Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Julianska timatalið
(einnig kallað
gamli still
eða
juliska timatalið
) var kynnt til sogunnar af
Juliusi Caesar
arið
46 f.Kr.
og tekið i notkun
45 f.Kr.
eða 709
ab urbe condita
(fra stofnun borgarinnar). Með þessu
timatali
var arið akvarðað sem 365
dagar
og fjorða hvert
ar
skyldi vera
hlaupar
þar sem einum degi væri bætt við.
Timatalið var i notkun fram a
20. old
i morgum londum og er enn notað sem
kirkjuars
dagatal af ymsum kirkjudeildum
Retttrunaðarkirkjunnar
. Það var þo gallað að þvi leyti að of morgum dogum var bætt við með hlauparunum þannig að timatalið skekktist með timanum fra raunverulegum
arstiðum
um 11 minutur a hverju ari. Sagt er að Caesar hafi vitað af þessu misræmi en ekki fundist það vera nogu merkilegt til að spa mikið i það.
Gregoriska timatalið
(einnig kallað
nyi still
) var kynnt til sogunnar a
16. old
til þess að lagfæra misræmið og var þa miðað við
vorjafndægur
. Hlauparum var fækkað þannig að aldamotaar sem deilanleg eru með 400 teljast hlaupar, en onnur aldamotaar ekki. Þannig var 1900 ekki hlaupar, en 2000 var það. Bæði hefðu verið hlaupar i gamla stil.
Gregoriska timatalið var tekið upp a Islandi arið 1700 asamt flestum rikjum
motmælenda
i Evropu. Var skekkjan þa orðin 11 dagar fra julianska timatalinu, en hafði verið 10 dagar þegar timatalið var fyrst tekið i notkun arið 1582 og voru þessir 11 dagar felldir niður ur arinu, þannig að 28. november kom i stað 17. november.
- Arni Bjornsson (2000).
Saga daganna
.