Julian Ajuriagerra Otxandiano
, baita ere
Ajuria
ezizenez ezaguna, (
Bilbo
,
1911ko
urtarrilaren 7a
-
Milafranga
,
Lapurdi
,
1993ko
martxoaren 23a
)
Frantzian
ari izan
neuropsikiatra
eta
psikoanalista
zen.
Psikiatria
eklektiko, ikasi eta humanista baten ezohizko ordezkaria da. Frantzian,
sektore psikiatriari
hasiera eman dutenetarikoa da Julian Ajuriagerra.
Landa munduan hezia, medikuntza ikasteko hamasei urterekin
Parisera
joan zen. Kanpo psikiatra bilakatu zen Sainte-Anne ospitalean. Atzerri mediku izanez, 1950. urtea arte ez zen pagatua izan, erizain zaindarientzat lan egin behar zuelarik, Vichy Gobernuak praktika hori debekatu arte.
Gaetan Gatian de Clerambault
eta
Pierre Janeten
seminarioak segitzen zituen eta surerrealisten ingurunera sarritan joaten zen. Medikuntza ikasketak
Espainian
bururatu zituen baina
Gerra Zibilak
bere azken azterketak ez zion utzi pasatzen. Gerra zibilean,
Errepublikanoentzat
engaiatu zen.
Bere tesia
La Douleur dans les affections du systeme nerveux central
,
Jean Lhermittek
hitzaurreratu zuen. Azken horrek Ajuria laguntzaile gisa hartu zuen bere Nerbio-sistema anatomiaren laborategian
1938tik
1946ra
.
1942tik
1945era
30 urteko inguruko gizona frantses barne erresistentziaren militante egin zen.
Bigarren mundu gerra
urte bat geroago, psikiatria eta neurologiako irakasle agregatua izendatu zuten.
Rene Diatkine psikoanalistaren ezagutza egin zuen, eta harekin psikomotrizitate-arazo eta lengoaia-arazoentzat kontsultazioak ideki zituen. Harekin ere,
Psychatrie de l'enfant
aldizkaria sortu zuen. Psikoanalisia bat
Sacha Nachtekin
egin zuen.
1950ean
Juan Ajuriagerrak frantses nazionalitatea eskuratu zuen eta horrela baxoa zein baliokidetasunak erdiesten ahal zituen mediku tituluaren onarpenarentzat.
1959
. urtean, Ferdinand Morel irakaslea ordezkatzen du psikiatriako Bel-Air unibertsitate ospitalean
Genevan
. Psikiatriako ospitalea,
1975
arte kudeatuko zuen. Genevar psikiatria garatzea eta erreferentzi bilakaraztea zilegitu zuen. Urte haietan arraroa bazirudien arren, psikoanalistek neurologoekin batera lan egiten zuten. Alor horretan, kolaborazio eta zeingehiagoka espiritu hori gutitan erdietsia izaten zen. Bestalde,
erlaxazio
teknika onera eraman zuen, ≪ Ajuriagerra metodoa ≫.
Geroago, Geneva utzi eta Parisera joan zen non
Frantziako Kolegioan
erakasle bilakatu zen. Irakaskuntza eta ikerketa jarduera anitz bururatzen zuen oraindik Frantzian, Espainian eta
Euskal Herrian
.
1986an
eritasun batek bere jarduerak uztea behartu zuen.
- La Douleur dans les affections du systeme nerveux central
, Doin, Paris, 1. bol., 1937, 149 o.
- La Douleur centrale
, medikuntza doktoregoarentzat, Unibertsitate doktoregoa ; presidentea: Henri Claude, Parisko medikuntza fakultatea, Cahors, 1 Bol., 1937, 177 o., Sainte-Anneko ospitaleko Henri Ey liburutegian irakurgai, Parisen.
- Psychopathologie de la vision
, Jean Lhermitten laguntzarekin, Masson, Paris, 1 bol., 1942, 147 o.
- Les Rapports de la neurologie et de la psychiatrie - problemes neuropsychiatriques
; Henri Ey eta Henri Hecaenen laguntzarekin, D. Batiaren zuzendaritzapean, Hermann, Paris, 1 bol., 125 o. (Julian Ajuriaguerra eta Henri Hecaenen txostena , 15-98 o.).
- Epilepsies, leurs formes cliniques et leurs traitements
, L. Marchanden laguntzarekin, Desclee de Brouwer, Paris, 1 bol., 720 o.
- L'Axe corporel : musculature et innervation
, Andre-Thomasen laguntzarekin, Masson, Paris, 1 vol., 538 p.
- Etude semiologique du tonus musculaire
, Andre-Thomasen laguntzarekin, Flammarion, Paris, 1 vol., 844 p.
- Le Cortex cerebral: etude neuro-psychopathologique
, Henri Hecaenen laguntzarekin, Masson, Paris, Lrc editions, 1949, 413 p. ; 2. ed. cf. 1960.
- Manuel de psychiatrie de l'enfant
, Masson,
1980
- L'Ecriture de l'enfant
, tome 1, Delachaux & Niestle,
1989
- Agirre Oar (J.M.),
Gimon Ugartetxea (J.)
,
Vie et oeuvre de Julian de Ajuriaguerra"
, Masson, 1996.
- Siguan (M.), 1994,
Julian de Ajurriaguerra. In Memoriam : el hombre y la obra. 1911-1993
, Revista de Logopedia, Foniatria y Audiologia, n°14, 1994.
- Bergeron (M.), ≪ Julian de Ajuriaguerra (1911-1993) ≫,
Bulletin de psychologie
, Tome 46 (11?15), N°411, 1993, p. 637-638.