Jacques Salomon Hadamard
Jacques Salomon Hadamard
(ur.
8 grudnia
1865
w
Wersalu
, zm.
17 pa?dziernika
1963
w
Pary?u
[1]
) ?
francuski
matematyk
.
Jego nauczycielami byli m.in.
Jules Tannery
,
Charles Emile Picard
,
Charles Hermite
,
Jean Darboux
,
Paul Emile Appell
i
Edouard Goursat
.
W latach 1893-1897 profesor w
Bordeaux
,
Sorbony
(1897-1901),
College de France
(1901-1937),
Ecole Polytechnique
(1912-1937),
Ecole Centrale des Arts et Manufactures
w
Pary?u
. Od 1912 członek francuskiej Akademii Nauk, a od 1956 członek
PAN
.
Zajmował si?
teori? liczb
,
mechanik?
teoretyczn?,
geometri?
,
teori? poznania
, teori? całkowitych funkcji analitycznych (funkcje harmoniczne),
rownaniami ro?niczkowymi
i rownaniami
fizyki
matematycznej (mieszane problemy brzegowe). Znany jest zwłaszcza ze swych prac z teorii
liczb pierwszych
.
Idee profesora Hadamarda miały du?y wpływ na powstanie
analizy funkcjonalnej
. Jego podr?cznik do
geometrii
dla
szkoł ?rednich
tłumaczony był na wiele j?zykow, w tym rownie? na polski (1923) i rosyjski (
Elementarnaja geometrija
, Moskwa 1951). Inne znane publikacje to
Psychologia odkry? matematycznych
(wydanie polskie,
Omega
1964).
Hadamard dał pocz?tek nowoczesnej teorii dualno?ci, poszukuj?c najogolniejszych
funkcjonałow liniowych
ci?głych nad
przestrzeni? funkcji
ci?głych okre?lonych na pewnym zwartym przedziale.
Wykształcił wielu matematykow:
Maurice’a Frecheta
,
Marca Krasnera
,
Paula Pierre’a Levy’ego
,
Szolema Mandelbrojta
,
Andre Weila
i
Xinmou Wu
.
Identyfikatory zewn?trzne: