Die
Verenigde State se nasionale rugbyspan
(
Engels
:
United States national rugby union team
) is die nasionale
rugbyspan
wat die
Verenigde State
in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Die span dra die bynaam “die Arende” (
the Eagles
), na die
Amerikaanse seearend
(
Haliaeetus leucocephalus
), die nasionale
voel
van die
Noord-Amerikaanse
land. Rugby word in die Verenigde State geadministreer deur
VSA Rugby
(
Engels
:
USA Rugby
, USAR) wat in 1975 gestig is. Die Verenigde State word as die naasbeste rugbyspan in die
Amerikas
beskou (na
Argentinie
) en deur
Wereldrugby
as ’n vlak twee-span erken. Die Verenigde State se nasionale rugbyspan is tans (November 2022) 19de op Wereldrugby se wereldranglys gelys.
[4]
Een voormalige Amerikaanse rugbyspeler is in Wereldrugby se Heldesaal opgeneem.
Die Verenigde State het in 1912 hul internasionale rugbydebuut teen
Australie
gemaak. Tot rugby se terugkeer na die
Olimpiese Spele
tydens die
Olimpiese Somerspele 2016
was die Verenigde State die titelhouer van die Olimpiese rugbykampioenskap, nadat hulle hul enigste teenstander tydens die
Olimpiese Somerspele 1920
verslaan en tydens die
Olimpiese Somerspele 1924
hul titel suksesvol verdedig het. Die Verenigde State het tot dusver vir agt van die tien
rugbywereldbekertoernooie
gekwalifiseer. Van 2003 tot 2011 het hulle deelgeneem aan die Churchillbeker, sedertdien speel die Verenigde State gereeld in die Stille Oseaan-nasiesbeker, waar hulle teen
Fidji
,
Japan
,
Kanada
,
Samoa
en
Tonga
te staan kom. Sedert 2016 neem die Verenigde State ook deel aan die jaarlikse Amerikaanse Rugbykampioenskap, saam met die tweede Argentynse span,
Brasilie
,
Chili
, Kanada en
Uruguay
.
Die hoofartikel vir hierdie afdeling is:
VSA Rugby
.
Die beheerliggaam vir rugby in die Verenigde State is VSA Rugby (Engels:
USA Rugby
, USAR). VSA Rugby is in 1975 onder die naam Verenigde State van Amerika Rugbyvoetbalunie (
United States of America Rugby Football Union
) gestig en het in 1987, net voor die
eerste rugbywereldbekertoernooi
, ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou
Wereldrugby
) geword.
[5]
Daarbenewens was VSA Rugby in 2001 ’n stigtingslid van die Noord-Amerikaanse en Wes-Indiese Rugbyvereniging (
North America and West Indies Rugby Association
, NAWIRA; nou
Rugby Amerikas Noord
), nadat Kanada en die Verenigde State by die Wes-Indiese Rugbyvereniging (
West Indies Rugby Association
) aangesluit het.
[6]
Die professionele
Major League Rugby
, waaraan in 2022 13 spanne deelneem, is die belangrikste rugbyliga in die Verenigde State en dit is in 2017 ten einde van die Amerikaanse rugby se verdere ontwikkeling gestig. Sedertdien is die meeste spelers van die Amerikaanse nasionale span uit die liga afkomstig, van die ander spelers is veral in
Engeland
en
Australie
aktief. Bo die nasionale kampioenskap word jaarliks saam met twee spanne uit
Argentinie
en een elk uit
Brasilie
,
Chili
,
Paraguay
en
Uruguay
die internasionale
Superrugby Amerikas
-toernooi beslis.
[7]
Aangesien die seisoene min oorvleuel word talle spelers in albei professionele ligas ingespan.
Naas die amptelike nasionale span roep VSA Rugby ook ander keurspanne byeen.
USA Selects
is die tweede nasionale span van die Verenigde State en hulle het tot in 2016 aan die Amerikaanse Rugbykampioenskap deelgeneem, voordat hulle na Wereldrugby se Stille Oseaan-uitdaagtoernooi oorgeskakel het. Die
USA Sevens
is die Amerikaanse
sewesrugbyspan
en hulle neem aan internasionale toernooie soos Wereldrugby se Sewesreeks, Sewesrugbywereldbeker en
Olimpiese Somerspele
deel. Nes ander rugbylande beskik die Verenigde State oor ’n o/20-nasionale span wat aan die
Wereldrugby o/20-kampioenskap
deelneem.
[8]
Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting. Rugby word ook toenemend gewild by kolleges en universiteite en aangebied as ’n alternatief vir
Amerikaanse voetbal
.
[9]
Invoering en vestiging van rugby
[
wysig
|
wysig bron
]
William Strachey, ’n
Engelse
kolonis wat in
Jamestown
(
Virginie
) gebly het, het in 1610 verslag gedoen oor ’n balspel van die
Lenni-Lenape
met die naam
Pahsaheman
. Verwante balspeletjies, wat almal sekere ooreenkomste met die huidige rugby gehad het, is ook bekend van ander
inheemse volke
langs die Noord-Amerikaanse ooskus, soos die Massachusett, Mi’kmaq, Narraganset en Powhatan.
[10]
Die koloniste het op hul beurt aan
sokker
verwante sportsoorte uit
Groot-Brittanje
saamgeneem, wat almal oor geen vaste stel reels beskik het nie, ’n groot aantal deelnemers betrek en soms gewelddadig geword het. Vroee vorms van rugby, wat destyds onder die naam voetbal saamgevat is, is reeds in die 1840’s aan die universiteite van
Harvard
,
Yale
en
Princeton
gespeel en van hulle is deels ingevoer deur Amerikaners, wat by Engelse openbare skole opgelei is. In 1869 is glo wedstryde tussen Princeton en die
Rutgers-universiteit
aangebied, wie se reels die vestiging van die rugbyuniekode voorafgegaan het en dit verbied het om die bal vorentoe te gee.
[11]
Nadat rugby aanvanklik ’n suiwer universiteitsport was, het in 1872 Britse uitgewekenes in die San Francisco Bay Area die eerste klubs gestig. Op 15 Mei 1874 is die eerste bekende rugbywedstryd in
Cambridge
,
Massachusetts
, tussen die spanne van die Harvard-universiteit en die
McGill Universiteit
uit
Montreal
aangebied.
[12]
Die wedstryd het die belangstelling van ander universiteite aan die sportsoort gekweek. In 1876 het die universiteite Yale, Harvard, Princeton en
Columbia
die Interkollegiale Voetbalvereniging (
Intercollegiate Football Association
) gestig, wie se lede aanvanklik die rugbyreels gebruik het, voordat hulle later onder invloed van
Walter Camp
geleidelik na
Amerikaanse voetbal
oorgeskakel het.
[13]
Intussen het rugby ook aan
Kaliforniese
universiteite begin versprei. Die
Universiteit van Kalifornie
in Berkeley se California Golden Bears het op 3 Desember 1882 vir die eerste keer teen die immigranteklub
Phoenix Club
uit
San Francisco
te staan gekom.
[14]
Aan die einde van die 19de eeu is rugby veral langs die oos- en weskus gespeel, maar dit was in die gebiede daartussen net min bekend (met uitsondering van
Illinois
,
Texas
en
Utah
).
[11]
In 1906 het die destyds as uiters wreed beskoude Amerikaanse voetbal ’n eksistensiele krisis ondergaan, nadat binne een seisoen 18 spelers dood is. Harvard se president
Charles William Eliot
het gedreig om alle Gridiron-variante van die Kollegevoetbal te verbied en die minder gevaarlike rugby was blykbaar op die punt om te seevier. Onder bemiddeling van die
Amerikaanse president
Theodore Roosevelt
is besluit op nuwe reels, waarvolgens die wreedheid sterk afgeneem het en ook albei sportsoorte duidelik van mekaar geskei is.
[15]
Terwyl voetbal in die ooste en Midde-Weste in gewildheid toegeneem het, het aan die weskus aanvanklik die teendeel gebeur: Onder indruk van die
Nieu-Seelandse
All Blacks
se Europese toer, wat tydens hul terugreis twee wedstryde in Kalifornie gespeel het, het die
Stanford-universiteit
, die Universiteit van Kalifornie en ander kolleges rugby bo voetbal verkies. In 1910 het ’n span Kaliforniese leerlinge ’n toer deur
Australie
en
Nieu-Seeland
onderneem. Hulle het hul gashere uitgenooi om die Verenigde State te kom besoek. Die Australiese
Wallabies
het gedurende
herfs
1912 aan die uitnodiging voldoen en na
Noord-Amerika
getoer. Vervolgens het op 16 November op die California Field in Berkeley die eerste toetswedstryd tussen die Verenigde State en Australie plaasgevind, wat die gaste met 12?8 gewen het.
[16]
[17]
Die
San Francisco Chronicle
het vol trots berig: ?Amerika het op die internasionale kaart verskyn en sal oor enkele jare op al die ander nasies neersien.“ Maar die blykbare hoogtepunt is na net een jaar skielik beeindig, toe die All Blacks deur Noord-Amerika getoer en hul teenstander heeltemal oorheers het. Op 15 November 1913 moes ’n gehoor van meer as 10 000 sien, hoe die Amerikaanse nasionale span as ’t ware deklasseer is. Die
San Francisco Post
het soos volg berig: ?Die Kaliforniese spelers is die beste wat ons in sewe jaar se interkollegiale rugby ontwikkel het ? die heel beste. En die uitslag teen hulle was 51 teenoor 3. Die enigste gevolgtrekking is dat ons nog nie geleer het om rugby te speel nie. Dit is nog steeds ’n vreemde spel.“
[16]
Onder die leerlinge aan die weskus het ’n gevoel van ontoereikendheid ontstaan. Hulle het tot die gevolgtrekking gekom dat hulle nooit kon treed hou nie en dat dit nutteloos is om dit hoegenaamd te probeer.
[18]
Daarbenewens was die algemene mening dat dit meer wenslik is om met ander dele van die land mee te ding as met heeltemal beter buitelandse spanne. Om hierdie rede het die Universiteit van Kalifornie vanaf 1915 weer na voetbal oorgeskakel en sodoende die einde aan Kalifornie se spesiale status ingelui. Die Stanford-universiteit het na die
Eerste Wereldoorlog
nog sekere jare met rugby voortgegaan.
[16]
Olimpiese goud in 1920 en 1924
[
wysig
|
wysig bron
]
In 1920 het die Kaliforniese rugbybeheerliggaam met die idee na vore getree om ’n span aan die
Olimpiese Somerspele 1920
in
Antwerpen
te laat deelneem. Die Amerikaanse Olimpiese komitee het na ietwat huiwering sy toestemming gegee. Aangesien Kalifornie die enigste deelstaat was, waar rugby nog ietwat gewild was, was hulle egter nie bereid om die reiskoste te dra nie. Die plaaslike universiteite het ’n suksesvolle fondswerwing van stapel gestuur en ’n span saamgestel wat veral uit Kaliforniese spelers bestaan het.
[19]
Die Atletiese Amateurunie het enkele weke voor die vertrek ingestem om ’n deel van die reiskoste te dra.
[20]
Toe die Amerikaanse span in Europa aangekom het, het
Tsjeggo-Slowakye
en
Roemenie
reeds hulleself aan die toernooi onttrek. Vervolgens was
Frankryk
en die Verenigde State die enigste spanne wat nog aan die Olimpiese rugbytoernooi deelgeneem het. Dit het net uit die wedstryd om die goud- en silwermedalje bestaan wat op 5 September by sterk reen uitgespeel is. Die Amerikaners was heelwat beter voorbereid op die modderige terrein en het ’n skokoorwinning oor die groot gunsteling Frankryk met 8?0 aangeteken. Die
Franse Rugbyfederasie
het die Olimpiese kampioen vervolgens vir ’n kort toer deur Frankryk uitgenooi; die Verenigde State het drie van die vier wedstryde gewen (hul enigste nederlaag was in die toetswedstryd teen Frankryk).
[19]
Die Olimpiese oorwinning het merkwaardig min aandag in die Verenigde State geniet en nie daartoe bygedra om die sedert sekere jare afnemende belangstelling in rugby om te keer nie. In 1923 het die Franse die Kaliforniers uitgedaag om hul titel tydens die
Olimpiese Somerspele 1924
in
Parys
te verdedig. Die Amerikaanse Olimpiese komitee het weer sy toestemming vir die ontplooiing van ’n nasionale span gegee, maar weereens geweier om hulle finansieel te ondersteun. Nietemin het sewe Olimpiese kampioene van 1920 bymekaargekom. Hulle het $20 000 ingesamel en nog 15 spelers gevind (insluitende enige voetbalspelers wat nog nooit tevore rugby gespeel het nie). Die Amerikaanse span het weereens amper net uit Kaliforniers bestaan.
[19]
Ter voorbereiding het hulle in April 1924 na Engeland getoer, waar hulle in drie wedstryde deur hoog aangeskrewe klubs verslaan is (aangesien die organiserende Franse Nasionale Olimpiese en Sportkomitee op ’n Britse span aangedring het, het geen van die Britse beheerliggame ’n span na Parys gestuur nie).
[21]
Die Olimpiese Somerspele se rugbytoernooi is op die
Stade de Colombes
uitgespeel en die Amerikaners en Roemene het glo min kanse teen die gasheer gehad. Op 11 Mei het die Verenigde State Roemenie met 39?0 verslaan (insluitende drie
driee
). Vir die eindstryd op 18 Mei is ’n gehoor van sowat 30 000 verwag; 50 000 het saamgetrek om die rugbyeindstryd en die toekenning van die eerste medalje tydens die Olimpiese Somerspele 1924 by te woon.
[19]
[22]
Volgens beroepswedders het die Verenigde State geen kans gehad nie, die kanse was 20?1 ten gunste van Frankryk.
[23]
Die Amerikaners was egter nie geintimideer nie en hul kaptein Babe Slater het voor die wedstryd in sy dagboek geskryf: “Ons sal hulle sekerlik laat weet dat hulle in ’n geveg was.”
[21]
Ondanks die kanse het die Verenigde State goed begin en teen halftyd met 3?0 voorgeloop. Swaar duikslae deur die Amerikaners, ontleen aan Amerikaanse voetbal, het die Franse geintimideer en uitgeput, terwyl die Verenigde State vier driee in die tweede helfte gedruk het om die Franse met 17?3 te verslaan.
[24]
Na afloop van die wedstryd moes die Amerikaners deur die polisie uit die stadion begelei word om hulle teen die woedende skare te beskerm.
[21]
Herbelewing na ’n lang onderbreking
[
wysig
|
wysig bron
]
In 1925 het die
Internasionale Olimpiese Komitee
rugby uit die lys Olimpiese sportsoorte verwyder, nadat met
Pierre de Coubertin
die sport se grootste ondersteuner bedank het.
[25]
Sonder die Olimpiese uitdaging het rugby in die Verenigde State eindelik aan belangrikheid verloor
[26]
en dit was op kleiner plaaslike nisse beperk, waar dit ’n suiwer amateursport aanhou bly het. Gedurende die 1930’s en 1950’s het Australiese en Britse promotors die professionele variant
Rugby League
, wat meer ooreenkomste met voetbal toon, probeer vestig. Maar hierdie pogings het vir die eenvoudige rede misluk, dat rugbyspelers, wat ’n professionele loopbaan nagestreef het, na die heelwat meer winsgewende Nasionale Voetballiga oorgeskakel het.
[27]
Gedurende die 1950’s het rugby weer ’n effens groeiende belangstelling beleef. Aanvanklik was dit oorwegend entoesiaste wat die sport tydens ’n jaar in die buiteland leer ken het of immigrante wat dit wou aanhou uitoefen. Gedurende die 1960’s en 1970’s het die sport ook aan universiteite ’n herlewing ondergaan, veral langs die weskus; die aantal klubs het ook gegroei. Aangesien rugbyspelers oorspronklik net op plaaslike vlak organiseer is, het die behoefte aan ’n nasionale beheerliggaam om die Verenigde State in die internasionale rugbygemeenskap te verteenwoordig toegeneem. Vervolgens is op 7 Junie 1975 in
Chicago
die Verenigde State van Amerika Rugbyvoetbalunie (
United States of America Rugby Football Union
, nou bekend as
VSA Rugby
), gestig.
[18]
[28]
Op 31 Januarie 1976, meer as ’n halfeeu na die Olimpiese Somerspele 1924, het op die Glover Field in
Anaheim
die eerste toetswedstryd sedert die herbelewing en onder die leierskap van die nuwe beheerliggaam plaasgevind. Die nasionale span, met hul bynaam
Eagles
(?Arende“), het teen die Australiese Wallabies (wat op hul terugreis van ’n lang Europese toer was) te staan gekom en hulle is met 24?12 verslaan.
[28]
[29]
Vyf maande later is die Amerikaners in Chicago deur Frankryk verslaan, maar hulle het nogtans goed tred gehou. Gedurende herfs 1977 het ’n toer na Engeland met goeie resultate gevolg, maar die wedstryd teen
Engeland
op
Twickenham
is nie as ’n toetswedstryd erken nie. In 1977 het ook hul wedywering met
Kanada
begin en die Verenigde State het in Mei 1978 in
Baltimore
hul eerste oorwinning teen die buurland aangeteken.
[30]
Die nasionale span het stadigaan meer bekendheid verwerf, maar hul wenrekord was aanvanklik beskeie. Tussen 1979 en 1983 het hulle geen oorwinning aangeteken nie. Die
Suid-Afrikaanse
Springbokke
se besoek in herfs 1981 was hoogsomstrede. Nadat die voorafgaande wedstryde in Nieu-Seeland reeds deur erge anti-
Apartheids
-betogings begelei is, is ook die toer se tweede been deur betogings begelei. Om die rede het albei beheerliggame daarop besluit om die afsluitende toetswedstryd in die geheim te laat plaasvind. Dit is op 25 September in die dorp Glenville in die deelstaat
New York
voor net 30 toeskouers aangebied en deur die gaste met 38?7 gewen.
[31]
In 1983 het die Arende ’n kort toer na Australie onderneem en hulle is in
Sydney
deur die oorheersende Wallabies met 49?3 verslaan. Op 21 April 1985 het die Verenigde State op die
Chichibunomiya Rugbystadion
in
Tokio
in hul eerste toetswedstryd teen
Japan
te staan gekom en naelskraap met 16?15 gewen.
[32]
Die Verenigde State is uitgenooi om aan die eerste
Rugbywereldbeker in 1987
in
Nieu-Seeland
en
Australie
deel te neem, waarmee hul opname by die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou
Wereldrugby
) gepaard gegaan het. Hulle het hul eerste groepwedstryd teen Japan op
Ballymorestadion
in
Brisbane
met 21?18 gewen, nadat die
heelagter
Ray Nelson 13 punte aangeteken het.
[33]
Die Verenigde State het egter hul twee daaropvolgende wedstryde verloor: Met 47?12 teen die Wallabies en met 34?6 teen Engeland. Die Verenigde State het derde in hul groep geeindig en soos verwag die kwalifikasie vir die kwarteindrondte misgeloop.
[34]
In November 1987 het ’n toer deur
Wallis
gevolg, waartydens die Arende twee oorwinnings teen plaaslike spanne aangeteken het. Die eerste toetswedstryd teen
Wallis
het in ’n 0?46-nederlaag geeindig en op nuut die duidelike klasverskil teenoor die beste spanne ter wereld gewys.
[35]
Om hul bydrae ter ontspanning in die
Koue Oorlog
te lewer het die Arende in September 1988 aan ’n internasionale toernooi in
Moskou
deelgeneem. Tydens die toernooi het die Verenigde State Roemenie verslaan, maar hulle het die enigste wedstryd teen die
Sowjetunie
verloor.
[36]
Vir die daaropvolgende rugbywereldbekertoernooi is aan die Amerikaanse vasteland drie beginplekke toegewys. Aangesien net die beheerliggame van die Verenigde State, Kanada en Argentinie hul belangstelling beklemtoon het, was die span regstreeks gekwalifiseer en tydens die kwalifisering is slegs die groep bepaal. Tussen September en Mei 1991 het die Verenigde State drie agtereenvolgende oorwinnings aangeteken ? almal teen Japan ? die eerste reeks van drie oorwinnings in die Amerikaanse rugbygeskiedenis.
[37]
In voorbereiding op die rugbywereldbekertoernooi het die Verenigde State die Franse vir twee toetswedstryde verwelkom. As swakste span van die Amerikaanse vasteland is aan die Verenigde State tydens die
Rugbywereldbeker 1991
, wat in die destydse
Vyfnasies
aangebied is, ’n baie sterk groep toegewys. Dit het uit die verdedigende kampioen Nieu-Seeland, die nominale gasheer Engeland en
Italie
bestaan. In hul eerste groepwedstryd is die Verenigde State deur Italie met 30?9 verslaan en in die tweede deur Nieu-Seeland met 46?6. Op Twickenham is hulle deur Engeland met 37?9 geklop, waarvolgens die Verenigde State in die vierde plek geeindig het en uit die toernooi geskakel is.
[38]
Elk in 1992 en 1993 het hulle in een toetswedstryd teen Kanada gespeel, wat albei in nederlae geeindig het. In Oktober 1993 het ’n vriendskaplike wedstryd sonder toetsstatus in
Riverside
teen die destydse wereldkampioen Australie gevolg wat die Verenigde State naelskraap met 22?26 verloor het. In 1994 het die rugbywereldbekerkwalifisering afgeskop. Nadat die Verenigde State in die eerste rondte
Bermuda
met 60?3 verslaan het, het hulle in die tweede rondte teen Argentinie te staan gekom. In twee wedstryde om die enigste plek vir die Amerikaanse vasteland het die Argentyne naelskraap met vyf en ses punte verskil geseevier, waardeur die Verenigde State die
Rugbywereldbeker 1995
in
Suid-Afrika
misgeloop het. Tot op hede is dit die enigste rugbywereldbekertoernooi waaraan die Arende nie deelgeneem het nie.
[39]
In November 1994 en in Januarie 1996 het die Amerikaners met twee naelskraapse nederlae in vriendskaplike wedstryde teen
Ierland
herstel. In 1996 het die Verenigde State vir die eerste keer aan die nuwe Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap en die Pan-Amerikaanse Rugbykampioenskap deelgeneem en tydens albei toernooie die derde plek gehaal. Aan die begin van 1997 het die span na Wallis getoer. In 1998 het die Verenigde State ’n baie suksesvolle Europese toer onderneem en beide
Spanje
en
Portugal
geklop.
[36]
Tydens die rugbywereldbekerkwalifisering is die Verenigde State deur beide Argentinie en Kanada verslaan, maar nadat hulle in die laaste wedstryd Uruguay met 21?16 geklop het, het hulle hul plek by die
Rugbywereldbeker 1999
bespreek. In voorbereiding op die toernooi het die Verenigde State aan die Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap 1999 deelgeneem, waar hulle beide
Tonga
en
Fidji
vir die eerste keer geklop het, maar na naelskraapse nederlae teen beide Japan en
Samoa
van die titel ontneem is.
[40]
Tydens die groepfase van die
Rugbywereldbeker 1999
, wat in die destydse Vyfnasies aangebied is, is die Amerikaners in die eerste groepwedstryd deur Ierland duidelik met 53?8 verslaan. Daarop het ’n naelskraapse 25?27-nederlaag teen Roemenie gevolg. Met ’n 19?55-nederlaag in die laaste groepwedstryd teen Australie het die Amerikaners weer in die vierde plek geeindig en hulle is sonder enige belowende oomblik uitgeskakel.
[41]
Vestiging in die middelklas
[
wysig
|
wysig bron
]
Van Junie 2000 tot Mei 2001 het die Verenigde State in toetswedstryde agt agtereenvolgende nederlae gely en daarmee ’n ewe erge wenrekord as in 1998 aangeteken. Nadat die negatiewe reeks tydens die Panamerikaanse Rugbykampioenskap 2001 met ’n naelskraapse oorwinning teen Uruguay kort onderbreek is, het daarop vyf verdere nederlae gevolg (onder andere twee keer teen Kanada aan die begin van die kwalifisering vir die
Rugbywereldbeker 2003
). Na twee tuisoorwinnings teen Uruguay en Chili het die Verenigde State in die derde rondte derde geeindig, waarmee hulle tot die uitspeelwedstryd gevorder het. Die Verenigde State het twee duidelike oorwinnings teen Spanje aangeteken en vervolgens vir hul vierde rugbywereldbekertoernooi gekwalifiseer. Kort daarna het die Verenigde State oorwinnings teen Japan en Kanada aangeteken, waarmee hulle vir die eerste keer in hul rugbygeskiedenis vier agtereenvolgende oorwinnings aangeteken het.
[37]
In 2003 het die IRR met die Super Powers Cup en die Churchillbeker twee nuwe toernooie as plaasvervanger vir die vorige Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap en die Panamerikaanse Rugbykampioenskap ingevoer, waaraan die Verenigde State deelgeneem het. Terwyl eersgenoemde net tot in 2005 uitgespeel is, is laasgenoemde tot in 2011 aangebied.
[42]
Tydens die
Rugbywereldbeker 2003
in Australie het die Arende vierde in hul groep van vyf geeindig. In die eerste groepwedstryd teen Fidji het die Verenigde State vroeg in die tweede helfte met 13?3 voorgeloop, maar Fidji het die voortou geneem en die wedstryd met 19?18 beklink, dit was die Arende se negende agtereenvolgende nederlaag tydens ’n rugbywereldbekertoernooi. Na ’n 15?39-nederlaag teen Skotland het die Verenigde State Japan met 39?26 verslaan en sodoende hul eerste oorwinning tydens ’n rugbywereldbekertoernooi sedert 1987 aangeteken (teen dieselfde span).
[43]
Na ’n 14?41-nederlaag in die laaste groepwedstryd teen Frankryk het die Verenigde State in die vierde plek geeindig.
[44]
Die Verenigde State se wenrekord in 2004 en 2005 het na vyf agtereenvolgende nederlae weer teleurstellend verloop. In 2006 het die kwalifisering vir die daaropvolgende rugbywereldbekertoernooi afgeskop. Hul 91?0-oorwinning teen
Barbados
in die eerste wedstryd is tot op hede die hoogste uitslag in die Arende se geskiedenis. Nadat hulle na ’n 7?56-nederlaag teen Kanada die regstreekse kwalifisering misgeloop het, moes die Verenigde State in die laaste rondte in twee wedstryde teen Uruguay om die laaste plek vir die Amerikaanse vasteland speel. Die Verenigde State het weg met 42?13 en tuis met 33?7 geseevier, waardeur hulle vir die
Rugbywereldbeker 2007
in Frankryk gekwalifiseer het.
[45]
Die Verenigde State, destyds in die 13de plek van die wereldranglys,
[4]
is in alle vier groepwedstryde verslaan: In die eerste wedstryd met 10?28 deur Engeland, aansluitend met 15?25 deur Tonga, met 21?25 deur Samoa en eindelik met 15?64 deur die latere wereldkampioen Suid-Afrika.
[46]
Die Arende het nogtans ’n hoogtepunt tydens die wedstryd teen die Springbokke beleef. Na ’n onderskepping deur Todd Clever en ’n aantal passe het Takudzwa Ngwenya langs die kantlyn gejaag en die spoedvraat
Bryan Habana
uitgehardloop om ’n drie te druk wat later deur die IRR as die “drie van die jaar” benoem is.
[47]
In Maart 2009 het die beheerliggaam die Ier Eddie O’Sullivan, wat voorheen die Ierse nasionale span sewe jaar lank suksesvol afgerig het, as nuwe hoofafrigter aangestel. Sy tak was om rugby in die Verenigde State verder te ontwikkel en spelers se moontlikhede na die jeug- en kollege-vlak uit te brei.
[48]
Tydens die Churchillbeker 2009 het die Arende vir die eerste keer teen
Georgie
te staan gekom en die destydse Europese kampioen met 31?13 verslaan.
[49]
Kort daarna het in Julie die rugbywereldbekerkwalifisering se eerste fase met twee wedstryde teen Kanada afgeskop. Terwyl hulle die tuiswedstryd naelskraap gewen het, is die Amerikaners in die wegwedstryd een week later duidelik verslaan. Die Amerikaanse vasteland se laaste plek is soos vier jaar voorheen in November 2009 teen Uruguay uitgespeel. Die Arende het weer met twee oorwinnings hul plek in die toernooi bespreek.
[50]
In die drie toetswedstryde gedurende 2010 het hulle oorwinnings teen Rusland en Portugal aangeteken en hulle is deur Georgie geklop. In voorbereiding op die rugbywereldbekertoernooi in 2011 het die Verenigde State ’n oorwinning teen Rusland aangeteken, maar ook vier nederlae gely. In hul eerste groepwedstryd tydens die
Rugbywereldbeker 2011
in Nieu-Seeland het die Amerikaners teen die Ierse aanvalle tot kort voor halftyd weerstand ontbied, maar hulle is eindelik deur hul hoofafrigter se vorige span met 22?10 verslaan. Hulle het in hul minimundoelwit, om minstens een oorwinning aan te teken, met ’n 13?6-oorwinning teen Rusland geslaag. In die derde wedstryd teen Australie was die Amerikaners sonder enige kans en hulle is met 67?5 verslaan; tot op hede is dit hul ergste nederlaag teen die span. In die laaste wedstryd teen Italie is om die derde plek en die regstreekse kwalifisering vir die daaropvolgende toernooi gespeel. Italie het die wedstryd met 27?10 gewen en die Verenigde State het na drie nederlae in vier wedstryde in die vierde plek geeindig.
[51]
Twee maande na die uitskakeling het O’Sullivan bedank.
[52]
In 2012 was hul wenrekord gebalanseerd; hulle het drie oorwinnings aangeteken, maar ook drie nederlae in vriendskaplike wedstryde gely. In die daaropvolgende jaar het die Arende ’n swak fase betree en sewe agtereenvolgende nederlae gely. Daarvan was vier nederlae tydens hul eerste deelname aan die Stille Oseaan-nasiesbeker teen Kanada, Tonga, Fidji en Japan.
[53]
Tydens die
2013 midjaarrugbytoetsreeks
het hulle in ’n noemenswaardige naelskraapse 12?15-nederlaag teen Ierland gespeel.
[54]
Die daaropvolgende rugbywereldbekerkwalifisering het in Augustus 2013 weer met twee nederlae teen Kanada en ’n totale telling van 20?40 afgeskop. Vervolgens moes die Verenigde State in April 2014 weer teen Uruguay speel. Terwyl hulle in die wegwedstryd gelykop gespeel het, het hulle die tuiswedstryd gewen; met die totale telling van 59?40 het hulle vir die rugbywereldbekertoernooi gekwalifiseer. O’Sullivan se ontwikkelingswerk het daartoe gelei, dat sekere Amerikaanse rugbyspelers kontrakte met Europese professionele spanne kon onderteken; vervolgens was tien spelers in Engeland aktief.
[55]
Op 1 November 2014 het die Verenigde State in hul derde wedstryd teen Nieu-Seeland te staan gekom en hulle is soos verwag duidelik met 74?6 verslaan. Meer as 61 500 toeskouers het die wedstryd op die
Soldier Field
in Chicago bygewoon, wat die vorige toeskouerrekord meer as verdriedubbel het.
[56]
Die vorige rekord was ’n skare van 20 183 tydens die wedstryd teen Ierland in
Houston
die vorige jaar.
[57]
In voorbereiding op die rugbywereldbekertoernooi het die Arende in vier wedstryde tydens die Stille Oseaan-nasiesbeker 2015 gespeel, waarvan hulle een elk teen Japan en Kanada gewen het. Daarop het op 5 September 2015 ’n vriendskaplike wedstryd in Chicago teen die destyds tweede beste span uit Australie gevolg. Teen halftyd het die Amerikaners verrassend met 14?10 voorgeloop, voordat die Wallabies die leisels oorgeneem, aan hul teenstander geen verdere punt toegestaan en die wedstryd duidelik beklink het.
[58]
Tydens die
Rugbywereldbeker 2015
in Engeland het die Verenigde State saam met Suid-Afrika, Skotland, Japan en Samoa in een groep gespeel. In die eerste wedstryd het hulle met 16?25 teen Samoa verloor. Daarop het nederlae teen Skotland (met 16?39), Suid-Afrika (met 0?64) en Japan (met 18?28) gevolg, waardeur die Amerikaners in die laaste plek uit die toernooi geskakel is.
[59]
Sedert die IRR in 1995 rugby vir professionele spelers geopen het, is in die Verenigde State herhaaldelik probeer om ’n professionele liga van stapel te stuur. Hulle het eers in November 2015 daarin geslaag, nadat PRO Rugby deur ’n van die beheerliggaam ondersteunde privaat organisasie gestig is. Elke PRO Rugbyspan het oor ’n kwota vir oorsese en Amerikaanse spelers beskik.
[60]
[61]
Nadat die liga in Desember 2016 om organisatoriese en finansiele probleme ontbind moes word, kon net een seisoen voltooi word.
[62]
In 2016 het die nasionale span vir die eerste keer aan die jaarlikse Amerikaanse Rugbykampioenskap deelgeneem, wat sedert sy herorganisasie uit ses Noord- en Suid-Amerikaanse spanne bestaan (en nieamptelik ?Amerikaanse Sesnasies“ genoem word). Tydens die 2017- en 2018-toernooie het die Verenigde State hul eerste belangrike internasionale titels ingepalm.
[63]
[64]
In Junie en Julie 2017 het die span tydens die rugbywereldbekerkwalifisering met ’n gelykop en ’n oorwinning teen Kanada vir die toernooi gekwalifiseer. Gelyktydig het die pogings vir die invoering van ’n professionele liga voortgegaan. In November 2017 is die Major League Rugby gestig, wat deur die plaaslike beheerliggame en privaat borge ondersteun word; in 2018 het die eerste seisoen afgeskop.
[65]
Die nuwe hoofafrigter, die Suid-Afrikaner
Gary Gold
, kon tydens die
2018 midjaarrugbytoetsreeks
vir die eerste keer ’n geheel en al uit professionele spelers bestaande span saamstel. Op 16 Junie het hulle in Houston vir ’n verrassing gesorg, toe hulle Skotland met 30?29 verslaan het. Dit was hul eerste oorwinning teen ’n eerste-vlak-span sedert hul oorwinning tydens die Olimpiese Somerspele 1924.
[66]
Tydens die
2018 eindjaarrugbytoetsreeks
het hulle vir die eerste keer Samoa verslaan. Na ’n 14?57-wegnederlaag teen Ierland is hul wenreeks van nege agtereenvolgende toetswedstryde beeindig, die langste in die Amerikaanse rugbygeskiedenis. In voorbereiding op die rugbywereldbekertoernooi het die Verenigde State vir die eerste keer in vier jaar aan die Stille Oseaan-nasiesbeker deelgeneem. Tydens die
Rugbywereldbeker 2019
in Japan het die nasionale span nie aan die hoe verwagtinge voldoen nie. Hulle het teen Engeland met 7?45, teen Frankryk met 9?33, teen Argentinie met 17?47 en teen Tonga met 19?31 verloor. Vervolgens is die Verenigde State weer in die laaste plek uit die toernooi geskakel.
[67]
As gevolg van die reisbeperkings tydens die wereldwye
Covid-19-pandemie
het die Amerikaanse span in 2020 nie in ’n enkele wedstryd gespeel nie. Tydens die rugbywereldbekerkwalifisering se kontinentalen fase het die Verenigde State na ’n tuis- en wegoorwinning elk teen Kanada, Uruguay en Chili die interkontinentale kwalifisering gehaal. Hier het hulle
Kenia
en
Hongkong
geklop, maar na ’n 16?16-gelykop teen die gelyk op punte Portugese het hulle die
Rugbywereldbeker 2023
in Frankryk misgeloop.
[68]
Kleure, embleem en bynaam
[
wysig
|
wysig bron
]
Die Verenigde State speel tradisioneel in ’n wit trui met blou en rooi kleuraksente, ’n blou gestreepte wit broek en wit sokkies. Hul alternatiewe trui is ’n rooi en wit gestreepte donkerblou trui met ’n wit gestreepte donkerblou broek en donkerblou sokkies. Tydens die Olimpiese Somerspele 1920 in Antwerpen en 1924 in Parys se rugbytoernooie het die Verenigde State in ’n wit trui met die groot seel se wapenskild op die bors, ’n wit broek en blou en rooi gestreepte wit sokkies uitgedraf.
Die huidige truiverskaffer is
Canterbury
[69]
en die truiborg is Medallia.
[70]
Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken in die middel.
Die beheerliggaam
VSA Rugby
se kenteken toon die Amerikaanse seearend (
Haliaeetus leucocephalus
) in die nasionale kleure wit, blou en rooi, wat ’n rugbybal dra, met die belettering
USA Rugby
daaronder. Die nasionale span se bynaam is
Eagles
(?Arende“) en aan die Verenigde State se nasionale voel, die Amerikaanse seearend, ontleen. Die span se gelukbringer is derhalwe ’n Amerikaanse seearend met die naam
Rookie the Eagle
.
Die Arende beskik nie oor ’n amptelike tuisstadion nie. Die Verenigde State het verskeie van hul tuiswedstryde op Infinity Park in
Denver
,
Colorado
, gespeel, maar sedert die toenemende gewildheid van die nasionale rugbyspan het die stadion te klein geword en sedert Junie 2012 het die Arende nie meer daar gespeel nie. Sedertdien speel die Verenigde State hul tuiswedstryde gewoonlik in groter Major League Soccer-stadions dwarsdeur die land. Sedert Junie 2012 speel die Arende elke Juniemaand ’n tuiswedstryd teen ’n vlak-een-span voor ’n groot skare op BBVA Compass-stadion in
Houston
,
Texas
.
[71]
Sedert 2012 het die Arende ook op ander MLS-stadions soos PPL Park in
Philadelphia
en die Dignity Health Sports Park in
Los Angeles
gespeel. Die Arende speel van hul minder hoeprofielwedstryde op kleiner sokkerstadions.
Die internasionale rugbywedstryd in die Verenigde State met die hoogste toeskouerbywoning het nie die span van die Verenigde State betrek nie; ’n skare van 62 000 het die wedstryd tussen Ierland en Nieu-Seeland bygewoon, waarin die Iere op 5 November 2016 vir die eerste keer die All Blacks met 40?29 op Soldier Field geklop het.
[72]
Rugbywereldbekerstadions
[
wysig
|
wysig bron
]
Die hoofartikel vir hierdie afdeling is:
Rugbywereldbeker 2031
.
Die Verenigde State sal die Rugbywereldbeker 2031 aanbied. Dit sal die eerste rugbywereldbekertoernooi nog in die
Amerikas
wees.
[73]
Die Verenigde State het 101 van hul 261 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 38,70%. Die Verenigde State se statistieke in toetswedstryde teen alle lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek teen Oktober 2023):
[74]
Opponent
|
Gespeel
|
Gewen
|
Verloor
|
Gelykop
|
% Gewen
|
Argentinie
|
9
|
0
|
9
|
0
|
0,00
|
Australie
|
8
|
0
|
8
|
0
|
0,00
|
Barbados
|
1
|
1
|
0
|
0
|
100
|
Bermuda
|
1
|
1
|
0
|
0
|
100
|
Brasilie
|
4
|
3
|
1
|
0
|
75,00
|
Chili
|
8
|
6
|
2
|
0
|
75,00
|
Duitsland
|
1
|
1
|
0
|
0
|
100
|
Engeland
|
7
|
0
|
7
|
0
|
0,00
|
Fidji
|
6
|
1
|
5
|
0
|
16,67
|
Frankryk
|
9
|
2
|
7
|
0
|
22,22
|
Georgie
|
6
|
3
|
3
|
0
|
50,00
|
Hongkong
|
8
|
4
|
4
|
0
|
50,00
|
Ierland
|
11
|
0
|
11
|
0
|
0,00
|
Italie
|
5
|
0
|
5
|
0
|
0,00
|
Japan
|
24
|
13
|
10
|
1
|
54,17
|
Kanada
|
65
|
24
|
39
|
2
|
36,92
|
Kenia
|
1
|
1
|
0
|
0
|
100
|
Nieu-Seeland
|
4
|
0
|
4
|
0
|
0,00
|
Portugal
|
4
|
2
|
1
|
1
|
50,00
|
Roemenie
|
10
|
8
|
2
|
0
|
80,00
|
Rusland
|
9
|
8
|
1
|
0
|
88,89
|
Samoa
|
7
|
2
|
5
|
0
|
28,57
|
Skotland
|
6
|
1
|
5
|
0
|
16,67
|
Sowjetunie
|
1
|
0
|
1
|
0
|
0,00
|
Spanje
|
3
|
3
|
0
|
0
|
100
|
Suid-Afrika
|
4
|
0
|
4
|
0
|
0,00
|
Tonga
|
10
|
1
|
9
|
0
|
10,00
|
Tunisie
|
1
|
1
|
0
|
0
|
100
|
Uruguay
|
20
|
15
|
4
|
1
|
75,00
|
Wallis
|
7
|
0
|
7
|
0
|
0,00
|
Algeheel
|
261
|
101
|
155
|
5
|
38,70
|
Die Verenigde State se grootste mededinger in rugby is
Kanada
. Die Verenigde State het meer toetswedstryde teen die noordelike buurland as teen enige ander land gespeel. Die twee spanne het in 1977 vir die eerste keer teen mekaar te staan gekom en ontmoet sedertdien jaarliks, met uitsondering van 2010 en 2020. Kanada en die Verenigde State het tot dusver in 65 toetswedstryde ontmoet, van wie die Verenigde State 24 gewen het en Kanada 39, met twee gelykopuitslae.
Die Verenigde State en Kanada speel gereeld tydens die rugbywereldbekerkwalifisering teen mekaar. Hulle het tot dusver in elke kwalifisering ontmoet, met uitsondering vir die 1987-toernooi, waar spanne pleks van kwalifisering vir deelname uitgenooi is, en die 1995-toernooi, waarvoor Kanada as deelnemer in die kwarteindrondte tydens die
Rugbywereldbeker 1991
regstreeks gekwalifiseer het. Sedert 2015 ontmoet albei spanne jaarliks tydens die Amerikaanse Rugbykampioenskap.
Van 2014 af was die Verenigde State in twaalf toetswedstryde onoorwonne (elf oorwinnings en een gelykop), totdat Kanada in 2021 weer geseevier het.
[75]
Die eerste oorwinning in die Arende se wenreeks het ’n onoorwonne wenreeks van Kanada beeindig wat in 2009 begin het.
[76]
Die Verenigde State het tot dusver aan amper elke
rugbywereldbekertoernooi
deelgeneem, met uitsondering van
1995
in Suid-Afrika en
2023
in Frankryk. Hul beste prestasie tot dusver was een oorwinning elk tydens die toernooie in
1987
,
2003
en
2011
.
- 1920
: Olimpiese kampioen
- 1924
: Olimpiese kampioen
Amerikaanse Rugbykampioenskap
[
wysig
|
wysig bron
]
Die Verenigde State se enigste jaarlikse toernooi is die Amerikaanse Rugbykampioenskap, waar hulle teen Brasilie, Chili, Kanada en Uruguay asook die Argentynse tweede span speel. Die Verenigde State het die toernooi tot dusver twee keer gewen (in 2017 en 2018).
Van 2003 tot 2011 het die Verenigde State aan die jaarlikse Churchillbeker deelgeneem, maar hulle het geen titeloorwinning aangeteken nie.
Stille Oseaan-nasiesbeker
[
wysig
|
wysig bron
]
Die Verenigde State is tot dusver vier keer vir deelname aan die Stille Oseaan-nasiesbeker uitgenooi, die jaarlikse toernooi tussen die drie rugbylande Fidji, Samoa en Tonga. Hulle het nog geen titeloorwinning aangeteken nie.
Gedurende die amateurtydperk het die Verenigde State deels maandelange oorsese toere onderneem, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaaslike saamgestelde spanne en klubspanne gespeel het. Eweneens het hulle ander nasionale spanne in die Verenigde State gehuisves. Teen die jaar 2000 het die oorsese toere volgens die ou tradisie tot ’n einde gekom, aangesien die professionalisering van die rugbyspel te min tyd vir toere oorlaat. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die
Suidelike Halfrond
tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se
midjaarrugbytoetsreeks
vertrek die Verenigde State na die Suidelike Halfrond en gedurende Novembermaand se
eindjaarrugbytoetsreeks
tree die Verenigde State as gasheer op. As deel daarvan ding die Verenigde State sedert 2014 met Roemenie om die Pershingbeker mee.
Die volgende spelers het die Verenigde State se span tydens die Vila Internasionale Rugbybeker 2023 gevorm:
[77]
Agterspelers
(backs)
|
|
Voorspelers
(forwards)
|
Een voormalige Amerikaanse speler is vir sy uitstekende prestasies in Wereldrugby se Heldesaal opgeneem:
[78]
Daarbenewens is die twee Olimpiese spanne, wat in 1920 en 1924 die goue medalje gewen het, ingeskryf.
[79]
Vervolgens die belangrikste statistieke van die Verenigde State se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.
(Korrek teen Oktober 2023)
In 1976 het VSA Rugby met Dennis Storer die eerste hoofafrigter benoem. Sedert 2018 dien die Suid-Afrikaner Gary Gold as hoofafrigter.
Naam
|
Tydperk
|
Dennis Storer
|
1976?1977
|
Ray Cornbill
|
1978?1983
|
Ron Mayes
|
1983?1987
|
George Hook
|
1987
|
Jim Perkins
|
1987?1991
|
Jack Clark
|
1993?1999
|
Duncan Hall
|
2000?2001
|
Tom Billups
|
2001?2005
|
Peter Thorburn
|
2006?2007
|
Scott Johnson
|
2008?2009
|
Eddie O’Sullivan
|
2009?2011
|
Mike Tolkin
|
2012?2015
|
John Mitchell
|
2016?2017
|
Dave Hewett
|
2017
|
Gary Gold
|
2018?2023
|
Scott Lawrence
|
sedert 2023
|
- ↑
(
en
)
"Most matches"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Most points"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Most tries"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
4,0
4,1
(
en
)
"World Rugby Men's Rankings"
.
Wereldrugby
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA"
.
Wereldrugby
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"About RAN"
.
Rugby Amerikas Noord
. 2001
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Super Rugby Americas to launch without Pride or Jaguares"
. Americas Rugby News. 22 Desember 2022
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"World Rugby U20 Championship"
.
Wereldrugby
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"NFL, meet your latest rival: Rugby is coming to America"
. qz.com. 10 November 2015
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Stewart Culin (1975).
Games of the North American Indians
. New York: Dover Publications. pp. 697?699.
ISBN
0-486-23125-9
.
- ↑
11,0
11,1
(
en
)
Richard Bath (1997).
Complete Book of Rugby
. Seven Oaks. p. 77.
ISBN
1-86200-013-1
.
- ↑
(
en
)
"Rugby in USA"
. Rugby Football History
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Gridiron football"
.
Encyclopædia Britannica
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby in USA"
. rugbyfootballhistory.com
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"The president who saved football"
.
CNN
. 5 Februarie 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
16,0
16,1
16,2
(
en
)
Huw Richards (29 Oktober 2013).
"The tour that killed American rugby"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Laird Monterey Morris"
. The Rugby History Society.
Geargiveer
vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2016
. Besoek op
5 Maart
2016
.
- ↑
18,0
18,1
(
en
)
"Can American rugby move beyond the college campus?"
.
The Guardian
. 25 September 2011
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
19,0
19,1
19,2
19,3
(
en
)
"1920 Rugby: Cal's First Olympic Gold Medalists"
. California Golden Bears. 18 Junie 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"A.A.U. to Pay Expenses of Rugby Team to Olympics"
. Stanford-universiteit,
Kalifornie
:
The New York Times
. 4 Junie 1920
. Besoek op
13 Januarie
2024
– via Newspapers.com.
- ↑
21,0
21,1
21,2
(
en
)
"1924 Rugby: A Wild Olympic Rematch"
. California Golden Blogs. 20 Junie 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
U.S. Team is Hissed by French When it Wins Olympic Title.
In:
The New York Times
, 19 Mei 1924.
- ↑
(
en
)
"Rugby at the 1924 Olympics"
. Wesclark
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Olympic Rugby: Rugby and the Olympics"
. ESPNscrum. 26 Junie 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"History of rugby in the Olympics"
.
Wereldrugby
. 2021
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Sarah Holt (13 Oktober 2006).
"Rugby reborn in the USA"
.
BBC
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Tony Collins (15 Junie 2015).
"Rugby League in North America in the 1950s"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
28,0
28,1
(
en
)
"SCRFU History"
. Southern California RFU. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
op 17 Oktober 2014
. Besoek op
17 Oktober
2014
.
- ↑
(
en
)
"Aussie Rugby California Dreamin'
"
. The Roar. 4 April 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Vivian Jenkins (1978).
Rothmans Rugby Yearbook 1978?79
. Queen Anne Press.
ISBN
0-354-09047-X
.
- ↑
(
en
)
Chuck Miller (10 April 1995).
"Rugby in the national spotlight: The 1981 USA tour of the Springboks"
. Rugby Magazine
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"IRB Match Preview: Japan v USA"
(PDF)
.
Wereldrugby
. 23 Junie 2013. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
(PDF)
op 26 Junie 2013
. Besoek op
26 Junie
2013
.
- ↑
(
en
)
"USA play a different ball game"
.
BBC
. 26 September 2003
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 1987: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Stephen Jones, red. (1988).
Rothmans Rugby Union Yearbook 1988?89
. Rothmans Publications Ltd & Queen Anne Press. pp. 30?33.
ISBN
0-356-15884-5
.
- ↑
36,0
36,1
(
en
)
"Notes on USA v Romania"
. Rugby Mag. 23 November 2012. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
op 25 Oktober 2013
. Besoek op
25 Oktober
2013
.
- ↑
37,0
37,1
(
en
)
"Test matches ? Team records ? USA"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 1991: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"1995 Rugby World Cup Qualifier"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Pacific Rim Championship 1999"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 1999: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA hammers Japan"
. ESPNscrum. 18 Mei 2003
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Wallabies send All Blacks home"
. ESPNscrum. 24 Maart 2015
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 2003: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA secures place at RWC'07"
. ESPNscrum. 8 Oktober 2006
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 2007: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 2011: USA's story"
. Rugby World. 1 Augustus 2011
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"O'Sullivan lands Eagles job"
. ESPNscrum. 5 Maart 2009
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Churchill Cup returns to America"
. Rugby 365. 22 Februarie 2010
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Eagles claim 2011 World Cup berth"
.
BBC
. 22 November 2009
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 2011: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Eddie O'Sullivan stands down as US Eagles coach"
.
BBC
. 16 November 2011
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Pacific Nations Cup 2013"
. ESPNscrum. 2013
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby International: USA 12?15 Ireland"
. ESPNscrum. 9 Junie 2013
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Eagles Selected For First Uruguay Match"
. This Is American Rugby. 15 Maart 2014
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Wallaby greats say US 'sleeping giant' of rugby and hail All Blacks' Chicago Test"
.
The Guardian
. 7 November 2014. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
op 3 Maart 2016
. Besoek op
3 Maart
2016
.
- ↑
(
en
)
Jack McCarthy (1 November 2014).
"Rugby match draws 61,500 to Soldier Field"
. Chicago Tribune
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Eagles Fall to Wallabies in Last RWC Tune-Up"
. Rugby Today. 5 September 2015. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
op 3 Desember 2019
. Besoek op
3 Desember
2019
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup 2015: Overview"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Martin Pengelly (9 November 2015).
"US professional rugby union competition to begin play in April"
.
The Guardian
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Second PRO Rugby Team Confirmed for California"
. Americas Rugby news. 21 November 2015
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA Rugby's first professional league, PRO Rugby, is defunct after eight months"
. stuff.co.nz. 21 Desember 2016
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Last-second try gives Eagles ARC Title"
. Americas Rugby News. 4 Maart 2017
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA claim ARC Grand Slam in Uruguay"
. Americas Rugby News. 3 Maart 2018
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Tom Hamilton (20 April 2018).
"Major League Rugby: Inside rugby's latest attempt to crack America"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Scotland stunned as U.S. earn first ever tier one victory"
. ESPNscrum. 17 Junie 2018
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Pool C"
. rugbyworldcup.com. 2019
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Samuel Marques kicks Portugal to Rugby World Cup 2023"
. rugbyworldcup.com. 18 November 2022
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Canterbury unveils new USA rugby Shirts & jerseys"
.
Canterbury
. 1 April 2013. Geargiveer vanaf
die oorspronklike
op 26 Julie 2021
. Besoek op
26 Julie
2021
.
- ↑
(
en
)
Aalina Tabani (30 Junie 2021).
"Medallia to feature on front and back of jersey for USA Men's XVs National Team's July tests"
.
VSA Rugby
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"It's Official: USA Eagles vs Italy"
. Texas Rugby Union. 6 Maart 2012
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Inspired Ireland record first ever win over All Blacks at Chicago's Soldier Field"
. News.com.au. 6 November 2016
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Rugby World Cup host locations confirmed through to 2033"
.
Wereldrugby
. 12 Mei 2022
. Besoek op
5 Mei
2023
.
- ↑
(
en
)
"International Rugby Union Statistics ? United States"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA coach 'at a loss for words' after World Cup qualifying upset"
. Rugbypass. 5 September 2021
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"USA claim first victory over Canada since 2009"
. ESPNscrum. 22 Junie 2014
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
Calder Cahill (17 Oktober 2023).
"USA Men's Eagles to wrap up 2023 internationals in Spain for the Vila International Rugby Cup"
.
VSA Rugby
. Besoek op
13 Januarie
2023
.
- ↑
(
en
)
"Inductees"
.
Wereldrugby
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"1920 and 1924 USA Olympic Team"
.
World Rugby Hall of Fame
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Total matches played (descending)"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Total matches played as captain (descending)"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Total points scored (descending)"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- ↑
(
en
)
"Total tries scored (descending)"
. ESPNscrum
. Besoek op
13 Januarie
2024
.
- (
en
)
Huw Richards (2007).
A Game for Hooligans: The History of Rugby Union
. Edinburgh: Mainstream Publishing.
ISBN
978-1-84596-255-5
.
- (
en
)
Richard Bath (1997).
The Complete Book of Rugby
. Seven Oaks.
ISBN
1-86200-013-1
.
|
---|
Vlak 1-spanne
(11)
| | |
---|
Vlak 2-spanne
(12)
| |
---|
Vlak 3 (Ontwikkeling Een) spanne
(9)
| |
---|
Vlak 4 (Ontwikkeling Twee) spanne
| Amerikaans-Samoa ? Andorra ? Armenie ? Azerbeidjan ? Bahamas ? Barbados ? Bermuda ? Bosnie en Herzegowina ? Botswana ? Britse Maagde-eilande ? Broenei ? Bulgarye ? Burundi ? China ? Chinees-Taipei ? Colombia ? Cookeilande ? Costa Rica ? Denemarke ? Eswatini ? Filippyne ? Finland ? Ghana ? Griekeland ? Guam ? Guyana ? Hongarye ? Indie ? Indonesie ? Iran ? Israel ? Jamaika ? Kaaimanseilande ? Kambodja ? Kameroen ? Kasakstan ? Kirgisie ? Kroasie ? Laos ? Letland ? Litaue ? Luxemburg ? Madagaskar ? Maleisie ? Mali ? Malta ? Marokko ? Mauritanie ? Mauritius ? Meksiko ? Moldowa ? Monaco ? Mongolie ?
Nederland
? Nigerie ? Niue ? Noorwee ? Oekraine ? Oesbekistan ? Oostenryk ? Pakistan ? Papoea-Nieu-Guinee ? Paraguay ? Peru ? Pole ? Rwanda ? Salomonseilande ? Senegal ? Serwie ? Singapoer ? Sint Lucia ? Sint Vincent en die Grenadines ? Siprus ? Slowenie ? Sri Lanka ? Swede ? Switserland ? Tahiti ? Tanzanie ?
Thailand
? Togo ? Trinidad en Tobago ?
Tsjeggie
? Tunisie ? Uganda ? Vanuatu ? Venezuela ? Verenigde Arabiese Emirate ? Zambie
|
---|
Franse Rugbyfederasie
| Mayotte ? Reunion ? Guadeloupe ? Martinique ? Nieu-Kaledonie ? Wallis en Futuna
|
---|
Nie geaffilieer by Wereldrugby
| Algerie ? Benin ? Burkina Faso ? Curacao ? Demokratiese Republiek van die Kongo ? Dominikaanse Republiek ? Ecuador ? El Salvador ? Egipte ? Estland ? Gaboen ? Gibraltar ? Guatemala ? Jordanie ? Katalonie ? Katar ? Kongo ? Libanon ? Libie ? Macau ? Montenegro ? Niger ? Panama ? San Marino ? Sentraal-Afrikaanse Republiek ? Slowakye ? Sint Kitts en Nevis ? Tsjad ? Turkye ? Turks- en Caicoseilande ? Tuvalu
|
---|
Saamgestelde spanne
| |
---|
Voormalige spanne
| Arabiese Golf ? Gemenebes van Onafhanklike State ? Joego-Slawie ? Njassaland (Malawi) ? Oos-Afrika ? Oos-Duitsland ? Sowjetunie ? Tsjeggo-Slowakye ? Wes-Duitsland
|
---|