I
2.
heimbardaga varð Berlin illa bumbaður. Eftir kriggið varð hann byttur sundur i
vestur
- og
eysturtyskan
byarpart. Fra 1961 inntil
1990
, bytti ein høgur murur,
Berlinmururin
, folkið sundur i teir baðar byarpartarnar. Nu er mururin tikin niður, men munurin a baðum byarpørtunum er sjonskur. Tað verður leingi, aðrenn tyska folkið aftur fer at kenna seg sum eina tjoð.
I
1989
varð mururin brotin niður, og i
1990
vorðu tey bæði tysku londini løgd saman. Ta ið kriggið endaði, la helvtin av husunum i Berlin i toftini, og ibugvatalið var ogvuliga nogv minkað. Annars er at siga, at eitt risaarbeiði er gjørt, siðan kriggið endaði, til at faa ruddað toftirnar og reist nyggj hus. Til hetta arbeiðið hava berlinarar fingið stuðul fra
Sambandsrikjunum
.
12 folk folk liv og 48 vorðu særd 19. desember 2016, ta ein lastbilur koyrdi inn i eina mannamugvu a einum jolamarknaði i vestara parti i Berlin við Gedachtniskirkjuna a kendu handilsgøtuni i Berlin, Kurfurstendamm.
Hann er ikki gamal byur, og vegirnir eru ti beinir og breiðir.
- R. G. Grant:
Berlinmuren
. Holte: Flachs, 1998. - 64 s.
- Karl Christian Lammers:
Hovedstad Berlin 1871-2000: magt, monumenter og erindring
Keypmannahavn: Schønberg, 2000. - 249 s.
- Antony Beevor:
Berlin: faldet, 1945
. Valby: Borgen, 2002. - 519 s.
- Henrik Vering, Kirstine Therkelsen:
Turen gar til Berlin
, 13. utgava, Keypmannahavn: Politikens Forlag, 2004. - 144 s.
ISBN 87-567-7104-5