Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Sigurður munnur
eða
Sigurður 2. Haraldsson
(
1133
?
1155
) var konungur
Noregs
fra
1136
, allan timann asamt
Inga
halfbroður sinum og fra
1142
einnig asamt
Eysteini
halfbroður þeirra.
Þeir bræður voru synir
Haraldar gilla
og moðir Sigurðar var Þora Guttormsdottir,
frilla
Haraldar. Barnungur var hann settur i fostur hja hofðingjanum Saða-Gyrði Barðarsyni i
Þrændalogum
. Þegar Sigurður var þriggja ar drap
Sigurður slembidjakn
foður hans og voru þa bræðurnir Sigurður og Ingi, sem var a oðru ari, kjornir konungar. Næstu arin voru skærur milli Sigurðar slembidjakns og konunganna ungu - eða hofðingjanna sem styrðu landinu i nafni þeirra. Lauk þeim með orrustu við Holminn gra arið
1139
, þar sem Sigurður var drepinn. Næstu arin rikti friður i landinu en 1142 kom Eysteinn Haraldsson, elsti sonur Haraldar gilla, sem alist hafði upp a
Bretlandseyjum
, til landsins og krafðist konungsnafnbotar. Varð ur að hann var tekinn til konungs með bræðrum sinum og raunar einnig yngsti halfbroðirinn, Magnus, sem var þa sjo ara og do þremur arum siðar.
Eftir að hofðinginn Gregorius Dagsson varð helsti raðgjafi Inga konungs slo fljott i brynu með Inga og bræðrum hans. Þeir ætluðu að hittast a sattafundi i
Bjorgvin
1155 en þegar Sigurður kom þangað reðust menn Inga að honum og drapu hann. Tveimur arum seinna var svo Eysteinn drepinn af monnum Inga.
Snorri Sturluson
lysir Sigurði svo i
Heimskringlu
að hann hafi verið ?maður mikill og sterkur, vasklegur maður synum, jarpur a har, munnljotur og vel að oðrum andlitsskopum. Allra manna var hann snjallastur og gervastur i mali.“ Hann virðist hafa haft kvenhylli þvi þratt fyrir ungan aldur let hann eftir sig allmorg born og var raunar ekki nema 14 ara þegar
Hakon herðabreiður
sonur hans fæddist.