Diktatoreco
a?
Diktaturo
estas
politika sistemo
, en kiu
registaro
(kaj precipe ?ia
estro
) postulas ion kaj ?iuj aliaj devas obei, sed ne ?iam devas temi pri estro de
?tato
, sed anka? povas temi pri estro de
urbo
,
vila?estro
,
tribestro
a? ?enerale pri persono, kiu klinas al tiu ?i stilo de sistemo e? ne devante esti ies estro.
Diktaturo estas a?tokrateca a? a?toritatema ?tatformo en kiu registaro estas regita fare de individuo: nome
diktatoro
kiel en
oligarkio
. ?i estas
a?tokrateca
formo de
absoluta regado
, per gvidado senrestrikta perle?e,
konstitucioj
, a? aliaj sociaj kaj politikaj faktoroj ene de la ?tato kiu estu super la
diktatoro
, kaj sen
potencdisi?o
, tiel ke la diktatoro kontrolas la tri registarajn bran?ojn: la
le?dona povo
, la
ju?istaro
kaj la
ekzekutivo
.
Diktaturo povas esti ?tatkontrolita fare de unu persono, a?
grupeto de homoj
. En tiu ?tatformo la
potenco
ripozas tute sur la persono a? grupo de homoj, kaj povas esti akirita fare de
perforto
a? de
heredo
: escepte e? de
balotado
. La diktatoro(j) anka? povas preni for multon da la
libereco
de ?iaj
popoloj
.
Oni kutime faras distingon inter diktaturo kaj
monarkio
(inkluzive de
absoluta monarkio
, en kiu la monarko centralizas ?iujn regopovojn), en kiu ekzistas argumento por la
legitimeco
de registaro per heredo a? konstitucia tradicio.
La plej ?enerala esprimo estas
despotismo
, ?tatformo en kiu ununura unuo regas per
a?tokratio
. Tiu unuo povas esti individuo, kiel en a?tokratio, a? ?i povas esti grupo,
[2]
kiel en
oligarkio
. Despotismo povas signifi tiranecon (domineco tra minaco de puno kaj perforto), a?
absolutismon
; a?
diktaturo
(?tatformo en kiu la reganto estas absoluta diktatoro, ne limigita fare de
konstitucio
, le?oj a? opozicio, ktp.).
[3]
Diktaturo povas preni la formon de
absolutismo
a?
totalismo
.
Diktaturo estas "?tatformo en kiu a?tokratio estas koncentrita en diktatoro a? malgranda grupo" a? "registara organizo a? grupo en kiu a?tokratio estas tiel koncentrita",
[4]
dum
demokratio
, kun kiu la koncepto de diktaturo ofte estas komparita, estas difinita fare de la plej multaj homoj kiel ?tatformo kie tiuj kiuj regas estas elektitaj tra ?eneralaj vo?donoj. A?toritatemaj diktaturoj estas tiuj kie ekzistas malmulte da politika mobilizado kaj "grupeto ekzercas potencon ene de formale malklare difinitaj limoj sed fakte tre anta?videblaj".
[5]
Totalismaj diktaturoj implikas "ununuran partion gviditan fare de ununura potenca individuo kun potenca sekreta
polico
kaj tre evoluinta ideologio." ?i tie, la registaro havas "totalan kontrolon de
amaskomunikiloj
kaj sociajn kaj ekonomiajn organizojn".
[6]
Hannah Arendt
etikedis totalismon kiel nova kaj ekstrema formo de diktaturo implikante izolitajn individuojn en kiuj ideologio ludas ?efan rolon en difinado kiel la tuta socio devus esti organizita.
[7]
Juan Linz argumentas ke la distingo inter a?toritatema registaro kaj totalitarismo estas ke dum a?toritatisma ser?as sufoki
politikon
kaj politikan mobilizadon (malpolitikigo), totalitarisma ser?as kontroli politikon kaj politikan mobilizadon.
[8]
Diktaturoj povas esti klasifikitaj la? kelkaj manieroj, kiel ekzemple:
- Militista re?imo, eble la plej oftaj, ?ar apogo de
armeo
(a? de sektoro el tiu) povas esti definitiva; "arbitracianta" kaj "reganta" specoj povas esti distingitaj; arbitraciantaj registaroj estas profesiaj, civil-orientitaj, volante prirezigni potencon post kiam problemoj estis solvitaj, kaj apogas la ekzistantan socian ordon; "regantaj" specoj rigardas civilulojn kiel malkompetentulojn kaj havas neniun intencon de resendado de potenco al ili, estas sa?e organizitaj, kaj havas koheran ideologion.
[9]
- Unupartia ?tato
, "malfortaj" kaj "fortaj" versioj povas esti distingitaj; en malfortaj unupartiaj ?tatoj, "almena? unu alia aktoro superbrilas la rolon de la partio (kiel ununura individuo, la militistaro, a? la prezidanto)."
[10]
La epokoj de
Josif Stalin
en
Sovetunio
[11]
kaj de
Mao Zedong
en
?inio
, de
Mustafa Kemal Ataturk
kaj
?smet ?nonu
en
Turkio
povas funkcii kiel ekzemploj.
[12]
- Personisma
?tato
- Hibridaj formoj, nome iaspeca kombina?o de la tipoj supre menciitaj.
- Monarkiaj diktatorecoj estas re?imoj en kiu "persono de re?a deveno heredis la postenon de ?tatestri kongrue kun akceptata praktiko a? konstitucio". Re?imoj ne estas konsiderata diktatorecoj se la monarka rolo estas relative ceremonia sed
absolutaj monarkioj
, kiel
Saudarabio
povas esti konsiderataj
heredaj diktatorecoj
. La reala politika povo devas esti plenumita de la
monarko
?e re?imoj klasitaj kiel tiaj. Elitoj en monarkioj estas tipe membroj de la
re?a familio
.
[14]
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo
Monarkio
.
Diktatoroj povas atingi povon per nombraj vojoj, nome la jenaj ekzemple:
- Familia diktaturo - heredante povon tra familiaj ligoj, kiaj ?e
Haitio
(Duvalier),
Nikaragvo
(Somoza),
Nord-Koreio
ktp.
- Militista diktaturo
- tra militista forto (
armeo
) a?
pu?o
. En
Latinameriko
, militistaj diktatorecoj estis ofte regataj de komitatoj konataj kiel militistaj
juntoj
. En
Hispanio
la diktaturo de
Francisco Franco
estis muntita post
pu?o
kaj sekva
enlanda milito
, post kio la armeo konservis povon e? post la morto de la diktatoro, kvardek jarojn poste.
- Konstitucia diktaturo - diktatoraj povoj havigita per konstituciaj rimedoj (ofte provizore kaze de ur?o). Diskutinda povas esti la kazo de Venezuelo dum la preska?-diktatoreco de
Nicolas Maduro
.
- Mempu?o - per nuligo de ekzistantaj demokratiaj mekanismoj post atingi povon per konstituciaj rimedoj (
Hitlero
dekomence, a?
Primo de Rivera
en
1923
en
Hispanio
.
Sekreta polico
(a?
politika polico
) estas formita per spionaj, sekurecaj a? policaj agentejoj kiuj kovras operacojn kontra? politikaj opoziciantoj kaj
disidentoj
. Organizoj de sekreta polico estas karakteraj de totalismaj re?imoj. Uzita por protekti la politikan povon de individua diktatoro a? a?toritatisma re?imo, la sekreta polico ofte funkcias ekster la le?aro kaj estas uzata por subpremadi disidentojn kaj malfortigi la politikan opozicion, ofte per perforto.
En diktaturoj ne ekzistas
apartigo de povoj
, kaj tiele la diktatoro,
unika partio
a? reganta grupo a? familio havas totalan kontrolon de la parlamento a? le?ofara institucio, de la jura povo kaj tribunaloj, de la
armeo
, de la
polico
kaj de ?iuj ?tataj instancoj, krom de la amaskomunikilaro.
Stabila diktaturo estas diktaturo kiu povas resti en povo por longaj periodoj. La stabila diktaturteorio koncerne
Sovetunio
eltenis ke post la sinsekvaj krizoj sekvante la morton de
Josif Stalin
, la venka gvidanto supozis la statuson de stalinista diktatoro sen la teroraparataro de Stalin.
[15]
?ilio
kaj
Paragvajo
estis konsideritaj kiel stabilaj diktaturoj en la
1970-aj jaroj
.
[16]
Estis argumentite ke stabilaj diktaturoj kondutas alimaniere kiel malstabilaj diktaturoj. Maria Brouwer opinias ke "ekspansiemaj politikoj povas malsukcesi kaj
subfosi
la a?toritaton de la gvidanto. Stabilaj diktatoroj, faris tial, estu emaj sindeteni de armea agreso. Tio validas por imperiaj
?inio
,
Bizanco
kaj
Japanio
, kiuj sindetenis de vastigado de sia imperio ?e iu punkto en tempo. Emer?antaj diktatoroj, kompare, volas gajni la subtenon de homoj promesante al ili ri?a?on de transprenado de hejma a? fremda ri?a?o. Ili havas ne multon perdindan okaze de malsukceso, dum sukceso povus levi ilin al pozicioj de ri?a?o kaj potenco."
[17]
la demokratieca indekso de 2016
Plenaj demokratioj:
9?10
8?8,99
Neplenaj demokratioj:
7?7,99
6?6,99
Neniuj datumoj
| Miksaj re?imoj:
5?5,99
4?4,99
A?tokrataj re?imoj:
3?3,99
2?2,99
0?1,99
|
Unu el la taskoj en
politika scienco
estas mezuri kaj klasigi re?imojn ?u diktatorecajn ?u demokratiajn.
Freedom House
,
Polity IV
kaj
Democracy-Dictatorship Index
estas tri el la plej uzataj
datumbazoj
fare de politikaj sciencistoj.
[18]
?enerale, estas du esploraj alproksimi?oj: la minimuma alproksimi?o, kiu fokuzas sur la fakto ?u
lando
havas kontinuajn
balotojn
kiuj estas konkurenceblaj, kaj la substanca alproksimi?o, kiu etendas la koncepton de demokratio por inkludi
homajn rajtojn
,
gazetliberecon
, kaj la
regadon de la le?o
. La Demokrati-Diktatoreca Indekso estas vidata kiel ekzemplo de la minimuma alproksimi?o, dum la
Polity
datuma serio, estas pli substanca.
[19]
[20]
[21]
[22]
Inter la du
mondmilitoj
, oni priskribis kvar tipojn de diktatorecoj: nome Konstitucia, Komunisma (teorie kiel la "
diktatoreco de la proletaro
"), Kontra?revolucia kaj
fa?isma
. Ekde la
Dua Mondmilito
, oni agnoskis pli lar?an gamon de diktatorecoj, kiel la diktatorecoj de la
Tria Mondo
, teokratiaj a? religiaj diktatorecoj kaj dinastiaj a? famili-bazitaj diktatorecoj.
[23]
Dum la
Respublika fazo
de la
Antikva Romo
,
Romia diktatoro
estis la speciala magistrato kiu tenis bone difinitajn povojn, normale por ses monatojn por unu regotempo, kutime kombine kun
konsuleco
. Romiaj diktatoroj ricevis absolutan povon dum epokoj de neceso. Dum plenumo, ilia povo estis origine nek arbitra nek nekomprenebla, kaj estis subjekto de juro kaj oni postulis aljustigon de ilia agado. Ne estis tiaj diktatorecoj post la komenco de la 2a jarcento a.K. kaj postaj diktatoroj kiel
Sulao
kaj la
romiaj imperiestroj
praktikis la povon multe pli personece kaj arbitre. ?ar la romia imperiestro estis anka?
re?o
kiel tuto sed sen tiu nomo, ?ar tiu koncepto restis tabua por la tradicia Romia socio, la institucio ne estis anta?enigita en la cetero de la
Romia Imperio
.
19a-jarcentaj Latinamerikaj ka?diloj
[
redakti
|
redakti fonton
]
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo
Ka?dilo
.
Post la falo de la
hispana kolonia regado
, variaj diktatoroj enpovi?is en multaj sendependi?intaj landoj. Ofte estrante privatan armeon, tiuj
ka?diloj
a? mem-nomumitaj politik-militistaj estroj, atakis malfortajn naciajn
registarojn
post ili kontrolis la politikajn kaj ekonomiajn povojn de unu regiono, kun ekzemploj kiel
Antonio Lopez de Santa Anna
en Meksiko kaj
Juan Manuel de Rosas
en Argentino. Tiaj diktatoroj estis referencataj anka? kiel "
personismaj
".
La tajdo de
militistaj diktaturoj
en Centra kaj
Sudameriko
en la dua duono de la
20-a jarcento
lasis partikularan markon sur la kulturo de
Latinameriko
. En
Latinamerika literaturo
, la sub?enro de pridiktatora
romano
kiu defiis la povon kaj subprememon de diktatorecoj kaj de
Ka?dilismo
estas grava ?enro. Tiele kiel sekvo estas multaj
filmoj
kiuj priskribas tiujn Latinamerikajn militre?imojn.
Kurioze la unua romano kiu estis verkita pri latinamerika diktatoro estus publikigita ne de latinamerika, sed de hispana verkisto, nome
Ramon Maria del Valle-Inclan
, kiu metis en "Tirano Banderas" sian sperton en
Meksiko
. "El senor Presidente" (1946) de
Miguel Angel Asturias
fokusi?as pri la figuro de la diktatoro, dum "Torotumbo" (1956) fokusi?as al insurekcio kontra?diktatora okazanta en tempo de
karnavalo
. Aliaj latinamerikaj verkistoj kiel
Gabriel Garcia Marquez
en "El otono del patriarca",
Augusto Roa Bastos
en "Yo, el supremo",
Alejo Carpentier
en "El recurso del metodo" o
Mario Vargas Llosa
en "La fiesta del chivo" ripetas tion kio i?is beda?rinda temo kaj en la fikcio kaj en la realo.
Komunismo kaj Fa?ismo en diktaturoj de la 20-a jarcento
[
redakti
|
redakti fonton
]
En la unua duono de la 20a jarcento,
komunismaj
kaj
fa?ismaj
diktatorecoj aperis en vario de science kaj teknologiaj progresintaj landoj, kio estas tre diferenca fenomeno el la diktatorecoj en Latinameriko kaj ?e post-koloniaj diktatorecoj en Afriko kaj Azio. ?efaj ekzemploj de modernaj totalismaj diktatorecoj estas jenaj:
Diktatorecoj en Afriko kaj Azio post la Dua Mondmilito
[
redakti
|
redakti fonton
]
Post la
Dua Mondmilito
, diktatoroj establis sin mem en kelkaj novaj ?tatoj de Afriko kaj Azio, ofte malprofite a? malsukcese al
konstitucioj
hereditaj el la
koloniaj potencoj
. Tiuj konstitucioj ofte malsukcesis funkcii sen forta
meza klaso
kontra? la anta?ekzistanta a?tokrata regado. Kelkaj elektitaj prezidentoj kaj ?efministroj kapta?is la povon subpremante la opozicion kaj instalante unu-partian regadon kaj aliaj establis militistajn diktatorecon danke al siaj
armeoj
. ?ia ajn estu ilia formo, tiuj diktatorecoj havis kontra?an efikon sur la ekonomia kresko kaj la kvalito de politikaj institucioj.
[24]
Diktatoroj kiuj estis en posteno dum longa periodo de tempo trovis pli kaj pli malfacile funkciigi plifirmigajn ekonomiajn politikojn.
Ofte citita ekspluatema diktatoreco estas la re?imo de
Mobutu Sese Seko
, kiu regis en
Zairo
el 1965 ?is 1997, kaj fra?dis ?irka? 5 mil milionoj de usonaj dolaroj el sia lando.
[25]
Pakistano
estas alia lando kiu estis regata de tri militistaj diktatoroj dum preska? 32 jaroj en 7 jardekoj de ties ekzistado. Dekomence ?e
Generalo Muhammad Ajub ?an
kiu regis el 1958 ?is 1969. La posta estis Generalo
Zia-ul-Hak
kiu uzurpis la povon en 1977 kaj plutenis ?in la plej longda?ra ?is li mortis en aviadila akcidento en 1988. Dek jarojn post Zia, la
Generalo Pervez Mu?arraf
ekhavis la kontrolon post malvenko kontra? Barato en la
Kargila Milito
. Li restis en povo dum 9 jaroj ?is 2008
[26]
.
La tutmonda dinamiko de
demokratiigo
estis ?losila demando inter politikaj sciencistoj.
[27]
[28]
Oni diras, ke la Tria Demokratiiga Tajdo turnis kelkajn diktatorecojn en demokratioj
[27]
(vidu anka? la kontraston inter la du bildoj de la Demokrati-Diktatoreca Indekso en 1988 kaj 2008).
La manieroj per kiuj la diversaj landoj transiris el diktatorecoj al demokratioj estis same diversaj. Tio videblas en la komparo de du tre proksimaj (geografie) cirkonstancoj, nome en
Portugalio
kaj en
Hispanio
en la mezo de la
1970-aj jaroj
. Amba? landoj estis suferintaj diktatorecojn (en Hispanio multe pli mortiga), sed en Portugalio okazis samtempe
koloniisma
milito en preska? ?iuj ties kolonioj en Afriko, kiuj deziris sendependigon. Sekve granda parto de la armeo estis kontra? la registaro kaj ?ia koloniisma politiko; alivorte granda sektoro de la armeo estis maldekstrema kaj preta interveni por influi en la politiko. Aliflanke en la najbara Hispanio la politika sektoro favora al la diktatoro
Francisco Franco
perdis povon, la socio mobilizi?is kontra?e, dum plej parto de la hispana armeo estis kontra? la demokratiigo.
En la 25a de aprilo 1974 okazis en Portugalio la
pu?o
kiu poste estis nomita
Revolucio de la Diantoj
; la maldekstraj armeanoj enpovi?is, nuligis la diktatoremajn sektorojn de la
polico
kaj instalis unue demokratajn instituciojn kaj poste e? maldekstrajn registarojn, kiuj sendependigis la eks-koloniojn. En la najbara lando, la 20an de novembro 1975 mortis la diktatoro Francisco Franco, kiu iel estis preparinta la finigon de sia re?imo nomumante sukcedanton kiel ?tatestro Juan Carlos de Burbono, kiu tuj i?os
la re?o de Hispanio
. Tamen la poste nomita
Hispana transiro al demokratio
iris multe pli malrapide: la
frankismaj
sektoroj en la ekonomiaj sektoroj, la polico kaj la armeo bremsis la demokratiigon kaj e? ?is nuntempe (preska? duono de jarcento) ankora? ne plenumi?is diversaj politikoj rilataj al la transiro kaj al la nuligo de la diktatorecaj institucioj.
Unu el la argumentoj kiujn la registaro de
George W. Bush
uzis konstante dum la preparo de la
invado de Irako en 2003
estas ke necesas elpostenigi
Saddam Hussein
kaj ke instali demokratian registaron en Irako helpus la plifortigon de demokratio en
Mezoriento
.
[29]
Tamen, la rezulto de ekonomiaj kaj strategiaj interesoj estis terura
enlanda milito
, kiu estis transigita al la najbara
Sirio
, la plifortigon de la
islamisma terorismo
kaj la malstabilecon de la tuta mondoregiono. Krome la?
The Huffington Post
, "La 45 landoj kaj teritorioj kun malmulta a? neniu demokratia regado reprezentas pli ol duono de la ?irka? 80 landoj en kiuj estas militbazoj de Usono. Esplorado fare de la politika sciencisto Kent Calder konfirmas kio estas konata kiel la "diktatoreca hipotezo": Usono tendencas subteni diktatorojn (kaj aliajn nedemokratiajn re?imojn) en landoj kie Usono disponas el militbazaj instala?oj."
[30]
Averto: Tiu listo estas nur informa kaj tio ne supozigas, ke ?iuj en la listo estis samgrade diktatoroj. Estas diversaj kriterioj por mezuri la gradon de diktatoreco de diktatoroj kaj iliaj re?imoj. Inter tuj kriterioj gravas la nombro de mortintoj, graveco de torturoj kaj aliaj suferoj kiujn okazigis iliaj diktatorecoj, la manko de libereco, la arbitreco de la politikaj decidoj, la avaremo de la diktatoroj, la longda?reco de la regotempo, la profito kaj malprofito kiujn ili okazigis por sia popolo ktp. ?enerale la sube listitaj
politikistoj
regis en landoj kaj epokoj en kiuj tute nek estis liberaj
balotoj
nek liberecoj nek respekto por
homaj rajtoj
. Tamen la konsidero de tiuj diktatoroj a? kvaza?-diktatoroj multe dependas de la menciitaj diversaj kriterioj. Menciindas la jenaj:
Kongrue kun la dumlonga masklisma apartigo de
virinoj
el la registaraj postenoj, kvankam ne neekzistanta partopreno (
Golda Meir
,
Margaret Thatcher
,
Benazir Bhutto
,
Indira Gandhi
,
Angela Merkel
ktp.), rimarkindas la absoluta manko de registinoj en tiu listo; same menciindas, ke en kelkaj okazoj diktatoroj de tiu listo ?uis la aktivan akompanon de siaj edzinoj (e? post siaj mortoj), kiel ekzemple
Nicolae Ceau?escu
,
Francisco Franco
,
Ferdinand Marcos
kaj
Augusto Pinochet
.
- ↑
[1]
- ↑
Encyclopædia Britannica
- ↑
WordNet Search - 3.0
[
rompita ligilo
]
- ↑
Dictatorship - Definition and More from the Free Merriam-Webster Dictionary
. Merriam-webster.com (2012-08-31). Retrieved on 2013-07-12.
- ↑
Juan Linz, citita ?e Natasha M. Ezrow, Erica Frantz (2011),
Dictators and Dictatorships: Understanding Authoritarian Regimes and Their Leaders
, Continuum International Publishing Group. p2
- ↑
Ezrow and Frantz (2011:2-3)
- ↑
Ezrow and Frantz (2011:3)
- ↑
Ezrow and Frantz (2011:4)
- ↑
Ezrow and Frantz (2011:6-7)
- ↑
Ezrow and Frantz (2011:6)
- ↑
Stalinismo
- ↑
On the People's Democratic Dictatorship
- ↑
"
Call them ‘Dictators’, not ‘Kings’
".
Dawn
. 28a de januaro 2015.
- ↑
Ezrow, Natasha M; Frantz, Erica (2011). Dictators and dictatorships: understanding authoritarian regimes and their leaders. New York: Continuum.
ISBN 978-1-4411-1602-4
.
- ↑
RC Thornton (1972),
The Structure of Communist Politics
, World Politics
- ↑
AG Cuzan (1986),
Fiscal Policy, the Military, and Political Stability in Iberoamerica
, Behavioral Science
,
https://secure.uwf.edu/govt/documents/Cuzan-1986-FiscalPolicytheMilitaryandPoliticalStabilityinIberoamerica.pdf
- ↑
M Brouwer (2006),
Democracy and Dictatorship: The Politics of Innovation
, archived from
the original
on 2012-09-07
,
https://web.archive.org/web/20120907114031/http://www1.fee.uva.nl/pp/bin/278fulltext.pdf
, retrieved 2014-06-15
- ↑
(23a de marto 2012) “5. Democracy and Dictatorship: Conceptualization and Measurement”,
Principles of Comparative Politics
. CQ Press.
ISBN 978-1-60871-679-1
.
- ↑
Democracy and Dictatorship: Conceptualization and Measurement
(2017-08-17).
- ↑
Møller, Jørgen. (2012)
Requisites of Democracy: Conceptualization, Measurement, and Explanation
. Routledge,
p. 78?
.
ISBN 978-1-136-66584-4
.
- ↑
Clark, William Roberts. (2009)
Principles of comparative politics
. CQ Press..
ISBN 978-0-87289-289-7
.
- ↑
Divergent Incentives for Dictators: Domestic Institutions and (International Promises Not to) Torture
Appendix
"Unlike substantive measures of democracy (e.g., Polity IV and Freedom House), the binary conceptualization of democracy most recently described by Cheibub, Gandhi and Vree-land (2010) focuses on one institution?elections?to distinguish between dictatorships and democracies. Using a minimalist measure of democracy rather than a substantive one better allows for the isolation of causal mechanisms (Cheibub, Gandhi and Vreeland, 2010, 73) linking regime type to human rights outcomes."
- ↑
Frank J. Coppa. (1a de januaro 2006)
Encyclopedia of Modern Dictators: From Napoleon to the Present
. Peter Lang,
p. xiv
.
ISBN 978-0-8204-5010-0
. “In the period between the two world wars, four types of dictatorships were described by a number of smart people: constitutional, the communist (nominally championing the "dictatorship of the proletariat"), the counterrevolutionary, and the fascist. Many have rightfully questioned the distinctions between these prototypes. In fact, since World War II, we have recognized that the range of dictatorships is much broader than earlier posited and it includes so-called Third World dictatorships in Africa, Asia, Latin America, and the Middle East and religious dictatorships....They are also family dictatorships ....”.
- ↑
(2015) “
The Dictator Effect: How long years in office affect economic development
”,
Journal of Institutional Economics
11
(1),
p. 111?39
.
doi
:
10.1017/S1744137414000356
.
- ↑
Mobutu dies in exile in Morocco
.
CNN
(7a de septembro 1997).
- ↑
A brief history of military rule in Pakistan
(
angle
). Alirita 2019-03-22.
- ↑
27,0
27,1
Samuel P. Huntington. (6a de septembro 2012)
The Third Wave: Democratization in the Late 20th Century
. University of Oklahoma Press.
ISBN 978-0-8061-8604-7
.
- ↑
Nathan J. Brown. (2011)
The Dynamics of Democratization: Dictatorship, Development, and Diffusion
.
JHU Press
.
ISBN 978-1-4214-0088-4
.
- ↑
Wright, Steven.
The United States and Persian Gulf Security: The Foundations of the War on Terror
, Ithaca Press, 2007
(
ISBN 978-0-86372-321-6
)
- ↑
"
How U.S. Military Bases Back Dictators, Autocrats, And Military Regimes
", 16a de majo 2017.
- Friedrich, Carl J.; Brzezinski, Zbigniew K. (1965).
Totalitarian Dictatorship and Autocracy
(2a. eld.). Praeger.
- Bueno de Mesquita, Bruce; Alastair Smith, Randolph M. Siverson and James D. Morrow (2003).
The Logic of Political Survival
. The MIT Press.
ISBN 0-262-63315-9
.
- William J. Dobson (2013).
The Dictator's Learning Curve: Inside the Global Battle for Democracy
. Anchor.
ISBN 978-0-307-47755-2
.
- Bruce Bueno de Mesquita kaj Alastair Smith (2011).
The Dictator's Handbook: Why Bad Behavior is Almost Always Good Politics
. Random House. p. 272.
ISBN 978-1-61039-044-6
. OCLC 701015473.
- Jan C. Behrends:
Dictatorship: Modern Tyranny Between Leviathan and Behemoth
,
en Docupedia Zeitgeschichte, 14a de marto 2017. Alirita la 11an de junio 2019.
- Kolektiva,
Le Guide Supreme, petit dictionnaire des dictateurs
, Ginkgo editeur, 2008 (
ISBN 978-2846790611
)
- Jean-Claude Rolinat,
Hommes a poigne et dictateurs oublies de l'Amerique exotique
, Pardes, 2007 (
ISBN 978-2867143779
)
- Sophie Chautard,
Les dictateurs du XXe siecle
, Studyrama, kol. ≪Perspectives≫, 2006, 223 p. (
ISBN 2844727859
)
- Maurice Duverger,
Dictatures et legitimite
, PUF, 1982.
- Bonvecchio, Claudio. Il potere della paranoia: il mito del Dittatore, SocietaMutamentoPolitica; Florence Vol. 3, Fasc. 6, (2012): 63-78.
- En tiu ?i artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo
Dictatorship
en la angla Vikipedio.