Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Magnus Erlingsson
eða
Magnus 5.
(
1156
?
1184
) var konungur
Noregs
a arunum
1161-
1184
en fyrsta arið var
Hakon herðabreiður
einnig konungur. Fra
1177
gerði
Sverrir Sigurðsson
tilkall til valda og eru þeir baðir taldir konungar a þeim tima.
Magnus var sonur hofðingjans
Erlings skakka
Ormssonar og konu hans, Kristinar dottur
Sigurðar Jorsalafara
, sem var konungur
1103-
1130
. Þar sem hann var ekki konungssonur drogu ymsir tilkall hans til krununnar i efa en hann naut hins vegar stuðnings kirkjunnar þar sem hann var fæddur i hjonabandi og moðir hans var konungsdottir fædd i hjonabandi, en margir Noregskonunga a 11. og 12. old voru frillubornir.
Ingi krypplingur
hafði komið baðum bræðrum sinum og meðkonungum fyrir kattarnef en fell arið
1161
fyrir monnum
Hakonar herðabreiðs
, frilluborins broðursonar sins. Erlingur skakki hafði verið annar helsti raðgjafi Inga konungs og fekk nu stuðningsmenn Inga til kjosa fimm ara gamlan son sinn til konungs. Hann fekk til þess stuðning Eysteins
erkibiskups
i
Niðarosi
, sem kryndi hinn unga konung, en fellst i staðinn a að setja fram ny erfðalog þar sem kirkjan hefði meiri ahrif a val nys konungs.
Hakon herðabreiður fell fyrir monnum Erlings skakka og Magnusar þegar arið 1162 og eftir það rikti Magnus einn. Birkibeinakonungurinn Eysteinn meyla, sonur Eysteins konungs Haraldssonar, gerði tilkall til krununnar en fell i bardaga
1177
. Sama ar kom
Sverrir Sigurðsson
fra
Færeyjum
, lysti þvi yfir að hann væri sonur
Sigurðar munns
og tok við leiðtogahlutverkinu hja
birkibeinum
. Hann naut stuðnings
Þrænda
og Erlingur skakki fell i bardaga a Kalfsskinni við Niðaros 1179. Magnus varð að flyja til Danmerkur en sneri þo aftur og næstu arin gekk a með skærum og bardogum. Að lokum fell Magnus i bardaga arið
1184
asamt tvo þusund manna liði sinu. Hann var okvæntur og barnlaus.