Alfreð Þorsteinsson
(fæddur
15. februar
1944
, latinn
27. mai
2020
) var
islenskur
stjornmalamaður
og
blaðamaður
. Hann gegndi storfum
borgarfulltrua
og var fyrrverandi formaður
Knattspyrnufelagsins Fram
.
Alfreð fæddist i
Reykjavik
og hof ungur storf a
dagblaðinu Timanum
. Þar starfaði hann fra 1962-1977 og skrifaði m.a. mikið um
iþrottir
. Þa tok hann við stoðu forstjora hja
Solu varnarliðseigna
og gegndi þvi starfi uns fyrirtækið var lagt niður um miðjan tiunda aratuginn.
Hann hefur setið i stjornum fjolda opinberra fyrirtækja og stofnanna i tengslum við stjornmalaþatttoku sina.
Alfreð starfaði alla tið innan
Framsoknarflokksins
. Hann varð varaborgarfulltrui i borgarstjornarkosningunum 1970 og tok sæti aðalmanns þegar
Einar Agustsson
hætti i borgarstjorn eftir að hafa tekið við raðherradomi arið eftir. Alfreð var aðalborgarfulltrui Framsoknarflokksins fra 1971-78 og varafulltrui fra 1986-94.
Arið 1994 tok Framsoknarflokkurinn þatt i kosningabandalaginu
Reykjavikurlistanum
og fengu þau Alfreð og
Sigrun Magnusdottir
orugg sæti sem fulltruar Framsoknarflokks. Alfreð sat i borgarstjorn oll þrju kjortimabilin sem Reykjavikurlistinn var við lyði, en dro sig i hle fyrir borgarstjornarkosningarnar 2006.
Hann tok hann við formennsku i stjorn veitustofnanna Reykjavikur, sem var sameiginleg stjorn
Rafmagnsveitunnar
,
Hitaveitunnar
og
Vatnsveitunnar
arið 1994. Undir hans stjorn voru Rafmagnsveitan og Hitaveitan sameinuð undir merkjum
Orkuveitu Reykjavikur
þann 1. januar 1999 og ari siðar rann Vatnsveitan einnig inn i hið sameinaða fyrirtæki.
Alfreð var virkur stjornarformaður Orkuveitunnar a miklu vaxtarskeiði hennar. Raðist var i storframkvæmdir i virkjanamalum, s.s. stækkun
Nesjavallavirkjunar
og gerð
virkjunar a Hellisheiði
. Morgum þotti nog um framkvæmdagleðina. Þannig var bygging hofuðstoðva Orkuveitunnar a
Bæjarhalsi
harðlega gagnryndar, sem og tilraunir fyrirtækisins til að blanda ser i slaginn a fjarskiptamarkaði.
Alfreð varð snemma aberandi i felagsstorfum innan Knattspyrnufelagsins Fram. Þegar a taningsaldri var hann farinn að sja um þjalfun yngri flokka. Arið 1965 tok hann, aðeins 21 ars að aldri, við formennsku knattspyrnudeildar, en skommu hafði Framliðið fallið ur efstu deild i fyrsta sinn. Akveðið var að rifa upp starfið. Framarar sigruðu i annarri deild sumarið 1966, sama gaf knattspyrnudeildin ut veglegt Fram-blað, en það hafði þa ekki komið ut i atta ar. Siðast en ekki sist toku Framarar a moti
skoska
felaginu
Dundee United
, sem þa var eitt sterkasta knattspyrnulið Evropu.
Arið 1972 var Alfreð kjorinn formaður Knattspyrnufelagsins Fram og gegndi þvi embætti til 1976. A þeim tima flutti felagið loks starfsemi sina fra gamla felagssvæðinu fyrir neðan
Styrimannaskolann
i
Safamyrina
. Gamla felagsheimilið i
Skipholtinu
var endanlega yfirgefið, enda orðið gratt leikið af innbrotsþjofum og skemmdarvorgum. Þess i stað var raðist i vallarframkvæmdir og byggingu fyrsta afanga felagsheimilis a nyja svæðinu. Felagsheimilið hysir i dag
felagsmiðstoðina Tonabæ
.
Arið 1989 var Alfreð a ny kallaður til formennsku i Fram. Að þessu sinni með það að meginmarkmiði að koma upp iþrottahusi a felagssvæðinu, asamt felagsaðstoðu. Husið var vigt sumarið 1994 og let Alfreð af formennsku a aðalfundi þa um haustið.
A þessu seinna formannstimabili Alfreðs komst mjog i umræðuna hvort rett væri að flytja felagið til i borginni. Til tals kom að Framarar fengju aðsetur i
Laugardalnum
. Varð su hugmynd endanlega ur sogunni arið 1998 þegar
Þrottarar
fengu uthlutað þar starfssvæði.
Onnur hugmynd var að flytja Fram upp i
Grafarvog
, til að flyta fyrir iþrottauppbyggingu i hverfinu. Skiptar skoðanir voru um agæti þessarar hugmyndar meðal Framara og að lokum reð andstaða hins nystofnaða
Ungmennafelagsins Fjolnis
þvi að ekkert varð ur flutningum. I tengslum við flutningana ihuguðu Framarar að stofna
golfdeild
og sottust eftir landi undir golfvoll.
A 90 ara afmæli Knattspyrnufelagsins Fram var Alfreð Þorsteinsson utnefndur heiðursfelagi.