Nico

(1985)
Biografia
Nacemento	(de) Christa Paffgen 16 de outubro de 1938 Colonia, Alemana
Morte	18 de xullo de 1988 (49 anos) Eivissa (Espana)
Causa da morte	morte accidental , acidente de bicicleta (pt)
Lugar de sepultura	Berlin Friedhof Grunewald-Forst (en)
Datos persoais
Outros nomes	Nico Christa Nico Nico Otzak
Pais de nacionalidade	Alemana
Educacion	Lee Strasberg Theatre and Film Institute (pt)
Actividade
Ocupacion	actriz , compositora , actriz de cinema , cantante , modelo , experimental musician (en)
Periodo de actividade	1954 -
Membro de	The Velvet Underground
Xenero artistico	Musica rock
Lingua	Lingua alema , lingua inglesa , lingua francesa , lingua castela e lingua italiana
Tesitura	Contralto
Instrumento	Harmonio , tambori (en) e voz
Selo discografico	Verve Records Elektra Records Beggars Banquet Records Island Records
Familia
Parella	Philippe Garrel (pt)
Fillos	Christian Aaron Boulogne (pt)

Christa Paffgen , nada en Colonia o 16 de outubro de 1938 e finada en Eivisa o 18 de xullo de 1988 , foi unha cantante, modelo e actriz alema , mais conecida como Nico . E celebre tanto pola sua colaboracion co grupo musical The Velvet Underground como polo seu traballo como solista.

Se ben e mais conecida polo seu traballo musical, tamen tivo alguns papeis no cinema, incluindo unha pequena aparicion no filme Federico Fellini de 1960 La Dolce Vita . Foi ademais amiga achegada e colaboradora artistica de Andy Warhol , polo que tamen actuou en varios dos seus filmes de arte experimental, especialmente en Chelsea Girls , que a inspirou para titular asi o seu album de debut, Chelsea Girl .

Nico foi asi mesmo asociada coa retorica nazi , antisemita e racista . Segundo Danny Fields , un reconecido xornlista de Elektra Records , Nico atacou unha muller de raza negra berrando "odio a xente negra" logo de lanzalle unha copa de vino. ^{[ 1 ]}

Traxectoria [ editar | editar a fonte ]

Este artigo precisa de mais fontes ou referencias que aparezan nunha publicacion acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacions especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo . (Desde decembro de 2019.)

Nico naceu o 16 de outubro de 1938 en Colonia . O seu pai, de profesion ferroviario, faleceu nun campo de concentracion durante a segunda guerra mundial . Ao finalizar a guerra e dividirse Berlin, Nico e a sua nai quedaron no sector estadounidense, onde Nico realizou traballos como modista, os que axina deixou para dedicarse a ser modelo. Durante unha visita de traballo a Espana , coneceu un fotografo que mantivera unha relacion con outro home de orixe grega e que se chamaba Nico Papatakis. Devandito fotografo comezou a chamar a moza Nico en honor a esta relacion pasada sua e ela acabou por adoptalo como nome artistico. Outras fontes, non obstante, sinalan ao marido de Anouk Aimee , co que tivo unha relacion sentimental frustrada durante a sua estadia en Paris, como o referente.

Despois de interpretar varias cancions no mitico disco The Velvet Underground & Nico , de The Velvet Underground , e compartir escenario cos seus componentes no vangardista espectaculo de rock "The Exploding Plastic Inevitable", organizado por Warhol e outros membros de The Factory , iniciou unha carreira musical en solitario. O seu primeiro album foi un disco pop titulado Chelsea Girl e nel colaboraron entre outros Lou Reed , John Cale e Jackson Browne . Despois de non obter o exito esperado, proseguiu o seu camino adentrandose en territorios mais escuros e experimentais, apadrinada fundamentalmente dende The Marble Index por John Cale na composicion e producion dos seus discos, e recibindo a axuda e colaboracion puntual doutros artistas como Brian Eno en The End .

Tras aparecer en varios anuncios televisivos, Nico obtivo un conciso papel no filme La tempesta de Alberto Lattuada , asi como no filme de Rudolph Mate For the First Time en que aparecia xunto a Mario Lanza . En 1959 uniuse unio ao elenco do filme de Federico Fellini La Dolce Vita . Nesa epoca mudouse a Nova York , onde tomou clases de interpretacion con Lee Strasberg e onde coneceu a Jim Morrison . Repartia o seu tempo entre as cidades de Nova York e Paris . Nesta ultima protagonizou o filme Strip-Tease , de Jacques Poitrenaud . Serge Gainsbourg produciu o tema musical que Nico gravou para o filme, que cantou en frances e que non foi finalmente editado nese momento, xa que se escolleu a version de Juliette Greco . A vinculacion de Nico con Paris foi extraordinariamente importante durante a decada de 1970, xa que ali tivo lugar a sua longa relacion co cineasta underground Philippe Garrel . Xuntos fixeron sete filmes, entre eles, La cicatrice interieure . Garrel relatou logo emocionado as noites en que ambos subian a cuberta da Opera de Paris , onde rodaban durante horas imaxes sen argumento cunha camara de man. O seu filme J'entends plus la guitare esta dedicada a cantante. En 1963 naceu o seu unico fillo, Ari, froito da relacion amorosa co actor e empresario Alain Delon .

Nico faleceu en Eivisa en 1988 . Cando estaba de paseo en bicicleta co seu fillo sufriu un pequeno ataque ao corazon , caendo e golpeandose na cabeza. Un taxista que pasaba levouna a un hospital proximo onde tivo dificultades para ser atendida. Unha vez no hospital foi diagnosticada erroneamente cunha insolacion e faleceu o dia seguinte dun derramo cerebral . Foi incinerada e as suas cinzas sepultadas xunto a sua nai, Margaret Paffgen, en Berlin . Ao seu arredor, uns poucos amigos despedirona cunha cinta en que soaron cancions dela.

Vida privada [ editar | editar a fonte ]

Nico falaba ingles , castelan , frances , aleman e italiano .

Estaba emparentada con Hermann Paffgen, quen fundou a fabrica de cervexa Paffgen en 1883 en Colonia. Nico era xorda dun oido, o que frecuentemente lle daba problemas para escoitar o que lle dician, asi como equivocarse nalgunha nota no piano.

Discografia [ editar | editar a fonte ]

Datos de The Great Rock Discography ^{[ 2 ]}

Albums en solitario [ editar | editar a fonte ]

Albums en colaboracion [ editar | editar a fonte ]

Albums en directo [ editar | editar a fonte ]

Albums recompilatorios [ editar | editar a fonte ]

Publicacions non oficiais [ editar | editar a fonte ]

En 2002, Faust Records publicou duas coleccions de escuras gravacions de Nico, Reich der Traume e Walpurgis-Nacht . ^{[ 9 ] [ 10 ]}

Sinxelos [ editar | editar a fonte ]

Filmes e obras sobre Nico [ editar | editar a fonte ]

• Nico ? In Memoriam (1988), documental dirixido por Bernd Gaul
• Nico Icon (1995), documental dirixido por Susanne Ofteringer
• Nico Icon Play , obra teatral de Stella Grundy, estreada en Studio Salford o 5 de setembro de 2007
• Nico. Sphinx aus Eis (2005), de Werner Fritsch
• Nico, 1988 (2018), dirixido por Susanna Nicchiarelli coa actriz Trine Dyrholm como Nico.

Notas [ editar | editar a fonte ]

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Wikimedia Commons ten mais contidos multimedia na categoria:   Nico

Bibliografia [ editar | editar a fonte ]

• Nico: The Life and Lies of an Icon por Richard Witts ( Virgin Books : Londres , 1992).
• Up-tight: the Velvet Underground Story por Victor Bockris e Gerard Malanga ( Omnibus Press : Londres, 1995 reimpresion).
• Songs They Never Play on the Radio: Nico, the Last Bohemian por James Young , Bloomsbury , Londres 1992 ISBN 0-7475-1194-2
  • Nico ? The End , USA edition, The Overlook Press , USA, 1993 ISBN 0-87951-504-X
• Nico: Photographies by Antoine Giacomoni, ( Dragoon : Paris, 2002).
• Nico: Cible mouvante. Chansons, Poemes, Journal por Nico, Jacques Pauvert e Ari Boulogne, (Pauvert: Paris, 2001).
• L'amour n'oublie jamais por Ari Boulogne, (Pauvert: Paris, 2001).
• Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk por Legs McNeil e Gillian Mccain, (Grove Press: Nova York, 1996).
• Luul: Ein Musikerleben zwischen Agitation Free, Ashra, Nico, der Neuen Deutschen Welle und den 17 Hippies por Lutz Ulbrich (Schwarzkopf & Schwarzkopf: Berlin, 2007).
• Nico - In The Shadow Of The Moon Goddess por Lutz Graf-Ulbrich, libro electronico, Amazon Digital Services, 2015.

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]

• Habits of Waste, Pt. 1 Evaluation of Nico's early work
• Habits of Waste, Pt. 2 Evaluation of Nico's later work
• Nico, the Voice of Disaffected Youth ? Audio story from National Public Radio
• Nico (BBC Radio 4 Woman's Hour audio item)
• Nico ? In Memoriam Arquivado 03 de abril de 2016 en Wayback Machine . Video on demand link to 1988 concert documentary