Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Juan Benet Goitia
, nado en
Madrid
o
7 de outubro
de
1927
e finado na mesma cidade o
5 de xaneiro
de
1993
, foi un
escritor
espanol, considerado como un dos mais influentes da segunda metade do seculo XX en
Espana
.
[
1
]
[
2
]
Exerceu a sua profesion de enxeneiro de caminos e en literatura practicou diversos xeneros: drama, ensaio, conto e novela, destacando sobre todo nesta ultima.
Nado en Madrid, o ultimo dos tres fillos ?despois de Marisol e Paco? do matrimonio do avogado Tomas Benet Benet e Teresa Goitia Ajuria. O seu pai morreu fusilado na zona republicana o comezo da
guerra civil
, en 1936, despois do cal a sua nai foise cos seus fillos a
Donostia
, onde tina familiares, ata que en
1939
regresou a capital.
En Donostia, Benet ingresou no Colexio Catolico Santa Maria de Marianistas, en Aldapeta, e en Madrid continuou os seus estudos no da nosa Senora do Pilar, onde rematou o bacharelato en
1944
. Catro anos mais tarde, ingresou na Escola Superior de Caminos, Canles e Portos.
[
3
]
En 1946 comezou a frecuentar o faladoiro de
Pio Baroja
, un dos poucos escritores espanois que lle gustaban, e o que dedicou unhas paxinas no
Otono en Madrid hacia 1950.
Ese mesmo ano descubriu, por influxo do seu primo Carmelo Chueca Goitia, residente en Inglaterra, a
William Faulkner
, quen, segundo reconeceu mais tarde, foi o que o determinou a escribir. Nos seus anos universitarios converteuse en asiduo dos cafes Gambrinus e Gijon, onde coneceu a quen foi grande amigo,
Luis Martin-Santos
, entre outros autores da epoca.