Zachary Taylor
(ur.
24 listopada
1784
w
hrabstwie Orange
, zm.
9 lipca
1850
w
Waszyngtonie
) ? ameryka?ski generał, polityk, dwunasty
prezydent USA
(1849?1850).
Zachary Taylor urodził si? 24 listopada 1784 roku w Montebello (
hrabstwo Orange
) w rodzinie ?ołnierza Richarda Taylora i jego ?ony Sarah
[1]
. Przyszły prezydent miał o?mioro rodze?stwa
[1]
. Tu? po jego narodzinach, Taylorowie przenie?li si? nieopodal
Louisville
, gdzie zało?yli plantacj?
[1]
. Poniewa? były to podowczas tereny dzikie, Zachary Taylor pobierał nauki głownie od w?drownego nauczyciela z
Connecticut
[2]
.
Po ?mierci starszego brata w 1808, Zachary Taylor wst?pił do
wojska
, gdzie został
porucznikiem
piechoty w
Nowym Orleanie
[2]
. Dwa lata po?niej otrzymał awans na
kapitana
, a w 1812 na
majora
[2]
. Kiedy po zako?czeniu
wojny z Angli?
redukowano etaty w wojsku, otrzymał propozycj? by pozosta? w piechocie w stopniu kapitana
[3]
. Czuj?c si? ura?onym tak nisk? rang?, wyst?pił z wojska i osiadł na swojej plantacji
[3]
. Rok po?niej, w 1815, powrocił do czynnej słu?by i w 1819 uzyskał awans na
podpułkownika
[3]
. Trzyna?cie lat po?niej awansował na
pułkownika
i brał udział w
wojnie Czarnego Jastrz?bia
przeciwko
Indianom
[3]
. W 1837 został
generałem brygady
[3]
. Kilka lat po?niej został mianowany dowodc? Fort Jesup w
Luizjanie
, gdzie si? przeprowadził i zało?ył plantacj?
[3]
.
Wiosn? 1846 roku, Zachary Taylor stoczył pierwsz? walk? z wojskami meksyka?skimi ? na krotko przed formalnym wypowiedzeniem
wojny
[3]
. Zwyci?skie potyczki zaowocowały awansem na
generała majora
[3]
. 25 wrze?nia dowodzony przez niego oddział dokonał skutecznego
obl??enia Monterrey
[4]
. Nast?pnie wycofał swoje wojska, co prezydent Polk uznał za bł?d i nakazał odsun?? Taylora, na rzecz generała
Winfielda Scotta
[4]
. Wowczas, meksyka?ski dowodca,
Antonio Lopez de Santa Anna
zaatakował wojska przyszłego prezydenta (23 lutego 1847) niedaleko rancza Buena Vista, lecz pomimo przewagi liczebnej poniosł kl?sk?
[4]
. Zachary Taylor wrocił do Stanow Zjednoczonych 6 listopada 1847
[4]
.
W dniach 7-9 czerwca 1848 odbyła si? konwencja
Partii Wigow
, na ktorej mianowano Taylora kandydatem w
wyborach prezydenckich
[5]
.
Partia Demokratyczna
wystawiła kandydatur?
Lewisa Cassa
, a
Free Soil Party
?
Martina Van Burena
[5]
. Taylor wygrał wybory w głosowaniu powszechnym i uzyskał 163 głosy w
Kolegium Elektorow
(ok. 56%) wobec 127 głosow Cassa (ok. 44%)
[5]
. Poniewa? 4 marca 1849 wypadała niedziela, został on zaprzysi??ony dzie? po?niej
[1]
. Z powodu tego jednodniowego wakatu na najwy?szym stanowisku, powstała
miejska legenda
, mowi?ca ?e przez jeden dzie? prezydentem
de iure
był
David Rice Atchison
?
przewodnicz?cy pro tempore Senatu
[6]
.
Pierwszym problemem z jakim musiał si? zmierzy? nowy prezydent był problem
niewolnictwa
[7]
. W stanach połnocnych nasiliły si? ruchy
abolicjonistyczne
, natomiast w południowych obawiano si? buntu czarnoskorych niewolnikow
[7]
. Ponadto
Oregon
uznano za stan wolny od niewolnictwa, przez co ?
Kompromis Missouri
” przestał funkcjonowa?, a Taylor musiał uregulowa? status
Nowego Meksyku
i
Kalifornii
[7]
. Oba stany wyraziły ch?? doł?czenia do Unii w pierwszej połowie 1850 roku
[8]
. Spowodowało to perspektyw?
secesji
Południa, ktore obawiało si?, ?e nowe stany opowiedz? si? przeciw niewolnictwu i zakłoc? dotychczasow? rownowag?
[8]
. Wobec takich obaw, prezydent ogłosił tzw. ?
Kompromis 1850 roku
”, zast?puj?cy dotychczasowy Kompromis Missouri
[7]
. Polegał on na tym, ?e nowo przyj?te stany miały same decydowa? o wprowadzeniu lub zakazaniu niewolnictwa, jednak stany południowe miały mie? zagwarantowane utrzymanie
statusu quo
[7]
. Zdaniem historykow, takie działanie Taylora opo?niło secesj? i
wojn? domow?
o 10 lat
[9]
.
W sprawach polityki zagranicznej, prezydentura Taylora opierała si? na zapewnieniu Stanom Zjednoczonym mo?liwo?ci korzystania z trasy wodnej w Ameryce ?rodkowej (w gr? wchodził
Przesmyk Panamski
oraz terytorium
Nikaragui
przy uj?ciu rzeki
San Juan
)
[10]
. W tym celu prezydent wysłał do Ameryki ?rodkowej posła
Elijaha Hise
, ktory miał zawrze? traktaty handlowe z Nikaragu?,
Gwatemal?
i
Hondurasem
[10]
. Hise zawarł te porozumienia, a ponadto sygnował specjalny układ z Nikaragu? ? poniewa? jednak nie miał odpowiednich pełnomocnictw Departamentu Stanu ? został odwołany
[10]
. W jego miejsce powołano
Ephraima George’a Squiera
, ktoremu polecono zawarcie układow tranzytowych i handlowych, lecz bez gwarantowania niezale?no?ci Nikaragui
[11]
. Wychodz?c poza swoje uprawnienia, Squier zaproponował krajowi gwarancj? bezpiecze?stwa wyspy
Tiger Island
, ktora była obiektem zainteresowania Brytyjczykow
[11]
. Wobec takiego rozwoju sytuacji rozpocz?ły si? rokowania pomi?dzy Stanami Zjednoczonymi a Wielk? Brytani?, prowadzone przez
sekretarza stanu
Johna Claytona
i posła w Waszyngtonie
Henry’ego Lyttona Bulwera
[12]
. W tych negocjacjach Clayton groził Bulwerowi zawartymi traktatami daj?cymi wył?czno?? na budow? kanału, ??daj?c usuni?cia garnizonu brytyjskiego z
San Juan
[12]
. Ostatecznie układ został podpisany 19 kwietnia 1850
[12]
. Jego głowne zało?enia mowiły, ?e ?adna ze stron nie mo?e mie? wył?czno?ci na korzystanie z kanału (zapewniały rownie? o jego neutralno?ci w wypadku wojny) oraz ?e pa?stwa mog? zaprosi? do sojuszu inne kraje, a kraj gdzie zostanie on zbudowany, musi wyrazi? na to zgod?
[12]
.
Układ Claytona-Bulwera
został zatwierdzony przez
Senat
22 maja 1850 stosunkiem głosow 42:11
[12]
.
4 lipca 1850 prezydent, bior?c udział w obchodach
Dnia Niepodległo?ci
, ?le si? poczuł
[13]
. Po szesnastu miesi?cach urz?dowania, zmarł na
choler?
9 lipca 1850 w Waszyngtonie
[13]
. Został pochowany w Springfield
[13]
.
W 1810 Zachary Taylor wzi?ł ?lub z
Margaret Machal Smith
[2]
. Para miała sze?cioro dzieci, lecz jedynie czworo do?yło wieku dorosłego
[2]
. Jedna z jego corek,
Sarah Knox Taylor
, po?lubiła
Jeffersona Davisa
? po?niejszego jedynego
prezydenta Skonfederowanych Stanow Ameryki
[13]
, za?
Richard Taylor
został generałem wojsk Konfederacji.
- ↑
a
b
c
d
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 245.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 246.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 247.
- ↑
a
b
c
d
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 248.
- ↑
a
b
c
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 249.
- ↑
Christopher Klein:
The 24-Hour President
. History in the headlines. [dost?p 2015-04-27].
(
ang.
)
.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 250.
- ↑
a
b
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 252.
- ↑
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 251.
- ↑
a
b
c
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 253.
- ↑
a
b
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 254.
- ↑
a
b
c
d
e
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 255.
- ↑
a
b
c
d
L. Pastusiak:
Prezydenci Stanow Zjednoczonych Ameryki Połnocnej
. s. 257.
Prezydent
|
|
---|
Wiceprezydent
|
|
---|
Szefowie departamentow
|
|
---|