Ogaden-oorlog
|
Onderdeel van de
Koude Oorlog
|
|
Datum
|
13 juli,
1977
- 15 maart,
1978
(8 maanden en 2 dagen)
|
Locatie
|
Ogaden
|
Resultaat
|
* Ethiopische overwinning.
|
Strijdende partijen
|
|
Leiders en commandanten
|
|
Troepensterkte
|
47.000 Ethiopiers
1.500 Sovjet-adviseurs
15.000 Cubanen
2.000 Zuid-Jemenieten
|
60.000 Somalische Nationale Leger
15.000 WSLF-strijders
|
|
Verliezen
|
Ethiopie
:
6,133 gedood
[3]
10,563 gewond
[3]
3,867 gevangengenomen (inclusief 1,362 deserteurs)
[3]
[4]
Cuba
:
400 gedood
[4]
Zuid Yemen
:
100 gedood
[4]
Sovjet Unie
:
33 gedood
[5]
toestellen verloren
:
23 gevechtsvliegtuigen
[3]
139 tanks
[3]
108
APCs
[3]
1,399 voertuigen
[3]
|
6,453 gedood
[3]
2,409 gewond
[3]
275 gevangengenomen
[3]
toestellen verloren
:
28 gevechtsvliegtuigen
[3]
72 tanks
[3]
30
APCs
[3]
90 voertuigen
[3]
|
|
De
Ogaden-oorlog
was de oorlog tussen
Somalie
en
Ethiopie
van
1977
tot
1978
. De oorlog was het gevolg van een plan van de Somalische president
Siad Barre
, die de
Ogaden
, een groot stuk land dat historisch door de Somaliers werd bewoond, wilde verenigen met
Somalie
.
De
Hoorn van Afrika
, die via de
Rode Zee
de toegang verschaft tot het
Midden-Oosten
, stond tijdens de
Koude Oorlog
onder grote aandacht van de supermachten. Hoewel Ethiopie, onder keizer
Haile Selassie
, van oudsher de bondgenoot van het westen was, bracht de militaire
staatsgreep
van januari
1974
een einde aan deze vanzelfsprekendheid.
Keizer Selassie werd afgezet en de militaire raad, de
Derg
, werd het nieuwe machthebbende orgaan. De Derg kende vanaf het begin anti-Amerikaanse sentimenten. De
Verenigde Staten
verloor Ethiopie echter definitief als bondgenoot toen
kolonel Mengistu
in
1977
de macht greep als nieuwe voorzitter van de Derg,
premier
en
staatshoofd
van Ethiopie. Onder Mengistu werd Ethiopie hervormd tot een
socialistische
staat en werden de banden met de
Sovjet-Unie
langzaam aangehaald. Aangezien Somalie zich reeds in het communistische kamp bevond, leek Moskou in een luxepositie te verkeren.
Het idee van
Moskou
om deze staten in een socialistische
federatie
samen te voegen, werd al snel de kop ingedrukt door het ontluikende Somalische
nationalisme
. De in
1969
aan de macht gekomen Somalische president Siad Barre propageerde het ‘
Groot-Somalie
’. Concreet kwam dit erop neer dat Barre uit was op de Ogaden. Het
Britse Rijk
gaf de Ogaden-regio aan Ethiopie in 1891, maar het woestijngebied werd voor een groot deel bewoond door Somaliers. Daarbij werd Barre gesteund door Somalische verzetsbewegingen in de Ogaden, waarvan de Western Somali Liberation Front (WSLF) al jaren duizenden manschappen bezat.
Na een bezoek aan Somalie van
Fidel Castro
en de president van de Sovjet-Unie,
Nikolaj Podgorny
, kwam Moskou tot de conclusie dat een oorlog tussen de twee bondgenoten onafwendbaar was. Toen op
23 juli
1977
35.000 Somalische militairen, gesteund door 15.000 WSLF-strijders, de Ogaden binnenvielen, begon Moskou al snel met de onderhandelingen met Mengistu. Als gevolg trok Barre zijn conclusie en zette alle Sovjetadviseurs het land uit. Gesteund door de aanzet van Barre, koos Moskou definitief de kant van Ethiopie. Ethiopie leek een logische keuze door zijn grotere omvang en bevolking, zijn grotere strategische belang en de grondstoffenvoorraad. Tevens werd Mengistu boven Barre gekozen, omdat hij als een betrouwbaarder bondgenoot werd gezien door Moskou.
Hoewel Somalie al 60% van de Ogaden in handen had, leek het voor Moskou nog niet te laat om het tij te keren. In totaal werd er 1 miljard Somalische shilling aan wapens ingezet, tevens werden er 15.000 Cubaanse militairen ingevlogen. Daarbij besloot Moskou, met behulp van 1.500 sovjetadviseurs en twee Sovjetofficieren, waaronder
Maarschalk van de Sovjet-Unie
Vasili Petrov
, op geheel unieke wijze directe controle op het conflict uit te oefenen. Het keerpunt in de oorlog diende zich met deze enorme militaire steun dan ook snel aan. Bij de Somalische aanval op de stad
Harar
werden de Somalische troepen na een maandenlange strijd verslagen. Tevens raakte de bevoorrading door de voortdurende luchtaanvallen steeds verder in gevaar, waardoor het Somalische leger begin 1978 volledig uitgeput raakte. Nadat Ethiopische troepen de Somalische grens waren gepasseerd, kwam er in februari een Ethiopisch dubbeloffensief tot stand, waardoor Barre zich op 9 maart 1978 genoodzaakt zag om zijn troepen terug te trekken.
Ondanks het verlies van Somalie als bondgenoot van de Sovjet-Unie, had Moskou, mede door de Ogaden-oorlog een nieuwe betrouwbare bondgenoot gecreeerd. Daarbij had Moskou een toegang gekregen tot de Rode Zee, wat van groot belang was na het verlies van
Egypte
als bondgenoot.
- ↑
Richard Crockat,
The fifty years war: the United States and the Soviet Union in World Politics
, p. 283
- ↑
Robert F. Gorman,
Political conflict on the Horn of Africa
, p. 208
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
k
l
m
n
Gebru Tareke, "Ethiopia-Somalia War," p. 665.
- ↑
a
b
c
Gebru Tareke, "Ethiopia-Somalia War," p. 664.
- ↑
Krivosheev, G.F.
,
Russia and the USSR in the wars of the 20th century, statistical study of armed forces' losses
(in Russian)
. Soldat.ru (2001). Gearchiveerd op
29 januari 2008
. Geraadpleegd op
1 februari 2008
.