Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Vicente Pio Marcelino Cirilo Aleixandre y Merlo
nado en
Sevilla
o
26 de abril
de
1898
e finado en
Madrid
o
13 de decembro
de
1984
, foi un poeta
espanol
, pertencente a
xeracion do 27
e
Premio Nobel de Literatura
en
1977
.
Nado no seo dunha familia burguesa
andaluza
, pasa a sua infancia en
Malaga
e trasladase a Madrid onde estuda dereito e comercio. En
1917
conece a
Damaso Alonso
, que o inicia na poesia e o pon en contacto coa obra de
Ruben Dario
,
Antonio Machado
e
Juan Ramon Jimenez
. Entre
1920
e
1922
foi profesor de dereito mercantil na Escola de Comercio. En 1925 diagnosticaselle unha nefrite tuberculosa e observa un longo periodo de descanso e illamento, que aproveitara para ler a poesia de
San Xoan da Cruz
,
Frei Luis de Leon
e
Luis de Gongora
. En
1926
publica os seus primeiros poemas na
Revista de Occidente
. Nos anos trinta o poeta conece a Andres Acero e ambos os dous comezan unha intensa relacion amorosa que sera interrompida polo exilio a Mexico de Andres apos a Guerra Civil. En palabras de Molina Foix, “Vicente Aleixandre era moi pudoroso da sua condicion homosexual polo dano que puidese facer a sua familia, sobre todo a sua irma, pero a min dixome que cando morrese, non lle importaria que se soubese toda a verdade; na realidade consideraba que non era ningunha deshonra”. A pesar da sua ideoloxia de esquerdas trala
guerra civil espanola
permanece en Espana, ainda que por un tempo non se lle permite publicar.
No seu primeiro libro,
Ambito
(1928), predomina o verso asonantado e a estetica da poesia pura ao estilo de Juan Ramon Jimenez. Nos seus seguintes libros, inspirado polos precursores do
surrealismo
, en especial
Arthur Rimbaud
e
Lautreamont
adopta o poema en prosa (
Pasion de la tierra
, 1935) e o
verso libre
(
Espadas como labios
, 1932;
La destruccion o el amor
, 1933;
Sombra del paraiso
, 1944), cunha estetica irracionalista e na expresion achegase a escrita automatica.
Trala guerra achegase a poesia social, cun estilo mais sinxelo, duas son as obras mais importantes deste periodo
Historia del corazon
(1954) e
En un vasto dominio
(1962).
Na poesia dos ultimos anos volve ao irracionalismo xuvenil, ainda que mais depurado e sereno.
|
|---|
| 1901–1925
| | |
|---|
| 1926–1950
| |
|---|
| 1951–1975
| |
|---|
| 1976–2000
| |
|---|
| Dende 2001
| |
|---|
