Sedna

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redireccion desde ≪ 90377 Sedna ≫)
90377 Sedna ⯲
Sedna vista polo Hubble
Imaxe de Sedna tomada polo Telescopio Espacial Hubble
Descubrimento e clasificacion [ 1 ]
Descuberto por M. Brown ,
C. Trujillo ,
D. Rabinowitz
Descuberto o 14-11-2003
Nome alternativo 2003 VB 12
Designacion e categoria no Mpc 90377 Sedna
Obxecto trans-neptuniano
Obxecto distante
obxecto da Nube de Oort [ 2 ]
Caracteristicas orbitais [ 3 ]
Epoca = 23-07-2010 (2.455.400,5 ax )
Afelio 937 UA (Q) [ 4 ]
1,402×10 14 m
140,2 Tm
0,0148 al
Perihelio 76,361 UA (q)
1.1423×10 13 m
11.423  Tm (q)
Eixo semi-maior 518,57 UA (a)
7,7576×10 13 m
77,576  Tm
Excentricidade 0,8527
Periodo orbital ?11.400 ax [ 4 ] [g]
Inclinacion 11.927 °
Velocidade orbital 1,04 km/s
Anomalia media 358,01° (M)
Lonxitude do nodo ascendente 144,26 °
Argumento do perihelio 311,02 °
Caracteristicas fisicas
Diametro 995 ± 80 km [ 5 ]
Masa 1 x 10 21 kg [a]
Densidade 2.0 (asumida) g/ cm³ [a]
Gravidade superficial ?0.27 m/s 2
Velocidade de escape ? 0,518 km/s
Periodo de rotacion 0,42 d (10 h ) [ 3 ] [ 6 ]
Tipo espectral vermello, B-V=1,24; V-R=0,78 [ 7 ]
Albedo 0,32 ± 0,06 [ 5 ]
Magnitude aparente 21,1 [ 8 ]
20,5 ( Perihelico ) [ 9 ]
Magnitude absoluta 1,83 ± 0,05 [ 5 ]
Temperatura superficial ?12 K

90377 Sedna (simbolo: ⯲) [ 10 ] e un obxecto trans-neptuniano de gran tamano, que no 2012 estaba tres veces mais lonxe do Sol ca Neptuno . A espectroscopia revelou que a composicion da superficie de Sedna e semellante a de alguns outros obxectos trans-neptunianos, sendo en gran parte unha mestura de auga, xeos volatiles de metano e nitroxeno con tolinas . A sua superficie e unha das mais vermellas do Sistema Solar. Nin a sua masa nin as suas dimensions son ben conecidos e UAI ainda non o reconece formalmente coma un planeta anano , [ 11 ] [ 12 ] pero si e considerado un planeta anano por moitos astronomos. [ 13 ] [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ]

A meirande parte da sua orbita esta ainda mais afastada do Sol que a parte que esta percorrendo na actualidade, cun afelio estimado en 960 UA (32 veces a distancia entre o Sol e Neptuno), convertendoo nun dos obxectos conecidos mais distantes do Sistema Solar , se exceptuamos os cometas de longo periodo. [b] [f] A orbita de Sedna e excepcionalmente longa, a cal e completada nuns 11.400 anos, e o punto de maxima aproximacion o Sol e de 76 UA, o cal levantou moitas especulacions o redor a sua orixe. O Centro de Planetas Menores situa actualmente a Sedna no disco disperso , un grupo de obxectos enviados a orbitas moi alongadas pola influencia gravitacional de Neptuno. Poren, esta clasificacion foi cuestionada, xa que Sedna nunca se achega o suficiente preto de Neptuno coma para ser afectado pola sua gravidade, o cal leva a alguns astronomos a concluir que e de feito o primeiro membro conecido do interior da nube de Oort . Outros especulan que puido ser enviado a sua orbita actual por unha estrela que pasaba preto, ou que a sua orbita foi alterada por unha estrela do cumulo aberto no que naceu o Sol , ou mesmo que foi capturado doutro sistema estelar. Outra hipotese suxire que a sua orbita pode se-la evidencia dun gran planeta alen da orbita de Neptuno. O astronomo Michael E. Brown , co-descubridor de Sedna e os planetas ananos Eris , Haumea , e Makemake , cre que e o obxecto trans-neptuniano mais importante cientificamente falando, que se atopou ata a data, a comprension da sua infrecuente orbita e susceptible de dar informacion moi valiosa sobre a orixe e evolucion inicio do Sistema Solar. [ 18 ]

Descubrimento e nome [ editar | editar a fonte ]

Sedna, ( provisionalmente designado coma 2003VB 12 ) foi descuberto por Mike Brown ( Caltech ), Chad Trujillo ( Observatorio Gemini ) e David Rabinowitz ( Universidade Yale ) o 14 de novembro do ano 2003. O descubrimento formaba parte dunha investigacion iniciada no 2001, co uso do telescopio Samuel Oschin do Observatorio de Palomar , preto de San Diego , no cal empregaron a camara Palomar Quest camera de 160 megapixeles de Yale. Aquel dia, observouse un obxecto que se desprazou 4,6 arcsegundos o longo de 3,1 horas en relacion as estrelas, o cal indicaba que estaba a unha distancia dunhas 100 UA. Observacions posteriores feitas en novembro-decembro do ano 2003 co telescopio SMARTS no Cerro Tololo Inter-American Observatory en Chile , asi como co telescopio IV Tenagra no W. M. Keck Observatory en Hawai revelaron que o obxecto se estaba movendo o longo dunha orbita moi afastada e excentrica . Mais tarde, o obxecto foi identificado nunhas imaxes mais antigas que foran feitas polo telescopio Samuel Oschin, asi como tamen foi recuperado en imaxes do programa Near Earth Asteroid Tracking . Estas posicions previas recuperadas axudaron a conecer o seu arco orbital e permitiron un calculo mais preciso da sua orbita. [ 19 ]

"O noso obxecto recen descuberto e o lugar mais frio e distante do Sistema Solar", dixo Mike Brown no seu sitio web, "asi que nos sentimos que e apropiado nomealo en honra a Sedna , a deusa inuit do mar, a cal vive no fondo do frio Oceano Artico ". [ 20 ] Brown tamen suxeriu o Centro de Planetas Menores da Union Astronomica Internacional (UAI), que os futuros descubrimentos de obxectos na zona orbital de Sedna tamen fosen bautizados cos nomes de entidades mitoloxias articas. [ 20 ] O equipo fixo o nome de "Sedna" publico antes de que o obxecto fora oficialmente catalogado. [ 21 ] Brian Marsden , o xefe do Centro de Planetas Menores, dixo que tal accion era unha violacion do protocolo, e que alguns membros da UAI poderian votar contra el. [ 22 ] Con todo, non lle foi posta obxeccion algunha o nome, e non foron suxeridos nomes alternativos. A UAI aceptou formalmente o nome en setembro de 2004, [ 23 ] e tamen considerou que, en casos semellantes de extraordinario interese, poderiase permitir no futuro que os nomes de tales obxectos fosen anunciados antes de que fosen oficialmente catalogados. [ 21 ]

Orbita e rotacion [ editar | editar a fonte ]

A órbita de Sedna está moito máis alá deses obxectos, e esténdese moitas veces as súas distancias respecto do Sol.
A orbita de Sedna (vermello) vista en relacion as orbitas de Xupiter (laranxa), Saturno (amarelo), Urano (verde), Neptuno (azul) e Pluton (morado).

Sedna ten o periodo orbital mais longo de todolos obxectos de tamano importante do Sistema Solar, [f] que esta calculado en torno os 11.400 anos. [ 4 ] [g] A sua orbita e moi excentrica , cun afelio estimado en 937 UA [ 4 ] e un perihelio de preto de 76 UA, o perihelio mais distante observado en calquera obxecto do Sistema Solar . [ 24 ] No momento da sua descuberta estabase aproximando o seu perihelio dende unha distancia de 89,6 UA [ 25 ] respecto do Sol, e neses momentos era o obxecto mais distante observado no Sistema Solar. Eris seria mais tarde detectado polo mesmo equipo de investigacion a 97 UA. Ainda que as orbitas de varios cometas de longo periodo estendense mais lonxe do que a de Sedna, son moi debiles para ser observados, excepto cando se achegan os seus perihelios que estan no interior do Sistema Solar. Ainda que Sedna esta achegandose o seu perihelio, o cal sera a mediados do ano 2076, [ 9 ] [C] o Sol aparece so como unha estrela moi brillante no seu ceo, so 100 veces mais brillante ca lua chea sobre a Terra, e moi lonxe para ser visible coma un disco a simple vista. [ 26 ]

Cando foi descuberto, pensabase que Sedna tina un periodo de rotacion excepcionalmente longo (de 20 a 50 dias). [ 26 ] Inicialmente especulouse con que a rotacion de Sedna fora retardada pola forza gravitacional dun companeiro binario grande, semellante a Caronte en relacion a Pluton . [ 20 ] A procura de tal satelite feita polo Telescopio Espacial Hubble en marzo do ano 2004 non dou resultados positivos, [ 27 ] [e] e posteriores medicions feitas polo telescopio MMT suxiren un periodo de rotacion moito mais curto, de aproximadamente 10 horas, bastante tipico para un corpo de seu tamano. [ 28 ]

Caracteristicas fisicas [ editar | editar a fonte ]

Sedna, unha esfera vermella xeada, escasamente iluminada polo Sol.
Recreacion artistica de 90377 Sedna

Sedna ten unha banda-V na magnitude absoluta (H) de aproximadamente 1.8, e estimase que ten un albedo de preto de 0,32, dandolle un diametro de aproximadamente 1.000 km. [ 5 ] Na epoca do seu descubrimento era o obxecto intrinsecamente mais brillante atopado no Sistema Solar dende Pluton no ano 1930. Xa no 2004, os descubridores colocanlle un limite superior de 1.800 km para o seu diametro, [ 29 ] pero en 2007 este limite foi revisado a baixa, ata os 1.600 km despois das observacions feitas co Telescopio Espacial Spitzer . [ 30 ] No 2012, as medicions feitas polo Observatorio Espacial Herschel suxeriron que o diametro de Sedna era de 995 ± 80 km , o que seria un diametro menor co da lua de Pluton, Caronte . [ 5 ] Como Sedna non ten luas conecidas, determinar a sua masa e actualmente imposibel sen o envio dunha sonda espacial . Con todo, as estimacions anteriores para o seu diametro son asumidas cunha densidade igual a de Pluton (de 2,0 g/cm 3 ), a franxa da masa estimada resultante e de preto de 1 x 10 21 kg. [a]

Observacions feitas co telescopio SMARTS amosan que baixo a luz visible , Sedna e un dos obxectos mais vermellos do Sistema Solar, case tan vermello coma Marte . [ 20 ] Chad Trujillo e os seus colegas suxiren que a cor vermella escura de Sedna e causada por un revestimento da superficie cunha especie de lama de hidrocarburos , ou tolinas , formados estes compostos a partir de simples compostos organicos trala exposicion prolongada a radiacion ultravioleta . [ 31 ] A sua superficie e homoxenea en canto a cor e espectro , o que pode ser porque Sedna, a diferenza de obxectos mais proximos o Sol, raramente e alcanzado polos impactos doutros obxectos menores, estes obxectos menos afastados exponen manchas brillantes de material xeado fresco coma no caso de 8405 Asbolus . [ 31 ] Sedna e outros dous obxectos moi distantes ( (87269) 2000 OO 67 e 2006 SQ 372 ) comparten a sua cor cos obxectos mais afastados do cinto de Kuiper e co centauro 5145 Pholus , suxerindo unha rexion de orixe semellante. [ 32 ]

Trujillo e os seus colegas colocaron os limites superiores da composicion superficie de Sedna nun 60% ??para xeo de metano e nun 70% para o xeo de auga. [ 31 ] A presenza de metano tamen apoia a existencia de tolinas na superficie de Sedna, xa que son producidas pola irradiacion do metano. [ 33 ] Barucci e o seu equipo compararon o espectro de Sedna co de Triton e detectaron febles bandas de absorcion pertencentes o metano e a xeos de nitroxeno. A partir destas observacions, suxeriron o seguinte composicion da superficie: un 24% de tolinas semellantes as de Triton, 7% de carbono amorfo , 10% de nitroxeno, 26% metanol e 33% de metano. [ 34 ] A deteccion de xeos de metano e auga, foi confirmada no ano 2006 pola fotometria no infravermello medio do Telescopio Espacial Spitzer . [ 33 ] A presenza de nitroxeno na superficie suxire a posibilidade de que, polo menos durante un curto periodo de tempo, Sedna podia que tena unha atmosfera. Durante un periodo de 200 anos preto perihelio a temperatura maxima en Sedna debe exceder os 35,6 K (?237.6 °C), a temperatura de transicion de entre a fase-alfa do N 2 solido e a fase beta visto na lua Triton. A 38 K, a presion do vapor de N 2 seria de 14 microbares (0,000014 atmosferas). [ 34 ] Con todo, o seu vermello profundo e un indicativo de elevadas concentracions de material organico na sua superficie, e as suas bandas de absorcion febles de metano indican que o metano da superficie Sedna e antigo, en vez de recen depositado. Isto significa que Sedna e moi frio para que o metano se poida evaporar na sua superficie e despois caer de volta en forma de neve, como acontece na lua Triton e, probablemente, en Pluton. [ 33 ]

Varios modelos de quecemento interno a traves da desintegracion radioactiva , suxiren que Sedna poderia ser capaz de albergar un oceano de auga liquida baixo a sua superficie. [ 35 ]

Orixe [ editar | editar a fonte ]

No documento do anuncio da descuberta de Sedna, Mike Brown e os seus colegas describirono coma o primeiro corpo observado pertencente a nube de Oort , a nube hipotetica de cometas que se pensa que existe a case un ano-luz de Sol . Observaron que, o contrario que os obxectos do disco disperso , tales como Eris , o perihelio de Sedna (76 UA) esta moi lonxe, coma para ter sido afastado pola influencia gravitacional de Neptuno. [ 19 ] Xa que esta moito mais preto do Sol do que se espera para un obxecto da nube de Oort, e coma ten unha inclinacion aproximadamente en lina cos planetas e os obxectos do cinto de Kuiper, o equipo de Brown describiuno coma un planetoide que poderia ser un "obxecto da parte mais interna da nube Oort", situado na rexion que se estenden entre cinto de Kuiper a parte esferica da nube. [ 36 ] [ 37 ]

Se Sedna se tivese formado na sua localizacion actual, o disco protoplanetario orixinal do Sol deberiase ter estendido ata as 75 UA no espazo. [ 38 ] Ademais, a orbita de Sedna inicial deberia ser circular, en caso contrario, a sua formacion por acrecion de corpos menores nun corpo maior nunca teria sido posible, xa que as diferenzas das velocidades relativas entre os planetesimais terian sido moi grandes. Asi pois, Sedna debeu de ser empurrada a sua orbita excentrica actual por unha interaccion gravitacional con outro corpo. [ 39 ] No documento do anuncio do descubrimento, Brown, Rabinowitz e os seus colegas suxeriron tres posibles candidaturas para o corpo perturbador: un invisible planeta alen do cinto de Kuiper, o paso dunha estrela proxima, ou unha das estrelas novas integradas co Sol no cumulo estelar no cal este se formou. [ 19 ]

De feito Mike Brown e o seu equipo decantanse por esta ultima posibilidade, suxerindo que Sedna foi levado a sua orbita actual por unha estrela que pertenceria o cumulo no que naceu o noso propio Sol, argumentando que o afelio Sedna, que e de preto de 1.000 UA, o cal e relativamente pequeno se o comparamos cos afelios dos cometas de longo periodo, non esta lonxe de abondo como para ser afectado polo paso de estrelas proximas, dadas as suas distancias actuais respecto do Sol. Proponen que a orbita de Sedna e explicada de mellor xeito polo Sol que se estaba formado nun cumulo aberto de moitas estrelas que gradualmente se foron disociando co paso do tempo. [ 19 ] [ 40 ] [ 41 ] Esta hipotese tamen foi avanzada tanto por Alessandro Morbidelli coma por Scott J. Kenyon. [ 42 ] [ 43 ] As simulacions por computadora de Julio A. Fernandez e Adrian Brunini suxiren que terian existido moitos transitos proximos destas estrelas novas co Sol, no cumulo no que se formou o Sol , e estes transitos empurrarian a moitos obxectos cara orbitas semellantes a de Sedna. [ 19 ] Un estudo de Morbidelli e Hal Levison suxiren que a explicacion mais probable para a orbita de Sedna e que este fora perturbado por un transito dunha estrela proxima (preto de 800 UA) nos primeiros 100 millons de anos da existencia do noso Sistema Solar . [ 42 ] [ 44 ]

Erro: Compre especificar unha imaxe na primeira lina.

A hipotese do planeta trans-neptuniano foi avanzado a traves de varios documentos de varios de astronomos, incluindo Gomes e Patryk Lykawka . Un escenario que implica que os trastornos da orbita de Sedna foron ocasionados por un corpo hipotetico de tamano planetario que estaria situado na cara interna da nube de Oort. Simulacions recentes amosan que as caracteristicas orbitais Sedna poderian ser explicadas polas perturbacions que xeraria un obxecto coa masa de Neptuno a unha distancia de 2.000 UA (ou algo menos), por un obxecto coa masa de Xupiter a unha distancia de 5,000 UA, ou mesmo por un obxecto coa masa da Terra a unha distancia de 1.000 UA. [ 41 ] [ 45 ] Simulacions por ordenador feitas por Patryk Lykawka suxeriron que a orbita de Sedna puido ser alterada por un corpo mais ou menos do tamano da Terra, expulsado cara fora por Neptuno no inicio da formacion do Sistema Solar , e que actualmente estaria nunha orbita eliptica de entre 80 a 170 UA de distancia respecto do Sol. [ 46 ] Varias procuras feitas por Mike Brown non deron resultados positivos na busca de obxectos do tamano da Terra a unha distancia de aproximadamente 100 UA. Con todo, e posible que tal obxecto puidese ser expulsado do Sistema Solar, trala formacion da cara interna da nube Oort. [ 47 ]

Tamen se ten suxerido que a orbita de Sedna e o resultado da influencia dunha companeira binaria bastante distanciada do Sol, a miles de UAs de distancia. Unha posible companeira seria a estrela hipotetica Nemese , unha pequena companeira do Sol, que seria a causante da suposta periodicidade dos eventos de extincion en masa acontecidos na Terra por mor dalguns impactos de cometas, tamen seria a causante de boa parte do rexistro de impactos lunares, asi coma dos elementos orbitais comuns dunha serie de cometas de longo periodo. [ 45 ] [ 48 ] Con todo, ata o momento non se atopou ningunha evidencia directa de Nemese, e moitas linas de evidencias (coma o reconto de crateres), ponen seriamente en dubida a existencia desta pequena estrela. [ 49 ] [ 50 ] John J. Matese e Daniel P. Whitmire , defensores o longo de moitos anos da posible existencia dunha dunha companeira binaria afastada para o Sol, suxeriron que un obxecto de cinco veces a masa de Xupiter que se atopase a aproximadamente 7.850 UA do Sol, poderia producir nun corpo unha orbita semellante a de Sedna. [ 51 ]

Morbidelli e Kenyon tamen suxeriron que Sedna non se orixinou no noso Sistema Solar, se non que foi capturado polo Sol grazas o paso dun sistema planetario extrasolar dunha estrela proxima, en concreto, unha anana marron con case de 20 veces menos masa co noso Sol . [ 42 ] [ 43 ]

A rexion de Sedna e os seus posibles vecinos [ editar | editar a fonte ]

O Sol aparece coma un simple punto de luz, difuso debido ó po. a superficie de Sedna é vermella, vagamente brillante baixo a luz do mediodía.
Unha concepcion artistica vista dende a superficie de Sedna, coa Via Lactea , Antares , o Sol e Spica de fondo

Sedna posue unha orbita altamente eliptica, o cal significa que a probabilidade da sua deteccion foi de preto de 1 en 80, suxerindo que o seu descubrimento foi por casualidade, outros 40-120 obxectos do tamano de Sedna poderian existir dentro da sua rexion. [ 19 ] [ 52 ] Outro obxecto, 2000 CR 105 , ten unha orbita semellante, pero menos extrema: ten un perihelio de 44,3 UA, un afelio de 394 UA, e un periodo orbital duns 3.240 anos. Este obxecto pode estar afectado polos mesmos procesos que afectan a Sedna. [ 42 ]

Cada un dos mecanismos propostos para a orbita extrema de Sedna deixaria unha marca distinta sobre a estrutura e dinamica dunha poboacion de obxectos mais ampla. Se un planeta trans-neptuniano foi responsable, todos eses obxectos compartirian mais ou menos o mesmo perihelio (? 80 UA). Se Sedna foi capturado dende outro sistema planetario que xira no mesmo sentido co Sistema Solar , enton a poboacion de Sedna deberia posuir inclinacions relativamente baixas e ter uns semi-eixos maiores que abranguerian un rango de 100 a 500 UA. Se pola contra, orbita en sentido contrario o Sistema Solar, enton deberianse ter formado duas poboacions, unha con inclinacions baixas e e outra con inclinacions elevadas. A gravidade das estrelas perturbadoras deberia producir unha gran variedade de perihelios e inclinacions, en funcion do numero e angulo de tales encontros. [ 47 ]

Obter unha mostra mais grande de tales obxectos poderia, polo tanto, axudar a determinar cal e o escenario mais probable. [ 53 ] "Eu digo de Sedna e o rexistro fosil mais antigo do Sistema Solar", dixo Brown en 2006. "Finalmente, cando outros rexistros fosiles sexan atopados, Sedna vai axudarnos a explicar coma se formou o Sol e as estrelas que estaban preto do Sol, cando este se formou". [ 18 ] Unha investigacion levada a cabo nos anos 2007-2008 por Brown, Rabinowitz e Megan Schwamb, tentou atopar outro membro da poboacion hipotetica de Sedna. Ainda que as procuras abranguian unhas 1.000 UA e de que se descubriu o candidato planeta anano 2007 OU 10 , non se detectaron novos corpos con orbitas semellantes a orbita de Sedna. [ 53 ] Simulacions posteriores que incorporan os novos datos suxiren a existencia de preto de 40 obxectos de tamano semellante o de Sedna. [ 53 ]

Clasificacion [ editar | editar a fonte ]

O Centro de Planetas Menores , que oficialmente cataloga os obxectos do Sistema Solar , clasifica Sedna como un obxecto do disco disperso. [ 54 ] Con todo, esta clasificacion esta fortemente cuestionada, e moitos astronomos suxeriron que, xunto con alguns outros obxectos (por exemplo, 2000 CR 105 ), se deberia facer unha nova categoria de obxectos distantes chamada obxectos distantes do disco disperso (E-SDO), [ 55 ] obxectos distantes , [ 56 ] obxectos distantes-dispersos (DDO) [ 45 ] ou disco disperso-distante na clasificacion formal do programa Deep Ecliptic Survey . [ 57 ]

O descubrimento de Sedna resucitou a cuestion de cales obxectos astronomicos debian ser considerados coma planetas e cales non. O 15 de marzo de 2004, moitos artigos sobre Sedna na prensa popular relatan que un decimo planeta fora descuberto. Esta pregunta foi contestada pola Union Astronomica Internacional na definicion de planeta, aprobada o 24 de agosto de 2006, que determinou que un planeta debe limpa-la sua orbita de corpos significativos ou relevantes . Sedna ten un parametro de Levison-Stern que se estima que e moito menor de 1, [d] e, polo tanto non se pode considerar que tenan limpado a sua vecinanza , ainda que non foron descubertos, polo momento, outros obxectos na sua vecinanza. Para clasificar Sedna coma planeta anano , este deberia estar en equilibrio hidrostatico . Semella que e o suficientemente brillante, e, polo tanto o suficientemente grande para estar equilibrio hidrostatico, polo que se espera que nun futuro sexa clasificado coma un planeta anano. [ 58 ]

Exploracion [ editar | editar a fonte ]

Sedna acadara o seu perihelio o redor dos anos 2075-2076. [c] . Este achegamento o Sol ofrece unha oportunidade unica de estudo que non volvera a ocorrer nuns 12.000 anos. Ainda que Sedna esta listado no sitio web da Exploracion do Sistema Solar da NASA, [ 59 ] non semella que a NASA estea considerando ningun tipo de mision relacionada con Sedna nestes momentos. [ 60 ]

Notas aclarativas [ editar | editar a fonte ]

  • ^ Tomando as estimacions do Herschel para o diametro do redor de 1.000 km e asumindo a densidade de Pluton de 2,0 (<0,10 Eris ).
  • ^ No 2012, Sedna esta a preto de 87 UA do Sol; [ 8 ] Eris, o planeta anano mais masivo conecido, esta actualmente mais lonxe do Sol ca Sedna, concretamente a 96,6 UA. [ 61 ] Eris esta preto do seu afelio (a maior distancia respecto do Sol), mentres Sedna esta chegando o seu perihelio (a maior aproximacion o Sol) que sera no ano 2076. [ 9 ] Sedna volvera a superar a Eris no 2114, pero o solido candidato a planeta anano 2007 OU 10 vai superar a ambos no 2045. [ 9 ]
  • ^ Diferentes programas que usan diferentes epocas e/ou diferentes conxuntos de datos producen datas lixeiramente diferentes para o perihelio de Sedna. Usando unha epoca de 2010, a base de datos para corpos menores do JPL amosa o ano 2075 coma a data para o perihelio. [ 3 ] Usando unha epoca de 1990, o programa DES amosa o en 2479285.0598 para o 13/12/2075 No 2010, o JPL (usando a integracion numerica ) amosa a data do perihelio para 10-07-2076. [ 9 ] .
  • ^ O parametro Stern-Levison ( Λ ), tal como definido por Alan Stern e Harold F. Levison , en 2002, determina se un obxecto eventualmente podera limpar a sua vecinanza orbital de pequenos corpos. E definido coma a fraccion do obxecto de masa solar (ou sexa, a masa do obxecto dividida pola masa do Sol) o cadrado, dividido polo seu semi-eixo maior elevado a 3/2, multiplicado este pola constante 1,7 x 10 16 . [ 62 ] (ver ecuacion 4) Se a Λ dun obxecto e maior que 1, enton ese obxecto pode eventualmente limpar a sua vecinanza, e pode ser considerado para un planeta. Utilizando a improbable masa mais alta estimada para Sedna de 2 x 10 21 kg, a Λ Sedna e (2 x 10 21 / 1,9891 x 10 30 ) 2 /519 3/2 × 1,7 x 10 16 = 1,44 x 10 ?6 . Isto e moito menos ca 1, enton Sedna non e un planeta segundo este criterio.
  • ^ A procura efectuada polo HST non atopou posibles de satelites dentro dun limite de aproximadamente de 500 veces menos luminosidade ca Sedna (Brown e Suer 2007). [ 52 ]
  • ^ Os pequenos corpos do Sistema Solar coma 2010 EC46 , (308933) 2006 SQ 372 , 2005 VX3 (87269) 2000 OO 67 , 2002 RN109 2007 TG 422 , e varios cometas (coma o Gran Cometa de 1577 ) tenen orbitas heliocentricas mais grandes. Pero so (308933) 2006 SQ 372 , (87269) 2000 OO 67 , e 2007 GT 422 tenen un perihelio alen da orbita de Xupiter, por iso e discutible que a maioria destes obxectos sexan clasificados coma cometas.
  • ^ Dada a excentricidade orbital deste obxecto, diferentes epocas pode xerar diferentes solucions heliocentricas imperturbables para o calculo do mellor axuste do periodo orbital entre dous corpos. Usando unha epoca de 1950, Sedna amosa un periodo de 12.100 anos, [ 2 ] pero usando unha epoca do 2010 epoca, Sedna amosa un periodo de 11.800 anos. [ 3 ] Para obxectos dunha excentricidade tan alta, as coordenadas do baricentro do Sol son mais estables cas coordenadas heliocentricas. [ 63 ] Usando JPL Horizons , o periodo orbital baricentrico e do redor de 11.400 anos. [ 4 ]

Referencias [ editar | editar a fonte ]

  1. ↑ IAU: Minor Planet Center (ed.). "Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets (90001)?(95000)" . Consultado o 23-07-2008 .  
  2. ↑ 2,0 2,1 Marc W. Buie (22-11-2009). Deep Ecliptic Survey , ed. "Orbit Fit and Astrometric record for 90377" . Consultado o 17-01-2006 .  
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "JPL Small-Body Database Browser: 90377 Sedna (2003 VB12)" . 05-01-2010 . Consultado o 11-06-2008 .  
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Horizons . "Barycentric Osculating Orbital Elements for 90377 Sedna (2003 VB12)" . Consultado o 30-04-2011 .   (Solucion que usa o [[baricentro do Sistema Solar e as coordenadas dese baricentro. Select Ephemeris Type:Elements and Center:@0) (datos gardados do Horizons o04-02-2011) Arquivado 19-11-2012 en Wayback Machine .
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Pal, A.; Kiss, C.; Muller, T. G.; (2012). " " TNOs are Cool": A survey of the trans-Neptunian region. VII. Size and surface characteristics of (90377) Sedna and 2010 EK 139 " . Astronomy & Astrophysics 541 : L6. arXiv : 1204.0899 . doi : 10.1051/0004-6361/201218874 .  
  6. ↑ Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, ed. (05-04-2005). "Case of Sedna's Missing Moon Solved" . Consultado o 07-04-2005 .  
  7. ↑ Stephen C. Tegler (26-01-2006). Northern Arizona University, ed. "Kuiper Belt Object Magnitudes and Surface Colors" . Arquivado dende o orixinal o 21-05-2006 . Consultado o 05-11-2006 .  
  8. ↑ 8,0 8,1 Department of Mathematics, University of Pisa, Italy (ed.). "AstDys (90377) Sedna Ephemerides" . Consultado o 05-05-2011 .  
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 JPL Horizons On-Line Ephemeris System (18-07-2010). "Horizons Output for Sedna 2076/2114" . Arquivado dende o orixinal o 25-02-2012 . Consultado o 18-07-2010 .   Horizons
  10. ↑ U+2BF2 ?. David Faulks (2016) 'Eris and Sedna Symbols,' L2/16-173R, Unicode Technical Committee Document Register.
  11. ↑ International Astronomical Union (Working Group for Planetary System Nomenclature) (ed.). "Planetary Names: Planet and Satellite Names and Discoverers" . Gazetteer of Planetary Nomenclature . Consultado o 10-06-2012 .  
  12. ↑ NASA. "List of Dwarf Planets" . Arquivado dende o orixinal o 24-11-2015 . Consultado o 09-06-2012 .  
  13. ↑ Barucci e o seu equipo (2010). "(90377) Sedna: Investigation of surface compositional variation" . The Astronomical Journal 140 : 6.  
  14. ↑ Rabinowitz, Schaefer, Tourtellotte, 2011. "SMARTS Studies of the Composition and Structure of Dwarf Planets". Bulletin of the American Astronomical Society, Vol. 43
  15. ↑ Malhotra, 2010. "On the Importance of a Few Dwarf Planets". Bulletin of the American Astronomical Society , Vol. 41
  16. ↑ Tancredi, G.; Favre, S. (2008). Asteroids, Comets, Meteors, ed. "Which are the dwarfs in the solar system?" (PDF) . Consultado o 05-01-2011 .  
  17. ↑ Michael E. Brown (23-09-2011). California Institute of Technology, ed. "How many dwarf planets are there in the outer solar system? (updates daily)" . Consultado o 23-09-2011 .  
  18. ↑ 18,0 18,1 Cal Fussman (2006). "The Man Who Finds Planets" . Discover . Arquivado dende o orixinal o 16-06-2010 . Consultado o 22-05-2010 .  
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 Mike Brown, David Rabinowitz, Chad Trujillo (2004). "Discovery of a Candidate Inner Oort Cloud Planetoid". Astrophysical Journal 617 (1): 645?649. Bibcode : 2004ApJ...617..645B . arXiv : astro-ph/0404456 . doi : 10.1086/422095 .  
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Brown, Mike. Caltech, ed. "Sedna" . Arquivado dende o orixinal o 25-07-2010 . Consultado o 20-07-2010 .  
  21. ↑ 21,0 21,1 IAU Minor Planet Center, ed. (2004). "MPEC 2004-S73 : Editorial Notice" . Consultado o 18-07-2010 .  
  22. ↑ Duncan, Walker (16-03-2004). "How do planets get their names?" . BBC News . Consultado o 22-05-2010 .  
  23. ↑ Minor Planet Center, ed. (2004). "MPC 52733" (PDF) . Consultado o 30-08-2010 .  
  24. ↑ Chadwick A. Trujillo, M. E. Brown, D. L. Rabinowitz (2007). "The Surface of Sedna in the Near-infrared". Bulletin of the American Astronomical Society 39 : 510. Bibcode : 2007DPS....39.4906T .  
  25. ↑ Department of Mathematics, University of Pisa, Italy (ed.). "AstDys (90377) Sedna Ephemerides 2003-11-14" . Consultado o 05-05-2008 .  
  26. ↑ 26,0 26,1 Hubblesite, STScI-2004-14, ed. (2004). "Hubble Observes Planetoid Sedna, Mystery Deepens; Long View from a Lonely Planet" . Consultado o 21-07-2010 .  
  27. ↑ Hubblesite, STScI-2004-14, ed. (2004). "Hubble Observes Planetoid Sedna, Mystery Deepens" . Consultado o 30-08-2010 .  
  28. ↑ B. Scott Gaudi; Krzysztof Z. Stanek, Joel D. Hartman, Matthew J. Holman, Brian A. McLeod (CfA) (2005). "On the Rotation Period of (90377) Sedna". The Astrophysical Journal 629 (1): L49?L52. Bibcode : 2005ApJ...629L..49G . arXiv : astro-ph/0503673 . doi : 10.1086/444355 .  
  29. ↑ W. M. Grundy, K. S. Noll, D. C. Stephens (2005). "Diverse Albedos of Small Trans-Neptunian Objects". Icarus (Lowell Observatory, Space Telescope Science Institute) 176 (1): 184?191. Bibcode : 2005Icar..176..184G . arXiv : astro-ph/0502229 . doi : 10.1016/j.icarus.2005.01.007 .  
  30. ↑ John Stansberry, Will Grundy, Mike Brown, Dale Cruikshank, John Spencer, David Trilling, Jean-Luc Margot (2008). "Physical Properties of Kuiper Belt and Centaur Objects: Constraints from Spitzer Space Telescope". En M. Antonietta Barucci, Hermann Boehnhardt, Dale P. Cruikshank; University of Arizona Press. The Solar System Beyond Neptune (pdf) . pp. 161?179. ISBN   0-8165-2755-5 . arXiv : astro-ph/0702538v2 .  
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Pal, A.; Kiss, C.; Muller, T. G.; Santos-Sanz, P.; Vilenius, E.; Szalai, N.; Mommert, M.; Lellouch, E.; Rengel, M. (2012). " " TNOs are Cool": A survey of the trans-Neptunian region. VII. Size and surface characteristics of (90377) Sedna and 2010 EK 139 " . Astronomy & Astrophysics 541 : L6. arXiv : 1204.0899 . doi : 10.1051/0004-6361/201218874 .  
  32. ↑ Sheppard, Scott S. (2010). "The colors of extreme outer Solar System objects". The Astronomical Journal 139 (4): 1394?1405. Bibcode : 2010AJ....139.1394S . arXiv : 1001.3674 . doi : 10.1088/0004-6256/139/4/1394 .  
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 J. P. Emery; C. M. Dalle Ore; D. P. Cruikshank; Y. R. Fernandez; D. E. Trilling; J. A. Stansberry (2007). "Ices on 90377 Sedna: Conformation and compositional constraints" (PDF) . Astronomy and Astrophysics 406 (1): 395?398. Bibcode : 2007A&A...466..395E . doi : 10.1051/0004-6361:20067021 . Arquivado dende o orixinal (pdf) o 09 de xuno de 2010 . Consultado o 30 de setembro de 2012 .  
  34. ↑ 34,0 34,1 M. A. Barucci; D. P. Cruikshank; E. Dotto; F. Merlin; F. Poulet; C. Dalle Ore; S. Fornasier; C. De Bergh (2005). "Is Sedna another Triton?". Astronomy & Astrophysics 439 (2): L1?L4. Bibcode : 2005A&A...439L...1B . doi : 10.1051/0004-6361:200500144 .  
  35. ↑ Hussmann, H.; Sohl, Frank; Spohn, Tilman (Novembro do 2006). "Subsurface oceans and deep interiors of medium-sized outer planet satellites and large trans-neptunian objects". Icarus 185 (1): 258?273. Bibcode : 2006Icar..185..258H . doi : 10.1016/j.icarus.2006.06.005 .  
  36. ↑ David Jewitt, Alessandro Morbidelli, Heike Rauer (2007). Berlin: Springer, ed. Trans-Neptunian Objects and Comets: Saas-Fee Advanced Course 35. Swiss Society for Astrophysics and Astronomy . p. 86. ISBN   3-540-71957-1 . arXiv : astro-ph/0512256v1 .  
  37. ↑ Patryk Sofia Lykawka; Mukai, Tadashi (2007). "Dynamical classification of trans-neptunian objects: Probing their origin, evolution, and interrelation". Icarus 189 (1): 213?232. Bibcode : 2007Icar..189..213L . doi : 10.1016/j.icarus.2007.01.001 .  
  38. ↑ S. Alan Stern (2005). Astronomical Journal, ed. "Regarding the accretion of 2003 VB12 (Sedna) and like bodies in distant heliocentric orbits" . The Astronomical Journal 129 (1): 526?529. Bibcode : 2005AJ....129..526S . arXiv : astro-ph/0404525 . doi : 10.1086/426558 . Consultado o 05-08-2010 .  
  39. ↑ Scott S. Sheppard, D. Jewitt (2005). The University of Texas at Austin, ed. "Small Bodies in the Outer Solar System" (PDF) . Frank N. Bash Symposium . Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04-08-2009 . Consultado o 25-03-2008 .  
  40. ↑ Mike Brown (2004). American Astronomical Society Meeting 205, ed. "Sedna and the birth of the solar system". Bulletin of the American Astronomical Society 36 (127,04): 1553. Bibcode : 2004AAS...20512704B .  
  41. ↑ 41,0 41,1 The Planetary Society (ed.). "Transneptunian Object 90377 Sedna (formerly known as 2003 VB12)" . Arquivado dende o orixinal o 25-11-2009 . Consultado o 03-01-2010 .  
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 Alessandro Morbidelli, Harold F. Levison (2004). "Scenarios for the Origin of the Orbits of the Trans-Neptunian Objects 2000 CR105 and 2003 VB12 (Sedna)" . The Astronomical Journal 128 (5): 2564?2576. Bibcode : 2004AJ....128.2564M . arXiv : astro-ph/0403358 . doi : 10.1086/424617 .  
  43. ↑ 43,0 43,1 Scott J. Kenyon, Benjamin C. Bromley (02-12-2004). "Stellar encounters as the origin of distant Solar System objects in highly eccentric orbits" . Nature 432 (7017): 598?602. Bibcode : 2004Natur.432..598K . PMID   15577903 . arXiv : astro-ph/0412030 . doi : 10.1038/nature03136 .  
  44. ↑ "The Challenge of Sedna" . Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics . Consultado o 26-03-2009 .  
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 Rodney S. Gomes, John J. Matese, and Jack J. Lissauer (2006). "A distant planetary-mass solar companion may have produced distant detached objects". Icarus 184 (2): 589?601. Bibcode : 2006Icar..184..589G . doi : 10.1016/j.icarus.2006.05.026 .  
  46. ↑ P. S. Lykawka and T. Mukai (2008). "An Outer Planet Beyond Pluto and the Origin of the Trans-Neptunian Belt Architecture" . Astronomical Journal 135 (4): 1161. Bibcode : 2008AJ....135.1161L . arXiv : 0712.2198 . doi : 10.1088/0004-6256/135/4/1161 .  
  47. ↑ 47,0 47,1 Megan Schwamb (2007). Cal Tech, ed. "Searching for Sedna's Sisters: Exploring the inner Oort cloud" (PDF) . Arquivado dende o orixinal (PDF) o 12-05-2013 . Consultado o 06-08-2010 .  
  48. ↑ Staff (25-04-2006). "Evidence Mounts For Companion Star To Our Sun" . SpaceDaily . Arquivado dende o orixinal o 07-01-2010 . Consultado o 27-11-2009 .  
  49. ↑ J. G. Hills (1984). "Dynamical constraints on the mass and perihelion distance of Nemesis and the stability of its orbit". Nature 311 (5987): 636?638. Bibcode : 1984Natur.311..636H . doi : 10.1038/311636a0 .  
  50. ↑ Max Planck Institute, ed. (2011). "Nemesis is a myth" . Consultado o 11-08-2011 .  
  51. ↑ John J. Matese, Daniel P. Whitmire and Jack J. Lissauer (2006). "A Widebinary Solar Companion as a Possible Origin of Sedna-like Objects" . Earth, Moon, and Planets 97 (3?4): 459?470. Bibcode : 2005EM&P...97..459M . doi : 10.1007/s11038-006-9078-6 . Arquivado dende o orixinal o 16-09-2019 . Consultado o 17-08-2010 .  
  52. ↑ 52,0 52,1 Michael E. Brown. "The largest Kuiper belt objects". En M. Antonietta Barucci, Hermann Boehnhardt, Dale P. Cruikshank; University of Arizona Press. The Solar System Beyond Neptune (pdf) . pp. 335?345. ISBN   0-8165-2755-5 .  
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 Schwamb, Megan E.; Brown, Michael E.; Rabinowitz, David L. (2009). "A Search for Distant Solar System Bodies in the Region of Sedna". The Astrophysical Journal Letters 694 (1): L45?L48. Bibcode : 2009ApJ...694L..45S . arXiv : 0901.4173 . doi : 10.1088/0004-637X/694/1/L45 .  
  54. ↑ IAU: Minor Planet Center (02-07-2008). Central Bureau for Astronomical Telegrams, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, ed. "List of Centaurs and Scattered-Disk Objects" . Consultado o 02-07-2008 .  
  55. ↑ Gladman, Brett (2001). Observatoire de la Cote d'Azur, ed. "Evidence for an Extended Scattered Disk?" . Consultado o 22-07-2010 .  
  56. ↑ David Jewitt , A. Delsanti (2006). "The Solar System Beyond The Planets". En Springer-Praxis Ed. Solar System Update : Topical and Timely Reviews in Solar System Sciences . ISBN   3-540-26056-0 . Arquivado dende o orixinal o 16 de setembro de 2019 . Consultado o 30 de setembro de 2012 .  
  57. ↑ J. L. Elliot; S. D. Kern; K. B. Clancy; A. A. S. Gulbis; R. L. Millis; M. W. Buie; L. H. Wasserman; E. I. Chiang; A. B. Jordan (2006). "The Deep Ecliptic Survey: A Search for Kuiper Belt Objects and Centaurs. II. Dynamical Classification, the Kuiper Belt Plane, and the Core Population". The Astronomical Journal 129 (2): 1117. Bibcode : 2005AJ....129.1117E . doi : 10.1086/427395 .  
  58. ↑ Michael E. Brown. California Institute of Technology, Department of Geological Sciences, ed. "The Dwarf Planets" . Arquivado dende o orixinal o 29-02-2008 . Consultado o 16-02-2008 .  
  59. ↑ NASA (ed.). "Solar System Exploration: Multimedia: Gallery" . Arquivado dende o orixinal o 09-08-2012 . Consultado o 03-01-2010 .  
  60. ↑ NASA (ed.). "Solar System Exploration: Missions to Dwarf Planets" . Arquivado dende o orixinal o 09-08-2012 . Consultado o 11-11-2010 .  
  61. ↑ Department of Mathematics, University of Pisa, Italy (ed.). "AstDys (136199) Eris Ephemerides" . Arquivado dende o orixinal o 04-06-2011 . Consultado o 05-05-2011 .  
  62. ↑ S. Alan Stern and Harold F. Levison (2002). "Regarding the criteria for planethood and proposed planetary classification schemes" (PDF) . Highlights of Astronomy 12 : 205?213, as presented at the XXIVth General Assembly of the IAU?2000 [Manchester, UK, 7?18 August 2000]. Bibcode : 2002HiA....12..205S .  
  63. ↑ Kaib, Nathan A.; Becker, Andrew C.; Jones, R. Lynne; Puckett, Andrew W.; Bizyaev, Dmitry; Dilday, Benjamin; Frieman, Joshua A.; Oravetz, Daniel J.; Pan, Kaike; Quinn, Thomas; Schneider, Donald P.; Watters, Shannon (2009). "2006 SQ372: A Likely Long-Period Comet from the Inner Oort Cloud". The Astrophysical Journal 695 (1): 268?275. Bibcode : 2009ApJ...695..268K . arXiv : 0901.1690 . doi : 10.1088/0004-637X/695/1/268 .  

Vesaxe tamen [ editar | editar a fonte ]

Outros artigos [ editar | editar a fonte ]

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]

Traido desde ≪ https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sedna&oldid=6509614 ≫