In
fideoteek
(fia it
Nederlanske
videotheek
fan it
Dutske
Videothek
) is in
bedriuw
dat mei
films
of (soms)
tillefyzjesearjes
foarbespile
bylddragers
ferhiert
oan partikuliere
klanten
. Sokke bylddragers wurde
hierfideo's
neamd, en moatte underskaat wurde fan
keapfideo's
, dy't net ferhierd mar ferkocht wurde. Foarhinne gie it by hierfideo's om
fideobannen
, mar tsjintwurdich wurde der benammentlik
dvd's
ferhierd. De earste fideoteek waard yn
1975
yn
Dutslan
oprjochte. Yn
Nederlan
untstiene benammen yn 'e
1980-er jierren
in soad fan sokke saken. In oansjenlik part derfan moast letter wer opdoeke omreden fan tefolle
konkurrinsje
. Sunt likernoch
2000
hawwe fideoteken te lijen under in krimpende ferhiermerk. Njonken fideoteken mei in algemien oanbod binne der ek guon dy't har spesjalisearre hawwe yn 'e ferhier fan bygelyks utslutend
filmhusfilms
of utslutend
pornografyske films
.
De earste fideoteek waard yn 'e
simmer
fan
1975
oprjochte troch Eckhard Baum yn it
Dutske
Kassel
. Baum wie in sammelder fan films op
Super 8 film
, en doe't bliek dat freonen en
kunde
fan him der belangstelling foar hiene, begun er harren films ut syn kolleksje ut te lienen. Fia-fia kamen hieltyd mear lju by him oan 'e doar mei de fraach oft er harren in film utliene woe, en sadwaande krige Baum it idee om der
jild
foar te freegjen en sa in bedriuwke op te setten. Meitiid naam er
fideobannen
en
dvd's
yn syn assortimint op. Baum en syn fideoteek wiene it underwerp fan de
dokumintere
Eckis Welt
, fan
Olaf Saumer
, ut
2006
. Yn
2015
fierde Baum it fjirtichjierrich bestean fan syn bedriuw.
De earste fideoteek yn 'e
Feriene Steaten
waard yn
desimber
1977
oan
Wilshire Boulevard
yn
Los Angeles
iepene troch
George Atkinson
. Meitiid kamen yn 'e Feriene Steaten ut lytse, pleatslike fideoteken grutte bedriuwen fuort as
Blockbuster Video
. Yn
Nederlan
die it ferskynsel 'fideoteek' foar it earst syn yntree yn 'e iere
1980-er jierren
, doe't in soad
hushaldings
in
fideorecorder
oanskaften. In skoft lang skeaten sokke saken by wize fan sprekken as poddestuollen ut 'e grun, oant underlinge
konkurrinsje
harren tsjin 'e ein fan
1980-er jierren
flink begun ut te tinjen. Yn 't earstoan beaen fideoteken benammen fideobannen oan yn ferskate formaten:
VHS
,
Betamax
en
Video 2000
. Tsjin it begjin fan 'e
1990-er jierren
hie VHS de oare beide formaten yn de '
fideobanformaatoarloch
' ut 'e merk drukt en konsintrearren fideoteken harren sadwaande op VHS-fideobannen mei soms dernjonken
muzyk
-
cd's
. Yn 'e begjinjierren fan 'e
ienentweintichste iuw
kamen
dvd's
deryn en giene de VHS-fideobannen derut. Tsjin 'e ein fan
2000-er jierren
waarden
blu-ray
-skiven yn it assortimint opnommen.
Lange tiid wie it sa dat as in
film
utkaam, der earst in healjier utlutsen waard foar fertoaning yn 'e
bioskopen
. Nei likernoch seis
moanne
kaam er dan beskikber foar ferhier yn 'e fideoteken. Nei't der nochris in healjier oerhinne gien waard, kaam deselde film ek ut as
keapfideo
en koed er utstjoerd wurde op 'e
tillefyzje
. Tsjintwurdich wurde films lykwols faak in pear moannen of in fearnsjier nei't se foar it earst yn 'e bioskoop kommen binne, al
te keap
utbrocht op dvd en blu-ray. Dernjonken binne films tsjintwurdich ek foar ien besichtiging te 'keapjen' oer it
ynternet
by
video on demand
-bedriuwen, lykas
Netflix
. Dy untwikkelings hawwe makke dat in soad fideoteken om
2010
hinne ferdwun binne. De oerbleaune saken binne faak utgroeid ta
entertainmentwinkels
mei in breder assortimint.
Om
fideo's
hiere te kinnen by in fideoteek moat men lid weze fan dy fideoteek. Dat haldt yn dat men jins
namme
en
adres
opjaan moat en jins
identiteitsbewiis
sjen litte moat, sadat de fideoteek wit wer't de ferhierde films bedarje. Derfoar kriget men in lidmaatskipskaart mei in
streepkeskoade
, dy't neitiid by eltse ferhier
scand
wurdt. Fideoteken ferhiere de nijste films yn 'e regel by de
dei
, mei in maksimum fan trije dagen. Aldere films wurde ornaris by de
wike
ferhierd. Meastal kin men trije films tagelyk hiere. Guon fideoteken hawwe tsjintwurdich
abonneminten
foar in fest bedrach yn 'e moanne, der't unbeheind films mei hierd wurde kinne. Der is dan inkeld in beheining oangeande it tal films dat tagelyk hierd wurde kin.
De ferhier fan
boeken
,
cd's
en
films
is bun oan 'e
wetjouwing
op it med fan
auteursrjocht
. De auteursrjochthalders foegje warskogings ta oan
ferpakking
en yn it gefal fan films ek de ynhald fan produkten dy't bedoeld binne foar ferhier, om ynbrek op it auteursrjocht foar te kommen. Yn in soad gefallen binne de rjochten fan klanten yn
Jeropa
en
Noard-Amearika
lykwols eins folle rommer as dat yn sokke warskogings foarsteld wurdt.