власт во
Централна Африка
биле и
Белги?а
,
Германи?а
и
Обединетото Кралство
.
Во
1889
година Франци?а го основала
Банги
, главниот град на новооснованата колони?а
Убанги-Шари
. Во 1890/ 1891 година во склоп на Убанги-Шари биле додадени териториите околу реката Санга (?угозападна ЦАР), регионот околу езерото
Чад
и околу реката Убанги. ЦАР ги поврзувала француските колонии во
Западна Африка
,
Северна Африка
и
Источна Африка
.
Колони?ата Убанги-Шари на
1 декември
1958
година станала автономна територи?а во рамките на Франци?а и била преименувана во ?Централноафриканска Република“. Татко на наци?ата и прв претседател на ?Владиниот совет“ бил
Бартелеми Боганда
, ко? умрел во сомнителна авионска несре?а осум дена пред последните избори во колони?ална ЦАР. На
13 август
ЦАР станала целосно независна држава со главeн град
Банги
.
Централноафриканската Република е држава без излез на
море
. Државата се нао?а во средишниот дел на
континентот
Африка
, во регионот
Централна Африка
. Државата се граничи со
Чад
на север, со
Судан
на североисток, со
?ужен Судан
на исток, со
ДР Конго
и
Република Конго
на ?уг и со
Камерун
на запад. Централноафриканската Република има вкупна површина од 240,000 км
2
и со население од околу 4.4 милиони жители, според проценките за 2008 година. Главен град на државата е
Банги
.
Пове?ето од територи?ата на државата е составена од рамни
висорамнини
, поточно савани, со просечна надморска височина од 500 метри. Во ?угозападниот дел на државата може да се забележат
ридски
предели. Северозападно од масивот ?аде се нао?а гранитна висорамнина со надморска височина од 348 метри. Со сво?ата површина државата е 42 на?голема држава во светот. За споредба, државата по големина е слична со
Украина
и
американската со?узна држава
Тексас
.
Поголем дел од ?ужната граница на државата е всушност реката
Конго
. Во источниот дел се нао?а реката
Мбому
, ко?а се спо?ува со реката
Уеле
и така се создава реката
Убанги
. Во западниот дел на државата се нао?а реката
Санга
.
Климата
во ЦАР е
тропска
. Северните делови се посуви, потопли и порашливи. Североисточниот дел на зем?ата е
пустински
, а ?ужните предели биле предмет на опустошува?е.
Претседател на ЦАР е
Франсоа Бозизе
. Со
референдумот
од
5 декември
2004
година бил донесен нов
устав
на
Републиката
. Пове?епартиски претседателски и парламентарни избори биле одржани во
2005
година,
[5]
. По изборите како победник бил прогласен Бозизе.
[6]
Како и останатите француски колонии, правниот систем на државата е заснован на францускиот правен систем.
[7]
Во февруари 2006 година, медиумите забележале засилено насилство во северниот дел на ЦАР.
[8]
Ил?адници бегалци ги напуштиле своите домови и биле пресретнати од ме?усебните престрелки ме?у владините сили и бунтовниците. Над 7.000 лу?е пребегнале во
Чад
. Лу?ето кои останале во државата биле жртви на систематско убива?е под сомнеж дека биле соработници со бунтовниците.
[9]
Во март 2010 година, Франсоа Бозизе потпишал декрет со ко? се на?авиле претседателски избори за 25 април 2010 година.
[10]
Изборите првично биле одложени за 16 ма?, а подоцна на неодредено време.
[11]
На кра? општи избори биле одржани на 23 ?ануари 2011 година. И покра? сериозните проблеми при организира?е на изборите,
[12]
изборите се одржале. Изборите биле делумно финансирани од
ЕУ
,
ООН
.
Националното собрание на Републиката
е еднодомно и е составено од 105 пратеници. Пратениците се избрани за мандат од 5 години. Актуелен премиер на ЦАР е
Фостин-Аршанж Туадера
.
ЦАР е поделена на 14 административни префектури, две економски префектури и една автономна комуна. Префектурите се поделени на 71 потпрефектура.
Префектурите во ЦАР
се:
Економските префектури се
Нана-Гребизи
и
Санга-Мбаере
, а автономната комуна е
Банги
.
Централноафриканската Република е класифицирана како една од на?слабо развиените држави во светот.
[13]
За државата се проценува дека годишниот приход по глава по жител е 700 долари (2009 г.).
Државата е слабо населена и нема излез на море. Воглавно ЦАР е зем?оделска држава. Поголем дел од населението се фармери и така 55% од БДП на државата е зем?оделството. Зем?оделството и шумарството се главни стопански гранки во државата, од кои 70% од населението се занимаваат со една од овие две индустриски гранки. Главни зем?оделски производи се
сусам
,
пченка
,
кикирики
, а главни извозни производи се
памук
,
кафе
и
тутун
. Извозот на дрво е застапен со 16 % од вкупната надворешна тргови?а на зем?ата. 54% од надворешната тргови?а е со
индустриски ди?амант
.
- Население
Населението на ЦАР се зголемило за речиси четири пати од моментот на стекнува?ето на независноста па сe до денес. Во 1960 година, ЦАР имала 1.232.000 жители, а според проценките на
ООН
за 2009 година државата има 4.422.000 жители. Проценките ги земаат предвид ефектите на зголемениот морталитет како резултат на епидеми?ата на
ХИВ
, големата стапка на смртност на новороденчи?а, намален природен раст и слично.
Според ООН, околу 11% од населението на ЦАР на возраст од 15 до 49 години се ХИВ позитивни.
[14]
Само 3% од населението има пристап кон
антивирусна терапи?а
, а за споредба во
Чад
и
ДР Конго
процентот е 17.
[15]
Државата е составена од над 80 различни етнички групи, секо? со сво? засебен ?азик. На?голема етничка група во државата се
Гба?анците
со 33%, а потоа следуваат
Ванданците
со 27%,
Ман?анци
со 13%,
Саранци
со 10%,
Мбоуми
со 7%,
Мбаканци
со 4%,
?акуманци
со 4%,
Фулани
со 3% и останати со 4%, ме?у кои и Европе?ци од француско потекло.
[16]
- Религи?а
На?голема религи?а во ЦАР е
Христи?анството
, каде 80.3% од населението се Христи?ани. Околу 9.6% од населението се следбеници на некои од локалните староседелски религии. Трета на?голема религи?а во државата е
Исламот
, каде 10.1 % од населението се Муслимани - според пописот од 2003.
[18]
Во државата има поголем бро? мисионерски групи, ме?у кои
лутеранци
,
Баптисти
,
Католици
и
?еховини Сведоци
. Поголем бро? од мисионерите се од
САД
,
Франци?а
,
Итали?а
и
Шпани?а
, но има и мисионери од
Нигери?а
,
ДР Конго
и останатите африкански држави. Поголем бро? од мисионерите ?а напуштиле државата за време на конфликтот ме?у владата и бунтовниците во 2002 и 2003. Сепак во скоро време мисионерите се вра?аат во државата.
[19]
- Влада
- Општо