Rutherford Birchard Hayes
(ur.
4 pa?dziernika
1822
w
Delaware
, zm.
17 stycznia
1893
we
Fremont
) ? ameryka?ski polityk i prawnik, dziewi?tnasty
prezydent USA
(1877?1881).
Rutherford Birchard Hayes urodził si? 4 pa?dziernika 1822 w Delaware jako syn szkockiego sklepikarza Rutherforda Hayesa seniora i jego ?ony Sophie
[1]
. Rutherford senior zmarł, gdy jego ?ona była w ci??y
[1]
. Przyszły prezydent miał czworo rodze?stwa, lecz tylko on i jego siostra Fanny do?yli wieku dorosłego
[2]
. Wychowaniem zajmował si? jego wujek, Sardis Birchard
[2]
. Hayes ucz?szczał do Methodist Academy w
Ohio
oraz do Webb Preparatory School w
Connecticut
[2]
. W 1842 roku uko?czył Kenyon College w
Gambier
[2]
, a trzy lata po?niej
nauki prawne
na
Uniwersytecie Harvarda
i 10 marca 1845 uzyskał prawo do samodzielnej praktyki
[3]
. Własn? praktyk? prowadził w Lower Sandusky, gdzie mieszkał do 1849 roku
[3]
.
Hayes interesował si? polityk? i sprzyjał
Partii Wigow
, a nast?pnie
Partii Republika?skiej
[3]
. W 1858 wystartował w wyborach do rady miejskiej
Cincinnati
i wygrał
[3]
. Mimo ?e dbał o interesy miasta, jego partia została obarczona win? za rozpad kraju i w 1861 roku Hayes przegrał wybory
[3]
.
Po wybuchu wojny secesyjnej wst?pił do wojska, gdzie otrzymał stopie?
majora
[3]
. Brał udział m.in. w bitwach pod
South Mountain
,
Winchester
,
Fisher’s Hill
i
Cedar Creek
[3]
. Za swoj? postaw? został awansowany na
pułkownika
, a nast?pnie
generała brygady
[4]
. W 1864 roku, b?d?c nadal w czynnej słu?bie wojskowej, wystartował w wyborach do
Izby Reprezentantow
z Ohio
[4]
. Wybory wygrał i zasiadał w Izbie Ni?szej w latach 1865?1867
[4]
. Był zdecydowanym przeciwnikiem
secesji
,
niewolnictwa
i zwolennikiem
impeachmentu prezydenta Johnsona
oraz rozszerzenia praw dla czarnoskorych obywateli
[4]
. W 1867 roku zrezygnował z zasiadania w Kongresie, gdy? kandydował na urz?d
gubernatora stanu Ohio
[4]
. Wygrał wybory i pełnił swoje stanowisko przez dwie kadencje, od 1868 do 1872 roku
[4]
. Wowczas przegrał kolejne wybory i powrocił do Cincinnati, a nast?pnie do
Fremont
[4]
. Trzy lata po?niej ponownie został kandydatem na gubernatora Ohio, ktor? to funkcj? sprawował po raz trzeci w latach 1876?1877
[5]
. W czerwcu 1876 roku, na konwencji Partii Republika?skiej w Cincinnati, w siodmym głosowaniu otrzymał nominacj? prezydenck?
[5]
. Kandydatem na
wiceprezydenta
został
William Wheeler
[5]
. Nominatem
Partii Demokratycznej
na prezydenta był gubernator stanu Nowy Jork
Samuel J. Tilden
[5]
.
Podczas
wyborow
obie partie obawiały si? fałszerstw z przeciwnej strony
[6]
. W głosowaniu powszechnym Tilden zdobył niespełna 300 tys. głosow wi?cej ni? Hayes, jednak wi???cy był wynik głosowania
Kolegium Elektorow
, gdzie wymagana wi?kszo?? wynosiła 185 głosow
[6]
. Po podliczeniu głosow z wi?kszo?ci stanow okazało si?, ?e Tilden uzyskał 184 głosy, podczas gdy Hayes ? 166, zatem kandydatowi demokratow brakowało jednego głosu
[6]
. W USA panowała zasada, ?e je?li w głosowaniu powszechnym w danym stanie kandydat uzyska wi?kszo??, to przejmuje 100% głosow elektorskich z tego stanu
[6]
. Do zako?czenia głosowania potrzebowano jeszcze głosow z
Florydy
,
Karoliny Południowej
i
Luizjany
, czyli stanow, sprzyjaj?cych Partii Demokratycznej
[6]
. W tych stanach czarnoskorzy obywatele byli zastraszani przez
Ku Klux Klan
, by nie głosowali na republikanow, i musieli by? eskortowani do urn przez
?ołnierzy federalnych
[6]
. Elektorzy popieraj?cy demokratow odmowili uznania wynikow wyborow i przesłali Izbie Reprezentantow własne sprawozdanie do przeliczenia głosow
[6]
. Dodatkowo stwierdzili, ?e jeden z republika?skich elektorow z
Oregonu
nie miał kwalifikacji, wi?c ??dali zast?pienia go własnym nominatem
[6]
. Spor został przedstawiony w
Kongresie
, gdzie
przewodnicz?cy Senatu
miał dokona? przeliczenia głosow
[7]
. Przewodnicz?cym był republikanin
Thomas W. Ferry
, jednak wi?kszo?? w poł?czonych izbach Kongresu mieli demokraci, dlatego postanowiono powoła? specjaln? komisj?, w skład ktorej weszło pi?ciu parlamentarzystow republika?skich i pi?ciu demokratycznych, dwoch s?dziow
S?du Najwy?szego
z nominacji Partii Republika?skiej i dwoch z nominacji Partii Demokratycznej
[7]
. Pi?tnastym członkiem został niezale?ny s?dzia S?du Najwy?szego,
David Davis
, ktory jednak przed rozpocz?ciem obrad został wybrany przez demokratow do legislatury stanu
Illinois
[7]
. Poniewa? w składzie S?du Najwy?szego nie było wi?cej reprezentantow demokratow ani s?dziow niezale?nych, miejsce Davisa w komisji zaj?ł republikanin
Joseph P. Bradley
[7]
. Kiedy na obradach poł?czonych izb, przeliczano głosy, komisja przegłosowała stosunkiem 8:7 kontrowersyjne głosy Luizjany, Karoliny Południowej, Florydy i Oregonu na korzy?? Hayesa
[7]
. Wowczas demokraci postanowili wygłasza? bardzo długie przemowienia, aby opo?ni? przeliczanie głosow na tyle, by nowo wybrany prezydent nie zdołał obj?? urz?du w konstytucyjnym terminie
[8]
. W odpowiedzi republikanie obiecali, ?e Hayes poprawi stosunki z Południem i doprowadzi do jego odbudowy, a tak?e powoła jednego demokratycznego polityka do swojego gabinetu
[8]
. Obietnice te złagodziły stanowisko Partii Demokratycznej i 2 marca przewodnicz?cy Senatu ogłosił, ?e Rutherford Hayes uzyskał 185 głosow elektorskich, wobec 184 głosow dla Tildena
[8]
. Badacze historii ameryka?skiej uznali, ?e Hayesowi słusznie przyznano głosy Karoliny Południowej i Luizjany, lecz niesłusznie otrzymał głosy Florydy, zatem prezydentem powinien zosta? Samuel J. Tilden
[8]
.
Hayes dowiedział si? o zwyci?stwie 3 marca 1877 roku, czyli na dzie? przed terminem obj?cia urz?du
[8]
. Przysi?g? zło?ył jeszcze tego samego dnia wieczorem, w
Białym Domu
[8]
. Do swojego gabinetu starał si? powoływa? fachowcow ?
sekretarzem stanu
został prawnik
William Evarts
, natomiast
sekretarzem skarbu
? ekonomista
John Sherman
, co rozzło?ciło liderow Partii Republika?skiej
[9]
. Probuj?c ograniczy? system łupow politycznych, 22 czerwca zakazał pracownikom administracji pa?stwowej anga?owania si? w kampanie wyborcze czy uczestnictwa w zjazdach partii politycznych
[9]
. Kiedy dowiedział si?, ?e dwaj poborcy ceł,
Chester Arthur
i Alonzo Cornell, s? działaczami Partii Republika?skiej, zwrocił si? do nich, by wybrali albo stanowisko, albo działalno?? polityczn?
[9]
. Wobec odmowy Hayes skierował spraw? do
Senatu
, ktory odrzucił wniosek prezydenta, a bossowie partyjni republikanow jeszcze bardziej odsun?li si? od Hayesa
[9]
. Chocia? prezydentowi ostatecznie udało si? zast?pi? Arthura i Cornella, nie udało mu si? dokona? wi?kszych reform administracji pa?stwowej
[9]
.
Jedn? z jego pierwszych decyzji było wycofanie wojsk z Południa, b?d?ce spełnieniem obietnicy z obrad komisji podliczaj?cej głosy elektorow w Kongresie
[9]
. Działanie to doprowadziło do obj?cia tam władzy przez demokratow i
dyskryminacji rasowej
czarnoskorych mieszka?cow przez
Ku Klux Klan
[9]
. Ponadto demokraci w Kongresie blokowali ustawy zakazuj?ce dyskryminacji rasowej na Południu
[10]
.
W połowie 1877 roku prezydent musiał stan?? przed problemem masowych strajkow pracownikow kolei
[10]
. Wobec pro?b gubernatorow stanow Hayes wysłał wojsko, aby opanowa? protestuj?ce tłumy, co tylko zaostrzyło demonstracje, poniewa? opinia publiczna stała po stronie kolejarzy
[10]
. Prezydent zastanawiał si? nawet nad wprowadzeniem
stanu wojennego
w
Pensylwanii
, lecz odst?pił od tego pomysłu, a nast?pnie odwołał ?ołnierzy
[10]
. Mi?dzy innymi te wydarzenia zapocz?tkowały powstanie
organizacji zwi?zkowych
w Stanach Zjednoczonych, takich jak np. Mi?dzynarodowy Zwi?zek Robotniczy utworzony w 1878 roku
[10]
.
W dziedzinie polityki zagranicznej Hayes podj?ł inicjatyw?, by maj?cy powsta? kanał mi?dzyoceaniczny był pod wył?czn? kontrol? Stanow Zjednoczonych
[11]
. Jego budow? w Panamie rozpocz?ł Francuz Ferdinand de Lesseps, ktory zwrocił si? do rz?du ameryka?skiego o wsparcie finansowe
[11]
. Powołuj?c si? na
doktryn? Monroego
, Hayes zaprotestował przeciw kontrolowaniu kanału przez jakiekolwiek pa?stwo europejskie
[11]
. Dlatego te? Izba Reprezentantow zobowi?zała prezydenta do uniewa?nienia
układu Claytona-Bulwera
[12]
. Francuzi o?wiadczyli, ?e jest to prywatna inicjatywa Lessepsa i nie zamierzaj? w ni? ingerowa? ani jej finansowa?
[12]
.
W czasie kadencji Hayesa do Stanow Zjednoczonych
przybyło
wielu Chi?czykow
[12]
. Spowodowało to protesty i antyimigracyjne nastroje, zwłaszcza w zachodniej cz??ci kraju
[12]
. Na gabinet i prezydenta wywierano presj?, by podj?ł kroki w celu zmniejszenia napływu Chi?czykow do Stanow Zjednoczonych, odwołuj?c si? nierzadko do rasistowskich uprzedze?
[12]
. Wowczas Kongres powołał specjaln? komisj? do opracowania raportu, na podstawie ktorego przyj?to antychi?sk? ustaw? ?Fifteen Passenger Bill”
[13]
. Mowiła ona, ?e statki ameryka?skie mog? zabra? na swoj pokład maksymalnie 15 obywateli chi?skich
[13]
. Hayes zawetował t? ustaw? i wysłał do Chin specjaln? delegacj?, na ktorej czele stan?ł
James Burrill Angell
, rektor
Uniwersytetu Michigan
[13]
. Celem misji było opracowanie nowej polityki imigracyjnej obu pa?stw
[13]
. Porozumienie, zawarte 18 listopada 1880 roku, zezwalało na ograniczanie migracji chi?skiej siły roboczej do USA, jednocze?nie zakazuj?c obywatelom Stanow Zjednoczonych eksportu do Chin
opium
[13]
.
Po zako?czeniu kadencji prezydenckiej Hayes nie starał si? o reelekcj? i wycofał si? z ?ycia publicznego
[14]
. Interesował si? sprawami o?wiatowymi i społecznymi
[14]
. Zmarł 17 stycznia 1893 we Fremont
[15]
.
Rutherford Hayes poznał swoj? przyszł? ?on?, cork? lekarza,
Lucy Ware Webb
, w Cincinnati
[3]
. Ich ?lub odbył si? 3 grudnia 1852 roku
[3]
. Para miała siedmiu synow i jedn? cork?
[3]
.
- ↑
a
b
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 395.
- ↑
a
b
c
d
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 396.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 397.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 398.
- ↑
a
b
c
d
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 399.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 400.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 401.
- ↑
a
b
c
d
e
f
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 402.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 403.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 404.
- ↑
a
b
c
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 405.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 406.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 407.
- ↑
a
b
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 408.
- ↑
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 409.
- Biografia
w
Biographical Directory of the United States Congress
(
ang.
)