Ang pandaigdigang krisis sa pananalapi ng 2007-2008 ay isang pangunahing kagipitan o krisis sa pananalapi. ^[1] Namamayaning nararamdaman ito noong Setyembre 2008 na kasama ang pagkabigo, pagsama-sama o pagkonserbator ng ilang malalaking kompanyang pananalapi na nakabase sa Estados Unidos . Maraming buwan bago ang Setyembre, naiulat sa mga pahayagang pang- negosyo ang mga pinagbatayan sa mga dahilan na magdudulot sa krisis. Kasama dito ang mga komentaryo tungkol sa katatagan sa pananalapi ng mga nangungunang pamumuhunang bangko , kompanyang pang-seguro at sanglaang bangko sa Europa at Estados Unidos na bunga ng krisis sa subprimong sangla. ^{[1] [2] [3] [4]}

Pagkatapos ng pagsisimula ng krisis, ang mga pamahalaan ay nagtalaga ng napakalaking bail-outs ng mga institusyong pampinansyal at iba pang pampakalmang patakaran sa pananalapi, nagtaguyod rin sila ng mga pulisiyang piskal upang maiwasan ang pagbagsak ng pandaigdigang sistema ng pananalapi. ^[5] Sa Estados Unidos, ang Oktubre 3, $800 bilyon na Emergency Economic Stabilization Act ng 2008 ay nabigo na pabagalin ang economic free-fall , ngunit ang kaparehong laki ng American Recovery and Reinvestment Act ng 2009 , na kinabibilangan ng malaking payroll tax credit , ay nakita ang mga ekonomikang tagapaghiwatig na bumaliktad at magpapatatag nang wala pang isang buwan pagkatapos nitong pagsasabatas noong Pebrero 17. ^[6] Ang krisis ay nagdulot ng Malaking Pag-urong ( Great Recession ) na nagresulta sa pagtaas ng kawalan ng trabaho ^[7] , pagpapakamatay , ^[8] pagbaba ng tiwala sa institusyon ^[9] at pagkamayabong ( fertility ), ^[10] bukod sa iba pang sukatan. Ang pag-urong ay isang makabuluhang paunang kondisyon para sa krisis sa utang ng Europa ( European debt crisis ).

Mga sanggunian [ baguhin | baguhin ang wikitext ]