Massada
is een
Nederlands-Molukse
band uit
Huizen
opgericht door zanger/percussionist
Johnny Manuhutu
. De band scoorde in de
jaren 70
en
80
van de
20e eeuw
hits als
Latin dance
,
Arumbai
en
Sajang e
.
De band begon in de
jaren 60
als
The Eagles
[1]
en speelde voornamelijk op Molukse feesten. Toen de Amerikaanse band
Eagles
hits in Nederland begonnen te scoren werd de groepsnaam in
1973
in
Massada
(
een citadel
in
Israel
) veranderd.
Op
26 februari
1975
, een dag voor de 29e verjaardag van percussionist
Nippy Noya
, won Massada een groepenwedstrijd van Muziekkrant OOR; een platencontract werd afgewezen omdat de artistieke vrijheid niet kon worden gewaarborgd.
[2]
Daar kwam ook bij dat er destijds in
Drenthe
gijzelingsacties werden gehouden door Zuid-Molukkers. Voor Massada, die de acties niet goedkeurde, betekende dit dat enkele optredens werden afgezegd uit angst voor ongeregeldheden. Ook werden ze geweerd op sommige locaties.
[3]
In
1978
verscheen het langverwachte debuutalbum
Astaganaga
met de hitsingles
Dansa
en
Latin Dance
. Het gebruik van Latijns-Amerikaanse ritmes en percussie-instrumenten leverde vergelijkingen op met
Santana
.
De opvolger verscheen in mei
1979
(Massada kwam bewust met een album per jaar);
Pukul Tifa
klonk "Molukser" dan het debuutalbum en bracht de singles
Unknown Destination
en het instrumentale
Arumbai
voort.
Diezelfde maand speelde Massada op
Pinkpop
, daarna volgde onder andere een tournee door Duitsland.
In
1980
kwam het derde album uit;
Pusaka
bevatte de singles
Feelin' Lonely
en
Sajang e
. Laatstgenoemde single viel op vanwege het dames- en kinderkoor, bereikte in Nederland de
nummer 1
-positie van de hitparades. Voor Massada was dit de eerste en tot op heden enige nummer 1-hit. In de Top 100 verkoop van 1980 stond het op nr.8
[4]
. Het werd destijds nooit live gespeeld omdat het niet in het reguliere repertoire paste, en een verzoek om een
Maleistalig
album op te nemen werd afgewezen. Datzelfde jaar verscheen
Massada Live
met onder meer de publieksfavoriet
Sageru
(afkomstig van
Astaganaga
) die op single werd uitgebracht.
Doordat de bezetting was veranderd besloot Massada in
1981
een nieuwe richting in te slaan.
Baru
(
Nieuw Leven
; vandaar dat op de hoes de buik van een zwangere vrouw werd afgebeeld) had een meer funky latin karakter en bevatte voor het eerst geen nummers in het
Maleis
. Deze stijlbreuk werd door veel fans (en ook een aantal bandleden) niet gewaardeerd.
De platenmaatschappij bracht
Tomorrow Has Its Own Sorrow
(gezongen door
Lisa Boray
) op single uit; de band was het er niet mee eens, vooral omdat een Massada met zowel een andere stijl als een andere zangstem nog meer fans zou vervreemden.
De bezetting veranderde nog een paar keer en het succes nam langzaam af. Plannen om in
1983
door Indonesie te toeren moesten noodgedwongen worden afgelast. In plaats van aan een nieuw album, werkte Massada dat jaar aan de soundtracks voor de televisiefilm
Joost
en de serie
Briefgeheim
, met de 16-jarige
Leontine Borsato
- toen nog met Ruiters als achternaam - in de hoofdrol.
Na een nieuwe platenmaatschappij te hebben gevonden verscheen begin
1986
een coverversie van de
Loggins & Messina
-hit
Vahevala
; het werd geen hit waardoor de band geen nieuwe LP mocht opnemen. Tegen die tijd hielden de bandleden zich meer bezig met andere projecten dan Massada. Zo bracht de in 1988 vertrokken percussionist/zanger
Martino Latupeirissa
een solosingle (
Love Wave
) uit om vervolgens bij o.a.
Candy Dulfer
en
The Pilgrims
te spelen.
Plannen voor een comebacksingle in
1990
werden op het laatste moment afgeblazen en daarmee leek Massada voorgoed verleden tijd.
Naar aanleiding van een optreden tijdens zijn bruiloft sloot Johnny Manuhutu zich in
1995
bij de Massada Revival Band aan. Dit beviel zo goed dat hij met een aantal leden een nieuwe Massada oprichtte. In
1996
begon de terugkeer op de
Pasar Malam Besar
in
Den Haag
en naar aanleiding van dit succes volgden er daarna meer optredens.
In 1999 speelde Massada in het programma
De Vrienden van Amstel
; ze brachten eigen materiaal ten gehore en speelden drie nummers als begeleidingsband van
Laura Vlasblom
.
In 2001 speelde Massada tijdens een benefietconcert voor de Molukken.
Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum (netto) filmde de groep op 27 juni
2004
een live-dvd in Huizen; diverse ex-leden werden uitgenodigd onder wie supergitarist
Rudy de Queljoe
en Nippy Noya. Beiden gingen daarna weer deel uitmaken van de vaste bezetting.
In maart 2006 gaf Massada dan eindelijk vier concerten op Indonesische bodem waarvan een op het
Java Jazz Festival
(vergelijkbaar met North Sea Jazz). De band keerde terug in 2009, 2016 en 2017 (2x).
Op 17 juni 2011 gaf Massada een concert in de Paradiso waarbij het album
Astaganaga
integraal werd uitgevoerd.
Op 25 augustus 2012 speelde Massada op Pinkpop Classic.
Op 29 maart 2014 vierde Massada het 40-jarig bestaan met een concert in Winterswijk.
[5]
In september 2016 gaf Massada een afscheidsconcert voor Nippy Noya die 40 jaar lang bij de band betrokken was; hij bleef zich nog wel beschikbaar stellen voor matineeconcerten en verleende op 24 november 2017 zijn medewerking aan de opname van een dubbel live-cd/dvd.
Baronda
, vernoemd naar een nieuw nummer, verscheen in maart 2018 en werd gepromoot met een uitgebreide tournee. Daarna volgde een verzamelalbum in de
Golden Years of Dutch Pop
-reeks uitgebracht door Universal Records.
- Gitarist
Chris Latul
bracht in 1981 een solo-album uit en werd lid van De Groothandel.
- Percussionist
Zeth Mustamu
vertrok begin 1982; hij werd dominee van de
Molukse Evangelische Kerk
en bleef daarnaast muziek maken. In 1988 was hij betrokken bij Moluccan Moods en in 2008 verscheen een cd onder de naam Blue Pearl. Johnny Manuhutu vormde de Latin Explosion waar Zeth Mustamu deel uitmaakte met andere (ex-)Massada-percussionisten.
- toetsenist Frans Eschauzier, gitarist Chris Latul en bassist
Usje Sabandar
verlieten Massada in 1982. Zij gingen afzonderlijk in diverse bands spelen.
Latul, Latuny, Sabandar en Mustamu vormden geruime tijd de kern van Massiada (
We zijn er nog
) waarmee ze, naast eigen werk, nummers speelden van Massada en Santana. Nino Latuny werd daarna lead gitarist van Bersama (
samen
) waarvan ook Zeth Mustamu deel uitmaakt, als percussionist en zanger.
Latuny arrangeerde alle nummers. In 2016 werd de CD
Nona Manis
in eigen beheer uitgebracht.
2018 Baronda 40 years Massada -live dubbel cd/dvd
Nummer(s) met noteringen in de
NPO Radio 2 Top 2000
|
'99
|
'00
|
'01
|
'02
|
'03
|
'04
|
'05
|
'06
|
'07
|
'08
|
'09
|
'10
|
'11
|
'12
|
'13
|
'14
|
'15
|
'16
|
'17
|
'18
|
'19
|
'20
|
'21
|
'22
|
'23
|
Latin dance
|
-
|
1678
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
Sajang e
|
-
|
-
|
1928
|
-
|
1807
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
-
|
Bronnen, noten en/of referenties
|