Francisco Silvela y de Le Villeuze
, nado en
Madrid
o
15 de decembro
de
1843
e finado na mesma cidade o
29 de maio
de
1905
foto un
historiador
,
avogado
e
politico
espanol
. Entre 1899 e 1903 ocupou duas veces a presidencia do Consello de Ministros. Silvela tamen foi un destacado ensaista e escritor que editou obras historicas, xuridicas, ensaios e colaborou en publicacions como
La Epoca
,
La Revista de Espana
,
El Imparcial
e
El Tiempo
. Pertenceu as Reais Academias Espanola, de Ciencias Morais e Politicas e de Xurisprudencia e Lexislacion.
Era fillo do ilustre avogado
Francisco Agustin Silvela
, ministro de Gobernacion e de Graza e Xustiza, Vicepresidente do Congreso e Maxistrado do
Tribunal Supremo
.
Estudou Dereito na
Universidade Central de Madrid
e ingresou na
Academia de Xurisprudencia
en 1862. Iniciou a sua actividade politica como
deputado
nas Cortes Constituintes de 1870, representando de Avila, adscribindose ao grupo conservador de
Canovas del Castillo
. Non participou en actividades politicas durante todo o
sexenio revolucionario
, rexeitando calquera cargo politico durante o reinado de
Amadeu de Savoia
e na
Primeira Republica
.
Coa
Restauracion borbonica en Espana
foi nomeado ministro de Gobernacion no gabinete de
Martinez Campos
en 1879, logo de se ter ocupado da Subsecretaria dese Ministerio desde 1875. Introduciu reformas no sistema de beneficencia que suscitarian a oposicion de
Romero Robledo
. Destacou polas suas disidencias no seo do conservadorismo da Restauracion, movemento desde o cal defendia un rexime politico parlamentario constitucional. Discrepou con Canovas ao rexeitar o sistema de quenda politica, baseado no
caciquismo
e na fraude electoral, e rexeitou o sistema politico canovista como decadente e carente de moralidade. Cando se produciu a ruptura entre Robledo e Canovas, a raiz do asinamento do
Pacto do Pardo
(1895), co establecemento da
quenda politica co lider liberal
Sagasta
en 1881, Silvela converteuse no lugartenente do lider conservador.
En 1885 foi nomeado
Ministro de Graza e Xustiza
.
No goberno de Canovas de 1890, ocuparia o posto de Ministro de Gobernacion, pero ante a reconciliacion entre Robledo e o lider conservador preferiu dimitir, formando un novo grupo disidente: os
silvelistas
; cun programa no que unha parte importante era a reforma total do goberno municipal, como base para crear unha moralidade politica que impedise o funcionamento do caciquismo e o uso da politica local para fins electoralistas. Pretendeu realizar un proxecto rexeneracionista desde arriba, que despois seria continuado por
Antonio Maura
.
Despois da morte de Canovas en 1897, Silvela foi nomeado xefe indiscutido do Partido Conservador.
Entre 1899 e 1903 ocupou duas veces a presidencia do Consello de Ministros, incorporando no seu gabinete figuras da categoria de Villaverde, Polavieja,
Maura
o
Dato
. No seu primeiro goberno acumulou tamen a carteira de Estado e no segundo a de Marina.
No 1903 retirouse definitivamente da vida politica, non sen antes designar a Antonio Maura como o seu sucesor.
- Cartas de la Venerable Sor Maria de Agreda y El Senor Rey Don Felipe IV
. (1885)
- Sin Pulso
. Xornal El Tiempo (1898)
- La Filocalia, el arte de distinguir a los cursis de los que no lo son
- en colaboracion con
Santiago Liniers
- (1868)
Francisco Silvela