Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Guðmundur Kjartansson
(
18. mai
1909
?
7. april
1972
) var islenskur jarðfræðingur fæddur að
Hruna
i
Hrunamannahreppi
. Foreldrar hans voru
Kjartan Helgason
profastur i Hruna og kona hans Sigriður Johannesdottir. Hann lauk studentsprofi fra MR 1929 og hof siðan nam i forsplallsvisindum við HI en innritaðist siðan i
Hafnarhaskola
arið eftir og hof nam i natturufræðum með
jarðfræði
sem aðalfag. Hann lauk siðan magisterprofi i jarðfræði 1939. Guðmundur Kjartansson var annar i roð Islendinga til að ljuka haskolaprofi i jarðfræði. Hinn fyrsti var dr.
Helgi Pjeturss
. Að nami loknu starfaði Guðmundur fyrst sem kennari við
Flensborg
en 1955 var hann raðinn til starfa sem jarðfræðingur a
Natturugripasafn Islands
, seinna
Natturufræðistofnun Islands
, og þar vann hann til æviloka.
Guðmundur er i hopi fremstu jarðfræðinga landsins. Hann skrifaði fjolmargar greinar um fræði sin, mest i
Natturufræðingnum
en einnig bækur auk þess vann hann mikið að jarðfræðikortagerð. Hann rannsakaði jarðfræði Suðurlands og lagði þar mikla aherslu a isaldarminjar, einnig rannsakaði hann
Heklu
og Hekluhraun og fylgdist með gosinu mikla 1947-1948. Hann skrifaði grundvallarritgerðir um flokkun islenskra fallvatna og lagði grunn að skilningi manna a
mobergi
og
mobergsmyndunum
með
stapakenningunni
svonefndu.
Eiginkona Guðmundar var Kristrun Steindorsdottir. Þau eignuðust tvo born Solveigu (1942) og Kjartan (1958).