Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Camilo Nogueira Martinez
, nado o
22 de xullo
de
1904
no daquela
concello de Lavadores
[
1
]
e finado o
2 de marzo
de
1982
ibidem
, foi un escultor e politico galego.
Estudou na
Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo
, onde logo seria profesor de alumnos como
Xoan Pineiro Nogueira
ou
Silverio Rivas
.
Foi, xunto con
Manuel Colmeiro
,
Arturo Souto
,
Manuel Torres
,
Carlos Maside
e outros, bolseiro da
Deputacion Provincial de Pontevedra
, grazas ao que puido ir a
Real Academia de Belas Artes de San Fernando
de
Madrid
.
Relevo mural na estacion maritima. Esquerda.
Na sua obra distinguense tres etapas. Na primeira, antes da
guerra civil
, Nogueira, de familia de carpinteiros, traballaba na
madeira
. Obras desta etapa atopanse no
Museo de Pontevedra
.
Da segunda etapa, tamen en madeira, especialmente
acacia australiana
,
freixo
e
buxo
, hai obras no
Museo Quinones de Leon
, no
Pazo de Castrelos
de Vigo.
Na terceira etapa empregou o
barro
e a
pedra
. Varias obras desta etapa estan espalladas polas ruas de Vigo. Por exemplo o mural da
estacion maritima
(1955), as esculturas
Vida
,
Transportes
,
Accidentes
e
Incendios
e a do chafran do Edificio Aurora Polar da Rua Urzaiz esquina Republica Arxentina (1959), o busto do
papa Xoan XXIII
na Rua Conde de Torrecedeira (1965), a
Pescantina e Marineiros portando o escudo da cidade de Vigo
(1969) na
Fortaleza do Castro
,
O forxador e O marineiro
da
Praza de Compostela
ou o
Monumento o emigrante
(1971) da Praza de America.
Foi dirixente local do
Partido Galeguista
.
Casado coa modista Teresa Roman, foi pai do politico
Camilo Nogueira Roman
. O concello de Vigo adicoulle a
Rua Escultor Nogueira
.
Onomastica do rueiro de
Vigo
|
|---|
|
| |
