Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Efnahagslogsaga
er hafsvæði sem er utan
landhelgi
rikis
þar sem það hefur serstok rettindi varðandi nytingu auðlinda a hafsvæðinu og hafsbotninum. Þetta svæði er einnig kallað
fiskveiðilogsaga
og
mengunarlogsaga
vegna þess að strandrikið fer með stjorn
fiskveiða
a þvi, hefur einkarett til hafrannsokna a þvi og fer með logsogu vegna verndunar og varðveislu hafsins og hafsbotnsins. Þessum rettindum fylgja einnig skyldur, m.a. þær að koma i veg fyrir
ofveiði
og
mengun
innan logsogunnar. Rikjum er heimilt að taka ser allt að 200
sjomilna
efnahagslogsogu fra
grunnlinu
, það er 188 milur fra
landhelgi
, en ef það rekst a efnahagslogsogu annars rikis skulu sanngirnissjonarmið raða þvi hvar morkin liggja en algengast er að
miðlina
milli rikja se latin gilda.
I efnahagslogsogu rikis hafa oll erlend skip rett til frjalsra siglinga og að auki er hverju riki frjalst að leggja neðansjavarstrengi a þessum hafsvæðum. Olikt landhelginni er ekki litið svo a að riki hafi fullveldisyfirrað yfir efnahagslogsogunni heldur einungis afmarkaðan einkarett a nytingu auðlinda.
Efnahagslogsaga er tiltolulega nytilkomið hugtak i hafretti, fyrst for að bera a þvi a snemma eftir
Siðari heimsstyrjold
þegar ymis riki lystu einhliða yfir fiskveiðilogsogu langt ut fyrir landhelgi sina. Þetta olli arekstrum, dæmi um það eru hin svonefndu
þorskastrið
Islands
og
Bretlands
þar sem Bretum gramdist einhliða utfærslur Islendinga a fiskveiðilogsogu sinni og toldu hana ekki eiga ser stoð i logum. Með domi
Alþjoðadomstolsins
arið
1982
i mali
Tunis
gegn
Libyu
varð það endanlega ljost að efnahagslogsaga var orðin að
venju
i
þjoðaretti
og siðar það sama ar var það endanlega staðfest með
Hafrettarsamningi S.þ.
sem viðurkennir rett rikja til 200 milna efnahagslogsogu. Samningurinn tok þo ekki formlega gildi fyrr en
1994
þegar nogu morg riki hofðu fullgilt hann.