Од Википеди?а ? слободната енциклопеди?а
Римскиот цар
(цар) бил владетел на
Римското Царство
за време на царскиот период (што започнал околу 27 г. п.н.е.).
Во почетокот
Рим
имал само еден владетел, но во подоцнежниот период многумина себеси се нарекувале цареви.
Рим?аните
немале единствен термин за управува?ето со државата: латинските титули како
цар
(
imperator
) ,
август
,
цезар
и
принцепс
биле ме?усебно поврзани. Во практика, царот бил врховен владетел на Рим и врховен командант на римските легии.
Во теори?ата, во Рим ко? бил
Република
(
res publica
), царот имал статус на
primus inter pares
-
прв ме?у еднаквите
. Оваа правна фикци?а станувала сe пове?е бесмислена како што царот ?а зацврстувал сво?ата мо?. Сепак, таа била одржувана, барем со церемони?ален карактер, до самиот кра? на
Римското Царство
.
Западното Римско Царство
?а доживеа сво?ата пропаст во 476 г., додека
Источното Римско Царство
во 1453 година.
Список на римските цареви
[
уреди
|
уреди извор
]
Ова е дел од списокот на раните римски цареви во периодот во ко? владееле
[1]
:
?улиевско-клавдиска династи?а
[
уреди
|
уреди извор
]