Bernard Berenson

Vikipedi, ozgur ansiklopedi
Bernard Berenson
Do?um Bernhard Valvrojenski
26 Haziran 1865 ( 1865-06-26 )
Butrimonys , Vilnius Guberniyası , Rus ?mparatorlu?u
Olum 6 Ekim 1959 (94 ya?ında)
Villa I Tatti , Floransa , ?talya
Milliyet Americalı
Meslek sanat tarihcisi
Tanınma nedeni Drawings of the Florentine Painters [1]
Evlilik Mary Berenson
Akraba(lar) Senda Berenson Abbott (sister)

Bernard Berenson (d. 26 Haziran 1865 - o. 6 Ekim 1959), Ronesans konusunda uzmanla?mı? Amerikalı bir sanat tarihcisiydi. Floransalı Ressamların Cizimleri adlı kitabı uluslararası bir ba?arıydı. Bazı yazılarda e?i Mary'nin buyuk bir eli oldu?u du?unulmektedir. [2]

Berenson, Amerikan koleksiyoncular tarafından yeni ilgi gordukleri ve yargılarına sanat dunyasında buyuk saygı duyuldu?u bir zamanda, Eski Ustaların atıfta onemli bir figuruydu. Son ara?tırmalar, kendisine odenen ola?anustu yuksek komisyonlardan etkilenmi? olabilecek bazı kimlik do?rulamaları hakkında ?uphe uyandırdı.

Ki?isel hayat [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Bir gondolda Cole Porter , Linda Lee Thomas, Bernard Berenson ve Howard Sturges, 1923

Berenson, Bernhard Valvrojenski 'de Butrimonys, Vilnius Valili?i 'nde (?imdi Litvanya 'nın Alytus bolgesinde) Litvak ailesinde do?du - babası Albert Valvrojenski, annesi Judith Mickleshanski ve Senda Berenson Abbott da dahil olmak uzere kucuk karde?lerdi. [3] Babası Albert, klasik Yahudi o?reniminin e?itici bir yolunu izleyerek buyudu ve bir haham olmayı du?undu. Bununla birlikte, Yahudilerin sekuler topluma daha fazla entegrasyonunu savunan bir Avrupa hareketi olan Haskalah 'ın uygulayıcısı oldu. Evi ve kereste i?i yerle bir edildikten sonra, Bernard'a ?branice ve Aramice bir o?retmenle kaydolması icin baskı yapan daha gelenekci kayınpederiyle birlikte ya?adı. 1875'te Rus ?mparatorlu?u 'nun Vilnius Valili?inden Boston , Massachusetts 'e goc ettiler ve bunun uzerine aile adı "Berenson" olarak de?i?tirildi. Berenson, 1885'te Hristiyanlı?a dondu ve bir Episkopal oldu. [4] Daha sonra ?talya'da ya?arken Katolikli?e gecti. [5] [6] [7]

Boston Latin Okulu'ndan mezun olduktan sonra, 1883-84 arası Boston Universitesi Liberal Arts College'e bir caylak (?ngilizce: freshman) olarak de devam etti ama bu kurumdan Sanskritce 'de talimat alamayıp ikinci yılında Harvard Universitesi 'e transfer oldu. [8] Harvard'dan mezun oldu ve kendi ba?ına onemli bir sanat tarihcisi olan Mary Smith ile evlendi. Mary, Logan Pearsall Smith'in ve Bertrand Russell 'in ilk e?i Alys Pearsall Smith'in kız karde?iydi. Mary daha once avukat Frank Costelloe ile evliydi. Bernard Berenson ayrıca Belle da Costa Greene ile uzun bir ili?ki icindeydi. Samuels (1987), Mary'nin bu ili?kiyi "(bazen) isteksizce kabul etmesinden" bahseder.

Arkada?ları arasında The Wall Street Journal 'da ve denemeler kitabı Yestermorrow 'da arkada?lıkları hakkında yazan Amerikalı yazar Ray Bradbury ; II. Dunya Sava?ı sırasında Floransa'da ya?ayan Natalie Barney ve aynı zamanda orta?ı Romaine Brooks; ve sanat koleksiyoncusu Edward Perry Warren vardı. [9] Arkada?ları arasında Isabella Stewart Gardner, Ralph Adams Cram ve George Santayana da vardı, son ikisi birbirleriyle Bernard aracılı?ıyla tanı?mı?lardı. [10]

Bir aktris olan Marisa Berenson, Louis Kossivitsky aracılı?ıyla Berenson'un uzak bir kuzenidir. Louis, Berenson'un babasının erkek ye?eni, kız karde?inin yetim o?lu Albert Valvrojenski'ydi. ABD'ye vardıklarında hem Koussivitsky hem de Valvrojenski Berenson adını aldı (Meryle Secrest, Being Bernard Berenson , s. 34). Kız karde?i Berry Berenson oyuncu/foto?rafcı ve aktor Anthony Perkins 'in karısıydı. Berry, 11 Eylul 2001 'de New York'taki American Airlines Ucu? 11'deki saldırılarda oldu.

Profesyonel hayat [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Bernard Berenson, 1911'de malikanesi Villa I Tatti'nin bahcesinde

1900'lerin ba?ındaki ABD koleksiyonerleri arasında Berenson, Ronesans sanatının en onemli otoritesi olarak goruluyordu. Kariyerinin ba?larında Berenson, Giovanni Morelli'nin kar?ıla?tırmalı inceleme tekniklerini John Addington Symonds'un ortaya koydu?u estetik fikirle birle?tirerek kendi benzersiz uzmanlık yontemini geli?tirdi ve John Addington Symonds, bir sanatcının ki?ili?inin bir ?eyin sanat eserleriyle tespit edilebilece?ini soyledi. [11] Yakla?ımı Avrupalı sanat tarihcileri ve uzmanları arasında tartı?malı kalırken, yeni moda Ronesans sanatının karma?ık ve hain pazarında gezinmek icin yardıma ihtiyac duyan Isabella Stewart Gardner gibi birkac onemli Amerikan sanat koleksiyoncusunun danı?manı olarak cok onemli bir rol oynadı. Berenson'un uzmanlı?ı sonunda o kadar iyi kabul edildi ki, yazarlık kararı bir resmin de?erini onemli olcude artırabilir veya azaltabilirdi. Bu bakımdan Berenson'un etkisi muazzamdı,% 5 komisyonu ise onu zengin bir adam yaptı. (Charles Hope'a gore, "bircok i?e mali bir ilgisi vardı ... Berenson'un gizli tutmayı secti?i bir duzenleme." [12] )

Ronesansın Venedik Ressamları adlı eserinden Yapıtlarına Bir Dizin ile (1894) ba?layarak, ustalık ve sistematik yakla?ım karı?ımı son derece ba?arılı oldu. 1895'te, Yapıcı Sanat Ele?tirisi Uzerine Bir Deneme olan Lorenzo Lotto adlı eseri, ozellikle Heinrich Wolfflin tarafından geni? ele?tiriler aldı. Hemen ardından William James tarafından "yuksek sanatın yorumlanmasına yonelik temel psikolojik kategorileri" yenilikci uygulamasıyla ovulen Ronasansın Florentine Ressamları (1896) izledi.

1897'de Berenson, Ronesans'ın Orta ?talyan Ressamları'nı yayınlayan akademik ama kullanı?lı kılavuz serisine bir calı?ma daha ekledi. Bundan sonra altı yıllık oncu calı?malarını, yaygın olarak en derin ve en onemli kitabı olarak kabul edilen, 1903'te yayınlanan Florentine Ressamların Cizimleri'ne adadı.

1907 yılında kendisinin Klasisizm a?kı ve Modern sanata duydu?u tiksinme ile ili?kilendirebilen Mannerist sanatın hala yıkıcı ve tartı?malı yargıyla ifade edildi?i Ronesansın Kuzey ?talyalı Ressamlarını yayınladı. ?lk eserleri daha sonra geni? capta tercume edilip yeniden basılan en unlu kitabı Ronesansın ?talyan Ressamları'na (1930) eklendi. Ayrıca "Soylenti ve Du?unce" ve "Gun Batımı ve Alacakaranlık" adlı iki cilt dergi de yayınladı. Aynı zamanda Estetik ve Tarih ve Otoportre icin Eskiz kitabının yazarıdır.

I Tatti [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

En azından 17. yuzyıldan beri "I Tatti" olarak adlandırılan Floransa yakınlarındaki Settignano'daki guzel konutu, ?talyan Ronesansının tum alanlarında calı?an akademisyenlere burs sunan bir ara?tırma merkezi olan Harvard ?talyan Ronesans Ara?tırmaları Merkezi oldu. Harvard'a olumunden cok once, karısı Mary'nin acısına dilemi?ti. Berenson'un en kalıcı mirası olarak gordu?u sanat koleksiyonuna ve sanat tarihi ve humanizm uzerine kitaplarından olu?an ki?isel kutuphanesine ev sahipli?i yapıyor. 1920'lerde I Tatti'deki Berenson "sarayında" gunluk hayatın canlı bir portresi, Sir Kenneth Clark 'ın 1974 tarihli anı kitabı Another Part of the Wood'da bulunabilir . "?kinci Dunya Sava?ı sırasında, Fa?ist yetkililer ve daha sonra Alman efendileri tarafından zar zor tolere edilen Berenson," I Tatti "de kaldı. Cephe hattı 1944 yazının sonunda ona ula?tı?ında, gunlu?une ?oyle yazdı: " Yamacımız, Via Bolognese boyunca Alman geri cekilme ana hattı ile bir yan yol arasında yer alıyor. . . Alman artcı koruma eyleminin ortasındayız ve ciddi ?ekilde acı?a cıktık. ". Dikkate de?er bir ?ekilde, onun gozetimi altında, villa zarar gormemi?ti. Careggi'deki bir villaya ta?ınan koleksiyonlarının buyuk bir kısmı da zarar gormemi?ti. Ancak, Berenson'un Borgo San Jacopo'daki Floransa dairesi, Almanya'nın Floransa 'dan cekilmesi sırasında bazı de?erli iceri?iyle birlikte tahrip edildi. [13] Sava?tan once ve sonra Berenson'un ?talya'daki ya?amının ki?isel anıları ve foto?raflarının yer aldı?ı bir ba?ka anı da Kinta Beevor'un "A Tuscan Childhood" [New York: Vintage Books, 2000; c.1993] yazıldı.

Berenson'un, Titian 'a atfetti?i Allendale Do?umu.

Berenson, 1912'de gizli bir anla?mayla, donemin en etkili sanat satıcısı Joseph Duveen ile yakın bir ili?ki ya?adı ve bu alan hakkında bilgisi olmayan tanınmı? koleksiyonculara eser satı?ını tamamlamak icin genellikle Berenson'un fikrine buyuk olcude guveniyordu. Berenson sessizdi ve do?ası gere?i du?unceliydi bu da bazen onunla gurultulu Duveen arasında surtu?meye neden oluyordu. ?li?kileri, Samuel H. Kress'in koleksiyonuna yonelik bir resim olan Allendale Nativity (di?er adıyla Washington 'daki Ulusal Galeri 'de Cobanların Hayranlı?ı) uzerine cıkan bir anla?mazlı?ın ardından 1937'de kotu ko?ullarda sona erdi. Duveen onu bir Giorgione olarak satıyordu ancak Berenson bunun erken bir Titian oldu?una inanıyordu. Resim artık bir Giorgione olarak kabul ediliyor. Berenson, Duveen'e yardım etmenin yanı sıra, Londra'daki Colnaghi ve Duveen'den ayrılmasının ardından New York'tan Wildenstein gibi di?er onemli sanat galerilerine de danı?manlık yaptı.

1923'te Berenson, Andree Hahn tarafından Duveen'e kar?ı acılan unlu bir davada uzman tanıklık yapması icin ca?rıldı. 1920'de Hahn, Leonardo 'nun La belle ferronniere'sinin bir versiyonu oldu?una inandı?ı ve yazarı hala tartı?ılan [14] Duveen, Hahn'ın Leonardo'nun resme atfetti?i resmi reddetti ve bunu hic gormedi. Sonuc olarak Hahn ona dava actı. 1923'te Hahn'ın resmi Louvre versiyonuyla kar?ıla?tırılmak uzere Paris 'e getirildi. Duveen, Berenson'un ve di?er uzmanların onun fikrine verdi?i deste?i topladı ve Hahn'ın resmini bir kopya olarak reddetti. Uzman tanıkların gorunmedi?i 1929'da New York'taki duru?mada juri kısmen Berenson'un Paris tanıklı?ından ikna olmadı cunku kısmen orada capraz sorgulama yapılırken resmin yapıldı?ı ortamı hatırlayamadı. Ayrıca Berenson'un ve Roger Fry ve Sir Charles Holmes gibi Paris'te ifade veren di?er uzmanların daha once Duveen'e ucretli uzmanlık sa?ladı?ı ortaya cıktı. Duveen, bolunmu? bir kararın ardından Hahn ile mahkemeden cıkarılırken tum hikaye Berenson'un itibarına zarar verdi.

Berenson, 1958'de Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi [15] 'ne akademi uyesi olarak secildi. 94 ya?ında Settignano, ?talya 'da oldu.

Son zamanlardaki ara?tırmalar, Berenson'un Duveen ile yaptı?ı gizli anla?maların kendisine, gelirin % 25'ine kadar onemli kar getirdi?ini ve onu zengin bir adam yaptı?ını ortaya koymu?tur. Bu acık cıkar catı?ması, Duveen icin yaptı?ı do?rulamaların birco?unu ?upheye du?urdu ve bunlardan bir kısmının Duveen icin calı?tıktan sonra daha iyimser, dolayısıyla onemli olcude daha de?erli hale geldi?i, dikkatli bir incelemeyle gosterildi. Henuz sistematik bir kar?ıla?tırma yapılmadı, ancak yetmi? calı?manın kısmi bir incelemesi bu olasılı?a i?aret eder. (Meryle Secrest, "Bernard Berenson Olmak", 1979, Ek, s. 399) Konu hala tartı?malıdır.

Berenson, ?talyan Ronesans resimlerinden ve nesnelerinden olu?an daha iyi bilinen koleksiyonuna ek olarak, Arap ve Fars resimlerinden olu?an seckin bir koleksiyon da dahil olmak uzere Asya sanatına buyuk bir ilgi gosterdi. [16]

Yazı?ma [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

2006'da ?ngiliz tarihci Hugh Trevor-Roper 'in 1947-60 yılları arasında yazdı?ı mektupları iceren ve editorlu?u Richard Davenport-Hines, baskısı Weidenfeld & Nicolson tarafından yapılan– Letters from Oxford: Hugh Trevor-Roper to Bernard Berenson , (Turkce adı:Bernard Berenson'a Oxford: Hugh Trevor-Roper'dan mektuplar) adlı kitap yayınlandı.

2015 yılında Yale University Press, Kenneth Clark 'ın Berenson ile yazı?malarını Robert Cumming tarafından duzenlenmi? ve acıklanmı? olan 1925?1959, My Dear BB: The Letters of Bernard Berenson and Kenneth Clark, kitabında yayınladı.

Berenson ve San Diego merkezli Norah Bisgood Woodward arasında dokuz yıllık yazı?ma (1950-1959), UC San Diego Kutuphanesi'nde Ozel Koleksiyonlar ve Ar?ivler tarafından duzenlenmektedir. [17]

Berenson ve Ernest Hemingway, 1949-1957 yılları arasında sekiz yıllık bir yazı?ma tuttu: Jobst C. Knigge: Ernest Hemingway ve Bernard Berenson. A Strange Friendship, Humboldt University (acık eri?im), Berlin 2019.

Eserleri [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

  • Ronesans Venedik Ressamları (1894)
  • Lorenzo Lotto : Yapıcı Sanat Ele?tirisinde Bir Deneme (1895)
  • Ronesans Floransalı Ressamlar (1896)
  • Ronesans'ın Orta ?talyan Ressamları (1897)
  • Kalite Anlayı?ı: ?talyan Sanatının ?ncelenmesi ve Ele?tirisi (1901; ikinci seri, 1902)
  • Floransalı Ressamların Cizimleri (1903, 1938 ve 1961'de revize edildi) [18] [19]
  • Ronesans'ın Kuzey ?talyan Ressamları (1907)
  • Fransisken Efsanesinin Siyenli Ressamı (1910)
  • Amerika'da Venedik Resmi: On Be?inci Yuzyıl (New York, 1916)
  • Sienese Resminin ?ncelenmesinde Denemeler (New York, 1918)
  • Gorsel Sanatlarda Estetik ve Tarih (Estetica, Etica e Storia nelle Arti della Rappresentazione Visiva) (1948)
  • Ronesansın ?talyan Ressamları (1952)
  • Soylenti ve Yansıma (New York, 1952)
  • Caravaggio  : Uyumsuzlu?u ve ?ohreti (1953)
  • Gormek ve Bilmek , New York Grafik Toplulu?u, Ltd. (1953)
  • Piero della Francesca veya The Ineloquent in Art , The Macmillan Company (New York, 1954)
  • Tutkulu Sightseer: 1947'den 1956'ya gunluklerden (New York, 1960)
  • Gun Batımı ve Alacakaranlık (New York, 1963)

Kitaplarının co?u Amerika Birle?ik Devletleri'nde yayınlandı ve bircok baskıdan gecti.

Konuyla ilgili yayınlar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

  • Patricia Luce Chapman: Sevgiyle Bernard Berenson'a (2005).
  • SN Behrman: Duveen (1951, 1952).
  • Kenneth Clark: Ormanın Ba?ka Bir Parcası (1974).
  • Rachel Cohen: Bernard Berenson: Resim Ticaretinde Bir Hayat (2013).
  • Joseph Connors, Louis Waldman, editorler.: Bernard Berenson Formation and Heritage (2014).
  • Mary Ann Calo: Bernard Berenson ve Yirminci Yuzyıl (1994).
  • Simon Gray : The Old Masters Berenson'ın ba? karakter oldu?u bir oyun. (2004).
  • John Pope-Hennessy "Bernard Berenson", Dizionario Biografico degli Italiani , 34 (1988).
  • Ernest Samuels: Bernard Berenson: Bir Uzmanın Yapılması (1979).
  • Ernest Samuels: Bernard Berenson: Bir Efsanenin Yapılı?ı (1987).
  • Cynthia Saltzman: Eski Ustalar, Yeni Dunya: America's Raid on Europe's Great Pictures (2008).
  • Meryle Secrest: Bernard Berenson Olmak: Bir Biyografi . Holt, Rinehart & Winston (1979), Weidenfeld & Nicolson (1980).
  • Colin Simpson: Sanatsal Ortaklar: Bernard Berenson ve Joseph Duveen (1986).
  • Carl Brandon Strehlke ve Machtelt Bruggen Israels (editorler.): Bernard and Mary Berenson Collection of European Paintings at I Tatti , Florence-Milan: Villa I Tatti, Officina Libraria ile birlikte, 2015
  • William Weaver : Bir Mukemmellik Mirası: Villa I Tatti'nin Hikayesi (1997).

Kaynakca [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

  1. ^ "The Drawings of the Florentine Painters: From Print Catalog to Linked Open Data" . journal.code4lib.org . 18 Ekim 2017 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 13 Haziran 2018 .  
  2. ^ "Dictionary of Art Historians - Mary Berenson" . arthistorians.info . 4 Mart 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 28 Mart 2016 .  
  3. ^ Senda Berenson: The Unlikely Founder of Women's Basketball . Amherst: University of Massachusetts Press. 2007. s. 5. ISBN   978-1558495685 .  
  4. ^ "Dictionary of Art Historians - Bernard Berenson; Bernhard Berenson" . arthistorians.info . 23 Mart 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  5. ^ Russell (4 Kasım 1979). "Devotee Of Beauty; Berenson" . The New York Times . 30 Nisan 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 30 Nisan 2021 .  
  6. ^ Clurman (20 Mayıs 1979). "Berenson's path to Parnassus" . 24 Temmuz 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 12 Mart 2022 .  
  7. ^ "The heiress and the art critic" . The Boston Globe . 28 Temmuz 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  8. ^ Boston University College of Liberal Arts Class of 1887 50th Anniversary Memory Book, published 1937
  9. ^ The Mount Vernon Street Warrens: A Boston Story, 1860?1910 . Charles Scribner's Sons. 1989 . Eri?im tarihi: 4 Ocak 2018 .  
  10. ^ Senda Berenson: The Unlikely Founder of Women's Basketball . Amherst: University of Massachusetts Press. 2007. s. 8. ISBN   978-1558495685 .  
  11. ^ Johnston (2016). "The Correggiosity of Correggio: On the Origin of Berensonian Connoisseurship". I Tatti Studies in the Italian Renaissance . 19 (2): 385-425. doi : 10.1086/688438 .  
  12. ^ "The Art of the Phony" . New York Review of Books. 11 A?ustos 2013 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 4 A?ustos 2013 .  
  13. ^ WORKS OF ART IN ITALY, losses and survival, London 1945 compiled from War Office Reports of the British Committee on the Preservation and Restitution of Works of Art, Archives and Other Material in Enemy Hands , in Engramma n. 61 (freely available online)
  14. ^ Painting seen here 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi ., bottom of the page
  15. ^ "Book of Members, 1780?2010: Chapter B" (PDF) . American Academy of Arts and Sciences. 18 Haziran 2006 tarihinde kayna?ından (PDF) ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 15 Haziran 2011 .  
  16. ^ Gauvin Alexander Bailey , ‘The Bernard Berenson Collection of Islamic Painting at Villa I Tatti: Mamluk, Ilkhanid, and Early Timurid Miniatures,’ Oriental Art XLVII, 4 (September 2001): 53?62‘The Bernard Berenson Collection of Islamic Painting at Villa I Tatti: Turkman, Uzbek, and Safavid Miniatures,’ Oriental Art XLVIII, 1 (February 2002): 2?16
  17. ^ "Register of Bernard Berenson Correspondence - MSS 694" . libraries.ucsd.edu . 3 Ocak 2015 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 10 Haziran 2015 .  
  18. ^ ″without doubt his most remarkable and lasting contribution as an art historian,″ Bambach, Carmen C., ″Bernard Berenson's 'The Drawings of the Florentine Painters Classified, Criticised and Studied as Documents in the History and Appreciation of Tuscan Art, with a Copious Catalogue Raisonne', 1903," The Burlington Magazine , Vol. 151, No. 1279, Art in Italy (Oct., 2009), pp. 692-696. https://www.jstor.org/stable/40480363?seq=1
  19. ^ The Drawings of the Florentine Painters by Bernard Berenson.

Dı? ba?lantılar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

" https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bernard_Berenson&oldid=32734677 " sayfasından alınmı?tır