Ten artykuł od 2009-06 zawiera tre?ci, przy ktorych brakuje odno?nikow do ?rodeł . Nale?y doda? przypisy do tre?ci niemaj?cych odno?nikow do ?rodeł. Dodanie listy ?rodeł bibliograficznych jest problematyczne, poniewa? nie wiadomo, ktore tre?ci one u?rodławiaj?. Sprawd? w ?rodłach: Encyklopedia PWN  • Google Books  •  Google Scholar  •  Federacja Bibliotek Cyfrowych  • BazHum  • BazTech  • RCIN  • Internet Archive ( texts / inlibrary ) Po wyeliminowaniu niedoskonało?ci nale?y usun?? szablon {{Dopracowa?}} z tego artykułu.

Paul Simon

Paul Simon (2011)
Imi? i nazwisko	Paul Frederic Simon
Data i miejsce urodzenia	13 pa?dziernika 1941 Newark
Instrumenty	wokalista , gitara , gitara basowa , pianino , perkusja
Gatunki	folk rock , pop folk , rock , world music
Zawod	muzyk, autor tekstow, kompozytor, producent
Aktywno??	od 1957
Wydawnictwo	Columbia Records , Warner Bros. Records
Wspołpracownicy
Art Garfunkel
Zespoły
Simon & Garfunkel
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Paul Frederic Simon (ur. 13 pa?dziernika 1941 w Newark ^[1] ) ? ameryka?ski piosenkarz i gitarzysta rockowy, autor tekstow i kompozytor, jeden z najwybitniejszych i najbardziej znanych przedstawicieli stylu folk rock .

Paul Simon najbardziej znany jest z wyst?pow w duecie z Artem Garfunkelem ? Simon & Garfunkel , lecz ju? w trakcie wspołpracy z nim, jak i po rozpadzie duetu prowadził owocn? karier? solow?.

Paul Simon zainteresowany był tak?e egzotycznymi kulturami muzycznymi. Ju? we wczesnej fazie tworczo?ci ulegał wpływom latynoskiego folkloru. W latach 80. zainteresował si? ludow? muzyk? afryka?sk?. Wynikiem tego był album Graceland , ł?cz?cy ameryka?sk? muzyk? folk z muzyk? afryka?sk?. Po nagraniu tego albumu, w ktorym wzi?ło udział wielu muzykow afryka?skich, Paul Simon wraz ze swoj? grup? koncertował tak?e i w Afryce . Najwi?cej kontrowersji wzbudziły jego wyst?py w Republice Południowej Afryki , obj?tej wtedy ?cisłym embargiem handlowym. Simon dał tam seri? tanich koncertow specjalnie przygotowanych dla czarnej publiczno?ci.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

T? sekcj? nale?y dopracowa? : → poprawi? styl ? powinien by? encyklopedyczny , → napisa? artykuł w sposob neutralny . Po wyeliminowaniu niedoskonało?ci nale?y usun?? szablon {{Dopracowa?}} z tej sekcji.

Paul Simon urodził si? w Newark , w stanie New Jersey . Jego rodzice (Belle i Louis) przenie?li si? do Kew Gardens w cz??ci Queens w Nowym Jorku. Jego matka była nauczycielk?, ojciec za? grał zawodowo na kontrabasie . Jeszcze jako dziecko Paul Simon widywał si? z Artem Garfunkelem na boisku Szkoły Podstawowej nr 164, do ktorej obaj chodzili. Zacz?li na siebie zwraca? uwag? w czwartej klasie. Zauwa?yli, ?e s? do siebie podobni ? obaj pasjonowali si? muzyk? i to przybli?yło ich do siebie.

W jego domu rodzinnym muzyka była wszechobecna. Louis Simon grał na kontrabasie w orkiestrach tanecznych w salach NY, a jego syn uwielbiał towarzyszy? mu w pracy. Po latach Simon oddał ojcu cze?? w piosence ?Baby driver”, wspominaj?c go jako ?rodzinnego basist?”.

Paul uczył si? bardzo dobrze. Po uko?czeniu 6 klasy przeniosł si? razem ze swym, ju? wtedy, przyjacielem Artem Garfunkelem do szkoły Parson Junior High, by podj?? specjalny rozszerzony kurs przygotowuj?cy w skroconym czasie do podj?cia studiow akademickich. Paul jako zagorzały fan New York Yankee od wczesnego dzieci?stwa słuchał transmisji z meczow i czekał a? Joe DiMaggio i reszta bohaterow baseballu wbiegnie na boisko. Po?n? wiosn? 1955 roku, odbył si? pierwszy wspolny wyst?p Paula Simona i Arta Garfunkela przed publiczno?ci?. Wtedy te? rodzice zauwa?yli w Paulu zaskakuj?ce zmiany. Jak sam wspominał: ?Patrz?c z perspektywy, był to czas pasjonuj?cy i szcz??liwy. Zdaj? te? sobie spraw?, ?e to wtedy wła?nie ukształtowała si? moja osobowo??. Przedtem byłem dzieciakiem tryskaj?cym rado?ci?. A potem... pami?tam jak matka pytała: Co si? z tob? dzieje? zawsze si? u?miechałe?, a teraz taki ponury...”.

Grał wtedy w miejskiej lidze softballu , w kategorii dla chłopcow poni?ej 5 stop wzrostu. Jego rodzice byli niscy. Eddie, o 5 lat młodszy od Paula, był ju? prawie jego wzrostu.

Simon był fanem rock’n’rolla. Jego marzeniem było by? jak Elvis Presley . W swych muzycznych fascynacjach uznawał udział ojca, ktory jednak, jak wspomina, gardził rock’n’rollem.

Paul przez jaki? czas chciał spełnia? samodzielnie marzenie o karierze piosenkarza. Porzucił na jaki? czas swojego przyjaciela, by znow odnowi? przyja?? na pocz?tku lat 60. Muzyka i teksty Paula uległy znacznym zmianom. Odcinał si? teraz od tego co nazywał ?głupimi smarkatymi wierszykami”.

W 1964 po skompletowaniu materiału na pierwsz? płyt? Wednesday morning, 3 a.m. , zarowno Paul, jak i Art mieli powa?ne zastrze?enia co do u?ywania w bran?y artystycznej swoich prawdziwych nazwisk. Jednak jak wspomina Tom Wilson ?Norman Adler, zast?pca szefa Columbii, waln?ł pi??ci? w stoł i powiedział: Panowie mamy rok 1964. Simon & Garfunkel! Nast?pna sprawa!”. Powodem, dla ktorego Paul i Art obawiali si? u?ycia swych prawdziwych nazwisk, był zapewne l?k przed antysemityzmem, obaj bowiem byli pochodzenia ?ydowskiego. Pierwsza płyta Simona i Garfunkela poniosła w Ameryce kl?sk?, a w Anglii nawet nie została wydana. Paul mocno rozczarowany udał si? do Anglii, gdzie miał nadziej? na rozwini?cie swojej solowej kariery. Simon wyst?puj?cy jako Paul Kane, podpisał kilka umow z klubami w całej Anglii.

Teksty, ktore Simon pisał w tym czasie maj? ju? cechy dojrzałej poezji. Do BBC zacz?ły stopniowo nadchodzi? listy od słuchaczy dotycz?ce piosenek Simona. W 1965 Paul Simon nagrał dla Columbii swoj pierwszy solowy album pt. The Paul Simon Songbook . Art odwiedził Angli? latem 1965 i zamieszkał z Paulem na East Endzie. Wszystko wskazywało na to, ?e kariera duetu Simon & Garfunkel stanowi zamkni?ty rozdział, jednak nie był to definitywny koniec.

Prezenter bosto?skiej stacji radiowej znalazł na niemal zapomnianej płycie Wednesday morning, 3 a.m. utwor, ktory bardzo mu si? spodobał. Im dłu?ej grał The Sound of Silence , tym wi?cej słuchaczy prosiło o t? wła?nie piosenk?. 15 czerwca 1965 roku Tom Wilson siedział w studiu nagraniowy Columbii w towarzystwie muzykow wyposa?onych w instrumenty elektryczne. Wilson nagrał z nimi lini? gitary basowej prowadz?cej i perkusji, po czym nało?ył je na oryginalna wersj? the Sound of Silence, wzbogacaj?c j? o rockowy rytm. Paul i Art ci?gle byli w Europie i nie mieli poj?cia co zrobiono z ich piosenk? ani te? o wydaniu nowego singla. Wilson nawet nie probował skontaktowa? si? z nimi. Jak powiedział: ?Mo?na było w tamtych czasach wiele zdziała? z Paulem i Artem”. Columbia wydała nowego singla. Nie była to ju? folkowa ballada. Nie był to te? rock’n’roll, to był folk-rock.

Paul w tym czasie nagrywał w Danii. Pewnego dnia wpadł mu w r?ce numer tygodnika Cash Box , po?wi?conego przemysłowi płytowemu. Przeczytał w nim, ?e ?The Sound of Silence” znajduje si? prawie na szczycie list przebojow. Kiedy pierwszy raz usłyszał now? wersj? piosenki był przera?ony, ale nie mogł by? zły za komercyjny wynik tej pracy. Jak wspomina: ?To wszystko było bardzo dziwne. Wrociłem do Nowego Jorku (...). Pami?tam jak siedzieli?my obaj w moim samochodzie (...), a facet w radiu powiedział ? pozycja pierwsza, Simon i Garfunkel ? Artie powiedział na to ? Ale ci Simon z Garfunkelem musz? mie? bal! ? bo akurat palili?my skr?ta. Nie wiedzieli?my tego wieczora, co ze sob? zrobi?.” W 1966 Columbia wydała płyt? The Sound of Silence . W tym samym roku ukazał si? album Parsley, Sage, Rosemary and Thyme .

Tymczasem utwor The sound of silence zwrocił uwag? re?ysera teatralnego i filmowego Mike’a Nicholsa , ktory szukał materiału muzycznego do swojego nowego filmu pod tytułem Absolwent . Nichols dostrzegł w piosenkach Simona & Garfunkela doskonały podkład do zawartych w filmie tre?ci. Po długiej i mozolnej pracy Nichols wykorzystał do swojego projektu piosenki The Sound of Silence , April came she will , Scarborough Fair (Canticle) oraz napisan? specjalnie do filmu piosenk? Mrs Robinson . Płyta z filmu została wydana w 1968. Simon & Garfunkel pracowali rownie? nad albumem Bookends . Czas powstawania albumu, jest zwi?zany z nasileniem si? problemow Simona z narkotykami.

Duet rozpadł si? po wydaniu płyty Bridge over troubled water w 1970, ktora uwa?ana jest za najlepsz? w historii zespołu. Rozpad zespołu nie zaznaczył si? bardzo wyra?nie. Praktycznie do ko?ca nie było pewne, czy muzycy zaprzestali wspolnych wyst?pow. Kiedy jednak ukazał si? album Simona zatytułowany Paul Simon , publice nie pozostało wi?cej złudze?.

Podczas pracy nad ostatnim albumem Simona & Garfunkela Paul poznał Peggy Harper, po?niej jego pierwsz? ?on?. W 1972 Peggy urodziła syna, ktoremu nadali imi? po panie?skim nazwisku matki ? Harper. Paul był oczarowany synem, wida? to wyra?nie w jego tworczo?ci, głownie w albumie zatytułowanym There Goes Rythmin’ Simon , drugim ju? solowym albumie po płycie Paul Simon . Po kilku latach mał?e?stwa, po okresie przyzwyczajenia si? do roli rodzicow, zwi?zek Paula z Peggy zacz?ł zdradza? pewne oznaki napi?cia. Wkrotce ogłoszono separacj?.

Nast?pny album zatytułowany Still Crazy After All These Years został wydany w 1975 roku. W nast?pnym roku Paul zagrał w filmie Woody’ego Allena Annie Hall . Wcielił si? w posta? muzyka rockowego z Los Angeles. Wtedy te? nawi?zał znajomo?? z Shelley Duvall , ktora przerodziła si? w do?? krotkotrwały romans.

Paul zach?cony sukcesem Annie Hall postanowił nagra? swoj własny film, w ktorym miał zagra? głown? rol?. Praca nad scenariuszem trwała długo. Został zatytułowany One Trick Pony . Ukazała si? rownie? płyta z muzyk? z tego filmu pod tym samym tytułem. Niestety film poniosł zupełn? kl?sk?. Został skrytykowany i uznany ?za jeden z filmow, ktory wypada lepiej na płycie ni? na ekranie”.

W 2001 Paul Simon został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame ^[2] .

W latach 1983?1984 ?onaty z Carrie Fisher , od 1992 jego trzeci? ?on? jest Edie Brickell .

Dyskografia Paula Simona [ edytuj | edytuj kod ]

• The Paul Simon Songbook ( 1965 )
• Paul Simon ( 1972 )
• There Goes Rhymin' Simon ( 1973 )
• Paul Simon in Concert: Live Rhymin' [koncert] ( 1974 )
• Still Crazy After All These Years ( 1975 )
• One Trick Pony [Original Soundtrack] ( 1980 )
• Hearts and Bones ( 1983 )
• Graceland ( 1986 )
• Rhythm of the Saints ( 1990 )
• Paul Simon’s Concert in the Park, August 15, 1991 [koncert] ( 1991 )
• Songs from the Capeman ( 1997 )
• You're the One ( 2000 )
• Surprise ( 2006 )
• The Essential Paul Simon ( 2007 )
• So Beautiful Or So What ( 2011 )
• Stranger to stranger ( 2016 )
• In the Blue Light (2018)
• Seven Psalms (2023)

Nagrody [ edytuj | edytuj kod ]

• 2007 ? Nagroda im. Gershwinow ^{[3] [4]}

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Strona Paula Simona