Gerard Grisey

Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1946 Belfort
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce ?mierci	11 listopada 1998 Pary?
Gatunki	muzyka powa?na , muzyka wspołczesna
Zawod	kompozytor
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerard Grisey (ur. 16 czerwca 1946 w Belfort , zm. 11 listopada 1998 w Pary?u ) ? francuski kompozytor , pionier spektralizmu .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Uczył si? w konserwatorium w Trossingen (1963-1965), nast?pnie w Konserwatorium Paryskim (1965-1972), gdzie ucz?szczał na kursy kompozytorskie u Oliviera Messiaena . Studiował tak?e u Henri Dutilleux w Ecole normale i uczestniczył w seminariach kompozytorskich Karlheinza Stockhausena , Gyorgy Ligetiego i Iannisa Xenakisa w Darmstadt (1972). Od 1980 zwi?zany z IRCAM -em, w latach 1982?1986 uczył na uniwersytecie w Berkeley , a od 1986 wykładał w konserwatorium w Pary?u .

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Razem z Tristanem Murailem dał podwaliny nowej technice kompozytorskiej, zwanej spektralizmem i był przedstawicielem kierunku o tej nazwie. Wzorcow? kompozycj? stał si? cykl jego utworow Les espaces acoustiques (?przestrzenie akustyczne”). Przeznaczony jest na obsad? zwi?kszaj?c? si? od altowki solo do 80-osobowej orkiestry. Punktem wyj?cia dla melodii i harmonii jest w nich sonogram d?wi?ku E zagranego na puzonie.

Wa?niejsze utwory [ edytuj | edytuj kod ]

• cykl Les espaces acoustiques (1974-85),
  • Prologue na altowk? solo (1976)
  • Periodes na siedem instrumentow ( altowk? , skrzypce , wiolonczel? , kontrabas , flet , klarnet i puzon , 1974)
  • Partiels na szesnastu lub osiemnastu muzykow (mo?liwe wersje z pojedyncz? lub podwojn? obsad? waltorni i perkusji , 1974-1975)
  • Modulations na orkiestr? trzydziestu trzech muzykow (1976-1977), dedykowane Olivierowi Messiaenowi z okazji siedemdziesi?tych urodzin
  • Transitoires na wielk? orkiestr? symfoniczn? (1980-1981)
  • Epilogue na cztery waltornie i wielk? orkiestr? symfoniczn? (1985)

• Derives na zespoł instrumentalny i wielk? orkiestr? symfoniczn? (1973-1974)
• Manifestations na mał? orkiestr? (1976)
• Sortie vers la lumiere du jour na zespoł instrumentalny (1978)
• Jour, Contre-jour na organy elektryczne, trzynastu muzykow i ta?m? (1979)
• Tempus ex Machina na sze?ciu perkusistow (1979)
• Solo pour deux na klarnet in B i puzon (1981)
• Les Chants de l’Amour na dwana?cie ro?nych głosow i ta?m? cztero?cie?kow? (1982-1984)
• Anubis ? Nout , dwa utwory na klarnet kontrabasowy in B (1983)
• Talea na flet , klarnet , skrzypce , wiolonczel? i fortepian (1985-1986)
• Accords perdus ? pi?? miniatur na dwa rogi (1987)
• Le Temps et l’Ecume na czterech perkusistow, dwa syntezatory i orkiestr? kameraln? (1988-1989)
• Le Noir de l’Etoile na sze?ciu perkusistow, ta?m? i retransmisj? sygnałow astronomicznych (1989-1990)
• Anubis et Nout , dwa utwory na saksofon basowy in B lub saksofon barytonowy in Es (1990)
• L’Icone paradoxale Hommage a Piero della Francesca na dwa głosy kobiece i wielk? orkiestr? symfoniczn? dzielon? na dwie grupy (1992-1994)
• Vortex Temporum I, II, III na fortepian i flet (+ piccolo , flet in G i basowy), klarnet B (+klarnet A, klarnet basowy B ), skrzypce , altowk? , wiolonczel? (1994-1996); II dedykowane Salvatore Sciarrino , III ? Helmutowi Lachenmannowi
• Stele na dwoch perkusistow graj?cych na dwoch wielkich b?bnach (1995)
• Quatres Chants pour franchir le seuil ^[1] na sopran i pi?tna?cie instrumentow (ostatni jego utwor, 1996-1998)

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• K. Kwiatkowski Czas ptakow, ludzi i wielorybow , ?Ruch Muzyczny” 2002 nr 23 i 24
• J. Topolski Czwarty wymiar d?wi?ku, czyli 7 tez na temat spektralizmu witryna.czasopism.pl
• J. Topolski Widma i czasy. Muzyka Gerarda Griseya , Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2012