J. D. Salinger

Vikipedi, ozgur ansiklopedi
J. D. Salinger
Do?um Jerome David Salinger
1 Ocak 1919 ( 1919-01-01 )
New York , ABD
Olum 27 Ocak 2010 (91 ya?ında)
Cornish , New Hampshire , ABD
Meslek Roman ve oyku yazarı
Vatanda?lık Amerikalı
Donem 1940 - 1965
Etkiledikleri
Etkilendikleri
?mza

Jerome David Salinger (telaffuzu /?sæl?nd??r/ ) ya da J. D. Salinger, (1 Ocak 1919, New York - 27 Ocak 2010, Cornish, New Hampshire ), 1951 tarihli Cavdar Tarlasında Cocuklar ba?lıklı romanıyla ve munzevi ya?am tarzıyla tanınan Amerikalı yazar . Yayımlanmı? son eseri 1965 tarihlidir ve son roportajını da 1980'de vermi?tir.

Hayatı [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Manhattan 'da buyuyen Salinger, lise yıllarında hikaye yazmaya ba?ladı ve II. Dunya Sava?ı 'nda gorev almadan once 1940'larda bu oykulerin birco?unu yayımlattı. ?lk oykuleri, Whit Burnett 'ın cıkarttı?ı Story isimli dergide yer aldı. [1] Derginin Mart/Nisan 1940 sayısında yer alan Gencler oykusu yazarın yayımlanan ilk eseri oldu. [2] 1948'de ele?tirmenler tarafından ovguyle kar?ılanan Muz Balı?ı ?cin Mukemmel Bir Gun ba?lıklı oykusu, daha sonraki bircok eserinin de yer alaca?ı The New Yorker dergisinde yayımlandı. 1951 tarihli ilk romanı Cavdar Tarlasında Cocuklar, populer ba?arıyı hemen yakaladı. Romanın ba? kahramanı Holden Caulfield 'de, bir ergenin yabancıla?masını ve masumiyetini kaybedi?ini anlatması, ozellikle ergen okurlar arasında ilham kayna?ı oldu. [3] Halen okunan ve tartı?ılan roman yılda yakla?ık 250.000 adet satılmayı surdurmektedir. [4]

Gonulcelen 'in yakaladı?ı ba?arı dikkatlerin ve ilginin yazarın uzerinde toplanmasına sebep oldu. ?nsanlardan uzakla?an Salinger munzevi bir hayat surmeye ba?ladı ve gittikce daha az yeni eser yayımladı. ?kinci kitabı olarak Dokuz Oyku isimli hikaye derlemesi (1953), ardından ise bir novella ve bir kısa oyku iceren Franny ve Zooey (1961) yayımlandı. Son kitabı iki novella iceren Yukseltin Tavan Kiri?ini, Ustalar ve Seymour: Bir Giri? (1963) oldu. Yazarın yayımlanmı? son eseri ise, The New Yorker 'da 19 Haziran 1965'te yer alan Hapworth 16, 1924 isimli oykuydu.

Sonraki donemde Salinger, ilgiden uzak ya?amanın mucadelesini verdi. 1980'lerde biyografi yazarı Ian Hamilton 'a dava actı. 1990'larda, anılarını yazan eski sevgilisi Joyce Maynard ve kızı Margaret Salinger ile sorunlar ya?adı. 1996'da ufak bir yayınevi, Hapworth 16, 1924 oykusunu kitap olarak yayımlamak konusunda yazar ile anla?maya vardı?ını acıkladı, ancak duyurunun ardından gelen yo?un ilgi sebebiyle bu tasarı suresiz olarak ertelendi. [5] Haziran 2009'da ba?ka bir yazarın, Gonulcelen 'deki karakterlerden birini kendi eserinde kullanması sebebiyle acılan telif hakkı ihlali davası uzun sure gundemde kaldı. [6] Salinger, 27 Ocak 2010'da Cornish, New Hampshire'daki evinde do?al sebeplerden oldu. [7] [8]

Cocuklu?u ve gencli?i [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Jerome David Salinger 1919'nun yılba?ı gunu Manhattan , New York'ta do?du. Atlantic, Iowa do?umlu annesi Marie (evlenmeden once Jillich), ?skoc, [3] Alman ve ?rlanda kokenliydi. [3] [9] [10] Baba tarafından dedesi olan Litvanya do?umlu Simon, Louisville, Kentucky'deki Adath Jeshurun cemaatinde hahamlık yapmı?tı. [11] Yazarın babası Sol Salinger, ko?er peynir satıcısıydı. [12] Salinger'ın annesi ismini Miriam olarak de?i?tirmi? ve Yahudilik 'e gecmi?ti. Yazar, annesinin Yahudi olmadı?ını, Bar Mitsva toreninden hemen sonra o?rendi. [13] Salinger'ın tek karde?i ablası Dorris'ti (1911?2001). [14]

Kucuk Salinger, Manhattan'ın Batı Yakası'nda devlet okullarına devam etti. Ailesi 1932'de Park Avenue 'ya ta?ınınca, Manhattan'daki bir ozel okul olan McBurney School'a yazıldı. [10] Bir Musevi olarak bu yeni okulunda uyum sorunları ya?ayan Salinger, David yerine dini kokenini daha az vurgulayan Jerry ismini kullanmaya ba?ladı. [15] Aile icinde ise Sonny ismi kullanılıyordu. [16]

McBurney'de Salinger okculuk takımının yoneticili?ini yaptı, okul gazetesinde yazılar yazdı ve bazı tiyatro oyunlarında rol aldı. [10] Oynadı?ı bircok oyunda "do?u?tan drama yetene?ini gosterdi", ancak babası J. D.'nin aktor olması fikrine kar?ı cıktı. [17] Salinger iyi bir o?renci de?ildi, derslerinden kaldı?ı icin sonunda okuldan atıldı. Ailesi tarafından Wayne, Pensilvanya'daki Valley Forge Military Academy and College'a yazdırıldı ve buradan 1936'da mezun oldu. [10] McBurney'de okul gazetesinde yazılar yazmı?tı ancak Valley Forge'da, "[geceleri] ortulerin altında bir fener yardımıyla" oykuler yazmaya ba?ladı. [18] Ayrıca sınıfının yıllı?ı olan Cross Sabres'ın edebi editorlu?unu yaptı. Okulda, ?arkı kulubu, havacılık kulubu, Fransızca kulubu ve astsubaylar kulubune katıldı. [19] 1936'da New York Universitesi 'nde ilk yılına ba?ladı. Burada engelli e?itimi konusunda o?renim gormeyi du?unuyordu [20] ancak ertesi ilkbaharda okuldan ayrıldı. Takip eden sonbaharda babası Salinger'ın et ithalatı i?ini o?renmesini istedi ve yazar Viyana 'da bir ?irkette calı?mak uzere Avusturya 'ya gitti. [21]

Salinger, 12 Mart 1938'deki Nazi ilhakından bir ay once Avusturya 'dan ayrılarak Amerika'ya dondu. 1938 sonbaharında Collegeville, Pensilvanya 'daki Ursinus College'a kayıt oldu ancak bir donem sonra okulu bıraktı. [10] [16] 1939'da Salinger, uzun suredir Story dergisinin editorlu?u yapmakta olan Whit Burnett 'ın Columbia Universitesi 'nde yazarlık dersleri verdi?i ak?am kursuna devam etti. Burnett'a gore Salinger, kursun ikinci doneminin son birkac haftasına kadar kendini gostermedi ama o sıralar "birden canlandı" ve uc oyku birden tamamladı. [22] Burnett Salinger'a oykulerinin maharetli ve ba?arılı oldu?unu soyleyerek amacsız gencler hakkındaki Gencler oykusunu Story 'de yayımlamayı kabul etti. [22] Salinger'ın ilk eseri olan bu oyku derginin Mart-Nisan 1940 sayısında yayımlandı. Burnett Salinger'ın mentoru oldu ve ikili yıllarca yazı?tılar. [19] [23]

Salinger ailesinin 1932 yılında ta?ındı?ı 1133 Park Avenue'daki apartman.

II. Dunya Sava?ı [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

1941'de Salinger, oyun yazarı Eugene O'Neill 'in kızı Oona O'Neill ile cıkmaya ba?ladı. Genc kız cok kendiyle ilgiliydi ve Salinger'a gore "Kucuk Oona caresizce kucuk Oona'ya a?ık" idi, ancak yazar kızı sık sık aradı ve ona uzun mektuplar yazdı. [24] ?li?kileri Oona'nın Charlie Chaplin ile goru?meye ba?lamasına kadar surdu ve genc kadın daha sonra unlu aktorle evlendi. [25] 1941'in sonlarında Salinger kısa bir sure, Karayipler 'e giden bir yolcu gemisinde aktivite yonetmeni ve oyuncu olarak calı?tı. [26]

Aynı sene Salinger The New Yorker 'a kısa oykuler gondermeye ba?ladı. O yıl icinde yazarın iclerinde Lunch for Three , Monologue for a Watery Highball ve I Went to School with Adolf Hitler 'in de bulundu?u yedi oykusu dergi tarafından reddedildi. Ancak dergi Aralık 1941'de, hukumetten ?ikayet eden ve "sava? oncesi asabiyete" sahip Holden Caulfield isimli gencin Manhattan'da gecen oykusu olan Slight Rebellion off Madison 'ı kabul etti. [27] Aynı ay icinde Japonya'nın Pearl Harbor Saldırısı 'nı gercekle?tirmesinin ardından oyku "yayımlanamaz" olarak de?erlendirildi ve 1946'ya kadar dergide yer almadı. [27]

Salinger 1942 ilkbaharında, ABD 2. Dunya Sava?ı'na girdikten aylar sonra askere alındı ve 4. Piyade Bolu?u 12. Piyade Alayı ile muharebelere katıldı. [26] Normandiya Cıkarması sırasında Utah 'da carpı?tı, ayrıca Bulge Muharebesi'ne ve Hurtgen Ormanı Muharebesi 'ne katıldı. [28] [29] Normandiya'dan Almanya'ya do?ru ilerlerken, kendisini etkilemi? bir yazar olan ve sava? muhabiri olarak Paris'te bulunan Ernest Hemingway ile bir bulu?ma ayarladı. [30] Salinger bu goru?me sırasında Hemingway'in arkada?ca ve alcakgonullu davranı?larından etkilendi ve onu genelde bilenen huysuz karakterine gore daha "yumu?ak" buldu. [31] Heminway ise Salinger'ın yazdıklarından etkilendi ve onu buyuk bir yetenek olarak tanımladı. [3] ?ki yazar mektupla?maya ba?ladılar. Temmuz 1946'da Salinger Heminway'e, sohbetlerinin sava?la ilgili birkac iyi hatırasından biri oldu?unu yazdı. [31] Aynı mektupta, Slight Rebellion off Madison oykusunun protagonisti Holden Caulfield ile ilgili bir tiyatro oyunu yazmakta oldu?unu ve oyunda bu rolu kendisinin oynamayı du?undu?unu de belirtti. [31]

Daha sonra kar?ı istihbarat biriminde gorevlendirilen Salinger, burada Fransızca ve Almancadaki yetkinli?ini sava? tutsaklarını sorgulamakta kullandı. [32] Ayrıca, ele gecirilip tutsakların kurtarıldı?ı bir toplama kampına giren ilk askerler arasında yer aldı. [32] Salinger'ın sava?ta ya?adıkları, duygusal acıdan yazarı etkiledi. Almanya'nın cekilmesinin ardından birkac hafta hastanede kalarak sava? stres reaksiyonu tedavisi gordu. [33] [34] Sonrasında kızına bu doneme ili?kin olarak ?unları soyledi:

"Ne kadar ya?arsan ya?a, yanık et kokusunu burnundan hicbir zaman tam olarak sokemiyorsun ." [35]

Yazarın hayatını yazan her iki biyografi yazarına gore, Salinger bircok oykusunde sava? donemindeki deneyimlerinden yararlandı. [36] Orne?in Esme ?cin - Sevgi ve Yoksunlukla oykusu sarsıntı geciren bir asker tarafından anlatılmaktaydı. Salinger ordudayken de yazmaya devam etti ve Collier's ile The Saturday Evening Post gibi dergilerde bircok oykusu yayımlandı. Ayrıca The New Yorker 'a da oykuler gondermeye devam etti ancak yayımlatmayı ba?aramadı. Dergi 1944 ile 1946 arasında yazarın gonderdi?i tum oykuleri, 1945'te ise 15 ?iirden olu?an bir dosyayı reddetti. [27]

Sava? sonrası [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Almanya'nın yenilgisi sonrasında Salinger, Almanya'da Naziler'den arındırma gorevinde yer almak icin [37] altı aylı?ına ABD Kar?ı ?stihbarat Birli?i'ne yazıldı. Bu donemde Weissenburg 'da ya?adı ve Sylvia Welter isimli bir kadınla evlendi. Nisan 1946'da birlikte ABD'ye donduler ancak evlilikleri surmedi ve Sylvia sekiz ay sonra Almanya'ya geri dondu. [38] Yıllar sonra 1972'de Salinger Sylvia'dan bir mektup aldı ama zarfı bile acmadan yırtıp attı. O sırada yanında olan kızı Margaret daha sonra yazdı?ı biyografide babası icin "birisiyle i?i bitmi?se, onu silip atar" dedi. [39]

1946'da Whit Burnett, yazarın oykulerinden bir derlemeyi Story Press'in Lippincott Imprint yayınevinde basmak icin Salinger ile anla?tı. [40] 20 oykuden olu?acak bu derlemenin adı The Young Folks olacaktı. Kitaba adını veren Gencler ve Slight Rebellion off Madison ile birlikte on yayımlanmı? oykunun yanı sıra henuz yayımlanmamı? on oyku de kitapta yer alacaktı. [40] Burnett kitabın yayımlanaca?ını soylemi?ti ve hatta Salinger ile 1.000 dolarlık bir avans odemesi icin pazarlık da yapmı?tı, ancak Lippincott Burnett'in kararını yok sayarak kitabı reddetti. [40] Salinger kitabın yayımlanmamasından Burnett'ı sorumlu tuttu ve ikili birbirlerinden uzakla?tı. [41]

Salinger, 1940'ların sonlarından itibaren Zen Budizmi'ne merak saldı. Hatta flortlerine bu konuda okuma listeleri veriyordu [3] ve Budist bilgin D. T. Suzuki ile bir goru?me ayarlamı?tı. 1948'de Muz Balı?ı ?cin Mukemmel Bir Gun isimli bir kısa oykuyu The New Yorker 'a gonderdi. "Oykunun ozgun kalitesinden" cok etkilenen dergi editorleri oykuyu derhal yayımladı ve gelecekteki oykuleri icin Salinger ile ilk reddetme hakkını da iceren bir sozle?me imzaladı. [42] Oykunun aldı?ı olumlu ele?tirilerin yanı sıra, di?er yayınlarda oykulerinin de?i?tiriliyor olmasına kızan Salinger neredeyse sadece The New Yorker icin yazmaya ba?ladı. [43] Oyku aynı zamanda, yazarın oykulerinde defalarca gorunen, iki emekli vodvil oyuncusu ve onların erken olgunla?mı? yedi cocu?undan olu?an hayali Glass Ailesi'nin yer aldı?ı ilk oykuydu. [44] Salinger, Glass Ailesi ile ilgili toplamda yedi oyku yayımladı ve bunlarda ozellikle parlak ama sorunlu en buyuk cocuk olan Seymour'a odaklandı. [44]

1940'ların ba?ında Salinger Whit Burnett'a yazdı?ı bir mektupta, finansal acıdan guvende olmak icin bazı oykulerinin sinema uyarlaması haklarını satmak istedi?ini acıklamı?tı. [45] Ian Hamilton'a gore yazar 1943 tarihli kısa oykusu Varioni Karde?ler hakkındaki Hollywood dedikodularının sonucsuz kalmasıyla hayal kırıklı?ına u?radı. Bu yuzden, 1948'in ortalarında ba?ımsız film yapımcısı Samuel Goldwyn 'in Sarsak Dayı Connecticut'ta isimli oykusunun film haklarını satın alma teklifini derhal kabul etti. [45] Menajeri Dorothy Olding'e gore, Salinger oykuyu satarken iyi bir filme donu?ece?i umudunu ta?ıyordu. [46] Ancak film, 1949'da gosterime girdi?inde cok a?ır ele?tiriler aldı. [47] My Foolish Heart ismi verilen ve Dana Andrews ile Susan Hayward 'ın ba?rol oynadı?ı bu filmin senaryosu da Salinger'ın oykusunden oldukca farklıydı. [47] Bu olumsuz tecrubeden sonra Salinger, bir daha hicbir eserinin sinemaya uyarlanmasına izin vermedi. [48] Brigitte Bardot , Muz Balı?ı ?cin Mukemmel Bir Gun 'un haklarını satın almak istedi?inde Salinger olumsuz yanıt verdi. [49]

Cavdar Tarlasında Cocuklar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Gonulcelen' in ozgun dildeki 1985 baskısı.

Cavdar Tarlasında Cocuklar, Turkcede uzun sure 1967 tarihli Adnan Benk'in ?ngilizce aslından de?il de Fransızca versiyonu olan L'Attrape-cœurs 'den yaptı?ı dolaylı cevirisinden oturu, Gonulcelen olarak tanındı. Kitabın Yapı Kredi Yayınları basımı cevirisi Co?kun Yerli'ye aittir ve bu kez Turkce adı ozgun adına daha yakındır: Cavdar Tarlasında Cocuklar

1940'larda Salinger bircok ki?iye, kısa oykusu Slight Rebellion off Madison 'ın genc protagonisti Holden Caulfield'ın yer aldı?ı bir roman uzerinde calı?tı?ını acıklamı?tı [50] ve Cavdar Tarlasında Cocuklar ba?lıklı bu roman, 16 Temmuz 1951'de Little, Brown and Company tarafından yayımlandı. [51] Romanın basit bir konusu vardı; [52] elit bir kolejin hazırlık sınıfından kovulan ve burayı terk eden on altı ya?ındaki Holden'ın New York'taki deneyimleri anlatılıyordu. Holden daha onceki uc okulundan da atılmı? olan bir o?renciydi. [53] Roman ozellikle birinci ?ahıs anlatıcı olan Holden'ın ba?ından gecenleri kendinden farklı biriymi? ve olaylara tanıklık ediyormu? gibi anlatması sebebiyle kayda de?erdir. [54] Olup bitenler hakkında bilgili ancak guvenilmez bir anlatıcı olan Holden, tekrar tekrar sadakatten, yeti?kinli?in sahteli?inden ve kendi ikiyuzlulu?unden bahseder. [54] 1953'te bir lise gazetesine verdi?i roportajda Salinger romanın "bir nevi" otobiyografik oldu?unu soylemi? ve ?oyle demi?tir:

“ Cocuklu?um o kitaptaki o?lanınkine cok benzer gecti ... insanlara bundan bahsetmek buyuk bir ferahlama getirdi. [55] ?

Kitaba kar?ı ilk tepkiler karı?ıktı. The New York Times romanı "alı?ılmadık derecede parlak bir ilk roman" sozleriyle yuceltirken, [56] ele?tiriler kitabın monoton diline ve dini kotuleyen, rastgele cinsel ili?ki ile fahi?elikten acıkca bahseden [57] Holden'ın "sapkınlı?ına" odaklanıyordu. [58] Roman populer ba?arı yakaladı; yayımlanı?ının ikinci ayında sekiz baskıya ula?tı. The New York Times cok satanlar listesinde otuz hafta boyunca kaldı. [52]

Kitabın ilk ba?arısının ardından populerli?inin azaldı?ı bir donem geldi. Ancak Ian Hamilton'a gore kitap 1950'lerin sonunda "kabu?unu kırmaya calı?an tum ergenlerin alması gereken bir kitaptı, asili?in havalı tarzlarının o?renilebilece?i vazgecilmez bir el kitabıydı." [59] Kitap Mark Twain 'in Huckleberry Finn'in Maceraları romanıyla kar?ıla?tırılıyordu. [60] Gazeteler, romanın ozgun adına atfen "Catcher Cult" olarak adlandırılan olguya ili?kin makaleler yayımlamaya ba?ladı. [59] Konusu ve Catholic World gibi dergilerde de bahsi gecen kufurlu anlatım bicimi [61] sebebiyle roman bircok ulkede ve bazı ABD okullarında yasaklandı. Hatta azimli bir veli romandaki kufurlerin listesini olu?turdu: roman boyunca 237 defa "goddam", 58 defa "bastard", 31 defa "Chrissake" ve 6 defa "fuck" geciyordu. [61]

1970'lerde bircok lise o?retmeni, kitabı okuttukları icin istifa etmek zorunda bırakıldı ya da kovuldu. 1979 tarihli bir sansur incelemesine gore Gonulcelen bir donemde "?upheli bir ?ekilde hem tum ulkede en fazla yasaklanan hem de kamu okullarında ikinci en fazla okutulan kitaptı" (ilk sıradaki kitap ise John Steinbeck 'in Fareler ve ?nsanlar 'ıydı). [62] Kitap halen cok okunmaktadır; 2004 itibarıyla yılda 250.000 kopya satan kitabın tum dunyadaki toplam satı?ı 10 milyondan fazlaydı. [63]

Romanın 1950'lerdeki ba?arısının ardından Salinger, Samuel Goldwyn de dahil olmak uzere bircok ki?iden film adaptasyonu icin teklif aldı ve hepsini reddetti. [47] Yayımlanı?ından bu yana romana film yapımcılarını ilgisi buyuk oldu; Billy Wilder , [64] Harvey Weinstein ve Steven Spielberg [65] gibi isimler kitabın haklarını satın almaya calı?tı. Salinger'ın 1970'lerdeki bir acıklamasına gore Jerry Lewis , Holden rolunu oynamak icin yıllarca u?ra?tı. [66] Salinger tum bu teklifleri geri cevirdi.

?nziva [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Cavdar Tarlasında Cocuklar'la unlu olan Salinger, toplumun ilgisinden kacmaya ba?ladı. New York'tan ta?ınarak New Hampshire'a yerle?ti. Kactıkca daha cok ilgi gormeye ba?layan Salinger, insan icine cıkmamaya, foto?raf cektirmemeye, roportaj vermemeye calı?tı.

Salinger, Cavdar Tarlasında Cocuklar a gosterilen ilgiye herkesten kacarak, sosyal hayattan uzakla?ıp inzivaya cekilerek cevap vermi?tir. Buna paralel olarak da popularitesi geni?leyerek yayıldı.

1965'ten bu yana, herhangi bir ?ey yayımlamayan, meraklı gozlerden giderek kacan yazar, kendisi hakkındaki yayınları hukuki yollarla engellemeye calı?tı.

Ortak anılarını kamuoyu ile payla?tı?ı icin eski sevgilisi Joyce Maynard ve kızı Margaret Salinger ile kustu.

Kapalı ve gizli kalmaya onem veren Salinger, hayatı boyunca samimiyetsizlik ve ikiyuzluluk icine du?memeye calı?tı. Cavdar Tarlasında Cocuklar 'da toplumdan kacı?ına dair ipucları bulunur:

"...Ortalık oldukca sessizdi, cunku bizim Ernie piyano calıyordu. Herifin piyanoya oturması bile, Tanrı a?kına, kutsal bir ?eydi sanki. Yani, hic kimse onun kadar iyi calamazdı. Piyanonun onunde kocaman lanet bir ayna vardı, Ernie'nin suratına da iri bir spot lamba cevirmi?lerdi, boylece o piyano calarken suratını seyredebiliyordunuz, parmaklarını de?il ama; o kocaman moruk suratını yalnızca. Yemin ederim, ben bir piyanist ya da aktor filan olsaydım ve bu sersemler de benim ola?anustu biri oldu?umu du?unselerdi, bu durumdan nefret ederdim. Beni alkı?lamalarını bile istemezdim. Ben piyanist olsaydım, gider bir kenefe kapanır, oyle calardım..."

Jerome David Salinger da Ernie olmaktan hep kacmı?tır. Kendisini bir bakıma kenefe kapamı?tır.

Yapılan bir biyografi calı?masına actı?ı dava sırasında, yayımlamadı?ı en az iki romanı ve bircok hikayesi oldu?u ortaya cıktı. Davayı, sozu gecen biyografide, tanıdıklarına yazdı?ı mektuplar da yer aldı?ı icin acmı?tır.

2000'de ikinci karısı Claire Douglas'dan olan kızı Margaret Salinger Dream Catcher: A Memoir ba?lı?ıyla kendi biyografisini yayımladı. Kitabında, babasının kendi idrarını icti?i, annesiyle cok az sevi?ti?i gibi iddialar yer aldı.

Eserleri [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Roman [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Yayımlanmı? ve derlenmi? oykuler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Yayımlanmı? ve derlenmemi? oykuler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Yayımlanmamı? oykuler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Kaynakca [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

  1. ^ "J. D. Salinger." EXPLORING Novels. Detroit: Gale, 2003. Web. 9 Kasım 2010.
  2. ^ Reiff 2008 , s. 17
  3. ^ a b c d e Skow, John (15 Eylul 1961). "Sonny: An Introduction" . Time . 1 A?ustos 2013 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 12 Nisan 2007 .  
  4. ^ Beidler's A Reader's Companion to J.D. Salinger's The Catcher in the Rye .
  5. ^ "Betraying Salinger" . New York Magazine. 4 Nisan 2010. 17 Kasım 2015 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 16 Nisan 2010 .  
  6. ^ Gross D. " Lawsuit targets 'rip-off' of 'Catcher in the Rye' 6 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi .". CNN . Eri?im 06 Haziran 2009
  7. ^ "JD Salinger, author of Catcher in the Rye, dies at 91" . BBC . 29 Ocak 2010. 13 Mart 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 29 Ocak 2010 .  
  8. ^ Italie, Hillel (28 Ocak 2010). " ' Catcher in the Rye' Author J.D. Salinger Dies" . ABC News. 5 Mart 2010 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 28 Ocak 2010 .  
  9. ^ "NYtimes.com" . 3 Nisan 2015 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 30 Temmuz 2011 .  
  10. ^ a b c d e "J. D. Salinger." LitFinder Contemporary Collection. Gale, 2007. Web. 9 Kasım 2010.
  11. ^ Fiene, Donald. "EBSCOhost: J. D. Salinger." EBSCO Publishing Service Selection Page. Web. 24 Kasım 2010. ebscohost.com 20 Temmuz 2012 tarihinde Archive.is sitesinde ar?ivlendi
  12. ^ "Genealogy of the Salinger Family" . 26 Nisan 2013 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 30 Temmuz 2011 .  
  13. ^ "J.D. Salinger" . Jewishvirtuallibrary.org. 1 Ocak 1919. 5 Eylul 2015 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 30 Ocak 2010 .  
  14. ^ Alexander (1999). s 32.
  15. ^ Lutz, Norma Jean, and Harold Bloom. "Biography of J. D. Salinger." Bloom's BioCritiques: J.D. Salinger (2002): 3-44. EBSCO. Web. 8 Kasım 2010
  16. ^ a b Hathcock, Barrett. "J.D. Salinger." EBSCO. Web. 8 Kasım 2010.
  17. ^ Lutz (2001). p. 10.
  18. ^ Alexander (1999). s. 42.
  19. ^ a b Lutz, Norma Jean. "Biography of J.D. Salinger." EBSCO. Web. 11 Kasım 2010.
  20. ^ Fiene, Donald M. 9 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi . "A Bibliographical Study of J. D. Salinger: Life, Work, and Reputation", M.A. Thesis, University of Louisville , 1962.
  21. ^ Salinger, M (2000). p. 39.
  22. ^ a b Alexander (1999). s. 55?58. Burnett'ın alıntıları Fiction Writer's Handbook icinde yer almı?tır, editor: Whit ve Hallie Burnett, yayım tarihi: 1975.
  23. ^ Alexander (1999). s. 55, 63?65.
  24. ^ Scovell, Jane (1998). Oona Living in the Shadows: A Biography of Oona O'Neill Chaplin . New York: Warner. ss.  87 . ISBN 0-446-51730-5 .  
  25. ^ Sheppard, R.Z (23 Mart 1988). "Trespassers Will Be Prosecuted: In Search of J.D. Salinger by Ian Hamilton" . Time . 27 Mayıs 2013 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Nisan 2007 .  
  26. ^ a b Lutz (2001). s. 18.
  27. ^ a b c Yagoda, Ben (2000). About Town: The New Yorker and the World It Made . New York: Scribner. ss.  98 , 233. ISBN 0-684-81605-9 .  
  28. ^ Salinger, M (2000). sayfa 58.
  29. ^ Lutz, Norma Jean ve Harold Bloom. "Biography of J. D. Salinger." Bloom's BioCritiques: J.D. Salinger (2002): 3-44. EBSCO. Web. 24 Kasım 2010.
  30. ^ Lamb, Robert Paul (Kı? 1996). "Hemingway and the creation of twentieth-century dialogue ? American author Ernest Hemingway" . Twentieth Century Literature. 9 Temmuz 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 10 Temmuz 2007 .  
  31. ^ a b c Baker, Carlos (1969). Ernest Hemingway: A Life Story . New York: Charles Scribner's Sons. ss.  420 , 646. ISBN 0-020-01690-5 .  
  32. ^ a b Salinger, M (2000). s.55
  33. ^ Hamilton (1988). s. 89.
  34. ^ Lutz (2001). s. 7.
  35. ^ Salinger, M (2000). s. 55.
  36. ^ Menand, Louis (1 Ekim 2001). "Holden at Fifty: The Catcher in the Rye and what it spawned" (PDF) . The New Yorker . 7 A?ustos 2007 tarihinde kayna?ından (PDF) ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 10 Temmuz 2007 .  
  37. ^ Salinger, M. (2000), s. 67.
  38. ^ Alexander (1999), s. 113.
  39. ^ Salinger, M. (2000), s. 359.
  40. ^ a b c Alexander (1999), s. 118?20.
  41. ^ Alexander (1999), s. 120, 164, 204?5.
  42. ^ Alexander (1999). p. 124.
  43. ^ Alexander (1999). s. 130.
  44. ^ a b Crawford (2006). s. 97?99.
  45. ^ a b Hamilton (1988). s. 75.
  46. ^ Fosburgh, Lacey (21 Kasım 1976). "Why More Top Novelists Don't Go Hollywood" . The New York Times. 16 Ekim 2007 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 6 Nisan 2007 .  
  47. ^ a b c Berg, A. Scott . Goldwyn: A Biography . New York: Alfred A. Knopf , 1989. ISBN 1-57322-723-4 . s. 446.
  48. ^ "Depositions Yield J. D. Salinger Details" . The New York Times. 12 Aralık 1986 . Eri?im tarihi: 14 Nisan 2007 .  
  49. ^ Ross, Lillian (2010). "The Talk of the Town: Remembrance Bearable". The New Yorker , 8 ?ubat 2010 . ss. 22-23.  
  50. ^ Alexander (1999). s. 142.
  51. ^ Salinger, J. D. The Catcher in the Rye. New York: Little, Brown and Company, 1951.
  52. ^ a b Whitfield (1997). s. 77.
  53. ^ Blackstock, Alan. "J. D. Salinger." Magill’s Survey of American, gozden gecirilmi? baskı. Pasadena, Ca: Salem Press. EBSCO 2007.
  54. ^ a b Nandel, Alan. "The Significance of Holden Caulfield's Testimony". Bloom ve Harold editorlu?undeki Modern Critical Interpretations: J. D. Salinger's The Catcher in the Rye icinde yeniden basım. Philadelphia: Chelsea House Publishers, 2000. s. 75?89.
  55. ^ Crawford (2006). s. 4.
  56. ^ Burger, Nash K (16 Temmuz 1951). "Books of The Times" . The New York Times. 24 Haziran 2007 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 10 Temmuz 2007 .  
  57. ^ Hamilton (1988). p. 117.
  58. ^ Whitfield, Stephen J. "Raise High the Bookshelves, Censors!" 25 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi ., The Virginia Quarterly Review , ?lkbahar 2002. Eri?im 27 Kasım 2007
  59. ^ a b Hamilton (1988) s. 155.
  60. ^ “J. D. Salinger.” Encyclopedia Britannica Online School. 2011 edisyonu. Web.
  61. ^ a b Whitfield (1997). s. 97.
  62. ^ Whitfield (1997). s. 82, 78.
  63. ^ Yardley, Jonathan (19 Ekim 2004). "J.D. Salinger's Holden Caulfield, Aging Gracelessly" . The Washington Post. 4 Aralık 2016 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 13 Kasım 2011 .  
  64. ^ Cameron Crowe, editor. Conversations with Wilder . New York: Alfred A. Knopf, 1999. ISBN 0-375-40660-3 . s. 299.
  65. ^ "PAGE SIX; Inside Salinger's Own World" . New York Post . 4 Aralık 2003. 15 Temmuz 2007 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 8 Ocak 2007 .  
  66. ^ Maynard (1998). s. 93.

Dı? ba?lantılar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

" https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=J._D._Salinger&oldid=32873906 " sayfasından alınmı?tır