Davið 2.
(
5. mars
1324
?
22. februar
1371
) eða
David Bruce
var konungur Skotlands fra
7. juni
1329
til dauðadags, annar og siðasti konungur af Bruce-ætt.
Davið var sonur
Roberts 1.
Skotakonungs og seinni konu hans,
Elisabetar de Burgh
, og eina barn þeirra sem upp komst. Hann var aðeins fimm ara þegar hann varð konungur við lat foður sins en hafði þa þegar drottningu ser við hlið þvi að
17. juli
1328
var hann gefinn saman við Johonnu, dottur
Jatvarðs 2.
Englandskonungs. Hann var þa fjogurra ara en bruðurin nyorðin sjo ara.
Konungurinn ungi var foreldralaus þvi moðir hans hafði daið 1327. Nanasti ættingi hans,
Robert Stewart
, sonur eldri halfsystur hans, var aðeins 13 ara og kom þvi ekki til greina sem rikisstjori.
Fyrsti forraðamaður Daviðs, jarlinn af Moray, do sumarið 1332 og þa var jarlinn af Mar valinn i staðinn. Hann fell tiu dogum siðar i bardaga við stuðningsmenn
Jatvarðs Balliol
, sem gerði tilkall til krununnar. Sir Andrew Murray var valinn i staðinn en tekinn til fanga af Englendingum i april 1333. Þa tok Archibald Douglas við en fell i bardaga við Englendinga i bardaganum a
Halidon-hæð
i juli um sumarið.
Eftir tap Skota a Halidon-hæð voru konungurinn og drottningin send til
Frakklands
, þar sem
Filippus 6.
tok vel a moti þeim. Þar dvoldu þau næstu arin en arið 1341 hofðu stuðningsmenn Daviðs nað undirtokunum og konungur sneri aftur heim 2. juni það vor og tok þa sjalfur við stjornartaumum, enda orðinn 17 ara.
Arið
1346
gerði Davið innras i England að undirlagi Frakka en beið lægri hlut og var tekinn til fanga um haustið og fluttur til London. Hann var fangi i Englandi i ellefu ar en sætti engu harðræði og var i raun i
stofufangelsi
. Robert Stewart styrði Skotlandi a meðan. Eftir langvinnar samningaviðræður var gert samkomulag i Berwick-upon-Tweed 3. oktober
1357
þar sem skoski aðallinn fellst a að greiða 100.000 mork i lausnargjald fyrir konunginn. Eftir að skoska þingið hafði samþyktt samninginn 6. november var honum sleppt ur haldi.
Davið helt þegar heim en rikið var svo fatækt að ekki tokst að afla fjar til að greiða lausnargjaldið. Nokkrar afborganir voru þo greiddar en Davið reyndi að komast undan greiðslum með þvi að semja við
Jatvarð 3.
um að hann eða einhver sona hans tæki við voldum i Skotlandi eftir sinn dag, en Davið atti engin born. Honum var þo vel ljost að Skotar myndu aldrei fallast a þetta, sist af ollu Robert Stewart, sem var loglegur erfingi Daviðs. Arið 1364 hafnaði skoska þingið tillogu um að gera einn sona Jatvarðs,
Lionel
, hertoga af Clarence, að rikisarfa en Davið helt afram að reyna að komast að samkomulagi við Jatvarð i laumi.
Johanna drottning do
1362
og i februar
1364
giftist Davið konungur Margreti Drummond, ungri ekkju sem hafði verið hjakona hans, en skildi við hana i mars
1370
a þeirri forsendu að hun væri obyrja. Margret sætti sig ekki viðþetta, heldur for a fund pafa i
Avignon
og fekk hann til að ogilda skilnaðarleyfið. Davið hafði hins vegar i huga að giftast hjakonu sinni, Agnesi Dunbar. En aður en af þvi yrði lest hann skyndilega. Robert systursonur hans tok þa við rikjum og varð Robert 2.
|
---|
Enskir einvaldar fyrir 1603
| Skoskir einvaldar fyrir 1603
| | |
|
|
- Einvaldar Englands og Skotlands eftir sameiningu krunanna arið 1603
| |
|
|
- Oviðurkenndir eða umdeildir einvaldar eru
skaletraðir
.
|