| Lufthansa
|
|---|
 |
IATA
LH
| OACI
DLH
| Indicativo
LUFTHANSA
|
| Fundacion
| 1953
|
|---|
| Inicio das operacions
| 1954
|
|---|
| Plan de voo frecuente
| Miles & More
|
|---|
| Alianza
| Star Alliance
 |
|---|
| Subsidiarias
| AeroLogic
(50%),
Air Dolomiti
,
Austrian Airlines
,
Eurowings
,
Germanwings
,
Lufthansa Cargo
,
Lufthansa CityLine
,
Lufthansa Private Jet
,
Lufthansa Technik
,
LSG Sky Chefs
,
Swiss International Air Lines
,
Swiss European Air Lines
,
SunExpress
(50%),
Tyrolean Airways
|
|---|
| Frota
| 294
|
|---|
| Destinos
| 215
|
|---|
| Eslogan da compania
| Nonstop you
|
|---|
| Sede
| Colonia
|
|---|
| Dirixentes
| Jurgen Weber (xefe do comite de supervision)
Christoph Franz (CEO)
|
|---|
| Paxina web:
http://www.lufthansa.com
|
Antigas oficinas centrais de Lufthansa en Colonia.
Lufthansa
(o seu nome oficial e
Deutsche Lufthansa AG
), con sede en
Colonia
, e a aerolina nacional alema e a maior compania aerea europea en termos de pasaxeiros transportados e frota. O seu
aeroporto
base e o de
Frankfurt
e pouco a pouco o
aeroporto de Munic
estase convertendo nun segundo eixo neuralxico da compania. Os seus hangares de reparacion estan en
Hamburgo
. Lufthansa foi unha empresa publica (case ao 100%) ata o ano
1953
. No ano
1966
as suas accions cotizaron por vez primeira en bolsa e en
1994
o estado aleman ainda posuia o 34% das accions. Dende
1997
todo o capital de Lufthansa esta en mans privadas. Lufthansa e, xunto a
Air Canada
,
SAS Scandinavian Airlines
,
Thai Airways International
e
United Airlines
, membro fundador da alianza de aerolinas
Star Alliance
, a que pertence, xunto con outros 12 membros non fundadores, a compania espanola
Spanair
.
Os voos de Lufthansa tenen o codigo
IATA
LH e o seu codigo
ICAO
e DLH. Os voos internacionais cara a
Alemana
reciben un numero impar e os procedentes de
Alemana
un par. Lufthansa ten un dos programas de fidelizacion de clientes mais amplos, o seu nome e
Miles and More
.
A aerolina fundouse o
6 de abril
de
1926
como Deutsche Lufthansa pola fusion das companias Deutsche Aero Lloyd e Junkers Luftverkehr AG, as duas superviventes da competencia existente en
Alemana
despois da
primeira guerra mundial
. Estas viranse na obriga de recorrer a axudas do goberno e este, consciente do interese polo trafico aereo, propuxo a fusion ou retiraria as subvencions.
Nos primeiros tempos centrouse sobre todo no transporte de carga e de correo en vez de no de pasaxe. Considerabanse mais confortables as viaxes en tren ou en barco e habia pouca demanda de pasaxeiros. Ademais o negocio da carga e o correo incrementarase un 500% durante o primeiro ano de operacions da aerolina.
Lufthansa comezou a operar con 19 tipos distintos de avions, pero o mais importante deles foi o
Junkers F.13
, o primeiro avion comercial metalico do mundo.
Foi unha aerolina moi innovadora. Ao mes de comezar as suas operacions, o
1 de maio
de
1926
, realizou o primeiro servizo aereo nocturno con pasaxe. Un
Junkers G24
engalaria as 2 da mana con nove pasaxeiros cara a Konigsberg (hoxe
Kaliningrado
). En
1927
iniciou o adestramento de voo instrumental dos seus pilotos, que se fixo obrigado en
1929
. A sua escola de voo comezou a recibir pilotos de aerolinas de todo o mundo para darlles adestramento. Nese tempo a Lufthansa comezou a desenvolver equipos de comunicacions aire-terra e de navegacion que posibilitasen o voo as cegas a grandes distancias.
Un dos obxectivos da aerolina nos seus primeiros anos foi o de establecer rutas internacionais. Neses tempos as aperturas de novas rutas requirian realizar primeiro unha exploracion das zonas por onde discorrerian posteriormente e os pilotos de Lufthansa actuaron neses primeiros tempos como exploradores.
Junkers Ju 52
Unha das primeiras rutas que procurou abrir a compania foi a de
Munic
-
Milan
. Debido a limitacion dos avions da epoca non se podia voar por riba dos
Alpes
e debia facerse a traves dos pasos naturais entre as montanas. Durante os anos 20 fixeronse voos de proba, pero ata
1927
non se conseguiu establecer un enlace practico entre
Alemana
e
Italia
. Lufthansa recibiu nesa epoca o
Rohrbach Roland
, un avion capaz de voar a unha altura de 5 000 metros, e foi empregado nos voos de proba a traves dos
Alpes
a partir de maio de
1927
. En maio de
1932
xa voaban pasaxeiros a
Roma
grazas a mellora dos equipos de navegacion e a aparicion do
Junkers Ju 52
.
A ruta mais ambiciosa que Lufthansa procurou abrir na sua primeira epoca foi a do
Extremo Oriente
. En xullo de
1926
enviaronse dous
Junkers G24
en voos de proba de
Berlin
a
Pequin
a traves dos
Urais
e
Mongolia
. A informacion meteoroloxica nesas zonas era practicamente inexistente e os mapas moi pouco precisos. O seu combustible tina que ser transportado aos puntos de abastecemento por cabalos, vapores ou tren, e o voo converteuse en toda unha aventura.
Os avions chegaron ao seu destino despois de 37 dias e o seu esforzo disipou calquera esperanza de crear unha ruta cara a
Pequin
. Os aeroportos eran moi primitivos, os problemas burocraticos facian moi dificil a subministracion de combustible e os servizos meteoroloxicos, telefonicos ou telegraficos apenas existian. Os voos de proba cara ao leste continuaron durante os anos 30 pero sempre con problemas de todo tipo.
Durante esa etapa de Luftansa a ruta mais elaborada foi a do Atlantico Sur. En
1930
o correo entre
Berlin
e
Rio de Xaneiro
tardaba 15 dias en chegar, pero Lufthansa conseguiu rebaixar este tempo a 5 dias, enviando hidroavions a vapor que ian dende a a costa europea a suramericana.
Dornier Do X
O ideal seria que a ruta a realizase un unico avion, pero na epoca non existia ningun modelo nin ningun motor que fose capaz de realizar o voo entre Bathurst -na Gambia britanica (na actualidade
Banjul
,
Gambia
)- e
Natal
, no
Brasil
. Realizaronse probas co xigantesco hidroavion
Dornier Do X
entre
1930
e
1932
, demostrando que o seu alcance era suficiente, pero o voo implicaba moitos riscos. A conclusion que se sacou foi que avion que realizase esa ruta deberia ser un
hidroavion
, xa que de xurdir problemas o unico lugar onde pousarse era o mar.
Lufthansa construiu inicialmente unha base aerea flotante, o buque
Westfalen
modificado en
1932
para esta tarefa. O sistema consistia en que un
hidroavion
se pousaba preto do barco e coa axuda dun guindastre subiano a bordo, reabasteciano e tras montalo sobre uns rais unha catapulta de aire comprimido lanzabao ao aire.
A primeira proba deste sistema realizouse en xullo de
1933
, a 1 500 quilometros da costa de
Gambia
, e o primeiro voo de correo entre
Berlin
e
Bos Aires
engalou o dia
3 de xaneiro
de
1934
.
En
1935
Lufthansa tamen comezou a voar cara a Suramerica con voos nocturnos a partir do
30 de marzo
. O tempo de voo a
Rio de Xaneiro
reduciuse a tres dias, e o percorrido a
Bos Aires
duraba tres dias e medio. Esta reducion de tempo foi posible grazas a unha segunda base flotante, o buque-catapulta
Schwabenland
, baseado en Bathurst,
Gambia
.
Antes da incorporacion do
Schwabenland
, Lufthansa so contaba co buque
Westfalen
. Este tina a sua base en Bathurst e navegaba 36 horas a traves do
Atlantico
antes de lanzar o avion cara a
Natal
, no
Brasil
. Coa chegada do novo barco, o
Westfalen
estableceuse na costa suramericana e ambos os buques estaban dentro do alcance dos hidroavions, polo que xa non era preciso a viaxe de prelanzamento do avion, reducindose considerablemente o tempo de viaxe.
En xullo de
1935
realizou o seu voo numero 100 ao Atlantico Sur e nesas datas encargou un terceiro barco de apoio, o
Ostmark
, mais lixeiro e rapido que os que tina en servizo. En
1936
a aerolina incorporou o hidroavion de longo alcance
Dornier Do 18
a esa ruta, mellorando notablemente a seguridade. O
27 de marzo
de
1938
un Do 18 foi catapultado dende a costa britanica facendo un voo sen escalas ata
Caravellas
,
Brasil
, a 5 245 millas de distancia, establecendo un novo record de autonomia para hidroavions.
Cando comezou a
segunda guerra mundial
a aerolina estaba desenvolvendo servizos internos de
Suramerica
. Lufthansa introducira o
Junkers Ju 52
, que podia voar a unha altura de 23 000 pes e polo tanto capaz de sortear os
Andes
e as suas dificultades climaticas, fundando asi sedes da compania no
Peru
e
Ecuador
. As suas operacions no continente paralizaronse en
1941
, cando os
Estados Unidos
cortaron a sua subministracion de combustible. En
1942
a subsidiaria de Lufthansa no
Brasil
seria nacionalizada.
Unha vez establecida a ruta polo sur, Lufthansa comezou a traballar no Atlantico Norte. En
1936
a aerolina comezou a realizar probas con hidroavions, sendo a primeira no mes de febreiro cun
Dornier Do 18
que voou dende
Hamburgo
ata os
Azores
. No outono o buque
Schwabenland
trasladouse ao Atlantico Norte para actuar como base nos voos entre
Lisboa
e
Nova York
, con escalas nos
Azores
e nas
Bermudas
.
Ao ano seguinte fixo probas co cuadrimotor
Blohm und Voss Ha 139
entre os
Azores
e
Nova York
, usando dous barcos de apoio, o
Schwabenland
e o
Friesenland
, tardando entre 14 e 19 horas en realizar o traxecto. En
1938
realizouse un novo programa de probas con este modelo, pero cando este rematou a utilidade dos grandes hidroavions xa decaera. En agosto dese ano o cuadrimotor terrestre
Focke-Wulf Fw 200 Condor
realizou un voo sen escalas entre
Berlin
e
Nova York
en 24 horas e 36 minutos.
Ainda que a apertura desta ruta sen escalas foi o maior logro da aerolina nos anos de preguerra, pero os seus proxectos mais temerarios reservaronse para os desertos que habia entre
Europa
e o
Extremo Oriente
.
Selo aleman cun Heinkel He 70 de Lufthansa
O ano
1934
destacou pola introducion do
Heinkel He 70
, un transporte postal para catro pasaxeiros cunha velocidade de cruceiro de 180 millas/hora. Comezou transportando pasaxeiros e carga entre as catro cidades alemas mais importantes, pero debido a sua eficacia foi abandonada a sua funcion de correo aereo e en menos dun ano crearonse 11 rutas de pasaxeiros con este modelo. No mes de setembro dese ano a aerolina transportaba ao seu pasaxeiro 1 millon.
En agosto de
1934
Hitler
asumiu o liderado do
Terceiro Reich
, e dende ese momento a aerolina viase unida a necesidade de demostrar as virtudes na "Nova Alemana". Os seus logros usarianse como propaganda para o goberno nazi.
En febreiro de
1935
comezaron a realizarse voos de proba ao
Cairo
, e a finais dese ano a aerolina xa recuperara a metade dos custos das probas cos ingresos comerciais desa ruta.
Co estoupido da guerra os avions de Lufthansa pasaron a mans da
Luftwaffe
, ainda que se mantiveron as rutas abertas con nacions neutrais como
Suecia
,
Suiza
,
Espana
e
Portugal
. A partir de xaneiro de
1940
abriuse un servizo coa
URSS
que remataria coa invasion alema deste pais o
22 de xuno
de
1941
.
Lufthansa mantivo abertas as rutas que podia realizar ata finais da guerra. O seu ultimo voo internacional realizariao un
Junkers Ju 90
que voou dende
Barcelona
ata
Berlin
o dia
20 de abril
de
1945
, poucos dias antes da rendicion alema. Despois diso pasarian 10 anos ata que un avion de Lufthansa engalase novamente.
A compania refundouse en
1953
e tina moi pouco que ver coa vella Lufthansa. A aviacion comercial cambiara moito neses ultimos anos e as aerolinas xa non facian perigosas viaxes de exploracion cara novas rutas para conseguir prestixio e publicidade. Lufthansa tivo que entrar a competir coas novas aerolinas estadounidenses de posguerra que ofrecian rutas e luxos sen precedentes aos pasaxeiros.
Os
Acordos de Postdam
prohibiran a
Alemana
posuir, fabricar ou operar calquera tipo de avion, e o Estatuto de Ocupacion de
1949
prohibia todo tipo de aviacion civil. O primeiro intento de restablecer a aerolina buscaba saltarse as duras leis e foi impulsado por Hans M. Bongers, director de operacion de trafico da Lufthansa antes da guerra. Bongers propuxolle as autoridades estadounidenses e britanicas crear unha aerolina que prestase servizo aos transportes aliados ou estranxeiros. A sua intencion era formar unha organizacion que mantivese unido ao antigo persoal directivo da aerolina e que collese experiencia de cara ao futuro. O plan fracasou e os aliados prohibironlle a Benders traballar na industria aeronautica durante anos.
Poren, cara a
1953
, coa nova Republica establecida, foi posible a aparicion dunha aerolina nacional que nun principio se chamou Luftag e que tina un 85% das suas accions en mans do estado. A sua idea inicial era a de mercar entre 16 e 24 avions de primeira clase novos, pero os seus recursos eran escasos. Douglas, empresa favorita para a adquisicion dos avions, amosouse reticente a negociar cunha aerolina tan debil, polo que finalmente pedironse catro
Super Constellation
en xuno de
1953
e catro
Convair 340
en setembro.
Un dos Super Constellation de Lufthansa na actualidade en Munic.
A incorporacion de tripulantes de voo tamen tivo dificultades. Aos alemans ainda se lles prohibia o voo, e os ex-pilotos que se presentaron para traballar na Luftag tinan 10 anos por riba da idade axeitada. O re-adestramento comezou en
Colonia
en novembro de
1953
cun curso teorico para 10 tripulantes rigorosamente seleccionados (5 pilotos e 5 enxeneiros/operadores de radio). Posteriormente realizaron adestramentos practicos en
Inglaterra
e remataron familiarizandose cos novos avions na fabrica de
Convair
.
Entre o persoal de terra tamen houbo alguns problemas, xa que os metodos de traballo cambiaran nos ultimos anos e tinan que cumprirse os estandares de servizos internacionais. Mentres se formaba aos traballadores, comezou a construirse a nova base de enxeneria no aeroporto de Fuhlsbuttel en
Hamburgo
.
A mediados de
1954
a compania estaba lista para iniciar as operacions e foi bautizada novamente como Lufthansa, adoptando as cores e distintivos de preguerra, a librea azul e amarela coa insignia da
grua
. So existia un problema, a aerolina ainda non tina permiso para voar. O
24 de novembro
conseguiu a autorizacion para que os dous primeiros
Convair 340
aterrasen na sua base de
Hamburgo
.
Os voos comezaron o dia
1 de abril
de
1955
. Inicialmente limitaronse a catro voos semanais nas rutas domesticas alemas, pero a mediados de ano Lufthansa recuperou as suas rutas tradicionais, levando pasaxeiros a
Londres
,
Paris
e
Madrid
. A mediados de abril a compania recibiu o seu primeiro
Super Constellation
. Foron pilotados inicialmente por catro pilotos estadounidenses da
TWA
, numero que aumentou a 10 cando iniciaron as suas operacions no Atlantico Norte. Cara a
1957
o numero de pilotos estadounidenses era de 20, pero en marzo de
1956
estes avions xa comezaran a ser pilotados por tripulacions alemas.
A ruta do Atlantico Norte abriuse o
8 de xuno
de
1956
co voo dun Super Constellation entre
Frankfurt
e
Nova York
. Entre os convidados a esta viaxe estaba o coronel irlandes James Fitzmaurice, quen, xunto con outros dous pioneiros da aerolina, realizara o primeiro voo leste-oeste sobre o Atlantico Norte no ano
1928
.
Cando rematou o primeiro ano de operacions a aerolina voaba a 12 aeroportos e contaba, ademais dos
Super Connies
e dos Convair 340, con dous
Douglas DC-3
. Nese ano transportou ao redor de 1 000 toneladas de carga e 500 de correo, ademais de 104 000 pasaxeiros.
No ano
1956
reabriuse a ruta a Suramerica despois de 17 anos. No mes de agosto un
Super Constellation
comezou un servizo regular entre
Hamburgo
e
Buenos Aires
, con escalas en
Dusseldorf
/
Frankfurt
,
Paris
,
Dakar
,
Rio de Xaneiro
e
Sao Paulo
. No mes de setembro abriuse o voo de
Hamburgo
a
Teheran
, pasando por
Beirut
e
Bagdad
.
A aerolina mercou cinco
Convair 440
e o primeiro deles foi entregado o
2 de abril
de
1957
, e durante o veran dese ano serian asignados as rutas a
Zuric
e
Viena
. No mes de xullo Lufthansa e
Air France
chegaron a un acordo de colaboracion para voar sobre o Atlantico Sur. Nese mesmo mes chegou o
Super Star Constellation
adquirido pola aerolina, e mercaria tres mais a finais dese ano. Ademais ampliaria a sua frota de Convair ata os nove exemplares.
No ano
1957
Lufthansa realizou o seu primeiro investimento a longo prazo en persoal. A sua academia de
Bremen
, aberta en outubro de
1955
, graduou a sua primeira promocion, que se uniu ao cadro da compania. A principios de
1958
Lufthansa contaba con 200 pilotos, 81 enxeneiros de voo e 30 operadores de radio. Habia 19 pilotos mais en formacion e 121 estudantes incorporaronse a academia de
Bremen
para realizaren un curso acelerado.
No mes de abril de
1957
os Super Star comezaron a facer voos diarios e sen escalas entre
Alemana
e
Estados Unidos
. No veran a sua facturacion incrementouse un 60% e so en trafico de pasaxeiros a aerolina ofrecia algo mais de 30 voos a semana aos
Estados Unidos
. No mes de xullo Lufthansa transportou ao seu viaxeiro 1 millon.
As rutas con Suramerica ampliaronse e a aerolina comezou a voar a
Chile
, reducindo tamen o tempo de viaxe ao continente a un dia. Abrironse rutas tamen a
India
e ao
Xapon
grazas as prestacions dos Super Costellation.
A recuperacion da aerolina viuse en parte entorpecida o dia
11 de xaneiro
de
1959
. Ese dia un
Super Constellation L-1049G
, con matricula D-ALAK, esnafrouse durante a aproximacion a
Rio de Xaneiro
. So sobreviviron tres tripulantes dos 39 ocupantes do avion (10 tripulantes e 29 pasaxeiros)
[
1
]
. Era o primeiro avion que Lufthansa perdia despois dun cuarto de seculo de operacions.
Por aquel enton a frota da compania estaba formada por 32 avions: 11
Lockheed
para os voos de longa distancia a Norteamerica, Suramerica, Asia e Africa; 18 para os voos continentais (incluidos nove
Vickers Viscount
que se uniran a frota en outubro); e tres
Douglas DC-3
para correo e carga. Ese seria o derradeiro ano de Lufthansa con avions so de helice, e o ano no que se abriron as rutas de inverno a
Calcuta
e
Bangkok
.
Boeing 707
Os Viscount e os Super Constellation voaron con Lufthansa ata o ano
1967
, pero xa a finais dos anos 50 os reactores estaban demostrando ser moi rendibles comercialmente. Coa aparicion destes avions os tempos de viaxe reducironse considerablemente e a seguridade e a fiabilidade melloraron.
Lufthansa recibiu o seu primeiro
Boeing 707
en marzo de
1960
, e marcouse o obxectivo de ter unha frota composta unicamente por reactores en
1970
. A aerolina chegaria a un acordo con
Boeing
e incorporaria so modelos dese fabricante ata o ano
1973
, cando lle mercou a
McDonnell Douglas
catro
DC-10
.
Lufthansa axudou a
Boeing
no desenvolvemento do
Boeing 737
e incluso chegou a aboar depositos para tres avions supersonicos
Boeing 2707
, que finalmente nunca serian fabricados. O acordo permitiulle a aerolina ser a primeira compania en operar o 737 e recibir reposto a prezo mais economico e dunha forma rapida, ademais de programas de adestramento tecnico por parte do fabricante.
Os seus novos 707 comezaron a traballar nas rutas do Atlantico Norte. O servizo cara a
Nova York
e
Chicago
pasou a realizarse sen escalas, ainda que inicialmente so se realizaba dende
Frankfurt
. A mediados do ano
1960
estes avions xa voaban tamen a
San Francisco
e a
Montreal
, e no mes de novembro transportou ao seu pasaxeiro 1 millon dende o novo comezo das operacions 5 anos antes.
A mediados do ano
1961
os reactores xa realizaban o 74% dos voos de Lufthansa e xa se podia voar a
Nova York
dende
Munic
,
Hamburgo
e
Colonia
/
Bonn
. Na ruta ao Extremo Oriente a aerolina xa voaba ata
Hong Kong
e
Toquio
, nunha viaxe que o
707
realizaba en 25 horas e media. No mes de maio este modelo comezou a operar tamen en rutas do Atlantico Sur.
En xullo de
1964
Lufthansa tivo o seu pasaxeiro 10 millons e anunciou que xa non tina perdas. A sua frota de reactores continuou medrando e o primeiro dos seus 12
Boeing 727
comezou a operar nas rutas europeas e nas de Extremo Oriente. No ano
1965
a aerolina mercaria 21 exemplares mais deste modelo. Ese mesmo ano tamen se abriu a ruta cara
Sydney
, voando xa aos cinco continentes. No seu decimo ano de operacion Lufthansa xa se convertera na sexta aerolina mais importante do mundo.
Durante o resto da decada dos 60 a compania centrouse en mellorar os servizos e a ampliar a sua base comercial. Informatizaronse os sistemas de reserva de pasaxe e carga, creouse unha compania subsidiaria que se encargou dos servizos de hostaleria (no seu primeiro ano conseguiu 55 clientes entre distintas aerolinas), mercaronse grupos hostaleiros para explotar a rapida expansion dos voos, e estableceuse unha organizacion con outras aerolinas para negociar cos fabricantes de avions.
Tamen se chegou a un acordo de cooperacion con outras aerolinas para compartir os servizos de terra e de xestion e, de cara ao final da decada, incluso se internou no negocio dos seguros.
No ano
1970
Lufthansa converteuse na primeira compania europea en operar o novo reactor de nova xeracion
Boeing 747
. Estes avions, a pesar de seren mais silenciosos, limpos e ter unha maior capacidade de pasaxe, eran caros de mercar, operar e manter. Lufthansa creou xunto con outras aerolinas europeas o grupo ATLAS, co obxectivo de colaboraren entre elas para alixeirar gastos. Luftansa pasaria enton a encargarse do mantemento dos motores do
Boeing 747
de cinco companias, inaugurando o seu novo centro de mantemento no Hangar V en
Frankfurt
, o mais grande do mundo para a epoca.
Airbus A300
Coa chegada da nova xeracion de reactores, durante a decada dos 70 Lufthansa rompeu o seu monopolio con
Boeing
e comezou a adquirir avions de
McDonnell Douglas
e de
Airbus
, como os
DC-10
ou os
A300
e
A310
.
Alemana
investiu gran cantidade de cartos no desenvolvemento do
Airbus A300
, polo que Lufthansa adquiriu tres A300B dous meses despois do seu primeiro voo, ainda que a compania non tina unha verdadeira necesidade dun reactor de medio alcance e gran capacidade. En decembro de
1972
reservou catro opcions mais, modificando esta reserva en
1973
para a version A300B2. Este modelo entraria en servizo coa aerolina en abril de
1976
nas rutas entre
Frankfurt
e
Londres
e entre
Frankfurt
e
Paris
. Estes A300, e os A300B4 mercados en
1977
serian substituidos a partir de abril de
1983
polo mais pequeno
Airbus A310
, e polo mais grande A300-600 que chegou en
1987
.
En
1977
Lufthansa cambiou os motores Pratt & Whitney JT9D de toda a sua frota de 747 polos
General Electric CF6-50
, co obxectivo de homoxeneizar as plantas motrices coas dos
DC-10-30
, que realizaban as rutas menos saturadas de longo alcance dende xaneiro de
1974
.
O desenvolvemento do
A310
debeuse en gran parte a que Lufthansa se deu conta de que o A300 era un avion demasiado grande e a aerolina suxeriulle a
Airbus
o deseno dun avion de fuselaxe ancha mais pequena. Inicialmente Airbus realizou sinxelamente unha version mais curta do A300, pero esta non convenceu a Lufthansa, que queria un avion con substanciais melloras operacionais. Finalmente Airbus desenvolveu o A310, considerado o avion mais avanzado da sua epoca ao incorporar unha cabina de mando dixital para dous unicos tripulantes e un uso extensivo de materiais compostos. Xunto con
Swissair
, Lufthansa foi o primeiro cliente do A310, pedindo 25 unidades cunha opcion de compra de 25 mais.
En xuno de
1986
a aerolina pediu seis unidades da nova variante
747-400
, da que tamen foi o primeiro operador europeo, para substituir os avions mais vellos. Este entrou en servizo o
6 de xullo
de
1989
cun voo entre
Frankfurt
e
Johannesburgo
, e posteriormente pedirianse mais exemplares ata sumar 22 747-400.
Lufthansa participou na configuracion do
Airbus A340
, influindo na eleccion do numero de pasaxeiros, o alcance os motores do avion. Xunto con
Air France
, foi a primeira aerolina en operar o novo modelo do consorcio europeo
Airbus
, e nun primeiro momento optou pola variante A340-200 de fuselaxe mais curta pero mais alcance. Posteriormente adquiriria o A340-300 de maior capacidade. O primeiro voo dun A340 con Lufthansa realizouse o
1 de marzo
de
1993
.
| Este artigo (ou seccion) esta desactualizado(a).
A informacion fornecida mudou ou e insuficiente.
|
Airbus A380
de Lufthansa aterrando no aeroporto de Barcelona
O
28 de outubro
de
1990
, 25 dias despois da reunificacion alema, Lufthansa volveu a voar cara a
Berlin
novamente. O
18 de maio
de
1997
Lufthansa,
Air Canada
,
Scandinavian Airlines
,
Thai Airways
e
United Airlines
formaron a
Star Alliance
, a primeira alianza mundial de aerolinas.
No ano
2000
Air One
asociouse a Lufthansa e case todos os seus voos pasaron a compartir o codigo de Lufthansa ata que Air One foi mercada por
Alitalia
. Lufthansa conseguiu nestes ultimos anos ter beneficios, incluso tras os atentados do 11 de setembro de
2001
, cando a aerolina tivo un descenso significativo nos seus ingresos conseguiu manter as suas contas sen perdas. Cando moitas outras companias anunciaron despedimentos, Lufthansa mantivo a todos os seus empregados.
En xuno de
2003
, Lufthansa abriu a terminal 2 no
aeroporto Franz Josef Strauß
de
Munic
para aliviar o seu centro de operacions principal, en
Frankfurt
, que estaba sufrindo limitacions de capacidade. Tratase dunha das primeiras terminais europeas que pertencen parcialmente a unha aerolina
[
2
]
.
O
17 de maio
do
2004
, Lufthansa converteuse no primeiro cliente de Connexion by Boeing, conexion a
Internet
en voo ofrecida por
Boeing
nalguns dos seus modelos. O
22 de marzo
do
2005
Swiss International Air Lines
fusionouse con Lufthansa Airlines, ainda que ambas as aerolinas continuan sendo dirixidas por separado.
O
6 de decembro
do
2006
Lufthansa realizou unha orde de pedido por 20
Boeing 747-8
, convertendose no primeiro cliente deste modelo. A aerolina e tamen a segunda compania europea en operar o
Airbus A380
(despois de
Air France
). O seu primeiro A380 foille entregado o
19 de maio
do ano
2010
.
En novembro de 2020 a frota de Lufthansa estaba formada polos seguintes avions:
[
3
]
|
|---|
| Membros fundadores
| | |
|---|
| Membros
| |
|---|
| Membros afiliados
| |
|---|
| Futuros socios de conexion
| |
|---|
| Antigos membros
| |
|---|