Ur Wikipediu, frjalsa alfræðiritinu
Bjarni Thorsteinsson
(f.
31. mars
1781
, d.
3. november
1876
) var
amtmaður
i
Vesturamti
a arunum
1821-
1849
.
Bjarni var fæddur a Sauðhusnesi i
Alftaveri
, sonur Þorsteins Steingrimssonar bonda, siðast i Kerlingardal, og fyrri konu hans Guðriðar Bjarnadottur. Hann lauk studentsprofi ur
Holavallarskola
arið
1800
og sigldi siðan til
Kaupmannahafnar
og lauk logfræðiprofi við
Hafnarhaskola
arið
1807
. Hann starfaði svo i ymsum stjornarskrifstofum i Kaupmannahofn en arið 1821 var hann skipaður amtmaður i vesturamtinu og settist að a
Arnarstapa
a
Snæfellsnesi
. Þar sat hann til
1849
, þegar hann fekk lausn fra storfum og flutti til
Reykjavikur
. Hann var jafnframt settur
stiftamtmaður
og amtmaður i
Suðuramti
1823-1824 og 1825-1826.
Hann hafnaði þeirri hugmynd að Island skyldi fa innlent
stettaþing
þegar su hugmynd kom fyrst fram um
1831
. Hann varð siðar i embættismannanefnd sem undirbjo endurreisn Alþingis og var fyrsti forseti þingsins þegar það var endurreist
1844
. Hann var konungkjorinn alþingismaður 1845-1846. Bjarni stofnaði einnig
Hið islenska bokmenntafelag
asamt oðrum og var forseti Kaupmannahafnardeildar þess 1816-1819 og 1820-1821. Hann stundaði ymis ritstorf og skrifaði meðal annars ævisogu sina, sem birtist i Timariti Bokmenntafelagsins 1903.
Kona Bjarna (g. 22. juli 1821) var Þorunn Hannesdottir, dottir
Hannesar Finnssonar
biskups og seinni konu hans,
Valgerðar Jonsdottur
. Synir þeirra voru Finnur,
Arni Thorsteinsson
landfogeti og
Steingrimur Thorsteinsson
skald og rektor.
