Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Challenger 1
|
|
Een Challenger Mark I
|
Soort
|
Type
|
Gevechtstank
|
Herkomst
|
Verenigd Koninkrijk
|
Gebruik
|
VK: 1983-2001 (genievoertuigen nog in gebruik)
Jordanie: 1999-2022
|
Aantal gebouwd
|
420
|
Periode
|
-
|
Bemanning
|
4
|
Lengte
|
11,5 m
|
Breedte
|
3,51 m
|
Hoogte
|
2,95 m
|
Gewicht
|
62 ton
|
Pantser en bewapening
|
Pantser
|
Chobham
|
Hoofdbewapening
|
120 mm kanon
|
Secundaire bewapening
|
2x 7,62 mm machinegeweer
|
Motor
|
26l dieselmotor met 895 kW
|
Snelheid (op wegen)
|
56 km/h
|
Rijbereik
|
450 km
|
De
FV4030/4 Challenger 1
is een gevechtstank (
Main Battle Tank
) die tussen 1983 en 2001 in dienst was bij de
Britse landmacht
en later bij het de koninklijke Jordaanse landmacht waar de laatste voertuigen in 2022 uit dienst traden.
De oorsprong ligt bij een Iraanse bestelling bij het Britse
Military Vehicles and Engineering Establishment
(MVEE); men wilde de
Chieftain
vervangen door een verbeterd model. Na de
Iraanse Revolutie
moest deze order geannuleerd worden. Echter was het
MBT-80
-project van het Verenigd Koninkrijk in diezelfde periode mislukt en werd de Britse landmacht nu de klant van het MVEE. Na eerst
Cheviot
genoemd te zijn werd de uiteindelijke naam 'Challenger', een naam die werd ontleend aan de
Cruiser Mk VIII Challenger
-tank uit de
Tweede Wereldoorlog
.
De Challenger 1 is onder meer gebruikt in de
Eerste Golfoorlog
en op de
Balkan
, onder andere bij de
Kosovo Force
.
Een gemoderniseerde versie van de Challenger 1 wordt nog door Jordanie gebruikt. In maart 1999 was het Britse leger met de nieuwe koning
Abdoellah II van Jordanie
overeengekomen om 288 tanks te sturen; najaar 2002 werd dit aantal met 100 verhoogd. Tegen 2002 waren ook alle Challenger 1-modellen vervangen door de nieuwe versie, de
Challenger 2
.
Bronnen, noten en/of referenties
|