Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Olafur kyrri
eða
Olafur 3. Haraldsson
(um
1050
?
1093
) var konungur
Noregs
fra
1067
til dauðadags, fyrst asamt
Magnusi
broður sinum en eftir lat hans
1069
var hann einn konungur.
Olafur var yngri sonur
Haraldar konungs harðraða
og Þoru Þorbergsdottur konu hans. Þegar faðir hans helt i herforina til
Englands
1066
for Olafur með en tok ekki þatt i
orrustunni við Stafnfurðubryggju
þar sem Haraldur fell. Hann sneri aftur til Noregs arið eftir og tok við konungdomi asamt broður sinum; þeir virðast hafa rikt i satt og samlyndi en aðeins tveimur arum siðar do Magnus og Olafur rikti einn eftir það.
Viðurnefni hans bendir til þess að hann hafi strax i upphafi þott friðsamur og ekki liklegur til storataka og það gekk eftir, stjornarar hans voru svo friðsom að fatt er til af heimildum um þau. Hins vegar styrktist konungsvaldið og rikið, konungshirðin stækkaði og evropskir
hirðsiðir
voru innleiddir. Samskipti við pafagarð botnuðu og biskupsstolum fjolgaði i Noregi.
Olafur kyrri var fyrsti konungur Noregs sem lærði að lesa. Kona hans var
Ingiriður
, dottir
Sveins Astriðarsonar
Danakonungs. Launsonur hans með Þoru Jonsdottur var
Magnus berfættur
Noregskonungur.