Alexander 2.
(
russneska
: Алекса?ндр II Никола?евич; umritað
Aleksandr II Nikolajevitsj
) (29. april 1818 ? 13. mars 1881) var keisari
Russaveldis
fra 2. mars 1855 þar til hann var raðinn af dogum þann 13. mars 1881. Hann var jafnframt konungur Pollands og storhertogi Finnlands.
Mikilvægasti verknaður Alexanders a valdatið hans var afletting
bændaanauðarinnar
arið 1861, en með henni askotnaðist Alexander viðurnefnið ?frelsunarkeisarinn“. Keisarinn stoð fyrir ymsum umbotum, þar a meðal endurskipulagningu rettarkerfisins, skipun kjorinna heraðsdomara, afnami likamlegra refsinga,
[1]
aukinni heraðssjalfsstjorn, almennri herskyldu, skertum forrettindum aðalsstettarinnar og aukinni haskolamenntun.
I utanrikismalum seldi Alexander
Bandarikjunum
Alaska
arið 1867 af otta við að þessi afskekkta nylenda myndi enda i hondum Breta ef kæmi til striðs við þa.
[2]
Alexander sottist eftir friði og sleit bandalagi við Frakkland þegar
Napoleon III
fell fra voldum arið 1871. Arið 1872 gekk hann i ?Þriggjakeisarabandalagið“ svokallaða asamt
Þyskalandi
og
Austurriki
til þess að friðþægja Evropu. Þratt fyrir að reka friðsama utanrikisstefnu haði Alexander
stutt strið
gegn
Tyrkjaveldi
arin 1877-78, þandi Russaveldi enn frekar inn i
Siberiu
og
Kakasus
og lagði undir sig
Turkistan
. Alexander sætti sig með semingi við niðurstoður
Berlinarfundarins
þott hann hefði orðið fyrir vonbrigðum með þær. Arið 1863 var gerð uppreisn i Pollandi sem Alexander kvað niður og brast við með þvi að nema ur gildi stjornarskra Pollands og lima það beint inn i Russland. Alexander var enn að leggja til aukna þingvæðingu þegar hann var myrtur af meðlimum uppreisnarhreyfingarinnar Narodnaja Volja arið 1881.