Вселенска станица ? вештачка структура предвидена за лу?е да живеат во вселената. До сега се правени само станици во нискоземска орбита, познати како орбитални станици. Вселенска станица се разликува од другите вселенски летала со екипаж по тоа што нема голем погон или оддели за слетува?е. За транспорт од и до вселенските станици се користат други летала. Вселенските станици се диза?нирани за среден период на живот во орбитата, на?често во периоди од недели, месеци, а некои дури и години. Во моментот единствената активна е Ме?ународната вселенска станица . Пред неа, тука се ? Алмаз “, ? Са?ут “, ? Ска?лаб “ и ? Мир “.

Вселенските станици од 2007 година се користат за проучува?е на ефектите на долг престо? во вселената врз човечкото тело, како и за овозможува?е платформи за поголем бро? на подолги научни истражува?а.

Цели [ уреди | уреди извор ]

Вселенските станици се користени за воени и цивилни цели. Последната воена вселенска станица е Са?ут-5 , ко?а е користена од програмата ? Алмаз “ на Советскиот Со?уз во 1976 и 1977 ^[1]

Типови на вселенски станици [ уреди | уреди извор ]

Посто?ат два типа на вселенски станици: монолитски, и модуларни

Монолитски [ уреди | уреди извор ]

Поранешните станици, како Ска?лаб и Са?ут , се т.н. монолитски вселенски станици. Тие се планирани да се конструирани и лансирани во еден дел, и потоа населени со човечки екипаж. Како такви, тие воглавно сите намирници и експерименталната опрема ги носеле со себе за време лансира?ето. Кога сето тоа ?е се потроши, истите биле напуштани.

Почнува??и со Са?ут-6 и Са?ут-7 , може да се забележи промена промена; на нив се додадени две пристаништа кои овозможувале посета од друг екипаж, кои ?е до?дат со друго летало до нив. Со ова е овозможено станицата посто?ано да е населена. Ска?лаб исто така е опремен со пристаниште, но нивната порта никогаш не беше искористена.

Модуларни [ уреди | уреди извор ]

Во втората група спа?аат Мир и МВС . Ка? нив, на?првин беше лансиран главниот дел, а подоцна додатни модули, главно со специфична улога, се додададени на него. Ово? метод е пофлексибилен во смисла на оперира?е, а и ?а отстранува потребата од лансирно возило со огромна мо?.
На 28 март 2015 година, од космодромот во Казахстан била лансирана ракетата ко?а во Ме?ународната вселенска станива ги однела космунаутите Михаил Корн?енко од Руси?а и Скот Кели од САД , со цел да престо?уваат таму една година. Целта на миси?ата била проучува?е на ефектите на долгиот престо? во вселената врз организмот на човекот. ^[2]

Проблеми со населивост [ уреди | уреди извор ]

Овие станици имаат различни проблеми кои го намалуваат времето на населивост, како што се слабата способност за рециклира?е, релативно високото зраче?е, и, недостатокот од гравитаци?а, Некои од овие пробеми ствараат нелагода и долготра?ни ефекти по здрав?ето. Во случа? на сончеви бури, сегашните живеалишта се заштитени од магнетното поле на Зем?ата, и се под Ван Аленовиот по?ас

Идните живеалишта во вселената можеби ?е се обидат да ги решат овие проблеми, и со тоа ?е се спремни за долготра?но населува?е. Некои диза?ни можат дури да вдомат голем бро? на лу?е, со што би се формирале градови во вселената. Досега вакви диза?ни не се конструирани, биде??и дури и за лансира?е на мали станици, потрушувачката засега не е ниту економски, ниту политички поддржана.

Архитектура [ уреди | уреди извор ]

Една вселенска станица претставува комплексен систем со многу ме?усебно поврзани подсистеми:

1. Структура,
2. Електрична енерги?а,
3. Контрола на температурата,
4. Контрола на висината,
5. Орбитално наведува?е и погон,
6. Автоматизаци?а и роботика,
7. Смета?е и опште?е,
8. Одржува?е на живот,
9. Оддели за екипаж,
10. Превоз на екипаж и товар.

Цитати [ уреди | уреди извор ]

1. ↑ # ^ Russian Space Stations (wikisource)
2. ↑ ?Почнува на?долгата миси?а на престо? во вселената“, Дневник , година XIX, бро? 5727, петок, 27 март 2015, стр. 25.