Hanyu pinyin
? oficjalna
transkrypcja
standardowego j?zyka mandary?skiego
(putonghua,
hanyu pinyin
:
p?t?nghua
) ? urz?dowego j?zyka
Chin
? na
alfabet łaci?ski
.
Hanyu pinyin został opracowany przez Komitet Reformy J?zyka z
Zhou Youguangiem
na czele
[1]
w 1956 i zatwierdzony przez rz?d chi?ski w 1958 roku
[2]
. Jego celem było upowszechnienie wymowy
putonghua
i pomoc w nauce
znakow chi?skiego pisma
[3]
. Do szerszego u?ytku wprowadzony został dopiero w 1979 r., po otwarciu Chin na ?wiat. Miał zast?pi? starsze metody transkrypcji:
- oparty na grafice chi?skiej, a nie łaci?skiej, alfabet
bopomofo
(w zasadzie system nauczania poprawnej wymowy, st?d inna nazwa
zhuyin zimu
), ktory stworzono w Chinach na pocz?tku XIX wieku,
- system
Gwoyeu Romatzyh
z 1909 ? skomplikowany, gdy? zapisuje si? w nim tony bez u?ycia znakow diakrytycznych, a poprzez modyfikacj? wygl?du sylaby podstawowej,
- transkrypcje zagraniczne, np. najpopularniejsz? brytyjsk? transkrypcj?
Wade’a i Gilesa
z 1859 (wersja zmodyfikowana z 1912 r.).
Zamierzenie to si? powiodło. Obecnie
pinyin
jest akceptowany przez wi?kszo?? mi?dzynarodowych instytucji (m.in.
ONZ
), jako system transkrypcji wspołczesnego j?zyka chi?skiego ogolnonarodowego. W 1979 roku
Rada Pa?stwa ChRL
podj?ła decyzj? o wył?cznym stosowaniu transkrypcji
hanyu pinyin
w publikacjach dyplomatycznych i tłumaczeniach na j?zyki obce
[3]
. W 1981 roku
Mi?dzynarodowa Organizacja Normalizacyjna
(ISO) na wniosek
ONZ
zaadaptowała
pinyin
jako jedyny sposob
romanizacji
wspołczesnego chi?skiego
[4]
. Pinyin wyparł wcze?niejsze systemy transkrypcji, m.in. angielski system
Wade-Gilesa
. W j?zyku angielskim stara angielska forma nazwy
Pekinu
? Peking została wyparta przez zapis w pinyin ? Beijing.
Pinyin jest stosowany przy zapisie chi?skich nazw i nazwisk, stosuje si? go rownie? w publikacjach prasowych i fachowych, a tak?e w słownikach oraz podr?cznikach putonghua dla cudzoziemcow. Wypiera powoli systemy lokalne stosowane w
Hongkongu
,
Makau
i
Singapurze
. Przez długi czas nie przyj?to go natomiast na
Tajwanie
, gdzie krolował angielski system
Wade-Gilesa
. Z dniem 1 stycznia 2009 r. rownie? Tajwan przeszedł oficjalnie na system hanyu pinyin
[5]
.
W Chinach pinyin jest rownie? nauczany w szkołach podstawowych, co ma pomaga? w opanowaniu
putonghua
. Wi?kszo?? dzieci u?ywa bowiem w domu lokalnego dialektu. Opanowanie pinyinu ułatwia dzieciom tak?e nauk? j?zykow europejskich, z drugiej strony przyspiesza proces inkorporacji łaci?skich liter do
pisma chi?skiego
.
Nazwa
hanyu pinyin
oznacza
zapis fonetyczny j?zyka chi?skiego
(pełna nazwa: 漢語?音方案 hany? p?ny?n f?ng’an ?
schemat fonetyzacji j?zyka chi?skiego
) i bywa cz?sto skracana do samego słowa
pinyin
(dosł. ?składanie d?wi?kow [w słowa]”, od ? ?ł?czy? co? w cało??, składa?”, 音 ?d?wi?k/d?wi?ki”). Chocia? najcz??ciej chodzi wła?nie o hanyu pinyin, warto pami?ta?, ?e istniej? inne
pinyiny
, m.in. opracowany w 2000 r. na
Tajwanie
tongyong pinyin
.
Oryginalny pinyin u?ywa nast?puj?cych liter:
a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, q, r, s, t, u, w, x, y, z
? wszystkich liter alfabetu łaci?skiego oprocz
v
, gdy? w standardowym j?zyku mandary?skim d?wi?k ten nie wyst?puje. Do tej puli cz?sto dodaje si? tak?e liter?
u
, ktora precyzuje, o jaki d?wi?k chodzi w
lu
i
nu
(wyst?puj? po dwa warianty lu/lu oraz nu/nu). Komputerowe systemy wprowadzania znakow chi?skich przy pomocy pinyinu zast?puj? zwykle liter?
u
liter?
v
, st?d do?? cz?sto spotyka si? takie wła?nie u?ycie litery
v
w ro?nego typu tekstach chi?skich (gdzie pinyin jest stosowany np. do transkrypcji tytułu). Jest to bł?dem, poniewa? litera
v
nie wyst?puje w pinyinie.
W podr?cznikach do nauki putonghua, słownikach oraz publikacjach fachowych stosuje si? rownie? oznaczenia
tonow
, ktore zmieniaj? znaczenie danej sylaby. Tony mo?na zapisywa? przy pomocy znakow diakrytycznych, ktore na przykładzie sylaby ?ma” wygl?daj? odpowiednio: m?, ma, m?, ma. Inny system polega na u?yciu cyfr: ma1, ma2, ma3 i ma4. Sylaby nieintonowane (tzw. pi?ty ton) w obu wariantach pozbawione s? dodatkowych oznacze?.
W pinyinie wyrazy kilkusylabowe pisane s? ł?cznie, bez kresek (?-”) czy spacji. Cz?sty bł?d polega na pisowni rozdzielnej, np. Mao Ze Dong, zamiast prawidłowego
Mao Zedong
(patrz te?:
chi?skie nazwiska
). System ten ma jednak jedn? wad?: prawidłowa wymowa wymaga umiej?tno?ci podzielenia słowa na sylaby, co wymaga znajomo?ci podstaw
mandary?skiego
. Ponadto definicja słowa w j?zyku chi?skim jest kwesti? sporn? w?rod j?zykoznawcow. S? jednak zbitki, ktorych jednoznacznie podzieli? si? nie da, dlatego wowczas stosuje si? apostrof, ktory w publikacjach niefachowych jest na ogoł pomijany, np.
Yan’an
(w odro?nieniu od ?yanan”; zapis ?yanan” wskazywałby na wyst?pienie innych sylab: ?ya-nan”),
Xi’an
(zapis bez apostrofu wskazywałby, ?e chodzi o jedn? sylab? ?xian”) itd.
Przybli?ona wymowa dla Polakow
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Pinyin najlepiej traktowa? tak jak łaci?ski zapis j?zyka obcego, tj. francuski, angielski czy hiszpa?ski. Oznacza to, ?e jego poprawna wymowa wymaga opanowania podstaw
fonologii
putonghua. Prawidłowa wymowa pinyinu jest dla Polakow stosunkowo łatwa. Dzieje si? tak dlatego, ?e putonghua obfituje w ?szeleszcz?ce” głoski podobne do polskich, tj.
?, d?, ?
itd.
Problem w wymowie mog? stanowi? d?wi?ki, ktore w polskim nie wyst?puj?, jak
u
czy społgłoski przydechowe.
- u
? przypomina troch? niemieckie
u
lub francuskie
u
: składaj?c usta do
u
wymawiamy
i
. Osoby, ktore nie s? pewne efektow swoich stara?, mog? zamiast
u
wymawia?
i
, albo wzorem
rosyjskiej transkrypcji
?
ju
.
- ng
?
ŋ (n tylnoj?zykowe)
, głoska wyst?puj?ca w polskich słowach z tzw. ?nosowk?” przed ?k” lub ?g”, np. w słowie ?s?k” pomi?dzy ?e” a ?k” (wymawianym bez
hiperpoprawno?ci
); tak?e ?n” w wymawianym według wzorcowej wymowy lub po krakowsku słowie ?bank” b?d? wymawianym po krakowsku słowie ?panie
n
ka”. W przeciwie?stwie do polskiego u?ywane w wygłosie, tzn. nie nast?puje po nim ?adna społgłoska w obr?bie tej samej sylaby.
- e
? chi?skie e wyst?puj?ce jako samodzielna sylaba, lub jedyna samogłoska w wygłosie rownie? nie ma polskiego odpowiednika. Przypomina zamkni?te ?o” (zbli?one do ?u”, tak jak w niemieckim
H
o
sen
) wymowione bez
labializacji
(zaokr?glania warg). Polskie ?e” jest dla niego najbli?szym przybli?eniem, lepszym ni? głoska ?o”, ktor? mechanicznie skopiowano z transkrypcji
Wade-Giles
(brytyjscy sinolodzy te? mieli problem braku tej głoski w ich j?zyku; wybrali wariant ?Ho” ze wzgl?du na wymow? ?o” w brytyjskiej
Received Pronunciation
).
- Przydech
. W putonghua nie istnieje podział na głoski d?wi?czne i bezd?wi?czne (np. d ? t), lecz na przydechowe i bezprzydechowe.
Przydech
to krotkie ?h” nagło?niowe (tak jak angielskie lub niemieckie ?h” w nagłosie) wymawiane po społgłosce. Na przykład przydechowe ?p” wymawia si? tak, jak angielskie ?p” w nagłosie sylaby. Tworcy pinyinu postanowili, ?e litery oznaczaj?ce głoski d?wi?czne b?d? oddawały bezprzydechowe głoski putonghua, a głoski bezd?wi?czne ? przydechowe. Głoska bezprzydechowa to odpowiednik polskiej głoski bezd?wi?cznej. W niektorych dialektach chi?skich, np.
szanghajskim
pojawia si? te? trzeci szereg ? społgłoski bezd?wi?czne wymawiane z lekko rozszerzon? krtani?, o brzmieniu jakby pomi?dzy polskimi d?wi?cznymi a bezd?wi?cznymi. Np.
b
oznacza polskie
p
, a
p
?
p
h
(troch? jak w polskim słowie
pcha?
). W ten sposob parom z j?zyka polskiego, tj.
b-p, d-t, g-k
w wymowie putonghua odpowiadaj? pary: p-p
h
, t-t
h
, k-k
h
. W takie pary ł?cz? si? rownie? inne społgłoski (zh-ch, j-q, z-c); mo?na je odda? jako: cz-cz
h
, ?-?
h
, c-c
h
.
- Nagłos i wygłos
. W putonghua sylaba składa si? z dwoch cz??ci, nagłosu i wygłosu, lub samego wygłosu. Pisownia wygłosu zale?y od tego, czy jest z nagłosem (nagłos
p
+wygłos
-u
=
pu
), czy nie jest (wygłos
-u
, bez nagłosu=
wu
)
Tabela. Głoski
hanyu pinyin
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Nagłos
|
Przybli?ona wymowa
|
b
|
p
|
c
|
c
h
|
ch
|
cz
h
|
d
|
t
|
f
|
f
|
g
|
k
|
h
|
h
|
j
|
?
|
k
|
k
h
|
l
|
l
|
m
|
m
|
n
|
n
|
p
|
p
h
|
q
|
?
h
(??
[6]
)
|
r
|
? albo ameryka?skie r
[7]
|
s
|
s
|
sh
|
sz
|
t
|
t
h
|
w
|
ł
zwałczone
|
x
|
?
|
y
|
j
|
z
|
c
|
zh
|
cz
|
Ko?cowki
|
Przybli?ona wymowa
|
a, -a
|
a
|
o, -o
|
o
|
e, -e
|
e
|
y, -i
|
i
|
wu, -u
|
u
|
yu, -u
|
u
|
e, -e
|
e
|
-i (gdy stoi po zh-, ch-, sh-, z-, c-, s-, r-)
|
y
|
ai, -ai
|
aj
|
ei, -ei
|
ej
|
ao, -ao
|
ał
|
ou, -ou
|
oł
|
en, -en
|
en
|
ye, ie
|
je
|
an, -an
|
an
|
ang, -ang
|
aŋ
|
ying, -ing
|
iŋ
|
you, -iu
|
joł
|
eng, -eng
|
eŋ
|
weng, -ong
|
uŋ
|
ya, -ia
|
ja
|
yao, -iao
|
jał
|
yan, -ian
|
jen
|
yin, -in
|
jin
|
yang, -iang
|
jaŋ
|
yong, -iong
|
joŋ
|
er, -er
|
er
|
wa, -ua
|
ła
|
wo, -uo
|
ło
|
wai, -uai
|
łaj
|
wei, -ui
|
łej
|
wan, -uan
|
łan
|
wen, -un
|
łen
|
wang, -uang
|
łaŋ
|
weng, -ueng
|
łeŋ
|
yue, -ue
|
ue
|
yuan, -uan
|
uan
|
yun, -un
|
un
|
Niektorzy poznawszy podstawy wymowy pinyinu probuj? go spolszcza?. To jednak nie jest precyzyjne i utrudnia identyfikacj? nazw. Przykładowo
imi?
Mao Zedonga mo?na spolszczy? jako
Dzedung, Cedung, Dzetung, Cetung
itd., a ?aden z wariantow nie jest lepszy od innych.
Kolejny bł?d polega na spolszczaniu
pinyinu
tak, jakby był on pisowni? angloj?zyczn?, np.
Chongqing
na ?Czongking”, podczas gdy przybli?ona chi?ska wymowa to ?cz
h
ung??
?
ing”. W j?zyku chi?skim istnieje rozro?nienie na samogłoski przydechowe - podczas gdy liter? "b" mo?emy odczyta? jako "b", "p" lub jako głosk? po?redni? mi?dzy nimi, tak liter? "p" nale?y odczyta? z przydechem jako "p
h"
. Podobnie wygl?da sytuacja ze społgłoskami "c", "ch", "k". Samogłoska "i" b?dzie z kolei inaczej czytana w zale?no?ci od społgłoski, jaka przed ni? stoi. Przy literach q, t, y, p, d, j, k, l, x, b, n b?dzie czytana jak polskie "i", natomiast stoj?c przy z, ch, s, sh, r - jak polskie "y".
Warto jednak pami?ta?, ?e istnieje pula nazw własnych i nazwisk, ktore maj? spolszczon? form?, na ogoł pochodz?c? z innych transkrypcji, m.in.
Wade’a-Gilesa
, czy
rosyjskiej
. Stosowanie tych nazw jest zalecane ze wzgl?du na
uzus
(patrz: poni?sza tabela). Porownaj:
Polska transkrypcja sinologiczna
.
Pinyin
|
Wymowa
|
Polska pisownia
|
Pinyin
|
Wymowa
|
Polska pisownia
|
Pinyin
|
Wymowa
|
Polska pisownia
|
Beijing
|
bej-d?iŋ
|
Pekin
|
Guangzhou
|
głaŋ-d?oł
|
Kanton
|
Shanghai
|
szaŋ-haj
|
Szanghaj
|
Jiang Jieshi
|
dziaŋ dzie-szi
|
Czang Kaj-szek
|
Sun Zhongshan
|
słyn d?uŋ-szan
|
Sun Jat-sen
|
Kongzi/Kongfuzi
|
k
h
uŋ-dzy / k
h
uŋ-fu-dzy
|
Konfucjusz
|
hongweibing
|
huŋ-łej-biŋ
|
hunwejbin
|
Nanjing
|
nan-d?iŋ
|
Nankin
|
Sichuan
|
sy-cz
h
łan
|
Syczuan
|
Nagłos
|
|
Wygłos
|
|
Wygłos
|
|
pinyin
|
IPA
|
pinyin
|
IPA
|
pinyin
|
IPA
|
b
|
p
|
a
|
a
|
o
|
o
|
c
|
??
|
ai
|
ai
|
ong
|
uŋ
|
ch
|
t??
|
an
|
an
|
ou
|
?u
|
d
|
t
|
ang
|
aŋ
|
u
|
u
|
f
|
f
|
ao
|
au
|
ua
|
ua
|
g
|
k
|
e
|
?
|
uai
|
uai
|
h
|
x
|
ei
|
ei
|
uan
|
uan
|
j
|
?
|
en
|
?n
|
uang
|
uaŋ
|
k
|
k?
|
eng
|
?ŋ
|
uei
|
uei
|
l
|
l
|
er
|
?r
|
uen
|
u?n
|
m
|
m
|
e
|
?
|
ueng
|
u?ŋ
|
n
|
n
|
i
|
i
|
ui
|
uei
|
p
|
p?
|
-i
|
?
|
un
|
u?n
|
q
|
??
|
ia
|
ia
|
uo
|
u?
|
r
|
?
|
ian
|
ian
|
u
|
y
|
s
|
s
|
iang
|
iaŋ
|
uan
|
yan
|
sh
|
?
|
iao
|
iau
|
ue
|
y?
|
t
|
t?
|
ie
|
i?
|
un
|
yn
|
w
|
w
|
in
|
in
|
un
|
yn
|
x
|
?
|
ing
|
iŋ
|
|
|
y
|
j
|
iong
|
yŋ
|
|
|
z
|
?
|
iou
|
i?u
|
|
|
zh
|
t?
|
iu
|
i?u
|
|
|