Alfred Dreyfus
(ur. 9 pa?dziernika 1859, zm. 12 lipca 1935) ?
francuski
oficer
?ydowskiego
pochodzenia, ktorego niesłusznie obwiniono i skazano za
zdrad?
pa?stwa. Tak zwana
afera Dreyfusa
, spor o niesprawiedliwy wyrok i rehabilitacj?, przez 10 lat targała emocjami i sumieniami
[
styl do poprawy
]
społecze?stwa francuskiego.
Urodzony w Miluzie w
Alzacji
był najmłodszym z dziewi?ciorga dzieci Jeannette (z domu Libmann) i Raphaela Dreyfusa, zamo?nego ?ydowskiego producenta tkanin. Gdy Alfred miał 10 lat wybuchła
wojna francusko-pruska
, a po aneksji
Alzacji i Lotaryngii
przez
Niemcy
po wojnie jego rodzina przeniosła si? do
Pary?a
. To do?wiadczenie skłoniło Dreyfusa do podj?cia decyzji o karierze wojskowej.
W pa?dzierniku 1877 r. w wieku 18 lat rozpocz?ł nauk? w elitarnej szkole wojskowej
Ecole polytechnique
w Pary?u, gdzie odbył szkolenie wojskowe i zdobył wykształcenie w dziedzinie nauk ?cisłych. Studia uko?czył w 1880 r. i rozpocz?ł słu?b? jako
podporucznik
we francuskiej armii. Od 1880 do 1882 r. ucz?szczał do szkoły artyleryjskiej w
Fontainebleau
, gdzie zdobył specjalistyczne wykształcenie jako oficer
artylerii
, a po uko?czeniu studiow został przydzielony do 31. pułku artylerii w garnizonie w
Le Mans
. W 1885 r. został przeniesiony do baterii artyleryjskiej przy 1. Dywizji Kawalerii w Pary?u i awansowany do stopnia
porucznika
. W 1889 r. został adiutantem dyrektora arsenału rz?dowego Etablissement de Bourges i awansowany na
kapitana
[1]
[2]
.
18 kwietnia 1891 roku po?lubił 20-letni? Lucie Eugenie Hadamard (1870?1945). Mieli dwoje dzieci, Pierre’a (1891?1946) i Jeanne (1893?1981). Trzy dni po ?lubie Dreyfus został przyj?ty do
Ecole speciale militaire de Saint-Cyr
, wiod?cej francuskiej szkoły wojskowej, ktor? uko?czył dwa lata po?niej z dziewi?t? lokat? i wyro?nieniem. Po tym został wyznaczony na sta?yst? w sztabie Sztabu Generalnego Armii Francuskiej, gdzie był jedynym ?ydowskim oficerem. Podczas egzaminu Kolegium Wojennego w 1892 r. jeden z członkow panelu, generał Bonnefond, nisko ocenił Dreyfussa, uwa?aj?c, ?e ?ydzi nie s? po??dani w sztabie. Podobnie został oceniony inny oficer, porucznik
Georges Picquart
. Obaj oficerowie zło?yli protest do dyrektora szkoły, generała Lebelin de Dionne, ktory wyraził ?al, ale nie podj?ł ?adnych działa? w tej sprawie. Mimo to, armia francuska nie była uprzedzona w materii pochodzenia, w armii owcze?nie słu?yło ok. 300 ?ydowskich oficerow, z czego dziesi?ciu było generałami
[3]
.
Osobny artykuł:
Sprawa Dreyfusa
.
Degradacja
Dreyfusa w S?dzie Morland Szkoły Wojskowej w Pary?u
15 pa?dziernika 1894 r. Dreyfus został aresztowany pod zarzutem
zdrady
na rzecz
Niemiec
. Koronnym dowodem w procesie był
r?kopis
pisma do
ambasady
niemieckiej, przypisywany Dreyfusowi. Wyrokiem s?du wojskowego Dreyfus skazany został na do?ywotni karny oboz na
Wyspie Diabelskiej
w
Gujanie
w Ameryce Południowej oraz
zdegradowany
[4]
. Gdy po kilku latach ujawnił si? faktyczny autor listu szpiegowskiego i fakt krzywoprzysi?stwa, pisarz
Emile Zola
opublikował artykuł
J’Accuse…!
z apelem o uniewinnienie Dreyfusa. W obron? oficera zaanga?owało si? wielu uczonych i pisarzy, m.in.:
Marcel Proust
,
Anatol France
,
Vilfredo Pareto
i
Georges Clemenceau
. Rozgorzał wowczas wielki spor, ktory podzielił społecze?stwo francuskie. Okazało si?, ?e skazaniem Dreyfusa zainteresowane były: armia, konserwatywna prawica, partie nacjonalistyczne, rojali?ci, kr?gi finansjery i kler. Wykorzystywali oni ?zdrad?” ?ydowskiego oficera dla demonstrowania patriotyzmu i umiłowania armii, udowadniania zagro?enia ze strony ?ydow, oskar?ania ustroju republika?skiego itd. Emile’a Zol? za ?zniesławienie armii” skazano na rok wi?zienia i zmuszono pogro?kami do ucieczki do
Wielkiej Brytanii
, ale w 1899 r. Dreyfus został przewieziony z powrotem do Francji i ponownie stan?ł przed s?dem. Został jednak powtornie uznany za winnego zdrady i skazany na dziesi?? lat wi?zienia. Do kary zaliczono mu pi?cioletni pobyt na wyspie. Wskutek nacisku opinii publicznej 19 wrze?nia 1899 r. prezydent Francji anulował wyrok
[4]
.
Pomnik Alfreda Dreyfusa przed paryskim Muzeum Sztuki i Historii Judaizmu
Przez dwa lata, do lipca 1906 r., mieszkał w
areszcie domowym
z jedn? ze swoich siostr w
Carpentras
, a po?niej w
Cologny
. Dopiero w 1906 r. Alfred Dreyfus doczekał si? pełnej rehabilitacji przez francuski Najwy?szy S?d Apelacyjny. Dzie? po oczyszczeniu został ponownie przyj?ty do wojska z awansem do stopnia
majora
. Tydzie? po?niej został kawalerem orderu
Legii Honorowej
i przydzielony jako dowodca jednostki artylerii w
Vincennes
. 15 pa?dziernika 1906 r. obj?ł dowodztwo jednostki artylerii w
Saint-Denis
. W 1907 r. wyst?pił z armii. W okresie
I wojny ?wiatowej
ponownie wst?pił do wojska. Dowodził kolumn? zaopatrzeniow? artylerii i awansował do stopnia podpułkownika. W 1919 r. został oficerem Legii Honorowej
[4]
[5]
. 4 czerwca 1908 r., podczas ceremonii przeniesienia prochow Emila Zoli do
Panteonu
, Dreyfus został postrzelony w rami? przez nacjonalistycznego dziennikarza Louisa Gregoriego
[5]
.
Zmarł 12 lipca 1935 r. w Pary?u w wieku 75 lat. Został pochowany na cmentarzu Montparnasse
[5]
.
W 1937 r. jego syn Pierre opublikował wspomnienia ojca na podstawie korespondencji z lat 1899?1906
Souvenirs et Correspondance
.
- aspirant
(
Aspirant
) ? awansowany 1 pa?dziernika 1878 r.
[6]
- podporucznik
(
Sous-lieutenant
) ? awansowany 4 pa?dziernika 1880 r.
[6]
- porucznik
(
Lieutenant
) ? awansowany 1 listopada 1882 r.
[6]
- kapitan
(
Capitaine
) ? awansowany 12 wrze?nia 1889 r.
[6]
- major
(
Chef d’escadrons
) ? awansowany 13 lipca 1906 r.
[6]
- podpułkownik
(
Lieutenant-colonel
) ? awansowany 26 wrze?nia 1918 r.
[6]