Stereofoni , eller stereofonisk lydattgjeving (romleg lydattgjeving) er attgjeving av det romlege perspektivet i musikk , eller annan lyd . Ordet ≪stereofoni≫ er sett saman av dei greske orda στερεο? (stereos), som tyder ≪rom≫, og φονη (foni), som tyder ≪lyd≫, eller ≪klang≫.

For at lyden skal attgjevast stereofonisk (romleg) ma den romleg informasjonen takast vare pa under opptak og det ma nyttast attgjevingsutstyr som bade er i stand til a attskapa stereofoniske opptak og som er rett plassert i lyttarrommet. Stereofoni vart utarbeidd av Alan Blumlein rundt 1930 ^[1] .

Stereofonisk attgjevening vert ofte assossiert med to kanalar, men talet pa kanalar kan gjerne vera meir enn to. At det i praksis vert nytta berre to kanalar kjem av at teknologien sette ei øvre grense pa to kanalar da stereofoniske stereoplater vart innførte.

Eit to-kanals stereofonisk system er berre i stand til a attskapa ein illusjon av romleg lyd i ein avgrensa vinkel framom lyttaren. Meir avanserte stereofoniske system, som til dømes høgare ordens Ambisonics (HOA), er i stand til a attskapa ein romleg dimensjon i eit tredimensjonalt rom. Dette vert ofte kalla 3D-lyd .

Ofte vert omgrepet ≪stereoutstyr≫, eller berre ≪stereo≫, nytta om lydattgjvingsutstyr generelt, men dette er ofte missvisande.

Referansar [ endre | endre wikiteksten ]

Sja og [ endre | endre wikiteksten ]

• Mono i lydteknikk
• Stereofonisk lydopptak
• 3D-lyd
• Kunsthovudopptak